Το Who-is-Who των Φιλοκαθεστωτικών Παραστρατιωτικών Οργανώσεων στη Συρία

Ινφογράφημα που παρουσιάζει τις πιο γνωστές συριακές φιλοκαθεστωτικές παραστρατιωτικές οργανώσεις.

Αν σας έτυχε να διαβάσετε για τον πόλεμο στη Συρία ή να είδατε κάποια σχετική εκπομπή πιθανόν να ήρθατε αντιμέτωποι με μία πληθώρα ονομάτων οργανώσεων και πολέμαρχων που προκαλεί δέος! Το παρακάτω άρθρο, που γράφτηκε μετά από έρευνα μηνών από τους Vincent Beshara και Cody Roche και αναρτήθηκε στον ιστότοπο  bell¿ngcat στις 30/11/2016, παρουσιάζει αρκετά αναλυτικά τις σχετικά άγνωστες αλλά πολυπληθείς παραστρατιωτικές δυνάμεις που μάχονται στο πλευρό του Άσαντ.



Μετά από πέντε χρόνια ενός εξαντλητικού εμφυλίου πολέμου η κατάσταση στη Συρία είναι περισσότερο περίπλοκη από ποτέ. Συνήθως, η προσοχή των ΜΜΕ και των ειδικών στρέφεται στις πολυάριθμες επαναστατικές οργανώσεις που άλλες δημιουργήθηκαν από τους υποστηρικτές της συριακής αντιπολίτευσης και άλλες γεννήθηκαν από τον ίδιο τον πόλεμο. Η άνοδος του ISIS, η είσοδος της Συμμαχίας υπό την ηγεσία των Αμερικανών και τώρα η τουρκική επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» έχουν προσθέσει νέους παίκτες στο έδαφος σ΄ έναν ήδη περίπλοκο πόλεμο. Μέχρι πρόσφατα πολύ λίγη προσοχή είχε δοθεί στον μεγάλο αριθμό παραστρατιωτικών οργανώσεων που πολεμούν στο πλευρό του Άσαντ. Για διάφορους λόγους το θέμα δεν είχε προσεγγιστεί με λεπτομέρεια και η εικόνα που παρουσιάζονταν δεν ήταν ενιαία. Αν και είναι άγνωστο πόσοι ακριβώς άνδρες (σε σπάνιες περιπτώσεις και γυναίκες) είναι μέλη σε αυτές τις εκατοντάδες οργανώσεις, είναι γνωστό ότι ο αριθμός τους είναι μεγάλος, όπως και μεγάλη είναι και η σημασία τους. Τον Μάρτιο του 2015 υπολογίζονταν ότι οι δυνάμεις του καθεστώτος αποτελούνταν από 125.000 τακτικό στρατό (SAA) και 125.000 παραστρατιωτικούς (σε αυτό το νούμερο συμπεριλαμβάνονται και αλλοδαποί τζιχαντιστές που πολεμούν για το καθεστώς), ενώ σχεδόν ένα χρόνο μετά φαίνεται ότι οι παραστρατιωτικοί είναι περισσότεροι. Όπως είναι η κατάσταση σήμερα δεν υπάρχει ένα ενιαίο μέτωπο που να κρατιέται από τον συριακό στρατό (SAA). Αυτό ισχύει από την Deraa μέχρι τη Δαμασκό, τη Hama, το Χαλέπι και τη Λαττάκεια και ακόμη και στον θύλακα της Deir Ez-Zur. Συγκεντρώσαμε πολλά ινφογραφήματα με πάνω από εκατό συριακές και αλλοδαπές παραστρατιωτικές ομάδες στις οποίες αντιπροσωπεύεται κάθε τμήμα της Συρίας. Αυτές οι ομάδες διαφέρουν σε μέγεθος και σημασία. Μερικές έχουν μόλις μερικές δεκάδες μέλη και βρίσκονται σε κάποιο χωριό ή σε κάποια γειτονιά, καταδεικνύοντας την έντονα τοπικιστική φύση της σύγκρουσης. Άλλες έχουν μερικές χιλιάδες άνδρες, άρματα και πυροβολικό, έχουν παρουσία σε όλη τη χώρα και διαθέτουν δικά τους κέντρα εκπαιδεύσεως και δίκτυα πληροφοριών και ενισχύσεων. Οι δεσμοί των οργανώσεων αυτών με την κυβέρνηση στη Δαμασκό και ο έλεγχος που αυτή ασκεί σε αυτές ποικίλει.

Καθώς η εξωτερική υποστήριξη για το καθεστώς Άσαντ αυξάνονταν κάποιες πηγές υποστήριξαν ότι ο Συριακός Στρατός (Syrian Arab Army) είτε δεν υπάρχει, είτε μόλις υπάρχει και ότι οι μάχες διεξάγονται από ξένες παραστρατιωτικές οργανώσεις και ξένες στρατιωτικές δυνάμεις που έχουν εισέλθει στον αγώνα με το μέρος του Άσαντ. Η σημασία των ξένων υποστηρικτών και των ξένων μαχητών και η επιρροή που ασκούν στο καθεστώς δεν θα πρέπει να υποτιμάται, καθώς τόσο η επίδραση τους όσο και ο αριθμός τους είναι αξιοσημείωτος. Σε αυτούς περιλαμβάνονται ιρανικές και ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις, η λιβανέζικη Hezbollah, διάφορες ιρακινές ομάδες, καθώς και Αφγανοί και Πακιστανοί που υποστηρίζονται από το Ιράν. Οι ξένοι μαχητές έχουν εκτελέσει κρίσιμες αποστολές για το καθεστώς και έχουν ηγηθεί σε πολλές σημαντικές επιθέσεις. Όμως, το να ειπωθεί ότι οι ξένοι διεξάγουν το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα ή ότι ο SAA «δεν υφίσταται πλέον» είναι τόσο υπερβολικό και ανακριβές όσο και η καθεστωτική επωδός ότι ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός (FSA) «δεν υπάρχει πλέον». Όπως και στην περίπτωση της αντιπολίτευσης Σύριοι συνεχίζουν να αποτελούν τον όγκο των δυνάμεων που μάχονται στο πλευρό του Άσαντ. Αυτό ισχύει σε όλη τη Συρία. Παρόμοια ο SAA συνεχίζει να υπάρχει. Σήμερα, βέβαια, δεν είναι ο στρατός που ήταν όταν ξεκίνησε ο πόλεμος. Είναι ένα κέλυφος του παλιού εαυτού του, με δύναμη λιγότερη από τη μισή των 300.000 ανδρών που είχε πριν αρχίσει ο εμφύλιος και υποβοηθούμενος σε μεγάλο βαθμό από διάφορους τοπικούς δρώντες. Το καθεστώς έχει αυξήσει τις σεχταριστικές, φυλετικές και εγκληματικές τάσεις της βάσης του για να παραμείνει βιώσιμο. Έτσι, ενώ οι επαναστατικές ομάδες έχουν συζητηθεί διεξοδικά, έχουν αυξηθεί εντυπωσιακά και οι οργανώσεις που μάχονται στο πλευρό του Άσαντ. Αυτές οι οργανώσεις είναι το αντικείμενο αυτού του άρθρου.

Αστραπιαίοι Αετοί (Whirlwind Eagles) στη Λαττάκεια το 2015.

Είναι δύσκολο να περιγραφεί το σύνολο των φιλοκαθεστωτικών παραστρατιωτικών οργανώσεων γιατί είναι τόσο πολλές, όσες και αυτές της συριακής αντιπολίτευσης. Υπάρχουν οργανώσεις που μπορούν να περιγραφούν ως εθνικιστικές, όπως η Ταξιαρχία Ασπίδα της Πατρίδας (Liwa Dir’ al-Watan). Υπάρχουν εθνοτικές οργανώσεις, οργανωμένες σε σεχταριστικά πρότυπα, όπως η σιιτική Liwa Imam al-Baqir ή όπως οι οργανώσεις των Δρούζων. Παρόμοια υπάρχουν πολλές παραστρατιωτικές οργανώσεις των Χριστιανών και των Αλαουϊτών. Υπάρχουν οργανώσεις με φυλετικό χαρακτήρα, όπως η Ussud al-Sharqiya που αποτελείται από μέλη της φυλής Shaitat. Υπάρχει και τουλάχιστον μία οργάνωση που αποτελείται μόνο από γυναίκες, η δρούζικη Labawat al-Jabal. Υπάρχουν ακόμη οπλισμένα τμήματα ακραίων πολιτικών κομμάτων, όπως το γνωστό φασιστικό Συριακό Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα με την οργάνωση Αστραπιαίοι Αετοί και ο λιβανέζικος βραχίονας του κυβερνητικού κόμματος Μπάαθ. Παραστρατιωτικές οργανώσεις συνδεδεμένες με εξωτερικές δυνάμεις έχουν έντονη παρουσία όπως η Quwat al-Ridha, μία από πολλές ομάδες της «συριακής Hezbollah». Υπάρχουν οργανώσεις που συστάθηκαν και χρηματοδοτούνται από εύπορους Σύριους, όπως οι Αδερφοί Jaber στη Λαττάκεια. Υπάρχουν πολλές οργανώσεις που συνδέονται με τις συριακές υπηρεσίες πληροφοριών ή με κάποιον «ελίτ» σχηματισμό του συριακού στρατού. Τέλος, υπάρχουν οργανώσεις που δεν διαφέρουν από εγκληματικές συμμορίες ακόμη και με τα δεδομένα της προ-εμφυλιακής Συρίας.  

Ο Hassan al-Assad.

Παράδειγμα των τελευταίων είναι η Liwa Usad al-Hussein, με αρχηγό τον Hassan al-Assad. Ο νεκρός πατέρας του, ο Mohammed Toufic al-Assad, ίδρυσε τα Λιοντάρια του Hussein, μία καλά οπλισμένη οργάνωση με έδρα τη Λαττάκεια. Ο Mohammed ήταν γνωστός ως ο «Αρχηγός του Βουνού», γιατί πριν από τον πόλεμο είχε υπό τον έλεγχο του το λαθρεμπόριο στο μεγαλύτερο μέρος της Λαττάκεια. Ακόμη, η οργάνωση του ήταν συνδεδεμένη με απαγωγές κι εκβιασμούς. Με τον πόλεμο το δίκτυο του μεταμορφώθηκε σε οργάνωση πιστή στο καθεστώς και έχει πολεμήσει παντού, από ανατολικά της Homs μέχρι τη Λαττάκεια. Συνέχισε όμως παράλληλα και τις εγκληματικές του δραστηριότητες. Χαρακτηριστικό του πόσο εύθραυστη είναι η συμμαχία που έχουν με το καθεστώς τέτοιου είδους οργανώσεις είναι το γεγονός ότι ο Mohammed Toufic al-Assad σκοτώθηκε τον Μάρτιο του 2015 με πέντε σφαίρες στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενδοκαθεστωτικής διαμάχης για την επιρροή στην περιοχή Qardaha της Λαττάκεια. Οι ενδοκαθεστωτικές διαμάχες δεν είναι σπάνιο φαινόμενο όπως δείχνει ο πρόσφατος φόνος ενός σημαντικού διοικητή της οργάνωσης «Δυνάμεις Τίγρεων» από άλλους καθεστωτικούς στην Tartous. Τα μέλη του συριακού στρατού (SAA) εκφράζουν έντονα παράπονα για τα περισσότερα χρήματα και τα επιπλέον κίνητρα που απολαμβάνουν τα μέλη των παραστρατιωτικών οργανώσεων. «Πώς να μη νιώθεις ριγμένος όταν βλέπεις αυτούς που πηγαίνουν σε αυτές τις οργανώσεις να παίρνουν περισσότερα;». Επίσης, τόσο καθεστωτικοί δημοσιογράφοι όσο και φιλοκυβερνητικοί ακτιβιστές έχουν παραπονεθεί για μαζικές λεηλασίες από τους παραστρατιωτικούς.

Για πολλούς λόγους το ινφογράφημα που παρουσιάζει τις φιλοκυβερνητικές παραστρατιωτικές οργανώσεις περιέχει λιγότερες από αυτές που πραγματικά δραστηριοποιούνται στη Συρία. Κατ΄ αρχήν το παρόν άρθρο έχει σκοπό να δώσει μία οπτική παράσταση αυτών των οργανώσεων παρουσιάζοντας τα εμβλήματα τους, έτσι δεν συμπεριλάβαμε τις οργανώσεις εκείνες που δεν έχουν έμβλημα. Ένα άλλο θέμα είναι η γενικότερη έλλειψη πληροφοριών γι΄ αυτές τις οργανώσεις. Εν μέρει λόγω του ότι δεν έχουν τύχει ανάλογης προσοχής οι παρατηρητές και τα ΜΜΕ χρησιμοποιούν τα ακρωνύμια «SAA» και «NDF» για να περιγράψουν όλους τους φιλοκυβερνητικούς μαχητές στη Συρία, αγνοώντας την πραγματική σύνθεση των επιμέρους δυνάμεων. Αυτό οφείλεται και στη λιγότερη έμφαση που δίνουν οι ίδιοι στο να διαφημίζουν τον εαυτό τους, σε αντίθεση με τα μέλη των επαναστατικών ομάδων. Πολλές ομάδες δεν έχουν ιστοσελίδες ούτε εμβλήματα. Αυτή είναι μία εμφανής διαφορά με τις παραστρατιωτικές οργανώσεις της συριακής αντιπολίτευσης οι οποίες μεθοδικά καταγράφουν δραστηριότητες τους, όπως τον σχηματισμό νέων ομάδων και τη χρήση Α-Τ πυραύλων και ΠΕΠ. Μια άλλη διαφορά μεταξύ των φιλοκυβερνητικών και αντικαθεστωτικών παραστρατιωτικών ομάδων που διαπιστώσαμε από την έρευνα μας είναι ότι οι φιλοκυβερνητικές οργανώσεις τείνουν να προτιμούν το facebook ενώ οι αντικαθεστωτικές έχουν αγκαλιάσει το twitter. Τα περισσότερα από εκατό εμβλήματα που έχουμε συγκεντρώσει είναι σίγουρα λιγότερα από τον αριθμό των φιλοκυβερνητικών οργανώσεων όμως αντιπροσωπεύουν τις σημαντικότερες από αυτές. Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι περιορισμένος και έτσι δεν θα παρουσιαστεί με λεπτομέρεια καμία οργάνωση. Πέρα από την επισήμανση της ύπαρξης αυτών των οργανώσεων το άρθρο θα παρουσιάσει τον βαρύ οπλισμό που διαθέτουν, τη ρωσική ανάμειξη με αυτές τις οργανώσεις και την παρουσία ντόπιων και αλλοδαπών σιιτικών, σεχταριστικών οργανώσεων.

Σημαίες, εμβλήματα και αφίσες μαρτύρων συριακών φιλοκαθεστωτικών οργανώσεων

Η Maghaweer on Qummat Nabi Younis είναι μία φιλοκαθεστωτική οργάνωση αποτελούμενη από βομβιστές αυτοκτονίας από τη Λαττάκεια και από μια υποομάδα του NDF (National Defense Forces), το Ορεινό Τάγμα του Προφήτη Younis, που σχηματίστηκε τον Δεκέμβριο 2014.

Η Liwa al-Imam Zain al-Abidain είναι μία μικρή παραστρατιωτική οργάνωση, ενεργή στην Deir Ez-Zor, που πήρε το όνομα της από έναν θρησκευτικό ηγέτη των σιιτών και πιστεύεται ότι είναι συνδεδεμένη με τη Hezbollah.

Μια αφίσα «μάρτυρα» της οργάνωσης SSNP από τον Αύγουστο του 2015. Ο εικονιζόμενος σκοτώθηκε στη Λαττάκεια. Στο κείμενο της αναφέρεται στον αγώνα εναντίον των «εσωτερικών Εβραίων». Με αυτήν την ορολογία η SSNP κατονομάζει τους αντιπάλους του Άσαντ.

Νεκρό μέλος της Ahrar al-Sham που φέρει έμβλημα με το κεφάλι του Άσαντ και στην άλλη πλευρά του χιτωνίου την παναραβική συριακή σημαία του κόμματος Μπάαθ με το εθνικιστικό σλόγκαν «Souria Ya Habibati» (αγαπημένη μου Συρία). Η φωτογραφία τραβήχτηκε στη Λαττάκεια τον Ιούνιο του 2016.

Μέλος της Fawj Maghawir al-Bahr («Βατραχάνθρωποι») στη Homs, κατά τη διάρκεια της αποτυχημένης επίθεσης στη Raqqa. Φέρει κι αυτός το δημοφιλές έμβλημα με την κεφαλή του Άσαντ. Η φωτογραφία τραβήχτηκε τον Ιούνιο του 2016.

Εικόνες από την Ταξιαρχία Shohadaa Al-Asima του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA) δείχνουν σκοτωμένα μέλη του καθεστώτος με εμβλήματα της al-Quwat al-Haras (Δυνάμεις Φρουρών) από την περιοχή Rif Dimashq. Η φωτογραφία τραβήχτηκε τον Σεπτέμβριο του 2016.

Εικόνα της αντικαθεστωτικής Ahrar al-Sham από τη Hama που δείχνει επιρράματα της οργάνωσης Rajal al-Nimr (Τίγρεις) πάνω, και κάτω εμβλήματα της Quwa al-Jowiya (πιθανότητα της διαβόητης Υπηρεσίας Πληροφοριών της Αεροπορίας) τα οποία λήφθηκαν από τους νεκρούς μαχητές του καθεστώτος που βλέπουμε. Η φωτογραφία τραβήχτηκε τον Σεπτέμβριο του 2016.

Φωτογραφία της οργάνωσης Fastaqem Union του FSA από το Χαλέπι που δείχνει νεκρό μαχητή του καθεστώτος, φέροντα έμβλημα των «COMANDOS». Η φωτογραφία τραβήχτηκε τον Οκτώβριο του 2016.

Το πάνω δελτίο ταυτότητας είναι από νεκρό μέλος της οργάνωσης Fawj Maghawir al-Bahr («Βατραχάνθρωποι») στη Λαττάκεια. Η φωτογραφία τραβήχτηκε τον Νοέμβριο του 2016.

Σημαίνοντες ηγέτες των φιλοκαθεστωτικών παραστρατιωτικών οργανώσεων

Ο πρώην διοικητής του Συντάγματος al-Hadi, νεκρός πια, Bassel al-Assad (στο κέντρο).

Ο Fawaz Jamil al-Assad, ξάδερφος του Άσαντ, ο οποίος μαζί με τον Munther al-Assad ήταν ηγέτες της πρώιμης shabiha στη Λαττάκεια. Πέθανε τον Μάρτιο του 2015 από χρόνια ασθένεια στο συκώτι.

Ο αποθανών Mohammed Toufic al-Assad, γνωστός ως ο «Αρχηγός του Βουνού», ιδρυτής των Λιονταριών της Ταξιαρχίας Hussein (Liwa Usud al-Hussein). Ηγέτης της οργάνωσης σήμερα είναι ο γιος του ο Hassan al-Assad.

Ο Munther al-Assad, ξάδερφος του Άσαντ. Συμμετείχε στη δημιουργία του NDF. Συνελήφθη για ένα διάστημα τον Απρίλιο του 2014 και πρόσφατα πολέμησε με τον Aymen Jaber στη Λαττάκεια τον Ιούλιο του 2016.

Ο Zaher Hasan al-Asad, αρχηγός της σιιτικής Liwa al-Imam Zain al-Abidain, έχει στο μανίκι του επίρραμα του Συριακού Αντιστασιακού Μετώπου και στο στήθος τη συριακή σημαία του κόμματος Μπάαθ με την επιγραφή «Αντίσταση». Ο συνδυασμός των εμβλημάτων είναι παράδειγμα συγκρητισμού αριστεράς και σιιτικού Ισλάμ.

Ο Sami Aubery αρχηγός του NDF στο Χαλέπι.

Ο Salah al-Assi από το χωριό Tayr Jamlah, κοντά στην πόλη Masyaf της επαρχία Hama, έχει τη δική του παραστρατιωτική οργάνωση γνωστή ως «Δυνάμεις του Salah al-Assi», αλλά συνδέεται και με τις «Δυνάμεις των Τίγρεων». Τελευταία τράβηξε την προσοχή ως διαβόητος πλιατσικολόγος.

Ο Talal Dakkak μέλος της shabiha από τη Hama είναι άνθρωπος του Στρατηγού Suheil al-Hassan στην πόλη της Hama.

Ο Hilal Hilal είναι πολιτικός του κόμματος Μπάαθ. Το καλοκαίρι του 2012 σχημάτισε τις Ταξιαρχίες του κόμματος Μπάαθ στο Χαλέπι.

Ο Abu Ja’afar ή «Ο σκορπιός της Homs» ηγέτης της Συριακής Εθνικής Αντίστασης «Liwa Khaybar».

Ο Ayman Jaber, ηγέτης των «Βατραχανθρώπων» που αποτελούν το ήμισυ των «Αδερφών Jaber».

Ο M. Jaber, ηγέτης της οργάνωσης «Γεράκι της Ερήμου», το άλλο μισό των «Αδερφών Jaber».

Ο Khalid al-Hassan της οικογένειας Bekara, συνδεδεμένος με τη σιιτική τζιχαντιστική οργάνωση Liwa Imam al-Baqir.

Ο Suheil al-Hassan – γνωστός από την προπαγάνδα του καθεστώτος ως ο «Τίγρης» - είναι ηγέτης της οργάνωσης «Δυνάμεις των Τίγρεων», διαβόητος για τη διαταγή του προς τους άνδρες του να ανοίξουν πυρ κατά των διαδηλωτών στις αρχές της συριακής επανάστασης. Ο al-Hassan πρόσφατα συμπεριλήφθηκε σε μία λίστα διοικητών του καθεστώτος που κατηγορούνται για το παραπάνω από τη Μόνιμη Αντιπρόσωπο του ΟΗΕ Samantha Powers. Η οργάνωση του θεωρείται μία από τις ελίτ δυνάμεις του καθεστώτος, μαζί με τη Ρεπουμπλικανική Φρουρά. Στη φωτογραφία παραλαμβάνει το αναμνηστικό του Τάγματος της Φιλίας από τη Ρωσική Ομοσπονδία στην Αεροπορική Βάση Hmeymim στη Λαττάκεια στο τέλος του 2016.

Παλιότερη φωτογραφία του Suheil al-Hassan από τον Ιούλιο του 2014, όπου φαίνεται αρκετά διαφορετικός. Είτε έχει υποστεί πλαστική εγχείριση συνέπεια κάποιου τραυματισμού είτε έχει σκοτωθεί και αντικατασταθεί από σωσία.

Ο Rami Makhlouf, διεφθαρμένος επιχειρηματίας και μέλος του εσωτερικού κύκλου του Άσαντ με δεσμούς με τις οργανώσεις: Dara’ Qalamoun, Katai’ ib al-Jabalawi, Λεοπαρδάλεις της Homs και Dir’ al-Watan.

O Mohamed Mahmoud Rafi, γνωστός ως ο «Νονός», επιχειρησιακός διοικητής της Liwa al-Quds, του απονέμεται το «Μετάλλιο Στρατιωτικής Συνεργασίας» από Ρώσο αξιωματικό. Σκοτώθηκε στο ανατολικό Χαλέπι στις 27/11/2016.

Ο Ali Shelly ένας από τους διοικητές των «Δυνάμεων των Τίγρεων» και εγκληματικό μέλος της shabiha από τη βορειοδυτική Hama.

Ο Philip Suleiman (αριστερά) των «Δυνάμεων της Οργής».

Ο Mihrac Ural, γνωστός ως Ali Kayal, ακροαριστερός και Τούρκος Αλαουίτης, γνωστός για τον ρόλο του στη σφαγή της Tartus, ηγείται της οργάνωσης Συριακή Αντίσταση.

Ο Issam Zahreddine είναι Δρούζος στρατηγός, ενεργός στον τομέα της Deir Ez-Zor. Εμφανίζεται στο έμβλημα της οργάνωσης Nafid Assad Allah η οποία μάλλον αποτελεί την προσωπική του ακολουθία.

Κατοχή βαρέων όπλων από τις φιλοκαθεστωτικές παραστρατιωτικές οργανώσεις

Οι οργανώσεις αυτές διαθέτουν σχεδόν κάθε κύριο οπλικό σύστημα που βρίσκονταν στο οπλοστάσιο του συριακού στρατού (SAA) πριν τον πόλεμο, καθώς και πολλά όπλα που έχουν παραδοθεί από το Ιράν και τη Ρωσία. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται πολλές παραλλαγές των αρμάτων Τ-55/54, Τ-62, Τ-72 και Τ-90 και άλλα μέσα όπως ΒΜΡ-1, 2S1 Gvozdika, ZSU 23-4, κατευθυνόμενους Α-Τ πυραύλους και πολλά συστήματα ρυμουλκούμενου πυροβολικού και ΠΕΠ. Ακόμη και οι καλύτεροι τύποι αρμάτων που διαθέτει το καθεστώς βρίσκονται και σε παραστρατιωτικές οργανώσεις. Για παράδειγμα άρματα Τ-90Α κατέχουν σιιτικές οργανώσεις υποστηριζόμενες από το Ιράν αλλά και η Suquor al-Sahara, που πρόσφατα εμφανίστηκε να διαθέτει Τ-90Α και Τ-72Β obr. 1989 με ενεργή θωράκιση Kontakt-5. Παρουσιάζει ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι οργανώσεις που εξετάζουμε δεν διαθέτουν τόσα πολλά συστήματα πυροβολικού όσα άρματα και Α-Τ πυραύλους, αν και αυτό φαίνεται να αλλάζει.

Παρακάτω ακολουθεί μία μικρή συλλογή φωτογραφιών χωρισμένες σε τρεις κατηγορίες: τεθωρακισμένα, πυροβολικό και Α-Τ πύραυλοι. Οι φωτογραφίες μπορούν να δώσουν μια ιδέα του πόσα βαριά όπλα υπάρχουν στις οργανώσεις που στηρίζουν το καθεστώς εκτός του στρατού (SAA). Δεν συμπεριλήφθηκαν ΠΑΟ ή πολυβόλα επί ημιφορτηγών από τα οποία υπάρχουν πολλά. Επίσης δεν συμπεριλήφθηκαν διάφορα αυτοσχέδια όπλα από τα οποία επίσης υπάρχουν πολλά και είναι χαρακτηριστικά διαφόρων οργανώσεων.

Τεθωρακισμένα

Άρματα μάχης των Ταξιαρχιών του κόμματος Μπάαθ. (Αριστερή φωτογραφία: Ιούνιος 2015, δεξιά: Φεβρουάριος 2016).

ΒΜΡ των Ταξιαρχιών του κόμματος Μπάαθ. Σεπτέμβριος 2016.

ΒΜΡ της Fatah al-Intifada. Σεπτέμβριος 2016.

Άρμα μάχης και ΒΜΡ της Fawj Abu al-Harith στο Χαλέπι (αριστερά) και στη Hama (δεξιά, Σεπτέμβριος 2016).

Άρμα μάχης των «Βατραχανθρώπων» (Fawj Maghawir al-Bahr) πιθανόν στη Λαττάκεια τον Ιούλιο του 2016.

«Δυνάμεις της Γαλιλαίας», Απρίλιος του 2016.

Άρμα μάχης του Συντάγματος al-Hadi τον Δεκέμβριο του 2015.

Άρματα μάχης της Kata’ib al-Jabalawi τον Ιανουάριο (αριστερά) και τον Απρίλιο του 2016.

ΒΜΡ και άρμα των Λιονταριών του Αιώνιου Ηγέτη. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν τον Ιανουάριο του 2015 (αριστερά), και τον Μάιο του 2016 (δεξιά).

Η Ταξιαρχία Ασπίδα της Ακτής «Liwa Dir’ al-Sahel», Οκτώβριος 2015.

Η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία Liwa Imam al-Baqir στο Χαλέπι τον Απρίλιο του 2016.

Άρματα της Liwa al-Quds τον Ιανουάριο του 2015.

ΒΜΡ της Liwa al-Quds τον Ιανουάριο του 2015.

Άρμα μάχης της Liwa Usad al-Hussein τον Ιούλιο του 2015.

Άρμα μάχης της οργάνωσης «Λεοπαρδάλεις της Homs», Σεπτέμβριος 2016.

ΒΜΡ της οργάνωσης «Λεοπαρδάλεις της Homs», Μάιος 2016.

Άρματα του Ορεινού Τάγματος «Προφήτης Younis» στη Λαττάκεια τον Δεκέμβριο του 2015 (αριστερά) και τον Ιούνιο 2016 (δεξιά).

ΒΜΡ και άρμα μάχης της οργάνωσης «Εθνική Ιδεολογική Αντίσταση». Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν τον Ιανουάριο (αριστερά) και τον Μάρτιο του 2016 (δεξιά).

Άρμα μάχης της οργάνωσης «Qalamoun Shield» τον Οκτώβριο του 2016.

ZSU-23-4 ή «Shilka» της οργάνωσης «Qalamoun Shield» τον Νοέμβριο του 2016.

Άρμα μάχης της οργάνωσης Quwat al-Ghadab τον Οκτώβριο του 2015.

Άρμα μάχης της οργάνωσης Sootoro τον Νοέμβριο του 2015.

Άρματα της SSNP τον Μάιο (αριστερά) και τον Αύγουστο του 2016 (δεξιά).

ΒΜΡ της SSNP, Μάιος 2015.

Άρματα με ενεργή θωράκιση της οργάνωσης «Γεράκια της Ερήμου» (Suqur al-Sahara) στη Λαττάκεια τον Σεπτέμβριο του 2016.

Μέλη της Suqur al-Sahara δίπλα σε Τ-90 κατά τη διάρκεια της αποτυχημένης επίθεσης στη Raqqa τον Ιούνιο του 2016.

Πυροβολικό

ΠΕΠ της Ταξιαρχίας του Abu al-Fadl al-Abbas ή Ταξιαρχίας al-Abbas.

Grads της οργάνωσης Fawj Maghawir al-Bahr («Βατραχάνθρωποι»), πιθανόν στη Λαττάκεια τον Ιούλιο του 2016.

Πυροβόλο και εκτοξευτής «Grad» της Ταξιαρχίας «Ισλαμική Αντίσταση στη Συρία» τον Σεπτέμβριο του 2015.

ΠΕΠ της οργάνωσης Λεοπαρδάλεις της Homs τον Απρίλιο του 2016.

ΠΕΠ και πυροβόλα της οργάνωσης Τάγμα «Προφήτης Younis» στη Λαττάκεια. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν τον Φεβρουάριο και τον Ιούνιο του 2016.

Πυροβόλο της οργάνωσης Qalamoun Shield τον Νοέμβριο του 2016.

ΠΕΠ της οργάνωσης «Γεράκια της Ερήμου» (Suqur al-Sahara) πιθανόν στη Λαττάκεια τον Σεπτέμβριο του 2016.

Αντιαρματικοί Κατευθυνόμενοι Πύραυλοι (ATGMs)

Μέλος των Ταξιαρχιών του κόμματος Μπάαθ με Α-Τ πύραυλο Konkurs (ΑΤ-5 Spandrel κατά ΝΑΤΟ) τον Φεβρουάριο του 2016.

Μέλη της οργάνωσης Fawj Abu al-Harith 313 με Α-Τ πύραυλο Fagot/Konkurs, πιθανόν στη Λαττάκεια τον Αύγουστο του 2016.

Μέλη της οργάνωσης Fawj Maghawir al-Bahr («Βατραχάνθρωποι») με Α-Τ πυραύλους Fagot/Konkurs, στη Λαττάκεια τον Ιούλιο (αριστερά) και τον Απρίλιο του 2016.

Fagot (κατά ΝΑΤΟ ΑΤ-4 Spigot) της οργάνωσης «Λεοπαρδάλεις της Homs» τον Απρίλιο 2016.

Η Ταξιαρχία Λιοντάρια του Hussein με Α-Τ πύραυλο Fagot/Konkurs τον Αύγουστο του 2016.

Το Ορεινό Τάγμα του Προφήτη Younis με Α-Τ πύραυλους Fagot/Konkurs στη Λαττάκεια τον Ιούλιο του 2016.

Μέλη της οργάνωσης SSNP με πυραύλους Konkurs και Fagot. Αριστερά τον Ιούλιο και δεξιά τον Φεβρουάριο του 2016.

Γεράκια της Ερήμου (Suqur al-Sahara) με πυραύλους Fagot στη Λαττάκεια τον Μάρτιο του 2016.

Η ρωσική επιρροή στις συριακές παραστρατιωτικές οργανώσεις

Εκτιμάται ότι η Ρωσία έχει 4.000 προσωπικό στη Συρία. Σε αυτό συμπεριλαμβάνονται και ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες όπως η Ε.Ν.Ο.Τ Corp και η Morgan Security Group PMC, τα εμβλήματα των οποίων παρουσιάζονται στην άνω εικόνα. Τα περισσότερα σχόλια συνήθως εστιάζονται στις προσπάθειες της ρωσικής αεροπορίας να υποστηρίξει τον συριακό στρατό και πρόσφατα μόνο έχουν τραβήξει την προσοχή οι σχέσεις με τις φιλοκαθεστωτικές παραστρατιωτικές οργανώσεις. Οι ρωσικοί δεσμοί με την Liwa al-Quds για παράδειγμα, τη γνωστή παλαιστινιακή φιλοκαθεστωτική οργάνωση στο Χαλέπι, έχουν γίνει θέμα σε δύο πρόσφατα άρθρα, ένα στον ιστότοπο The Long War Journal και ένα άλλο στον ιστότοπο Conflict Intelligence Team. Πόσο ισχυροί είναι οι δεσμοί της Ρωσίας με αυτές τις οργανώσεις στη Συρία και ποια είναι η ακριβής φύση των δεσμών αυτών είναι δύσκολο να ειπωθεί. Είναι βέβαιο πάντως ότι αυτοί οι δεσμοί ενισχύονται καθώς Ρώσοι αξιωματικοί και στρατιώτες εμφανίζονται όλο και περισσότερο μαζί με μέλη αυτών των οργανώσεων. Επιπλέον, η επίδραση της ρωσικής παρουσίας είναι εμφανής. Ρωσικά σύμβολά και ρωσικά μηνύματα εμφανίζονται στα κοινωνικά δίκτυα των φιλοκαθεστωτικών παραστρατιωτικών οργανώσεων. Η απονομή ρωσικών μεταλλίων σε παραστρατιωτικούς εορτάζεται και δημοσιοποιείται έντονα, ενώ κάποιες οργανώσεις έχουν ρωσικές στήλες στις ιστοσελίδες τους.

Ρώσοι αξιωματικοί με μέλη του Ορεινού Τάγματος του Προφήτη Younis. Πιστεύετε ότι η ρωσική σχέση με τις φιλοκαθεστωτικές παραστρατιωτικές οργανώσεις πάει πίσω τουλάχιστον μέχρι τον Αύγουστο του 2015.

Ρώσοι με Γεράκια της Ερήμου τον Σεπτέμβριο του 2016 (αριστερά) και με τους «Βατραχάνθρωπους» τον Ιούνιο του 2016 (δεξιά).

Βίντεο από το Χαλέπι τον Νοέμβριο του 2016, που υποδηλώνει τον εφοδιασμό των εκεί οργανώσεων με ρωσικά όπλα.

Η ρωσική ανάμειξη είναι ιδιαίτερα εμφανής στο Χαλέπι. Στις φωτογραφίες πάνω τελετές απονομής από Ρώσους αξιωματικούς σε μέλη της Liwa al-Quds τον Οκτώβριο του 2016. Οι ρωσικοί δεσμοί με τις τρεις σημαντικότερες οργανώσεις στο Χαλέπι, τη Liwa Imam al-Baqir, τη Liwa al-Quds και τις Ταξιαρχίες του κόμματος Μπάαθ, φαίνεται να ενισχύονται. Φωτογραφίες Ρώσων με μέλη της Al-Quds υπάρχουν από τον Μάρτιο του 2016. Επίσης είναι γνωστό ότι Ρώσοι έχουν συναντηθεί με ανθρώπους της al-Baqir τον Μάιο του 2016.

Τους τελευταίους μήνες η ρωσική σχέση με αυτές τις οργανώσεις στο Χαλέπι έχει ενισχυθεί εμφανώς. Ρώσοι αξιωματικοί έχουν θεαθεί στους σταθμούς διοικήσεως και των τριών οργανώσεων. Επίσης υψηλόβαθμα μέλη αυτών των οργανώσεων έχουν παρασημοφορηθεί από Ρώσους. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι οι οργανώσεις αυτές παίρνουν όπλα ή χρήματα από τη Ρωσία. Στην πραγματικότητα η al-Baqir και η al-Quds φαίνεται να είναι λιγότερο καλά εξοπλισμένες σε σχέση με άλλες οργανώσεις. Τα στοιχεία δείχνουν ότι η ρωσική ανάμειξη αφορά στον σχεδιασμό και στη διεύθυνση των επιχειρήσεων από τις τρεις αυτές οργανώσεις. Με δεδομένη τη ρωσική ανάμειξη στις επιχειρήσεις στο Χαλέπι είναι λογικό ότι οι Ρώσοι θα έρχονταν σε άμεση επαφή με αυτές τις οργανώσεις καθώς αποτελούν σημαντικές δυνάμεις του Άσαντ στην περιοχή. Θα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε τη μορφή που θα πάρει αυτή η σχέση στο μέλλον.

Ρώσοι αξιωματικοί με τους διοικητές μιας μικρής τοπικής οργάνωσης στην πόλη Seghata στη Hama το καλοκαίρι του 2016.

Ρώσος με μέλος της Sootooro στο Qamishlo.

Ενώ είναι δύσκολο να υπολογίσουμε την πραγματική έκταση της ρωσικής άμεσης εμπλοκής με παραστρατιωτικές οργανώσεις και μη κρατικούς δρώντες στη Συρία, είναι βέβαιο ότι δεσμοί υπάρχουν και επεκτείνονται. Είναι πιθανόν ότι καθώς η Ρωσία αναμιγνύεται όλο και περισσότερο με τον συριακό εμφύλιο θα πρέπει να δουλέψει περισσότερο με στρατιωτικές οντότητες εκτός του συριακού στρατού (SAA) για να πετύχει τους σκοπούς της. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν η ρωσική ανάμιξη επεκταθεί και σε παραστρατιωτικές οργανώσεις στη νότια Συρία. Μέχρι τώρα, τα περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι η Ρωσία έχει δεσμούς με τις οργανώσεις που βρίσκονται στο βόρειο κομμάτι της χώρας και ιδίως στη Λαττάκεια, στο Χαλέπι και στην ανατολική Homs, ενώ η δραστηριότητα της στο νότιο τμήμα της χώρας δηλαδή στη Δαμασκό, στη Daraa, στην Quneitra και στη Suweida είναι μειωμένη. Η οργάνωση Shuhada al-Islam του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, που πρόσφατα εκδιώχθηκε από την Darayya, ανέφερε παρουσία Ρώσων συμβούλων στην περιοχή.

Παρουσία σιιτικών τζιχαντιστικών οργανώσεων και άλλων ξένων μαχητών

Ινφογράφημα που παρουσιάζει Σιίτες τζιχαντιστές και άλλους ξένους μαχητές στον συριακό εμφύλιο πόλεμο.

Η συνεχιζόμενη σιιτική τζιχάντ στη Συρία έχει υπερκαλυφθεί από τη σουνιτική τζιχάντ που στην πιο ακραία της μορφή διεξάγεται από τον ISIS και το συριακό παρακλάδι της Al Qaeda την Jabhat al-Nusra και τη διάδοχη οργάνωση Jabhat Fateh al-Sham. Ο Avi Dichter, πρόεδρος της επιτροπής άμυνας και εξωτερικών υποθέσεων του ισραηλινού κοινοβουλίου, έχει δηλώσει ότι οι υποστηριζόμενες από το Ιράν δυνάμεις που μάχονται στο πλευρό του Άσαντ «είναι περίπου 25.000, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν έρθει από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν» και ότι «μάχονται στη Συρία εναντίον της αντιπολίτευσης και όχι εναντίον του ISIS». Οι γνωστές απώλειες Σιιτών τζιχαντιστών στη Συρία είναι:

• Λιβανέζικη Hezbollah ≥ 1029
• Αφγανοί Σιίτες ≥ 508
• Ιρανοί του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης και Ιρανοί στρατιωτικοί ≥ 463
• Πακιστανοί Σιίτες ≥ 123
• Ιρακινοί Σιίτες ≥ 80

Αν και το θέμα δεν έχει μελετηθεί επαρκώς, μία άριστη προσέγγιση πάνω σε αυτό είναι η αναφορά του Phillip Smith «The Shiite Jihad in Syria and Its Regional Effects». Η αναφορά αυτή είναι σημαντική γιατί επιπλέον του θέματος της μας δείχνει τον εξτρεμισμό που αναπτύσσεται μεταξύ των παραστρατιωτικών οργανώσεων που στηρίζουν τον Άσαντ. Ένα χαρακτηριστικό και πιθανόν μη αναμενόμενο παράδειγμα είναι η οργάνωση NDF. Από την αρχή ο Ιρανός στρατηγός Qasem Suleimani είχε άμεση εμπλοκή με τη δημιουργία της. Η περίπτωση της NDF είναι ένα από τα ενωρίτερα παραδείγματα ιρανικής εμπλοκής στη δημιουργία δυνάμεων για τη στήριξη του Άσαντ. Ο διοικητής του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης στρατηγός Mohamad Ali Jafari ισχυρίστηκε ότι η οργάνωση της NDF στηρίχτηκε στο πρότυπο των ιρανικών παραστρατιωτικών δυνάμεων Basij. Πολλές από τις οργανώσεις που έχουμε αναφέρει εδώ ισχυρίζονται ότι έχουν κάποια μορφή σύνδεσης με τη NDF.

Η ιρακινή τζιχαντιστική οργάνωση Σύνταγμα Άμεσης Επέμβασης συγκρότησε ένα τμήμα «μαρτύρων» τον Φεβρουάριο του 2015.

Εκτός από τις σιιτικές τζιχαντιστικές οργανώσεις δραστηριοποιούνται και πολλές μη-τζιχαντιστικές, πολιτικής φύσεως, οργανώσεις από τον Λίβανο όπως το λιβανέζικο κόμμα Μπάαθ και η σχετικά άγνωστη Αραβική Αντίσταση του Θεού με την υποομάδα της το «Τάγμα Ammar bin Yasser». Και οι δύο οργανώσεις συνδέονται με το δρούζικο «Αραβικό Κόμμα του Θεού». Το Λιβανέζικο Κουμουνιστικό Κόμμα και άλλες λιβανέζικες ομάδες έχουν ένοπλη παρουσία στα σύνορα άλλα δεν έχουν εισέλθει στο έδαφος της Συρίας.

Η Αραβική Εθνικιστική Φρουρά είναι μια παναραβική παραστρατιωτική οργάνωση που στρατολογεί απ΄ όλη τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική και έχει πολεμήσει στο πλευρό του Άσαντ. Ο εικονιζόμενος Hussein Issa υπήρξε ένας από τους διοικητές της. Σκοτώθηκε τον Μάιο του 2016.

Η ελληνική νέο-ναζιστική οργάνωση «Μαύρος Κρίνος» (η οποία είναι αφανής αλλά περισσότερο εξτρεμιστική από τη Χρυσή Αυγή) ισχυρίζεται ότι πολέμησε στο πλευρό του Άσαντ στη μάχη του al-Qusayr το 2013. Αν και ο παραπάνω ισχυρισμός πιθανόν να μην ισχύει μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά ότι ακροδεξιές οργανώσεις στην Ευρώπη διάκεινται φιλικά στο καθεστώς Άσαντ, όπως το Ευρωπαϊκό Μέτωπο Αλληλεγγύης για τη Συρία που εικονίζεται πάνω, το οποίο είναι ενεργό στη Συρία σε μη μάχιμο ρόλο.

Πρόσφατα κυκλοφόρησαν φήμες ότι αιγυπτιακές στρατιωτικές δυνάμεις σε περιορισμένους αριθμούς υφίστανται στη Συρία. Επιπλέον μετά από δηλώσεις του Mohamad Ali Jafari επικρέμεται η απειλή εισόδου στον συριακό εμφύλιο του ιρακινού PMF (Popular Mobilization Forces).

Σημαίες και επιρράματα των σιιτικών παραστρατιωτικών οργανώσεων

Σημαία της πακιστανικής, σιιτικής Liwa Zainebiyoun με την επιγραφή «Ya Abu Fadl al Abbas», από το Χαλέπι τον Οκτώβριο του 2016.

Φωτογραφία που λήφθηκε από την οργάνωση Jaysh al-Fatah και δείχνει νεκρό μέλος σιιτικής παραστρατιωτικής οργάνωσης στο νότιο Χαλέπι που φέρει επίρραμα των ιρακινών ειδικών δυνάμεων.

Βαρέα όπλα των σιιτικών και αλλοδαπών παραστρατιωτικών οργανώσεων

Τεθωρακισμένα

Άρμα μάχης της Αραβικής Εθνικιστικής Φρουράς τον Ιούλιο του 2015.

Τ-90 της οργάνωσης Asa’ib Ahl al-Haq στο Χαλέπι τον Μάρτιο του 2016.

Τ-90 της Asa’ib Ahl al-Haq πιθανόν στο Χαλέπι τον Μάρτιο του 2016.

Το Θωρακισμένο Σύνταγμα της Hezbollah πρόσφατα διοργάνωσε παρέλαση με δεκάδες οχήματα στην al-Qusayr Homs (Νοέμβριος 2016).

Από την παρέλαση της Hezbollah στην al-Qusayr. Μπροστά λιβανέζικο Μ113.

Παραστρατιωτικός με σημαία οργάνωσης θυγατρικής της Hezbollah μπροστά από Τ-90, Ιανουάριος 2016.

Τ-72 της Kataib Hezbollah στο Χαλέπι, Νοέμβριος 2015.

Τ-90 της Kata’ib Sayyid al-Shuhada στο Χαλέπι τον Φεβρουάριο του 2016.

Τ-90 με σιιτική σημαία στο Χαλέπι.

Πυροβολικό

Πυροβόλα της Liwa Fatemiyoun νότια από το Χαλέπι τον Νοέμβριο του 2016.

Αντιαρματικοί Κατευθυνόμενοι Πύραυλοι (Α-Τ Κ/Β)

Η Αραβική Εθνικιστική Φρουρά με Α-Τ πύραυλο Metis-M ή κατά ΝΑΤΟ AT-13 Saxhorn-2 τον Οκτώβριο του 2016.

Μέλος της Hezbollah στη δυτική Qalamoun με Α-Τ πύραυλο MILAN. Έχει ενδιαφέρον ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση από την οποία προέρχονται οι MILAN έχει χαρακτηρίσει τη στρατιωτική πτέρυγα της Hezbollah τρομοκρατική οργάνωση.

Ιρανικός Α-Τ πύραυλος Toophan νότια του Χαλεπίου τον Οκτώβριο του 2016. 

Kornet της Hezbollah με θερμική κάμερα στo χωριό Houla του Λιβάνου τον Νοέμβριο του 2016.

Επίδειξη δεκάδων Kornet από τη Hezbollah στην παρέλαση στην al-Qusayr.

Συμπέρασμα

Είναι βέβαιο ότι η σημασία των φιλοκαθεστωτικών παραστρατιωτικών οργανώσεων στον εμφύλιο της Συρίας βαίνει αυξανόμενη. Τέτοιες οργανώσεις υπήρχαν από την αρχή του πολέμου όμως τα τελευταία δύο χρόνια το καθεστώς στηρίζεται όλο και περισσότερο σ΄ αυτές. Υπάρχουν αρκετές, αλληλένδετες, αιτίες γι΄ αυτό. Κατ΄ αρχήν, όλα αυτά τα χρόνια αυτού του βάρβαρου πολέμου έχουν εξαντλήσει τον συριακό στρατό (SAA). Κατά δεύτερον η οικονομική θέση του καθεστώτος είναι δυσχερής και με δυσκολία βρίσκονται οι απαιτούμενοι πόροι για τη διεξαγωγή του πόλεμου, πόσο μάλλον χρήματα για μισθούς και για την προσέλκυση νέων μελών. Τρίτον, η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης συνολικά στη Συρία έχει οδηγήσει πολλούς στη φτώχεια και έχει αυξήσει το κόστος διαβίωσης. Σύριοι που αδυνατούν να θρέψουν τις οικογένειες τους μπορεί να μη θέλουν να πολεμήσουν όμως επιλέγουν να καταταγούν σε κάποια από τις παραστρατιωτικές οργανώσεις οι οποίες στις παρούσες συνθήκες προσφέρουν κάποιες από τις πιο καλοπληρωμένες δουλειές στη Συρία. Επιπλέον, ο ενδιαφερόμενος παραμένει στον τόπο του καθώς ο πόλεμος έχει έντονα τοπικιστικό χαρακτήρα για όλες τις πλευρές και παίρνει και αμνηστία εάν προηγουμένως είχε αποφύγει να καταταγεί στον στρατό. Έτσι, οι πιστές στο καθεστώς οργανώσεις δημιουργούνται με ρυθμό συγκρίσιμο με αυτόν που δημιουργούνται οι επαναστατικές. Πρόσφατα δημιουργήθηκαν οι: «Mobilization Force of Euphrates and Jazira» και το «5^ο Σώμα».

Ο συριακός στρατός θα είναι πάντα ο ισχυρότερος παίκτης στη φιλοκυβερνητική πλευρά. Όμως, η σχετική ισχύς και σημασία των παραστρατιωτικών οργανώσεων θα αυξάνεται όσο οι παράγοντες που ευνοούν την ώθηση τους συνεχίζουν να υφίστανται. Αυτό δεν μπορεί να αγνοηθεί και θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στο μέλλον της Συρίας. Ένα άμεσο ζήτημα είναι η άνοδος εγκληματικών στοιχείων, που ήταν μέλη της shabiha,  μέσα σε αυτές τις οργανώσεις. Ένα άλλο ζήτημα, με πιο μακροπρόθεσμη σημασία, είναι η έντονη παρουσία του Ιράν σε οποιοδήποτε πιθανό μέλλον του καθεστώτος. Ενώ η παρουσία της Al Qaeda σε τμήματα της Συρίας που ελέγχονται από την αντιπολίτευση τυγχάνει συχνά προβολής ο πραγματικά μεγαλύτερος κίνδυνος είναι το τμήμα της Συρίας που ελέγχεται από το καθεστώς να γίνει περιφερειακός κόμβος της τρομοκρατίας που υποστηρίζεται από το Ιράν. Επιπλέον, εξτρεμιστικά στοιχεία που γίνονται ανεκτά από το καθεστώς όπως το SSNP έχουν ισχυροποιηθεί στα χρόνια του πολέμου, ενώ η σχέση του καθεστώτος Άσαντ με την ακροδεξιά στην Ευρώπη δεν μπορεί να αγνοηθεί. Και ενώ η Δύση υποτίθεται ότι ανησυχεί για την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό του FSA και τις επιπτώσεις που αυτό θα έχει, ένα σημαντικό ζήτημα είναι ότι η Ρωσία μπορεί να πάρει την πρωτοβουλία και να εκπαιδεύσει και εξοπλίσει τους δικούς της αντιπροσώπους μεταξύ των φιλοκαθεστωτικών παραστρατιωτικών οργανώσεων. Όπως έχει πει ο αναλυτής για θέματα Συρίας Faysal Itani: «Η Ρωσία προτιμά να συνδιαλέγεται με κράτη παρά με μη κρατικούς δρώντες,αλλά στην προκειμένη περίπτωση αυτό δεν είναι πάντα πρακτικό εξαιτίας της σύνθεσης των δυνάμεων που μάχονται για το καθεστώς». Φήμες σχετικά με τη δημιουργία του 5ου Σώματος ενισχύουν τα παραπάνω.