Αμερικανική Ταξιαρχία Ελιγμού vs Ρωσικό Τακτικό Συγκρότημα Τάγματος

Το περιοδικό ARMOR στο πρόσφατο τεύχος του (Άνοιξη 2017) περιέχει μία ενδιαφέρουσα εργασία του Ίλαρχου Nicolas J. Fiore, με τίτλο «Defeating the Russian Battalion Tactical Group», όπου αναλύει τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του ρωσικού Τακτικού Συγκροτήματος Τάγματος σε σχέση με την αμερικανική ταξιαρχία ελιγμού. Πέρα από το αντικείμενο που πραγματεύεται το άρθρο αποτελεί ένα καλό πρότυπο περιγραφής των δυνατοτήτων ενός στρατιωτικού οργανισμού τακτικού επιπέδου.



Το ρωσικό Τακτικό Συγκρότημα Τάγματος (T-Σ-T) (Battalion Tactical Group – BTG) είναι ένας σπονδυλωτός τακτικός οργανισμός που δημιουργείται από την ειρηνική σύνθεση μιας ταξιαρχίας του ρωσικού στρατού που βρίσκεται στην έδρα της ώστε να καταστεί δυνατό να προβληθεί μαχητική ισχύς σε κάποιο θέατρο επιχειρήσεων. Τα T-Σ-T υπήρξαν αποτελεσματικά στις επιχειρήσεις στην Ουκρανία την περίοδο 2013-2015 αλλά σε αρκετές περιπτώσεις ηττήθηκαν από μονάδες του ουκρανικού στρατού παρά τη ρωσική υπεροχή σε ισχύ πυρός, ηλεκτρονικό πόλεμο (Η/Π) και Α/Α πυροβολικό.

Το παρών άρθρο θα αναζητήσει τις αδυναμίες που επέτρεψαν σε μονάδες του ουκρανικού στρατού να νικήσουν τα ρωσικά T-Σ-T και τις τακτικές που μία αμερικανική ταξιαρχία ελιγμού (Brigade Combat Team – BCT) θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να δημιουργήσει παρόμοιες ευκαιρίες ώστε να νικήσει τακτικά ένα T-Σ-T εάν αυτό απαιτηθεί στο μέλλον.

Η γενική ιδέα σε συντομία

Η στρατηγική αναγκαιότητα που δημιούργησε τα T-Σ-T ήταν να ελεγχθεί [1] έδαφος ώστε να διαμορφωθούν ευνοϊκές συνθήκες για τις μεταπολεμικές διαπραγματεύσεις. Όπου καθίσταται δυνατό ο διοικητής του T-Σ-T θα χρησιμοποιήσει επιθετικά τα μέσα του ώστε να προκαλέσει απώλειες για να εξαναγκάσει τον αντίπαλο να συμβιβαστεί (στις διαπραγματεύσεις) αλλά πρέπει ταυτόχρονα να προφυλάξει και να διατηρήσει τη δική του δύναμη επειδή αυτή δεν μπορεί να ξαναδημιουργηθεί επιχειρησιακά και οι απώλειες έχουν υψηλό στρατηγικό τίμημα. Για να διατηρήσουν τη μαχητική τους ισχύ τα T-Σ-T χρησιμοποίησαν τοπικές παραστρατιωτικές δυνάμεις για να εξασφαλίσουν [2] έδαφος και να ασφαλίσουν [3] τον εαυτό τους από άμεση ή έμμεση επίθεση. Αν και οι ρωσικές τακτικές ήττες ήταν η εξαίρεση και αυτές, στο επιχειρησιακό επίπεδο, οδηγούσαν την κατάσταση για τους Ουκρανούς, στην καλύτερη περίπτωση, σε στασιμότητα και όχι σε αποφασιστική ρωσική ήττα, οι επιτυχίες του ουκρανικού στρατού υποδεικνύουν ότι τα ρωσικά T-Σ-T έχουν τακτικές αδυναμίες που μπορούν να τύχουν εκμετάλλευσης από τους διοικητές των αμερικανικών ταξιαρχιών. Αυτές είναι:

Η έλλειψη σε άμεσα διαθέσιμες δυνάμεις ελιγμού, ιδιαίτερα πεζικό, μειώνουν σημαντικά τις ρωσικές δυνατότητες ελιγμού. Τα T-Σ-T δεν μπορούν ταυτόχρονα να συγκεντρωθούν για τη διεξαγωγή επιθετικών επιχειρήσεων και να ασφαλίσουν τα πλευρά και τα νώτα τους, ενώ δυσκολεύονται να συγκεντρώσουν πυρά πυροβολικού εναντίον εχθρικών επιθέσεων που διενεργούνται ταυτόχρονα σε πολλαπλούς άξονες.

Περιορισμοί στις δυνατότητες διοίκησης και ελέγχου (C²) απαιτούν από τον διοικητή του T-Σ-T να τηρεί συγκεντρωμένα τα μέσα διοίκησης και πληροφοριών για να κατευθύνει πυρά και να διενεργεί Η/Π όμως τα μέσα αυτά δεν είναι διαθέσιμα σε όλο τον χώρο ενεργείας του T-Σ-T και μπορούν να φτάσουν στα όρια τους αν χρησιμοποιηθούν τακτικές διασποράς ενεργητικά από τον αντίπαλο.

Τα T-Σ-T δεν μπορούν γρήγορα να ξαναδημιουργήσουν τη μαχητική τους ισχύ χωρίς να κανιβαλίσουν άλλες μονάδες που βρίσκονται είτε στο θέατρο επιχειρήσεων είτε στις έδρες τους. Μόλις τα T-Σ-T υποστούν απώλειες θα χάσουν την αποτελεσματικότητα τους μέχρι να ανασυσταθούν. Απέναντι σε μια ισχυρή απειλή τα μέσα ελιγμού και υποστηρίξεως (του T-Σ-T) πιθανότατα θα αποσυρθούν για να διατηρηθούν για το μέλλον.

Η γενική ιδέα στην πράξη

Αν και κάποια συστήματα του T-Σ-T είναι τεχνολογικά υπέρτερα από τα αντίστοιχα αμερικανικά αυτό δεν έχει τη δυνατότητα να παρατηρεί, να στοχοποιεί και να επιτίθεται στην αμερικανική ταξιαρχία ταυτόχρονα σε ευρύ μέτωπο. Όχι μόνο η αμερικανική ταξιαρχία μπορεί να αναπτύξει στο πεδίο της μάχης τρεις φορές περισσότερους σχηματισμούς αλλά η αποκεντρωτική φύση της αμερικανικής διοίκησης επιτρέπει σε αυτούς τους σχηματισμούς να ενεργούν ταυτόχρονα και ανεξάρτητα από τον έλεγχο της ταξιαρχίας.

Οι διοικητές των αμερικανικών ταξιαρχιών μπορούν να εκμεταλλευτούν τις τρωτότητες των T-Σ-T αποφεύγοντας τη στατική ανάπτυξη των δυνάμεων τους που επιτρέπει στους διοικητές των T-Σ-T να επιλέγουν, να προετοιμάζουν και να εκτελούν περιορισμένες επιθέσεις. Οι δυνατότητες των T-Σ-T μπορούν να προκαλέσουν εξαιρετικά φονικά αποτελέσματα όταν συγκεντρώνονται εναντίον μεμονωμένων μονάδων αλλά απομειώνονται γρήγορα όταν αντιμετωπίζουν εχθρό που ενεργεί με ταχύτητα ή που διεξάγει άμυνα σε βάθος, γιατί τα T-Σ-T δεν έχουν επαρκείς πόρους για να διεξάγουν αποστολές οικονομίας δυνάμεων. Αντίθετα οι αμερικανικές ταξιαρχίες έχουν ασύμμετρα πλεονεκτήματα στη δυνατότητα ελιγμού και στη διατηρησιμότητα τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον των T-Σ-T. Για να νικήσετε ένα T-Σ-T αυξήστε την αβεβαιότητα και διαμορφώστε το πεδίο της μάχης έτσι ώστε τα πιο σημαντικά συστήματα και προσωπικό του να πρέπει να εργαστούν στα όρια των δυνατοτήτων τους. Μόλις αρχίσουν οι εχθροπραξίες επιτεθείτε σε πολλές κατευθύνσεις για να καταστρέψετε τη δύναμη ελιγμού του, να αποδιοργανώσετε τις δυνατότητες διοίκησης και Η/Π καθώς και τα μέσα εκπομπής πυρός του και να καταλάβετε την περιοχή διοικητικής μερίμνης του (ΠΔΜ).

Πολεμική λειτουργία	Τρωτότητα του T-Σ-T	Ευκαιρία για την αμερικανική ταξιαρχία
Διοίκηση	Η διοίκηση και ο έλεγχος του T-Σ-T είναι συγκεντρωτικός χωρίς δικτυακή κοινή επιχειρησιακή εικόνα (Common Operational Picture - COP). Αλλαγές στην COP είναι δύσκολο να διανεμηθούν.	Μεταβάλλετε το πεδίο της μάχης όσο πιο συχνά μπορείτε με παραπλάνηση, αλλαγές θέσεων και αντεπιθέσεις.
Κίνηση και ελιγμός	Τα T-Σ-T επιδιώκουν να κλιμακώνουν την ενέργεια τους μετά από εκτεταμένη αναγνώριση υπό την κάλυψη κάποιας παραστρατιωτικής δύναμης ώστε να προστατευθούν οι τακτικές δυνάμεις και να αποκτηθεί η πρωτοβουλία.	Διεισδύστε στην άμυνα των παραστρατιωτικών δυνάμεων και προκαλέστε απώλειες στη δύναμη του T-Σ-T ώστε αυτό να αποσυρθεί. Στη συνέχεια απομονώστε και απομειώστε τις θέσεις των παραστρατιωτικών.
Πληροφορίες	Τα μέσα συλλογής πληροφοριών του T-Σ-T περιλαμβάνουν ΜΕΑ με ικανότητα παρατήρησης στενού πεδίου, ηλεκτρονικές υποκλοπές, συλλογή πληροφοριών από ανθρώπινες πηγές, για την προπαρασκευή των πληροφοριών της περιοχής των επιχειρήσεων (Π3Ε). Όμως υπάρχει λίγη γενική επικάλυψη.	Χρησιμοποιείστε διασπορά, παραλλαγή και παραπλάνηση για να μειώσετε τις υπογραφές. Αυτά τα μέτρα αυξάνουν τους πόρους που πρέπει να χρησιμοποιήσει ο αντίπαλος και τον κίνδυνο στον οποίο πρέπει να εκτεθεί για να αποκτήσει επαρκή πληροφόρηση.
Πυρά	Τα T-Σ-T συγκεντρώνουν πυροβολικό και παρατηρητές για να επιτεθούν με κατακλυσμικά πυρά μόλις πραγματοποιείται η επαφή.	Ελάτε σε επαφή με δική σας πρωτοβουλία σε πολλά σημεία για να διαχύσετε την υπεροχή πυρός του T-Σ-T και να υπερφορτώσετε το κέντρο διευθύνσεως πυρός του.
Διατηρησιμότητα	Η διατηρησιμότητα των T-Σ-T υπονομεύεται από τη χαμηλή διάθεση πόρων και την ενασχόληση του με παραστρατιωτικές δυνάμεις. Η δυνατότητα εκκένωσης των τραυματιών είναι περιορισμένη.	Προκαλέστε πίεση στο σύστημα ΔΜ του T-Σ-T, προκαλέστε απώλειες για να μειωθεί η απόδοση του.
Προστασία	Οι άνδρες και το υλικό του T-Σ-T προστατεύονται από σύγχρονες θωρακίσεις και ατομικά μέσα προστασίας και χρησιμοποιούν θέσεις μάχης και οχυρώσεις.	Εκπαιδευτείτε στις βολές ακριβείας, χρησιμοποιήστε βλήματα υψηλής εκρηκτικότητας και βομβίδες, εκπαιδευτείτε στη διάσπαση χαρακωμάτων.

Ο έλεγχος του εδάφους

Ο ρωσικός στρατός ανέπτυξε T-Σ-T για να ελέγξει έδαφος. Τους πρώτους μήνες της ουκρανικής κρίσης, το 2013, οι δυνάμεις του ουκρανικού στρατού σε μεγάλο βαθμό νίκησαν τους αυτονομιστές στο Donetsk και στο Luhansk στην ανατολική Ουκρανία. Για να προλάβουν την καταστροφική ήττα του αποσχιστικού κινήματος ολόκληρες μονάδες του ρωσικού στρατού εισήλθαν στο θέατρο των επιχειρήσεων, πέτυχαν τον τακτικό και επιχειρησιακό αιφνιδιασμό και κατέστρεψαν ένα μεγάλο μέρος των ουκρανικών δυνάμεων ελιγμού. Ο ρωσικός στρατός, οι ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών και Ρώσοι ιδιώτες επιχειρηματίες υποστήριξαν τις τοπικές πολιτοφυλακές. Η Ουκρανία κινητοποίησε τις εφεδρείες της και αντιμετώπισε τις ρωσικές/αποσχιστικές δυνάμεις μέχρι η κατάσταση να φτάσει σε ένα γεωγραφικό τέλμα το 2014. Την άνοιξη του 2015 οι δύο πλευρές υπέγραψαν το πρωτόκολλο κατάπαυσης του πυρός Μινσκ ΙΙ και οι εχθροπραξίες υποβαθμίστηκαν σε περιστασιακές ανταλλαγές πυρών ελαφρών όπλων ή πυροβολικού και επιθέσεις Η/Π.

Οι ταξιαρχίες του ρωσικού στρατού συνήθως ανέπτυσσαν το μισό προσωπικό και υλικό τους στο ουκρανικό θέατρο επιχειρήσεων ως T-Σ-T. Ένα T-Σ-T προικοδοτείται με όλα τα μέσα υποστηρίξεως ολόκληρης της ταξιαρχίας αλλά είχε μόνο ένα μηχανοκίνητο τάγμα πεζικού, συνήθως ενισχυμένο με μία ίλη αρμάτων και πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων (ΠΕΠ) [4]. Το εναπομείναν προσωπικό και υλικό παρέμενε στην έδρα της ταξιαρχίας. Το 1/3 του προσωπικού του T-Σ-T ήταν υψηλής ποιότητας επαγγελματίες που υπηρετούσαν κυρίως σε μάχιμους ρόλους καθώς και στο πυροβολικό και στον Η/Π.

Οι μονάδες υποστηρίξεως επανδρώνονταν κυρίως από χαμηλότερης ποιότητας κληρωτούς. Αυτή η διάκριση είναι σημαντική: οι κληρωτοί πρέπει να επιβλέπονται συνεχώς και σπάνια χρησιμοποιούνταν στη μάχη.

Ένα άλλο ζήτημα είναι ότι ο ρωσικός στρατός δεν είχε αρκετούς επαγγελματίες οπλίτες για να συμπληρώσει την υφιστάμενη και μελλοντική δομή δυνάμεων. Υψηλές απώλειες στην Τσετσενία και στη Γεωργία επέδρασαν στη διάθεση των εθελοντών για κατάταξη. Η ρωσική στρατιωτική ηγεσία ήθελε να αποφύγει μία παρόμοια κατάσταση όπου υψηλές απώλειες στην Ουκρανία θα απέτρεπαν τους νέους από το να καταταχθούν. Ως αποτέλεσα, ακόμη και αν τα T-Σ-T περιείχαν το καλύτερο προσωπικό της μητρικής ταξιαρχίας τα 2/3 αυτού του προσωπικού δεν ήταν κατάλληλα για την εγγύς μάχη και το 1/3 που ήταν θεωρούνταν πολύ σημαντικό για να διακινδυνεύσει χωρίς λόγο [5].

Στο δόγμα του υβριδικού πολέμου μία κρατική οντότητα αναπτύσσει τακτικές στρατιωτικές δυνάμεις για να «επιλυθούν αντιφάσεις» κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης και να διαμορφωθεί το μεταπολεμικό αποτέλεσμα [6]. Στην ουκρανική κρίση, το 2014, η αντίφαση ήταν ότι τόσο η ουκρανική κυβέρνηση όσο και οι αποσχιστικές πολιτικές οντότητες διεκδικούσαν την ίδια γεωγραφική περιοχή. Ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών, ειδικές δυνάμεις και μικρός αριθμός μέσων πυροβολικού είχαν υποστηρίξει τις πολιτοφυλακές των αυτονομιστών από την περίοδο της ενσωμάτωσης της Κριμαίας, το 2014, όμως τακτικές δυνάμεις οργανωμένες ως T-Σ-T δεν είχαν εμπλακεί έως ότου οι Ουκρανοί είχαν τακτικές επιτυχίες τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, οι οποίες απείλησαν με ολοκληρωτική ήττα τους αυτονομιστές και με την αποκατάσταση της ουκρανικής κρατικής εξουσίας στην περιοχή.

Παρόμοια με τις στρατιωτικές επεμβάσεις στη Μολδαβία (1990), στη Σερβία (1998) και στη Γεωργία (2008) η Ρωσία ενέπλεξε τακτικές δυνάμεις οργανωμένες ως T-Σ-T στην Ουκρανία για να εξασφαλίσει τον έλεγχο της περιοχής ενδιαφέροντος ώστε να έχει το πλεονέκτημα στις επακόλουθες διαπραγματεύσεις. Η διαφορά με προηγούμενες εκστρατείες ήταν ότι τα T-Σ-T που στάλθηκαν στην Ουκρανία είχαν λίγες δυνάμεις ελιγμού και έπρεπε να στηριχθούν σε παραστρατιωτικές δυνάμεις για να εξασφαλίσουν το αναγκαίο έδαφος.

Επίθεση πίσω από κάλυψη

Συγκρότηση ενός ρωσικού T-Σ-T.

Τα T-Σ-T συνήθως επιτίθενται πίσω από την κάλυψη μίας παραστρατιωτικής δύναμης γιατί ο στρατηγικός σκοπός που εξυπηρετούν είναι ο έλεγχος του εδάφους ώστε να διαμορφωθούν ευνοϊκά οι συνθήκες για τις μεταπολεμικές διαπραγματεύσεις. Όποτε είναι δυνατό ο διοικητής του T-Σ-T θα αναπτύξει τα επιθετικά του μέσα για να προκαλέσει απώλειες, οδηγώντας τον αντίπαλο του να επιζητήσει τον συμβιβασμό αλλά πρέπει επίσης και να διατηρήσει τη δική του δύναμη γιατί αυτή δεν μπορεί να ξαναδημιουργηθεί επιχειρησιακά και οι απώλειες έχουν υψηλό στρατηγικό τίμημα.

Τα T-Σ-T κατά την ανάπτυξη τους είχαν προικοδοτηθεί με ένα μεγάλο κλιμάκιο παροχής πυρών υποστηρίξεως αλλά διέθεταν μόνο μία ενισχυμένη μονάδα ελιγμού. Για να αναπληρωθεί αυτό το έλλειμμα και να προφυλάξουν τη μαχητική ισχύ τους τα T-Σ-T χρησιμοποίησαν παραστρατιωτικές δυνάμεις. Οι δυνάμεις αυτές αποτελούνται από ντόπιους πολιτοφύλακες, Ρώσους βετεράνους εθελοντές και μισθοφόρους και αποστολή τους είναι να προστατεύουν τη γραμμή επαφής και σημαντικές υποδομές.

Οι παραστρατιωτικές δυνάμεις είναι η πηγή της ελευθερίας ενεργείας των T-Σ-T γιατί με την παρουσία τους απελευθερώνεται το πεζικό του T-Σ-T από αποστολές ασφαλείας, προστατεύεται το T-Σ-T από επιθέσεις και παρέχεται στον διοικητή του ελευθερία κίνησης προς τον χώρο της επίθεσης καθώς και χρόνος για να προετοιμάσει το πεδίο της μάχης για την επίθεση. Όταν διαπιστώνεται ότι εκπληρώνονται οι προϋποθέσεις για επίθεση σε ουκρανικές δυνάμεις ή όταν το παραστρατιωτικό τμήμα δέχεται επίθεση τα T-Σ-T επιτίθενται με έμμεσα πυρά πίσω από την κάλυψη της παραστρατιωτικής δύναμης για να καταστρέψουν τον αντίπαλο με τον ελάχιστο κίνδυνο για την τακτική δύναμη.

Το επίκεντρο των επιχειρήσεων του T-Σ-T φυσικά και γεωγραφικά είναι ο διοικητής του. Διατάσσει τη συλλογή πληροφοριών, αποφασίζει τους τρόπους ενεργείας και μετά διευθύνει προσωπικά την εμπλοκή των δυνάμεων του, συχνά χρησιμοποιώντας έναν γεωγραφικό χάρτη. Αυτή η χωρική συγκέντρωση της ηγεσίας έχει το επιπλέον πλεονέκτημα της μείωσης της ηλεκτρονικής υπογραφής του ΣΔ αλλά δημιουργεί φυσική υπογραφή που μπορεί να παρατηρηθεί από την αναγνώριση από αέρος.

Όταν η διαταγή επιχειρήσεων έχει εκδοθεί η έλλειψη τεχνολογίας κοινής επιχειρησιακής εικόνας στο επίπεδο της διμοιρίας περιορίζει την ευκαμψία του T-Σ-T και την ικανότητα της διοίκησης του να διανείμει γρήγορα ενημερώσεις για τον εχθρό, να αλλάξει τις διαταγές των υπομονάδων και να επικοινωνήσει με πλευρικές μονάδες. Οι επικοινωνίες μεταξύ T-Σ-T και παραστρατιωτικών πιθανόν είναι αδύναμες. Οι διοικητές των παραστρατιωτικών δυνάμεων έχουν πει ότι χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα, δορυφορικά τηλέφωνα και ασυρμάτους που δεν είναι κρυπτογραφημένοι για να επικοινωνήσουν με τον σταθμό διοικήσεως (ΣΔ) του T-Σ-T [7].

Δεν αναφέρθηκε η ύπαρξη μόνιμων ομάδων συνδέσμων. Η δομή διοίκησης και ελέγχου του T-Σ-T έχει εξαίρετη ενότητα διοικήσεως αλλά μπορεί να είναι ευάλωτη σε επιδρομές, αντεπιθέσεις και άλλες αιφνιδιαστικές ενέργειες επειδή η εξάρτηση από αναλογικά μέσα διοίκησης και ελέγχου περιορίζει τη δυνατότητα των υφιστάμενων μονάδων να αντιλαμβάνονται και να αντιδρούν στις αλλαγές των περιστάσεων.

Τα T-Σ-T είναι άριστα στο να συνδυάζουν υψηλής τεχνολογίας μέσα συλλογής πληροφοριών όπως ΜΕΑ και ηλεκτρονική παρακολούθηση με πληροφορίες από ανθρώπινες πηγές, αλλά όλες αυτές οι πλατφόρμες έχουν περιορισμένες ικανότητες γι΄ αυτό το T-Σ-T τις τηρεί συγκεντρωτικά για να διεξάγει την Π3Ε για τις επιθετικές του ενέργειες. Για να συντονίσει αυτά τα μέσα το σύστημα διοίκησης και ελέγχου του T-Σ-T  απαιτεί την ανάπτυξη στους ίδιους χώρους συγκεντρώσεως (ΧΣ) των λόχων ελιγμού και του προσωπικού πληροφοριών, επιτήρησης και αναγνώρισης (Intelligence, Surveillance, Reconnaissance - ISR), πράγμα που δημιουργεί στόχους υψηλής αξίας (ΣΥΑ). Η επιλογή αυτή περιορίζει τη γεωγραφική περιοχή που τα μέσα υψηλής τεχνολογίας μπορούν να επιδράσουν στο πεδίο της μάχης ή την εμβέλεια τους από τον ΧΣ. Συνεπώς η κάλυψη ISR έξω από την περιοχή ενδιαφέροντος είναι περιορισμένη και τα μέσα ISR συνήθως δεν χρησιμοποιούνται σε ρόλο γενικής προστασίας για την παραστρατιωτική δύναμη ασφάλειας [8].

Το πυροβολικό του T-Σ-T υπερέχει έναντι του πυροβολικού της αμερικανικής ταξιαρχίας τόσο σε βεληνεκές όσο και σε ισχύ, αλλά τα T-Σ-T  έχουν παρατηρητές μόνο για μία ενισχυμένη μονάδα ελιγμού. Αυτό είναι σημαντικό γιατί το T-Σ-T δεν έχει τον κανονικό αριθμό εποχούμενου και μη προσωπικού που φυσιολογικά θα προβλέπονταν ως προωθημένοι παρατηρητές. Οι πλατφόρμες ISR πρέπει είτε να εκπληρώσουν διπλά καθήκοντα και ως προωθημένοι παρατηρητές ή προσωπικό ελιγμού πρέπει να προωθηθεί στη γραμμή επαφής για να κατευθύνει τα έμμεσα πυρά. Η υπεροχή των T-Σ-T σε πυρά και αντιαεροπορική άμυνα τους παρέχει την ελευθερία να επιτίθενται με πυρά μεγάλου βεληνεκούς κάθε φορά που οπτική ή ηλεκτρονική επαφή επιτυγχάνεται, ανεξάρτητα από τυχόν παράπλευρες απώλειες. Η τοπική υπεροχή σε πυρά δίνει στο πυροβολικό του T-Σ-T την εμπιστοσύνη να παραμείνει στη θέση του και να είναι συνεχώς διαθέσιμο για να παράσχει πυρά καμπύλης τροχιάς.

Οι τέσσερις λόχοι ελιγμού του T-Σ-T μπορεί να μην απαιτείται να απασχοληθούν με ασφάλεια πλευρών και νότων αλλά πρέπει να παρέχουν τοπική ασφάλεια και ασφάλεια στις φάλαγγές των υποστηριζουσών μονάδων. Όταν φεύγει από το στρατόπεδο της μητρικής ταξιαρχίας το T-Σ-T έχει περίπου 200 πεζικάριους σε τέσσερις λόχους. Σύμφωνα με τα εγχειρίδια του ρωσικού στρατού στο θέατρο επιχειρήσεων μπορεί μέχρι και το 50% των πεζικάριων να απαιτηθούν για την τοπική ασφάλεια και άλλες αποστολές καθημερινής φύσεως. Αυτό αφήνει λίγους πεζικάριους διαθέσιμους για τις εποχούμενες ομάδες. Οι ομάδες συνήθως συγκροτούνται επιτόπου και υποεπανδρώνονται, πράγμα που τις καθιστά λιγότερο αποτελεσματικές και ανεξάρτητες. Για τον αντίπαλο αυτό σημαίνει ότι απαιτείται να προκληθούν λιγότερες απώλειες για να εξουδετερωθούν οι ρωσικές ομάδες. Η διαθεσιμότητα των αρμάτων μάχης και των ΒΜΡ επηρεάζεται λιγότερο αλλά οι ανάγκες συντήρησης μειώνουν τη διαθεσιμότητα της δύναμης των 50 τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης του T-Σ-T.

Το έλλειμμα σε πεζικό οδηγεί τους διοικητές των T-Σ-T να προτιμούν να απομονώνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα εχθρικές δυνάμεις μέσα σε πόλεις αντί να επιτίθενται για να τις εξοντώσουν στο πρότυπο της επιχείρησης στο Grozny το 1999 ή της αμερικανικής εκκαθάρισης της Fallujah το 2004 [9]. Τα T-Σ-T αντιμετωπίζουν αυτό το έλλειμμα ενσωματώνοντας τοπικές πολιτοφυλακές. Δυστυχώς οι παραστρατιωτικοί είναι δύσκολο να συντονιστούν, να κινηθούν και να συντηρηθούν στην επίθεση – ακόμη και στην άμυνα ο συντονισμός και η υποστήριξη των παραστρατιωτικών είναι ένα βάρος για τα συστήματα διοίκησης και ΔΜ. Γι΄ αυτά τα πρακτικά ζητήματα και τους στρατηγικούς λόγους που αναφέρθηκαν πριν οι Ρώσοι διοικητές στην Ουκρανία απέφευγαν το ρίσκο της εμπλοκής του πεζικού και των τεθωρακισμένων τους. Αντί να διεξάγουν ελιγμό συνδυασμένων όπλων για να κατανικήσουν τις υποδεέστερες ουκρανικές δυνάμεις τα ρωσικά T-Σ-T προτιμούσαν να κλιμακώνουν την επαφή, να χρησιμοποιούν τα πυρά τους όποτε ήταν δυνατό και να εμπλέκουν άρματα μάχης μόνο μετά από λεπτομερή αναγνώριση.

Με πολλούς τρόπους τα T-Σ-T είναι η επιτομή της σύγχρονής προστασίας προσωπικού και οχημάτων. Τα άρματα μάχης και τα ΒΜΡ του T-Σ-T είναι εφοδιασμένα με συστήματα ενεργού προστασίας και ενεργητικής θωράκισης που καθιστούν τα αμερικανικά φορητά Α-Τ αναποτελεσματικά. Ο ουκρανικός στρατός ανέφερε επιτυχίες χρησιμοποιώντας ομάδες αρμάτων για να καταστρέψουν ρωσικά Τ-72Β3 αλλά χρειάστηκαν πολλαπλά χτυπήματα για να ηττηθεί η ενεργή τους θωράκιση.

Το πεζικό στο T-Σ-T είναι εφοδιασμένο με σύγχρονα αλεξίσφαιρα γιλέκα και άλλα μέσα ατομικής προστασίας (Personal Protective Equipment – PPE). Ακόμη και οι παραστρατιωτικές μονάδες έχουν εφοδιαστεί με κράνη και μέσα προστασίας του θώρακα. Οι ρωσικές δυνάμεις επίσης χρησιμοποιούν το έδαφος και τα ορύγματα για φυσική προστασία. Το 2014 οι μάχες επικεντρώθηκαν στον έλεγχο αστικών περιοχών και υποδομών όπου μικρές ομάδες πεζικού καλύπτονταν στα συντρίμμια των κτιρίων για να προστατευτούν από τα πυρά ελαφρών όπλων και πυροβολικού. Καθώς η γραμμή επαφής παγιώθηκε το 2015 σκάφτηκαν ορύγματα με σκέπαστρα και ορύγματα επικοινωνίας, ώστε αυτή η εικόνα να γίνει η κανονικότητα και για τις δύο πλευρές.

Τέλος, το κυριότερο όλων των ρωσικών μέσων προστασίας ήταν τα ενσωματωμένα Α/Α συστήματα. Αν και το ρωσικό Α/Α πυροβολικό δεν χρησιμοποιήθηκε εναντίον μαχητικών αεροσκαφών ή βομβαρδιστικών ο ουκρανικός στρατός έχασε με την έναρξη της σύγκρουσης έξι ελικόπτερα και ένα μεταφορικό αεροσκάφος από τα συντονισμένα ρωσικά Α/Α συστήματα. Ακόμη οι φορητοί Α/Α πύραυλοι είναι ευρέως διαδεδομένοι στις τακτικές μονάδες του ρωσικού στρατού.

Δεν υπήρξαν αναφορές για τη χρήση μέσων ΡΒΧ προστασίας ή γενικώς για τη χρήση ΡΒΧ μέσων.

Η διατηρησιμότητα των T-Σ-T ήταν σε μεγάλο βαθμό σχεδιασμένη επί τόπου και έπρεπε να καλυφθούν μεγάλες αποστάσεις για να επιτευχθεί. Οι αντικαταστάσεις προσωπικού, υλικού και τα ανταλλακτικά προέρχονταν κατά κύριο λόγο από τα τμήματα της μητρικής ταξιαρχίας που παρέμεναν στην έδρα της, που μπορεί να βρίσκονταν περισσότερο από 500 χλμ. μακριά. Το σύστημα αυτό επέτρεπε στην ταξιαρχία να στέλνει αντικαταστάσεις στο T-Σ-T αλλά δεν είναι και το πλέον πρόσφορο για μακρές χρονικές περιόδους.

Αναλώσιμα έφταναν σε αποθήκες από την έδρα του Δυτικού Στρατιωτικού Μετώπου (σχηματισμός επιπέδου αμερικανικού Σώματος Στρατού) και στη συνέχεια μεταφέρονταν στον υποδιοικητή του T-Σ-T για διανομή.

Τα T-Σ-T μετακινήθηκαν από την έδρα της ταξιαρχίας τους σιδηροδρομικά. Για τη ΔΜ τους στο θέατρο επιχειρήσεων απαιτείται ή ύπαρξη οδικού δικτύου επειδή τα φορτηγά Γ.Χ. δεν έχουν τα ίδια κινηματικά χαρακτηριστικά με τα οχήματα μάχης. Οι παραστρατιωτικές δυνάμεις διανέμουν τα εφόδια με Ι.Χ. οχήματα διάφορων δυνατοτήτων. Έλλειμμα σε τακτική υποστήριξη ΔΜ μπορεί να έχει αποτρέψει τα T-Σ-T από το να καταδιώξουν ηττημένες ουκρανικές μονάδες, που πολλές φορές κατάφεραν να σταθούν αμυντικά λιγότερο από 50 χλμ. από την προηγούμενη γραμμή επαφής. Τα T-Σ-T διαθέτουν περιορισμένο υγειονομικό προσωπικό και μέσα. Οι περιορισμοί στην ικανότητα τους να διακομίσουν γρήγορα τραυματίες και να τους παρέχουν προηγμένη ιατρική φροντίδα αύξησε τους θανάτους, έκανε τους διοικητές των T-Σ-T να είναι περισσότερο διστακτικοί στην αποβιβασμένη ενέργεια και μείωσε την ικανότητα του T-Σ-T να ξαναδημιουργεί τη μαχητική του ισχύ.

Με λίγα λόγια το T-Σ-T δεν είναι σχηματισμός ελιγμού με την παραδοσιακή έννοια. Δεν θα εμπλακεί στενά με τον εχθρό για να τον καταστρέψει με πυρ και ελιγμό. Αντίθετα είναι ένας πάροχος μέσων προς σχετικά στατικές παραστρατιωτικές δυνάμεις οι οποίες με τη σειρά τους λειτουργούν ως μονάδες φύλαξης του T-Σ-T απαγορεύοντας σε εχθρικό προσωπικό να εισέλθει στη γεωγραφική περιοχή που έχει ανατεθεί στο T-Σ-T. Όμως το T-Σ-T είναι ικανή να εξαπολύσει εξαιρετικά φονικές επιθέσεις σε έναν αντίπαλο όταν:

1. η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη και

2. το ρίσκο για το προσωπικό και το υλικό της είναι μικρό.

Με αυτό στο μυαλό μας η αμερικανική ταξιαρχία θα πρέπει να εφαρμόσει τακτικές που θα καθιστούν τουλάχιστον ένα από τα δύο παραπάνω κριτήρια αβέβαιο.

Οι τρωτότητες των T-Σ-T

	Αμερικανική ταξιαρχία		Ρωσικό T-Σ-T		Αναλογία
	Διαθέσιμα	Απώλειες που απαιτούνται για «καταστροφή»	Διαθέσιμα	Απώλειες που απαιτούνται για «καταστροφή»
Άρματα μάχης	90	30	10	3	X10
Οχήματα Μάχης Πεζικού	140	47	40	12	Χ4
Ομάδες	60	20	36	11	Χ2
Άθροισμα		97		26	Χ4
Το ρωσικό T-Σ-T πρέπει να καταστρέψει 4 φορές περισσότερους στόχους ώστε να καταστρέψει τακτικά μία αμερικανική τεθωρακισμένη ταξιαρχία.

«Μαθηματικά του πεδίου της μάχης». Για την καταστροφή χρησιμοποιήθηκε το όριο των απωλειών στο 30% της δύναμης.

Οι αμερικανικές ταξιαρχίες ή αντίστοιχου μεγέθους συμμαχικοί σχηματισμοί υπό αμερικανική ηγεσία μπορεί να αναπτυχθούν για να αποτρέψουν [10] ή να νικήσουν [11] ένα T-Σ-T (με άλλα λόγια να απαγορεύσουν στο T-Σ-T να ελέγξει μία περιοχή με τακτικές ή παραστρατιωτικές δυνάμεις). Η αμερικανική ταξιαρχία πιθανόν θα λάβει οδηγίες να εκτελέσει και τα δύο έργα με τη σειρά ανάλογα με τη φάση που θα βρίσκονται οι επιχειρήσεις. Εάν η σύγκρουση συμβεί στο εγγύς μέλλον δεν είναι πιθανό να είναι διαθέσιμη στις αμερικανικές δυνάμεις τεχνολογία κατάλληλη για να υπερνικηθεί το ρωσικό Α/Α πυροβολικό οπότε δεν είναι και πιθανό η σύγκρουση να αρχίσει με μία υψηλής έντασης αμερικανική επίθεση συνδυασμένων όπλων. Αντίθετα η σύγκρουση θα αρχίσει με τα ρωσικά T-Σ-T και τις αμερικανικές ταξιαρχίες να ελίσσονται κοντά οι μεν στις δε, με τους αντιμαχόμενους συμμάχους των δύο πλευρών να αναπτύσσονται ανάμεσα τους, αλλά με τις κύριες δυνάμεις να μην έρχονται ακόμη σε επαφή.

Το T-Σ-T θα διατηρήσει την υπεροχή του σε πυρά, Η/Π και Α/Α πυροβολικό για την αναμενόμενη μάχη αλλά αριθμητικά η αμερικανική ταξιαρχία μπορεί να αναπτύξει στο πεδίο περισσότερα συστήματα και μπορεί να εξασφαλίσει τη διατηρησιμότητα της σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις. Αυτοί οι δύο παράγοντες αποτελούν το ασύμμετρο πλεονέκτημα της αμερικανικής ταξιαρχίας. Το T-Σ-T γνωρίζει ότι πρέπει να καταστρέψει 4 φορές περισσότερους εχθρούς από τις απώλειες της [12] για να θεωρηθεί η συμπλοκή τακτική επιτυχία. Ο διοικητής του T-Σ-T θα πρέπει να φτάσει στα όρια των δυνατοτήτων του μόνο για να σχεδιάσει επιθέσεις που με βεβαιότητα θα προκαλέσουν αρκετές αμερικανικές απώλειες ώστε να αποκλεισθεί μία αμερικανική αντεπίθεση.

Το ουσιώδες έργο για τον Αμερικανό διοικητή είναι να εξασφαλίσει ότι μπορεί να παρουσιάσει μία αξιόπιστη απειλή που θα αποτρέψει το T-Σ-T. Ο διοικητής του T-Σ-T πρέπει να πειστεί ότι το αναμενόμενο πλεονέκτημα από το να επιτεθεί στην αμερικανική ταξιαρχία αντισταθμίζεται από τη βεβαιότητα της αμερικανικής αντεπίθεσης και τις απώλειες που αυτή θα προκαλέσει. Ο Αμερικανός διοικητής ταξιαρχίας πρέπει ταυτόχρονα να μειώσει τη βεβαιότητα ότι η ρωσική επίθεση θα είναι επιτυχής και να αυξήσει τη πιθανότητα ότι η αντεπίθεση του θα νικήσει το T-Σ-T. Αυτά τα δύο κρίσιμα έργα είναι όψεις του ίδιου νομίσματος: εάν περισσότερες διμοιρίες επιβιώσουν της επίθεσης του ρωσικού πυροβολικού μπορούν να διεξάγουν μία ισχυρότερη αντεπίθεση. Το έργο τότε είναι να πειστεί ο Ρώσος διοικητής ότι όσο καλά και αν εκτελέσει την επίθεση του δεν θα καταστραφούν αρκετές αμερικανικές διμοιρίες ώστε να αποτραπεί η διεξαγωγή μιας αντεπίθεσης και ότι αυτή η αντεπίθεση θα προκαλέσει μη αποδεκτές απώλειες στο T-Σ-T.

Ας υποθέσουμε ότι η επίθεση του T-Σ-T διαταράσσει το σύστημα διοίκησης & ελέγχου της αμερικανικής ταξιαρχίας που απαιτείται ώστε να συντονιστεί μία αντεπίθεση επιπέδου ταξιαρχίας. Η επίθεση ακόμη αδρανοποιεί την εφεδρεία της ταξιαρχίας και τις πυροβολαρχίες βολής της. Γι΄ αυτό κάθε αμερικανικό τάγμα και λόχος θα πρέπει να έχει ένα έτοιμο προς εκτέλεση σχέδιο αντεπίθεσης καθώς και την εξουσία να το εκτελέσει σε περίπτωση που οι επικοινωνίες διακοπούν. Η αμερικανική ταξιαρχία θα πρέπει να σχεδιάζει την αντεπίθεση της σε ευρύ μέτωπο για να εξασφαλίσει ότι η απειλή που προβάλλει είναι επικίνδυνη επειδή εάν η αμερικανική ταξιαρχία αντεπιτεθεί σε στενό μέτωπο το T-Σ-T θα μπορέσει να συγκεντρωθεί για να αμυνθεί αποτελεσματικά.

Η διεξαγωγή φανερών δοκιμών των αντεπιθέσεων και η δημόσια δέσμευση για μαζική ανταπόδοση αυξάνει περαιτέρω την αξιοπιστία της απειλής της αμερικανικής αντεπίθεσης όπως η διασπορά και οι συχνές αλλαγές θέσης θα μειώσουν την αναμενόμενη αποτελεσματικότητα της επίθεσης του ρωσικού πυροβολικού. Αντιμετωπίζοντας επιθέσεις σε πολλούς άξονες το T-Σ-T θα πρέπει να συμπτυχθεί για να προστατέψει τα μέσα πυροβολικού και ΔΜ πράγμα που θα το απομακρύνει από την παραστρατιωτική δύναμη καλύψεως. Οι αμερικανικές και συμμαχικές δυνάμεις θα μπορέσουν τότε να απομονώσουν αυτές τις δυνάμεις, να τις απομειώσουν και να αποκτήσουν τον έλεγχο του εδάφους. Ο συνδυασμός των απωλειών σε προσωπικό και υλικό και της εγκατάλειψης του εδάφους θα υπονομεύσει τη ρωσική διαπραγματευτική θέση σε βαθμό απαράδεκτο για την αλυσίδα διοικήσεως που βρίσκεται πάνω από το T-Σ-T.

Πριν αρχίσει η ανταλλαγή πυρών

Πριν αρχίσει η μάχη ένα σημαντικό έργο που πρέπει να επιτελεσθεί είναι να διαμορφωθεί το πεδίο της μάχης υπερφορτώνοντας τα κρίσιμα συστήματα του T-Σ-T. Το T-Σ-T θα προσπαθήσει να νικήσει την αμερικανική ταξιαρχία συγκεντρώνοντας τις δυνατότητες του σε ξεχωριστές αμερικανικές υπομονάδες με τη σειρά. Αν και πολλά από τα υψηλής τεχνολογίας συστήματα του T-Σ-T είναι υπέρτερα των αντίστοιχων αμερικανικών το T-Σ-T δεν έχει τη δυνατότητα να παρατηρήσει, στοχοποιήσει και επιτεθεί στην αμερικανική ταξιαρχία ταυτόχρονα σε ευρύ μέτωπο. Όχι μόνο η αμερικανική ταξιαρχία αναπτύσσεται με τρεις φορές περισσότερους σχηματισμούς στο πεδίο της μάχης αλλά η αποκεντρωτική φύση της αμερικανικής διοίκησης επιτρέπει στους σχηματισμούς αυτούς να ενεργούν ταυτόχρονα και ανεξάρτητα από τον έλεγχο της ταξιαρχίας. Έτσι το T-Σ-T πρέπει να παρακολουθήσει, αναλύσει και αντιμετωπίσει κάθε ξεχωριστή ενέργεια. Δυστυχώς το T-Σ-T δεν έχει τους πόρους για ένα έργο αυτού του μεγέθους και δεν έχει επίσημα πρωτόκολλα ώστε να έχει πρόσβαση στην ανάλυση πληροφοριών υψηλότερων κλιμακίων.

Μία αμερικανική ταξιαρχία μπορεί να αναπτύξει τρεις φορές περισσότερες διμοιρίες στο πεδίο της μάχης, αυξάνοντας την επιβιωσιμότητα της καθώς και την προσπάθεια που απαιτείται από το T-Σ-T για να την παρακολουθήσει. Τα μέσα του T-Σ-T, για να διατηρηθεί η επαφή και να αποκτηθεί επίγνωση της κατάστασης, πρέπει να πετάξουν περισσότερες ώρες, οι αναλυτές πληροφοριών πρέπει να εξετάσουν περισσότερο οπτικό υλικό και οι στόχοι πρέπει διαρκώς να επικαιροποιούνται. Ο Ρώσος διοικητής πρέπει είτε να καταπονήσει οριακά τα συστήματα και τους ανθρώπους του είτε να αποδεχτεί ρίσκο στα μέσα αναγνώρισης του και αβεβαιότητα στην εικόνα που θα σχηματιστεί από την αναγνώριση. Ελισσόμενη και διασπειρόμενη η αμερικανική ταξιαρχία μπορεί να αναγκάσει τον αντίπαλο της να τεντωθεί στο όριο του πριν ακόμα ριχτεί η πρώτη βολή.

Τέλος, αξίζει να επισημανθεί ότι οι Ρώσοι όσο και οι Αμερικανοί διοικητές θέλουν να αποφύγουν το ρίσκο αν και για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Οι Αμερικανοί διοικητές στο τακτικό επίπεδο γνωρίζουν ότι οι απώλειες των στρατιωτών επιδρούν στην υποστήριξη του κοινού πίσω στην πατρίδα και στις πατρίδες των συμμαχικών χωρών αλλά είναι πρόθυμοι να αποδεχτούν μεγαλύτερο ρίσκο στο υλικό γιατί έχουν την εμπιστοσύνη ότι αυτό θα επισκευαστεί ή θα αναπληρωθεί. Παρόμοια οι Ρώσοι διοικητές ανησυχούν για την επίδραση που έχουν οι απώλειες στην κοινή γνώμη αλλά η μεγάλη αντίθεση είναι ότι δεν μπορούν να αποδεχθούν παρόμοιο ρίσκο στο υλικό γιατί δεν υπάρχει βεβαιότητα για τη γρήγορη αντικατάσταση του. Ακόμη και φτηνό, εμπορικό υλικό όπως τα quadcopters είναι διαθέσιμα σε περιορισμένες ποσότητες και χρειάζεται χρόνος για να αποκτηθούν. Υψηλής τεχνολογίας πλατφόρμες Η/Π είναι σπάνιες, ακριβές και επανδρώνονται από μικρό αριθμό εξειδικευμένου προσωπικού. Έτσι, οι αμερικανικές ταξιαρχίες πρέπει να κάνουν δύσκολο στα συστήματα των T-Σ-T να επιτελέσουν τις λειτουργίες τους, όχι μόνο να αποφύγουν τον εντοπισμό τους αλλά και να αναγκάσουν τον διοικητή του T-Σ-T να εκθέσει τα αναγνωριστικά του μέσα στον κίνδυνο προσβολής.

Για παράδειγμα, ένα ρωσικό ΜΕΑ χρησιμοποιεί κάμερα στενού πεδίου για να αναγνωρίσει το πεδίο της μάχης. Διεσπαρμένες διμοιρίες που αλλάζουν τακτικά θέση απαιτούν περισσότερες αναγνωριστικές αποστολές για να διατηρηθεί η επαφή. Διεσπαρμένες και παραλλαγμένες μονάδες είναι ακόμη δυσκολότερο να βρεθούν. Απαιτούνται περισσότερες ώρες πτήσεις και τα ΜΕΑ πρέπει να πετούν σε χαμηλότερο υψόμετρο και πλησιέστερα στα αντίπαλα Α/Α συστήματα. Αυτός ο συνδυασμός επιτείνει τον ρυθμό καταπόνησης και κινδύνου των μέσων του T-Σ-T εκτός και εάν περισσότερα αναγνωριστικά μέσα μπορούν να βρεθούν από κάπου αλλού.

Οι μειωμένες υπογραφές είναι δυσκολότερο να εντοπιστούν και να κατηγοριοποιηθούν κι έτσι ο διοικητής του T-Σ-T πρέπει είτε να αποδεχτεί μεγαλύτερο ρίσκο στα ΜΕΑ για να διεξάγει αναγνώριση στα επιθυμητά στάνταρτ είτε να αποδεχτεί μεγαλύτερη αβεβαιότητα. Με άλλα λόγια κάθε αναδιάταξη μιας αμερικανικής διμοιρίας απαιτεί μία επιπλέον πτήση για να ξαναεντοπιστεί, αυξάνοντας την καταπόνηση στο αεροσκάφος, στην ομάδα πτήσης, στους αναλυτές και στον σταθμό διοικήσεως. Τέλος, εάν ένα ΜΕΑ χαθεί –είτε από μηχανική βλάβη είτε από εχθρική ενέργεια- οι επόμενες αποστολές θα πρέπει να εκτελούνται από λιγότερα μέσα και ταυτόχρονα η ανοχή του διοικητή της T-O-T στο ρίσκο θα μειωθεί. Θα πρέπει να αποδεχτεί είτε μεγαλύτερη αβεβαιότητα είτε μεγαλύτερο ρίσκο στις εναπομείνασες πλατφόρμες του και ο κύκλος έτσι θα επαναληφθεί.

Συμπέρασμα

Θα πολεμήσει ποτέ μία αμερικανική ταξιαρχία ένα ρωσικό T-Σ-T; Το παρών άρθρο ασχολήθηκε με τον λόγο για τον οποίο η Ρωσία ενέπλεξε τις δυνάμεις της οργανωμένες ως T-Σ-T, περιέγραψε γιατί και πως πολεμούν τα T-Σ-T και πρότεινε ένα τακτικό πλαίσιο που οι αμερικανικές ταξιαρχίες μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να εκμεταλλευτούν τις τρωτότητες των T-Σ-T. Σε μία σύγκρουση με αμερικανικές χερσαίες δυνάμεις θα ανέπτυσσε η Ρωσία τις δικές της δυνάμεις οργανωμένες ως T-Σ-T δεδομένου ότι αυτές είναι αριθμητικά υποδεέστερες απέναντι στην αμερικανική ταξιαρχία; Οι ειδήμονες για τη Ρωσία στο Γραφείο Στρατιωτικών Μελετών για το Εξωτερικό (Foreign Military Studies Office – FMSO) στο Fort Leavenworth του Κάνσας πιστεύουν ότι τα T-Σ-T είναι μια ενδιάμεση κατάσταση, και χρησιμοποιήθηκαν ως προσωρινό μέτρο, και ότι στο τέλος του προγράμματος εκσυγχρονισμού ο ρωσικός στρατός θα επανέλθει στο μεραρχιακό σύστημα με πλήρως επανδρωμένες και με εκστρατευτικές δυνατότητες ταξιαρχίες, ιδίως εάν πρέπει να αντιμετωπιστούν ισοδύναμοι αντίπαλοι όπως οι ΗΠΑ [13]. Υπάρχουν όμως αρκετοί λόγοι για να προβλέψουμε ότι η επιστροφή στο μεραρχιακό σύστημα μπορεί να απέχει αρκετά χρόνια ακόμη. Στο ενδιάμεσο τα T-Σ-T μπορεί να παραμείνουν ο εκστρατευτικός στρατιωτικός οργανισμός που θα επιλέγει η Ρωσία.

Ο πιο σημαντικός λόγος για να πιστέψουμε ότι ο ρωσικός στρατός θα συνεχίσει να αναπτύσσεται με τη δομή των T-Σ-T είναι ότι αυτή λειτούργησε. Ήταν αποτελεσματική στο να μετατρέψει τις τακτικές και τα όπλα σε επιτυχημένη εθνική στρατηγική. Μόλις η παραστρατιωτική δύναμη καλύψεως είχε εγκατασταθεί το T-Σ-T αποδεικνύονταν εξαιρετικά αποτελεσματικό στο να επιτελεί το έργο του, ελαχιστοποιώντας τις απώλειες του. Παρόμοιες τακτικές και οργάνωση χρησιμοποιούνται τώρα στη Συρία. Ο συριακός στρατός και οι φιλοκαθεστωτικές παραστρατιωτικές οργανώσεις λειτουργούν ως δύναμη καλύψεως που επιτρέπει στις ρωσικές τακτικές δυνάμεις να καταφέρνουν τρομακτικά πλήγματα με πυροβολικό και άρματα μάχης στις θέσεις των αντικαθεστωτικών. Η ίδια στρατιωτική στρατηγική χρησιμοποιείται: αναπτύσσονται τακτικές δυνάμεις εάν απαιτείται να ελεγχθεί έδαφος στο βαθμό που αυτό είναι αναγκαίο για τις διαπραγματεύσεις.

Δεύτερον ο ρυθμός εκσυγχρονισμού μειώθηκε δραματικά όταν οι τιμές του πετρελαίου έπεσαν τον Μάιο του 2014. Πρόσφατα η τιμή του πετρελαίου ανέκαμψε κάπως αλλά τα έσοδα που εξασφαλίζονται είναι 40% αυτών που είχε η Ρωσία την περίοδο 2007 – 2014.

	2008-2014	Σήμερα
Μέση τιμή ενέργειας	100$	55$
Κόστος εξόρυξης, πώλησης και παράδοσης [14]	20$	20$
Συνολικό εισόδημα για τη Ρωσική Κοινοπολιτεία	80$	35$
Συμπέρασμα: Τα παρόντα έσοδα της Ρωσίας από την ενέργεια δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν την ίδια περίοδο εκσυγχρονισμού όπως πριν.

Ταυτόχρονα οι ρωσικές πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία καταναλώνουν πόρους σε βάρος του εκσυγχρονισμού. Μέχρι η τιμή του πετρελαίου να επιστρέψει στα επίπεδα του 2010 και η Ρωσία να αυξήσει τις δαπάνες για τον εκσυγχρονισμό δεν θα είναι εφικτό να εκσυγχρονιστεί το σύνολο της δύναμης και να αναδιοργανωθεί σε εκστρατευτικές ταξιαρχίες και μεραρχίες.

Τέλος, πέρα από τα χρήματα που απαιτούνται υπάρχει και ένα ψυχολογικό εμπόδιο που πρέπει να υπερνικηθεί για να φύγει ο ρωσικός στρατός από τη δομή των T-Σ-T. Οι παρόντες στρατιωτικοί και πολιτικοί ηγέτες είναι αυτοί που εισήγαγαν τον θεσμό των T-Σ-T, η φήμη και οι καριέρες τους είναι στενά συνδεδεμένες με την επιτυχία τους. Αντί τα T-Σ-T να περιορίζονται προς όφελος εκείνου του τμήματος του ρωσικού στρατού που θα έχει μεραρχιακή δομή και θα εκπαιδεύεται για υψηλής έντασης ελιγμό συνδυασμένων όπλων, οι Ρώσοι ηγέτες αυξάνουν τον αριθμό των μονάδων που μετατρέπονται σε T-Σ-T. Σε μία συνέντευξη τύπου στις 14 Σεπτεμβρίου 2016 ο Ρώσος Στρατηγός Valery Gerasimov δήλωσε ότι ο στρατός θα αυξήσει τον αριθμό των T-Σ-T από 96 σε 125 το 2018, με σημαντική προσπάθεια να επανδρωθούν αυτά με επαγγελματίες οπλίτες αντί για κληρωτούς [15]. Αυτή η δήλωση δείχνει ότι η ρωσική στρατιωτική ηγεσία πιστεύει στα T-Σ-T και θα επενδύσει σε αυτά τα επόμενα δύο χρόνια ίσως και περισσότερο. Εάν αντιμετωπίσει έναν ισοδύναμο αντίπαλο, όπως ο αμερικανικός στρατός, είναι πιθανόν ότι η Ρωσία απλώς θα αναπτύξει περισσότερα T-Σ-T στο θέατρο των επιχειρήσεων ώστε κάθε αμερικανική ταξιαρχία να αντιμετωπίσει περισσότερα από ένα T-Σ-T [16].

Στο τέλος του Ιανουαρίου 2017 αψιμαχίες και βολές πυροβολικού ανάφλεξαν πάλι την ανατολική Ουκρανία μετά από σχεδόν δύο χρόνια σχετικής ηρεμίας. Παρόμοιες τακτικές όπως πριν αναφέρθηκαν από τα ΜΜΕ παρέχοντας την ένδειξη ότι παρόμοιοι οργανισμοί εμπλέκονται. Εάν η δομή των T-Σ-T συνεχίζει να αποδεικνύει την ωφελιμότητα της στην Ουκρανία και στη Συρία και οι αμερικανικές και ρωσικές χερσαίες δυνάμεις βρεθούν αντιμέτωπες σε κάποια σύγκρουση είναι πιθανόν ότι οι αμερικανικές ταξιαρχίες θα πρέπει να νικήσουν τον ρωσικό στρατό οργανωμένο σε T-Σ-T στο εγγύς μέλλον (πριν το 2025). Τεράστιες τεχνολογικές αλλαγές στο πεδίο της μάχης δεν αναμένονται πριν το 2025 οπότε σε μία τέτοια σύγκρουση η αμερικανική ταξιαρχία θα αναπτυχθεί με έναν πίνακα οργανώσεως και υλικού παρόμοιο με τον τρέχοντα και θα πρέπει να αναμένει ότι ο αντίπαλος της θα πλεονεκτεί σε πυρά, Η/Π και Α/Α πυροβολικό. Το ασύμμετρο πλεονέκτημα της αμερικανικής ταξιαρχίας θα είναι η δυνατότητα της για ελιγμό, η διατηρησιμότητα της που και τα δύο μπορούν να ενισχυθούν ώστε να διαμορφώσουν το πεδίο της μάχης, να αποτρέψουν το T-Σ-T από το να επιτεθεί πρώτο και αν καταστεί αναγκαίο να το νικήσουν μέσω της διασποράς και του ελιγμού συνδυασμένων όπλων.

Οι μάχες των T-Σ-T σε συντομία

Η Επιδρομή στο Zubrowski: Στις αρχές Αυγούστου 2014 η ουκρανική 95^η Αεραποβατική Ταξιαρχία (Μηχανοκίνητη) εκτέλεσε τη μεγαλύτερη σε απόσταση και χρόνο τεθωρακισμένη επιδρομή πίσω από τις γραμμές του εχθρού που έχει καταγραφεί ποτέ στη στρατιωτική ιστορία. Η 95^η αποτελούνταν από δύο μηχανοκίνητα τάγματα πεζικού, μία επιλαρχία αρμάτων και μία μοίρα αυτοκινούμενου πυροβολικού. Η Ταξιαρχία επιτέθηκε σε πολλούς, παράλληλους άξονες και τακτικά συγκροτήματα υπομονάδων εισχώρησαν στις ασθενώς αμυνόμενες θέσεις των αυτονομιστών και ανασυγκροτήθηκαν στα μετόπισθεν τους. Η Ταξιαρχία στη συνέχεια διείσδυσε σε βάθος κατά μήκος της γραμμής των συνόρων των δύο περιοχών των αυτονομιστών και έφτασε 200 χλμ. ανατολικά, στα νότια σύνορα της περιοχής του Donbass. Κατέστρεψε και αιχμαλώτισε ρωσικά άρματα και πυροβολικό, απελευθέρωσε εγκλωβισμένες ουκρανικές φρουρές και τέλος επέστρεψε στις αρχικές της θέσεις κοντά στο Slovyansk. Η Ταξιαρχία διένυσε 450 χλμ. πίσω από τις γραμμές του εχθρού και επέστρεψε με αιχμαλωτισμένα ρωσικά τεθωρακισμένα και πυροβολικό [17]. Η επιδρομή επέτυχε στον σκοπό της να απεγκλωβίσει ουκρανικές δυνάμεις απομονωμένες στις επαρχίες των αυτονομιστών και απέδειξε ότι τακτικές δυνάμεις του ρωσικού στρατού ενεργούσαν στην Ουκρανία. Όμως τα κέρδη από αυτήν την επιχείρηση χάθηκαν τον Νοέμβριο του 2014 όταν η Ρωσία ενέπλεξε στη σύγκρουση T-Σ-T σε συντριπτικούς αριθμούς για να υποστηρίξει τους αυτονομιστές.

Διδάγματα για την αμερικανική ταξιαρχία: Αναζητήστε ευκαιρίες για να εισχωρήσετε και να προκαλέσετε τη μέγιστη καταστροφή. Αν και η 95^η βρίσκονταν πίσω από τις γραμμές του εχθρού για μέρες συνέχιζε να αιφνιδιάζει εχθρικές μονάδες συμπεριλαμβανομένων και τακτικών ρωσικών μονάδων. Αυτό υποδηλώνει απουσία επιτήρησης στο επίπεδο του θεάτρου επιχειρήσεων, απουσία επικοινωνίας μεταξύ των μονάδων και δυσκολία στη διανομή των διαταγών για να παραχθεί μία συντονισμένη αντίδραση στην επιδρομή της ουκρανικής ταξιαρχίας.

Η Μάχη της Μαριούπολης: Προς το τέλος του πολέμου τον Φεβρουάριο του 2015 παραστρατιωτικές δυνάμεις των αυτονομιστών επιτέθηκαν στη Μαριούπολη από τα ανατολικά με περιορισμένη επιτυχία. Μία ρωσική επιλαρχία αρμάτων ενεπλάκη στη μάχη για να καταλάβει την πόλη πριν την υπογραφή της συμφωνίας Μινσκ ΙΙ αλλά ένας λόχος (-) του ουκρανικού στρατού μπόρεσε να τη νικήσει [18]. Η επίθεση των αυτονομιστών συνεχίστηκε για τρεις ακόμη μήνες με την υποστήριξη ρωσικού πυροβολικού και ΠΕΠ αλλά οι παραστρατιωτικοί δεν κατάφεραν να εισχωρήσουν στα ανατολικά προάστια της πόλης. Ουκρανοί πολιτοφύλακες με την υποστήριξη αρμάτων και πυροβολικού του τακτικού ουκρανικού στρατού απέτρεψαν μία ρωσική επιτυχία επειδή δεν υπήρχαν αρκετοί ντόπιοι αυτονομιστές και επειδή η Ρωσία δεν ήταν διατιθεμένη να εμπλέξει πεζικό του τακτικού στρατού [19].

Διδάγματα για την αμερικανική ταξιαρχία: Οι δυνάμεις του τακτικού ρωσικού στρατού που ενεπλάκησαν στην επίθεση για την κατάληψη της Μαριούπολης ενεργούσαν χωρίς το επίπεδο παραστρατιωτικής υποστήριξης που απολάμβαναν στην ανατολική πλευρά του Donbass. Χωρίς αυτό το ελαφρύ πεζικό ακόμη και τεθωρακισμένες δυνάμεις δεν ήταν σε θέση να υπερνικήσουν τις άμυνες της πόλης. Άρθρα και αναφορές τονίζουν την εκτενή χρήση ΠΕΠ αλλά οι αμυνόμενοι δεν καταστράφηκαν με τον τρόπο που άλλες ουκρανικές μονάδες υπέστησαν καταστροφικές απώλειες σε άλλες μάχες. Αυτό δείχνει ότι οι προωθημένοι παρατηρητές είχαν πρόβλημα να αιτηθούν δραστικά πυρά σε αστικό περιβάλλον, ίσως η στοχοποίηση ήταν ανακριβής λόγω λιγότερων μέσων ISR ή πληροφοριών από ανθρώπινες πηγές ή ίσως τα πυρομαχικά δεν ήταν τόσο αποτελεσματικά απέναντι σε διεσπαρμένους στόχους μέσα στην πόλη. Τελικά ο Ρώσος διοικητής ενήργησε χωρίς αρκετούς παραστρατιωτικούς ως πεζικό και αποτελεσματικά έμμεσα πυρά αλλά δεν επιθυμούσε να ρισκάρει τις τακτικές του δυνάμεις για να δώσει ώθηση στην επίθεση και να υπερνικήσει τους αμυνόμενους. Η ταυτόχρονη μάχη στο αεροδρόμιο του Donetsk μπορεί να είχε απορροφήσει σημαντικά μέσα και ανθρώπινο δυναμικό που αλλιώς θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθεί στην επίθεση της Μαριούπολης. Το γεγονός αυτό υποδεικνύει ότι ίσως το ρωσικό στρατηγείο του θεάτρου επιχειρήσεων δεν μπορούσε να συντονίσει και να συντηρήσει ταυτόχρονα πολλαπλές επιθέσεις.

Η πολιορκία του Αεροδρομίου του Donetsk (Σεπτέμβριος 2014 – Ιανουάριος 2015): Από το ξέσπασμα του πολέμου και οι δύο πλευρές αγωνίστηκαν για τον έλεγχο της πόλης του Donetsk. Μεγάλο μέρος της μάχης επικεντρώθηκε στο αεροδρόμιο του Donetsk όπου δυνάμεις του τακτικού ουκρανικού στρατού κράτησαν με επιτυχία τον τερματικό σταθμό του αεροδρομίου. Καθώς η σύγκρουση έφτανε στο τέλος της οι αυτονομιστές ανανέωσαν τις επιθέσεις τους στο αεροδρόμιο του Donetsk, που το υπερασπίζονταν ένας ουκρανικός λόχος (+) ελαφρού πεζικού. Για μήνες τα κτήρια του αεροδρομίου περνούσαν στη μία ή στην άλλη πλευρά. Και οι δύο πλευρές υποστηρίζονταν από πυροβολικό ώστε μετά από τους μήνες των μαχών το αεροδρόμιο να έχει καταστραφεί. Ήταν εν μέρει σε ουκρανικά χέρια όταν τον Ιανουάριο η Ρωσία έσπασε το τέλμα στέλνοντας άρματα στον διάδρομο απογείωσης που άνοιξαν πυρ στις θέσεις των Ουκρανών από τα 400 μ. Οι αμυνόμενοι υποχώρησαν και οι αυτονομιστές κατέλαβαν το αεροδρόμιο πριν την υπογραφή της συμφωνίας Μινσκ ΙΙ.

Διδάγματα για την αμερικανική ταξιαρχία: Παρόμοια με ότι συνέβη στη Μαριούπολη το ρωσικό πυροβολικό δεν ήταν τόσο αποτελεσματικό και το ρωσικό πεζικό δεν συμμετείχε στη μάχη. Ακόμη και τα ρωσικά άρματα μάχης που χρησιμοποιήθηκαν για να υποστηρίξουν την τελική επίθεση πέρασαν μπροστά μόνο όταν όλες οι άλλες επιλογές είχαν εξαντληθεί και οι αυτονομιστές είχαν εκκαθαρίσει αρκετά από τα κτήρια του αεροδρομίου ώστε η ασφάλεια των αρμάτων να είναι εγγυημένη. Αυτές είναι περαιτέρω ενδείξεις της τάσης για αποφυγή του ρίσκου και της εξάρτησης από το πυροβολικό και τους παραστρατιωτικούς. Βίντεο που ανέβασαν οι αμυνόμενοι στο διαδίκτυο δείχνει ότι το κτήριο που αμύνονταν διατηρήθηκε σε πολύ καλή κατάσταση παρά τους συνεχείς βομβαρδισμούς από το πυροβολικό και τα πυρά από βαρέα πυροβόλα [20]. Η αναφορά από το ραντάρ έρευνας – ιχνηλάτησης δείχνει ότι απλές θέσεις μάχης φτιαγμένες από τα μπάζα παρείχαν εξαιρετική κάλυψη απέναντι και στους δύο τύπους πυρών [21] αλλά τα βλήματα υψηλής εκρηκτικότητας των αρμάτων ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικά. Βίντεο επιθέσεων των αυτονομιστών δεν δείχνουν χρήση καπνογόνων, χειροβομβίδων θραυσμάτων, ή εκτοξευτών βομβίδων των 40 χλστ. [22] Γι΄ αυτό εκτενής χρήση αυτών των όπλων από το αμερικανικό πεζικό μπορεί να είναι αποτελεσματική σε παρόμοιο περιβάλλον.

Η Μάχη του Debaltseve.

Η Μάχη του Debaltseve (Ιούλιος 2014 – Φεβρουάριος 2015): Μία ενισχυμένη μηχανοκίνητη ταξιαρχία του ουκρανικού στρατού αμύνθηκε στον σημαντικό σιδηροδρομικό κόμβο του Debaltseve για πέντε μήνες αν και σταδιακά κυκλώθηκε από μονάδες των αυτονομιστών. Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν χρησιμοποίησε αυτό για να ενισχύσει τη θέση του στη συνεχιζόμενη διαπραγμάτευση Μινσκ ΙΙ πράγμα που ενίσχυσε την αποφασιστικότητα των Ουκρανών να κρατήσουν. Τελικά, η Ρωσία εκτόξευσε μαζικούς βομβαρδισμούς πυροβολικού και επιθέσεις τεθωρακισμένων (που περιλάμβαναν τη χρήση αρμάτων Τ-90) που τελικά εισήλθαν στο Debaltseve. Αποκομμένη η ουκρανική ταξιαρχία διέφυγε μέσα από τα δάση αφήνοντας πίσω της τα μέσα της και τα εφόδια της. Όμως ανασυγκροτήθηκε και συνέστησε μία νέα αμυντική γραμμή επειδή οι ρωσικές και αποσχιστικές δυνάμεις δεν μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν την επιτυχία τους [23].

Διδάγματα για την αμερικανική ταξιαρχία: Οι ρωσικές δυνάμεις δεν μπόρεσαν να καταδιώξουν την ταξιαρχία καθώς αυτή υποχωρούσε πεζή ενώ οι ίδιες ήταν μηχανοκίνητες. Αν και δεν είχε το βαρύ υλικό της η ταξιαρχία μπόρεσε να ανασυγκροτηθεί, να συστήσει μία νέα αμυντική γραμμή και να αποτρέψει περαιτέρω επιθέσεις από μία υπέρτερη δύναμη. Αυτό υποδεικνύει μία πιθανή έλλειψη ικανότητας του ρωσικού στρατού να συντηρήσει μία καταδίωξη πέραν των 30 χλμ. εάν δεν υπάρχει επαρκής χρόνος προετοιμασίας και πόροι γι΄ αυτό. Αυτό ίσως να συνδέεται με τη δυσκολία να κινηθούν οι παραστρατιωτικές μονάδες με τον ίδιο ρυθμό με τις τακτικές μονάδες του ρωσικού στρατού και μία απροθυμία συνέχισης της ενέργειας χωρίς την παρουσία επαρκών παραστρατιωτικών μονάδων. Η μάχη αυτή ταιριάζει στο στρατηγικό στυλ των αιφνιδιαστικών επιθέσεων με ρωσική ηγεσία και πόρους που πραγματοποιήθηκαν εδώ και στις προαναφερθείσες περιπτώσεις. Ο σκοπός τους ήταν να κερδηθεί έδαφος ώστε η Συμφωνία Μινσκ ΙΙ να επέλθει με τους ευνοϊκότερους όρους.

Σημειώσεις

[1] «Control (Έλεγχος)», Field Manual (FM) 3-90-1, Offense and Defense Volume 1: Το έργο μίας τακτικής αποστολής που απαιτεί από τον διοικητή να διατηρήσει φυσική επιρροή σε μία καθορισμένη περιοχή για να αποτρέψει τη χρήση της από τον εχθρό ή για να δημιουργήσει τις αναγκαίες συνθήκες για την επιτυχία των φίλιων επιχειρήσεων.

[2] «Secure (Εξασφάλιση)», FM 3-90-1: Το έργο μίας τακτικής αποστολής που περιλαμβάνει την αποτροπή του να υποστεί βλάβη ή να καταστραφεί μία μονάδα, εγκατάσταση ή γεωγραφική περιοχή από εχθρική ενέργεια.

[3] «Guard (Ασφάλιση – Φρούρηση)», FM 3-90-1:Ένα έργο ασφαλείας για την παροχή προστασίας στην κύρια δύναμη με διεξαγωγή αγώνα για κέρδος χρόνου, ενώ επίσης εκτελείται παρατήρηση, αναφέρονται πληροφορίες και αποτρέπεται η εχθρική χερσαία παρατήρηση και τα άμεσα πυρά εναντίον του κυρίου σώματος.

[4] Οι Δρ. Lester W. Grau και Charles K. Bartles, Military Review, Fort Leavenworth, KS: FMSO, 2016. σσ. 49-53 πραγματεύονται τον σχηματισμό των T-Σ-T και αναλύουν σε βάθος τα θέματα διοίκησης και τη στρατηγική πίσω από τον σχηματισμό τους.

[5] ό.π. σσ. 20-23 αναφέρονται οι διαφορές μεταξύ επαγγελματιών οπλιτών και κληρωτών στον ρωσικό στρατό.

[6] Charles Bartles, Military Review, FMSO, άρθρο για το δόγμα Gerasimov,

http://usacac.army.mil/CAC2/MilitaryReview/Archives/English/MilitaryReview_20160228_art009.pdf

[7] Σε αυτά τα βίντεο περιέχονται συνεντεύξεις δύο αυτονομιστών διοικητών, Motorola και Givi, από το μέτωπο και είναι πολύτιμα για να παρατηρήσει κανείς την οργάνωση, το υλικό, τις τακτικές, τις τεχνικές και τις διαδικασίες των αυτονομιστών:

https://youtu.be/xP_ozv0qgXU και https://www.youtube.com/watch?v=OEriH__M6AI

[8] Δήλωση: Μεγάλο μέρος αυτής της ανάλυσης είναι κατά τη γνώμη μου «διάβασμα ανάμεσα στις γραμμές». Η ιδέα ότι τα μέσα του T-Σ-T δεν χρησιμοποιούνται για να προστατεύσουν τη δύναμη καλύψεως προήλθε από κοινές ουκρανικές διηγήσεις του τύπου «Εμείς ήμασταν στη θέση μας και άκουσα ένα ΜΕΑ – ξαφνικά οι ασύρματοι σταμάτησαν να λειτουργούν και άρχισαν να πέφτουν πυρά πυροβολικού πάνω μας». Αυτό που ποτέ δεν διάβασα ή άκουσα είναι μια διήγηση του τύπου «Ήμασταν κάτω από συνεχή επιτήρηση – ρωσικά ΜΕΑ μας παρατηρούσαν σχεδόν κάθε μέρα και περιοδικά κατεύθυναν πυρά στις θέσεις μας». Γι΄ αυτό συμπεραίνω ότι τα μέσα ISR δεν χρησιμοποιούνται συνεχώς για καθημερινή επιτήρηση αλλά στοχευμένα για να υποστηριχτούν συγκεκριμένες επιθέσεις.

[9] U.S. Army Training and Doctrine Command (TRADOC), G-2 ACE Threats, «[TTR] Report on Russia», Ιούλιος 2015. Αυτή η αναφορά περιγράφει τον ρωσικό στρατό και αναλύει τις πολεμικές επιχειρήσεις στη Γεωργία, στην Κριμαία και στην Ουκρανία. Το τμήμα για την Ουκρανία αναφέρεται συγκεκριμένα στη μάχη για το αεροδρόμιο του Donetsk.

[10] «Deterrence (Αποτροπή)», Joint Publication 3-0, Joint Operations: Η αποτροπή μίας ενέργειας με την ύπαρξη αξιόπιστης απειλής αντενέργειας και/ή πίστης ότι το κόστος της ενέργειας ξεπερνά τα επιδιωκόμενα οφέλη.

[11] «Defeat (Η πράξη της νίκης)», FM 3-90-1: Η πράξη κατά την οποία μία εχθρική δύναμη έχει προσωρινά ή οριστικά απολέσει τα φυσικά μέσα ή τη θέληση για να πολεμήσει. Ο διοικητής της ηττημένης δύναμης δεν έχει τη θέληση ή την ικανότητα να επιδιώξει τον τρόπο ενεργείας που είχε υιοθετήσει γι΄ αυτό υποχωρεί στη θέληση του φίλιου διοικητή και δεν μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τις ενέργειες της φίλιας δύναμης. Η ήττα μπορεί να προέλθει από τη χρήση δύναμης ή την απειλή χρήσης δύναμης.

[12] Μία αμερικανική ταξιαρχία παρατάσσει 600 τυφεκιοφόρους και 250 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης συγκρινόμενα με 200 και 50 (αντίστοιχα) του ρωσικού T-Σ-T. Γι΄ αυτό για να καταστραφεί η αμερικανική ταξιαρχία απαιτείται η καταστροφή 180 και 75, ενώ η καταστροφή 60 και 15 θα αναγκάσει το T-Σ-T να υποχωρήσει για να ανασυγκροτηθεί.

[13] Οι Grau και Bartles πραγματεύονται τους λόγους για τους οποίους ο ρωσικός στρατός μπορεί να επιστρέψει στη μεραρχιακή δομή.

[14] Αν και αυτά τα δεδομένα είναι ενός έτους δείχνουν το σχετικό κόστος εξόρυξης για ένα βαρέλι πετρελαίου τον Απρίλιο του 2016: http://graphics.wsj.com/oil-barrel-breakdown/

[15] Τα σχόλια του Στρατηγού Gerasimov μεταφράστηκαν εδώ

https://russiandefpolicy.blog/category/order-of-battle/ 

και παρουσιάστηκαν σε αυτή την αναφορά http://militarynews.ru/story.asp?rid=1&nid=425709

[16] Για να υπάρχει μία προοπτική, 33 T-Σ-T πιθανόν αναπτύχθηκαν στην Ουκρανία

https://burkonews.info/identificationunits-russian-armed-forces-deployedfight-eastern-ukraine

Εάν ήταν όλα εκεί ταυτόχρονα, ανεπτυγμένα κατά μήκος των 500 χλμ. της γραμμής του μετώπου κάθε ένα θα ήταν υπεύθυνο για έναν τομέα 15 χλμ. το ίδιο περίπου που αναλογεί σε ένα αμερικανικό συγκρότημα τάγματος. Είναι απίθανο όμως ότι όλα ήταν ταυτόχρονα στην Ουκρανία και είναι επίσης απίθανο ότι ήταν όλα ταυτόχρονα στο μέτωπο. Εάν το 1/3 αυτής της δύναμης ήταν ανεπτυγμένο στο θέατρο επιχειρήσεων και τα 2/3 αυτού επιχειρούσαν ενώ το 1/3 βρίσκονταν σε εφεδρεία, ένα T-Σ-T  κατά μέσο όρο θα ήταν υπεύθυνο για 60 χλμ. μετώπου – περίπου το αντίστοιχο μιας αμερικανικής ταξιαρχίας.

[17] Δρ. Phillip Karber, «Διδάγματα από τον Ρωσο-ουκρανικό Πόλεμο», Ίδρυμα Ποτόμακ και Κέντρο Ενσωμάτωσης Δυνατοτήτων του Στρατού (ARCIC), 8 Ιουλίου 2015. («Η επιδρομή στο Zubrowski» εξιστορείται).

[18] Oleg Mysko, UA Press, 6 Σεπτεμβρίου 2014,

http://uapress.info/uk/news/show/37882

[19] Karber. Περιγράφει την επίθεση το 2015 για την κατάληψη της Μαριούπολης.

[20] TRADOC, G-2 ACE Threats, «TTR Report on Russia», αναφέρεται στη μάχη για το αεροδρόμιο του Donetsk.

[21] ό.π. Πραγματεύεται τα διδάγματα που αφορούν την κάλυψη και την απόκρυψη.

[22] Ο αυτονομιστής διοικητής Givi ηγείται μίας επίθεσης στο αεροδρόμιο του Donetsk και μετά διακόπτει την επαφή https://youtu.be/xP_ozv0qgXU

[23] Karber. Περιγράφει τη μάχη του Debaltseve.

Σχετικές αναρτήσεις

Διδάγματα από την Ουκρανία

Η Μάχη του Debal’tseve

Τακτικές στον Ρωσο-Ουκρανικό Πόλεμο

Η Ενσωμάτωση Μη-Επανδρωμένων Αεροπορικών Συστημάτων στο Ρωσικό Πυροβολικό