Ατομική Θωράκιση και Βαρύ Πεζικό

Μπορεί η ατομική θωράκιση να αναβιώσει την ύπαρξη του βαρέως πεζικού και τον ρόλο του στη μάχη; Αυτή η άποψη εκφράζεται στο άρθρο «Ο Νέος Λεγεωνάριος και η Μοντέρνα Φάλαγγα: Ο Ρόλος της Σύγχρονης Βαλλιστικής Θωράκισης στην Επιστροφή του Δόγματος του Βαρέως Πεζικού στο Πεδίο της Μάχης». –του Λοχαγού Matthew D. Allgeyer στο περιοδικό INFANTRY, Απρ.-Ιουν. 2018, σσ. 15-23.

Η εφεύρεση της σύγχρονης ατομικής θωράκισης, που παρέχει αποτελεσματική προστασία από πυρά ελαφρών όπλων, δεν έχει εκτιμηθεί επαρκώς ως προς την επίδραση της στη σύγχρονη μάχη. Η σύγχρονη ατομική θωράκιση έφερε στην επιφάνεια ένα ζήτημα, που οι πεζικάριοι είχαν να αντιμετωπίσουν από την εποχή της επανάστασης της πυρίτιδας. Το ζήτημα αυτό είναι, πως ο στρατός εξισορροπεί την προστασία που προσφέρεται, με την επίδραση που έχει στην κινητικότητα λόγω του βάρους.

Ο πεζικάριος σήμερα εμπλέκεται σε καθήκοντα που παραδοσιακά άνηκαν στο ελαφρύ πεζικό. Αυτό είναι απόρροια του γεγονότος ότι πριν την εφεύρεση των σύγχρονων βαλλιστικών θωρακίσεων ήταν αδύνατο να του παρασχεθεί προστασία από τα πυρά ελαφρών όπλων. Οπότε, η παλαιά διάκριση σε ελαφρύ και βαρύ πεζικό χάθηκε και εμφανίστηκε ο ένας τύπος πεζικού και ο μοναδικός τύπος πεζικάριου, που εκτελεί όλες τις αποστολές του πεζικού. Όμως, η προσέγγιση αυτή, πλέον, έχει τις αδυναμίες της και  η προσπάθεια να εξευρεθεί μία ισορροπία μεταξύ προστασίας και κινητικότητας δημιουργεί ζητήματα μεταφερόμενου φορτίου, τραυματισμών και δυσκολίες στη διαχείριση του εξοπλισμού και της μαχητικής αποτελεσματικότητας.

Οι στρατοί, πριν την εποχή της πυρίτιδας, διέκριναν το πεζικό τους σε βαρύ και ελαφρύ, για να αντιμετωπίσουν το ζήτημα της κινητικότητας έναντι της προστασίας. Η εξέταση της ιστορικής χρήσης του βαρέως πεζικού μας παρέχει μία ευρεία άποψη για τις μεθόδους και τεχνικές που χρησιμοποιούσε. Τα ιστορικά παραδείγματα μπορούν να μας δείξουν πώς να λύσουμε τα σύγχρονα προβλήματα του πεζικού επαναφέροντας τη διάκριση σε ελαφρύ και βαρύ πεζικό.

Θωράκιση και μεταφερόμενο φορτίο: Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα αντοχής

Το μεταφερόμενο φορτίο είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα για τους στρατιώτες και έχει αποτελέσει αντικείμενο επιστημονικής έρευνας από το τέλος του 19^ου αιώνα. [1] Αν και οι πηγές αναγνωρίζουν ότι είναι πρόβλημα, όλες οι σύγχρονες μελέτες και τα ιστορικά παραδείγματα συμφωνούν ότι οι διοικητές τείνουν να υπερφορτώνουν τους στρατιώτες τους, για να μη βρεθούν να έχουν λιγότερα απ΄ όσα θα χρειαστούν. Στον αμερικανικό στρατό το βασικό έργο πάνω στο θέμα είναι το «The Soldiers Load and the Mobility of a Nation», του S.L.A. Marshall, που εκδόθηκε το 1950. [2] Ο Marshall εστιάστηκε στα προβλήματα στην Κορέα και στον Β΄ Π.Π. και το έργο του αναφέρεται συχνά ως θεμελιώδες, αν και έχουν εντοπιστεί προβλήματα στην ανάλυση του. [3] Ο Marshall εντόπισε κάποια από τα προβλήματα που δημιουργεί το φερόμενο φορτίο, και τα οποία αντιμετωπίζουμε και σήμερα, αλλά κατέληξε ότι το βασικό πρόβλημα ήταν το ψυχολογικό αποτέλεσμα της εξάντλησης που οδηγούσε τους στρατιώτες να εκδηλώνουν άγχος. Καμία άλλη έρευνα δεν έχει επιβεβαιώσει, ανεξάρτητα, αυτή την ανάλυση, που στηρίχτηκε σε περιορισμένες περιπτώσεις. Η εμπιστοσύνη του στρατού στο βιβλίο του Marshall καταδεικνύει παρανοήσεις που υπάρχουν στο θέμα και σήμερα. Η παρούσα στρατιωτική κατανόηση του ζητήματος είναι κολλημένη σε μια λογική της δεκαετίας του 1950 και δεν λαμβάνει υπόψη της την έντονη επίδραση των σύγχρονων θωρακίσεων στους στρατιώτες.

Ερευνητές στο υγειονομικό σώμα του στρατού και του ναυτικού και στα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (ΝΙΗ) δουλεύουν πάνω στο πρόβλημα σήμερα. Ένα σημαντικό εύρημα είναι ότι η ατομική θωράκιση ενώ προσθέτει στο συνολικό φερόμενο φορτίο, έχει επίσης και ένα αυξανόμενο με γεωμετρική πρόοδο βλαπτικό αποτέλεσμα στη φυσική απόδοση του στρατιώτη. Το φορτίο έχει μία γραμμικά αρνητική επίδραση στον στρατιώτη, περισσότερο φορτίο θα κουράσει τον στρατιώτη πιο γρήγορα, μεγαλύτερη απόσταση θα τον κουράσει και υψηλότερες θερμοκρασίες, επίσης, θα κουράσουν έναν στρατιώτη πιο γρήγορα. [4] Η ατομική θωράκιση δεν έχει, μόνο, αυτή τη γραμμική επίδραση. Καθώς η ταχύτητα του βαδίσματος αυξάνεται, η κατανάλωση ενέργειας και το αίσθημα της έντασης αυξάνονται γεωμετρικά. [5] Επιπλέον, έχει βρεθεί ότι η ατομική θωράκιση στον κορμό αυξάνει την καταπόνηση λόγω της θερμότητας ανεξάρτητα από το μεταφερόμενο φορτίο. [6] Η κατανόηση της επιβλαβούς επίδρασης της ατομικής θωράκισης, πέρα από το ίδιο της το βάρος, αρχίζει να εξηγεί την τεράστια αύξηση σε οξεία και χρόνια τραύματα που παρατηρούνται στον στρατό την τελευταία δεκαετία. Ο αμερικανικός στρατός, και οι ερευνητές με τους οποίους συνεργάζεται, θεωρούν τη θερμική καταπόνηση αρκετά σοβαρή ώστε να πειραματίζονται με γιλέκα που θα απορροφούν τη θερμότητα και θα φέρονται κάτω από τη θωράκιση. [7]

Η παραπάνω λύση που επιδιώκεται καταδεικνύει το πρόβλημα που δημιουργείται από την άποψη περί ενιαίου πεζικού. Οι βαρύτερες ατομικές θωρακίσεις μειώνουν τις ικανότητες των στρατιωτών στη μάχη. Αντί η λύση να είναι η μείωση του βάρους, ο στρατός προσπαθεί να τους φορτώσει και με άλλα υλικά, για να αντιμετωπίσει κάποια από τα προβλήματα που δημιουργούνται, μειώνοντας κι άλλο την κινητικότητα τους. Η σύγχρονη τεχνολογία έχει τεράστιες δυνατότητες στην επαύξηση της στρατιωτικής αποτελεσματικότητας, αλλά αυτό πάντα έρχεται με κάποιο αντίτιμο σε βάρος. Όλες οι πολεμικές λειτουργίες του αμερικανικού στρατού, εκτός από την κίνηση και τον ελιγμό, μπορούν να επαυξηθούν από τον εξοπλισμό που μεταφέρουν οι στρατιώτες. [8] Όλα τα μέσα επαύξησης των δυνατοτήτων, αναπόφευκτα, έχουν ένα κόστος στη δυνατότητα κίνησης και ελιγμού. Το σύστημα «Land Warrior», για παράδειγμα, προσέφερε τεράστια βελτίωση στις πληροφορίες που ήταν διαθέσιμες στους στρατιώτες, στο έδαφος. Το πρόγραμμα αυτό εγκαταλείφθηκε, γιατί, κατά κύριο λόγο, οι στρατιώτες δεν το ήθελαν. Ήταν πολύ βαρύ και ακριβό, χωρίς αρκετά οφέλη. [9] Για κάθε μία από αυτές τις νέες λύσεις πρέπει να γίνει μία παραχώρηση στην κινητικότητα και στο μεταφερόμενο φορτίο. Η παρούσα κατάσταση έχει οδηγήσει σε σειρά άλλων προβλημάτων.

Ο Αμερικανός στρατιώτης τα τελευταία είκοσι χρόνια μετέφερε φορτίο ίσο με το 40-50% του σωματικού του βάρους, ενώ διεξήγαγε μακροχρόνιες επιχειρήσεις. [10] Σύμφωνα με τους κανονισμούς, ο αμερικανικός στρατός γνωρίζει ότι αυτό δεν είναι διατηρήσιμο, καθώς το φορτίο που μεταφέρεται συνέχεια από τους στρατιώτες είναι αυτό που συνίσταται να μεταφέρεται σε μία σύντομη πορεία ή σε περιπτώσεις ανάγκης. Τα φορτία και οι αποστάσεις ξεπερνούν το καθορισμένο από τους κανονισμούς «όριο εξάντλησης», που είναι το σημείο όπου οι επιδόσεις των στρατιωτών έχουν υποβαθμιστεί και συνίσταται 24ωρη ανάπαυση για την αποφυγή τραυματισμών. [12] Το υπέρ-φόρτωμα έχει οδηγήσει σε ενδημικά τραύματα σε όλη τη δύναμη. Το 2012 κατεγράφησαν 2,2 εκατομμύρια υγειονομικές επισκέψεις, σε όλο τον στρατό, για μυοσκελετικά τραύματα. Οι στρατιώτες που έχουν αποστρατευτεί με τουλάχιστον ένα μυοσκελετικό πρόβλημα αυξήθηκαν σχεδόν δέκα φορές από το 2003 μέχρι το 2009. [13]

Ερευνητές ανέφεραν στο περιοδικό «Στρατιωτική Ιατρική», ότι κατόπιν μελέτης της υγειονομικής βάσης δεδομένων του στρατού βρήκαν ότι οι αναπτύξεις στα θέατρα επιχειρήσεων (ΘΕ) αύξησαν την πιθανότητα τραύματος στον μαλακό ιστό του γονάτου κατά 39%. [14] Τα τραύματα εξαιτίας του μεταφερόμενου φορτίου έχουν και δευτερογενείς επιδράσεις που συνεχίζονται διά βίου. Σε νεαρούς στρατιώτες διαγιγνώσκεται πρώιμη εμφάνιση αρθρίτιδας εξαιτίας του φορτίου που κουβαλάνε, όταν αναπτύσσονται στα ΘΕ. [15] Μία μελέτη του 2014 μίας ταξιαρχίας πεζικού που επέστρεφε από το Αφγανιστάν, βρήκε ότι το 44% ανέφερε χρόνιους πόνους, που κρατούσαν περισσότερο από τρεις μήνες, και το 15% ανέφερε ότι του είχαν ήδη συνταγογραφηθεί οπιούχα ως αποτέλεσμα αυτού. Και τα δύο αυτά ποσοστά είναι διπλάσια απ΄ ότι συναντάται στους πολίτες. [16] Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα ζητήματα είναι προφανές ότι η παρούσα αντίληψη ενός είδους πεζικού δεν είναι επαρκής.

Με την εφεύρεση της κεραμικής πλάκας, οι στρατιώτες απέκτησαν προστασία από τα πυρά ελαφρών όπλων για πρώτη φορά μετά την επανάσταση της πυρίτιδας. Αυτό όμως δημιούργησε βαριές και περιοριστικές ατομικές θωρακίσεις που επιδρούν σε όλα τα μάχιμα έργα. Μία μελέτη του Υγειονομικού Κέντρου του Ναυτικού βρήκε ότι το φορτίο της ατομικής θωράκισης έχει βλαπτική επίδραση στη δύναμη, στην ισορροπία και στην καρδιοαγγειακή κατάσταση όσων το φέρουν. Επιπλέον, η αεροβική ικανότητα μειώνεται περισσότερο απ΄ όσο θα περίμενε κανείς υπολογίζοντας μόνο το φορτίο. [17] Αυτό σημαίνει ότι η απλή πράξη να φορέσει κανείς την ατομική θωράκιση στη διάρκεια φυσικής δραστηριότητας μειώνει τη φυσική ικανότητα του. Μία μελέτη που έγινε για το όριο της ατομικής θωράκισης βρήκε ότι αυτή επιδρά αρνητικά στο βάδισμα και στην κινητικότητα. [18] Τέλος, μία μελέτη που σχεδιάστηκε για να καθορίσει τη μαχητική αποτελεσματικότητα των στρατιωτών με θωράκιση αποφάνθηκε ότι η θωράκιση μειώνει συνολικά τη μαχητική αποτελεσματικότητα των στρατιωτών. Αξίζει να σημειωθεί ότι η απομείωση αυτή δεν είναι γραμμική. Αφού ο στρατιώτης φορέσει τη θωράκιση, η προσθήκη επιπλέον θωράκισης (π.χ. πλευρικές πλάκες, προστασία λαιμού, κ.ά.) δεν έχει ένα υπολογίσιμο αρνητικό αποτέλεσμα. [19] Η ατομική θωράκιση έχει πολλές προβληματικές επιδράσεις στους στρατιώτες, αλλά, αδιαμφισβήτητα, σώζει ζωές και διατηρεί τη μαχητική ισχύ. Η δυνατότητα της αυτή είναι ο λόγος που η παρούσα προσέγγιση είναι να προστίθεται βαρύτερη θωράκιση σε στρατιώτες ελαφρού πεζικού. [20]

Η αντιμετώπιση του βάρους της σύγχρονης βαλλιστικής θωράκισης είναι η λύση στα τραύματα λόγω του φορτίου και της μείωσης της μαχητικής αποτελεσματικότητας. Δευτερεύοντα ζητήματα, όπως περισσότεροι και βαρύτεροι αισθητήρες, δεν μπορούν να αγνοηθούν, αλλά η ατομική θωράκιση έχει τον κυρίαρχο ρόλο. Έχοντας υπόψη μας τις πρόσφατες προόδους στην τεχνολογία της θωράκισης, θα δούμε κάποιες ιστορικές λύσεις που θα μας βοηθήσουν να απαντήσουμε στο ζήτημα προστασίας έναντι της κινητικότητας. Πριν την πυρίτιδα, οι στρατιώτες έφεραν θωράκιση και μετάφεραν συγκρίσιμα φορτία, αλλά είχαν πολλούς τρόπους για να μετριάζουν το ατομικά μεταφερόμενο φορτίο. Μετάφεραν τον εξοπλισμό τους σε κάρα ή υποζύγια. Συνήθως φορούσαν τη θωράκιση τους λίγο πριν την επαφή. Αποδέχονταν λιγότερη κινητικότητα για περισσότερη προστασία. Μέχρι η πυρίτιδα να καταστήσει την ατομική θωράκιση μη πρακτική, οι στρατοί σε όλο τον κόσμο γνώριζαν ότι η ενιαία αντιμετώπιση του πεζικού δεν ήταν λειτουργική. Για να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν όλες τις δυνατότητες του και να αντισταθμίσουν τα προβλήματα που προέρχονταν από το πολύ βάρος ή τη λίγη προστασία, οι στρατοί διαίρεσαν το πεζικό σε βαρύ και ελαφρύ.

Το βαρύ πεζικό ως λύση

Η εφεύρεση της σύγχρονης βαλλιστικής θωράκισης είναι ένα σημαντικό ορόσημο στην ιστορία του πολέμου· για να τύχει πλήρους εκμετάλλευσης χρειάζονται νέοι τρόποι σκέψης. Μόλις αυτό κατανοηθεί ξεκαθαρίζονται τα προβλήματα που συνδέονται με αυτή την τεχνολογία. Η νέα τεχνολογία έχει αναγκάσει ξανά τους στρατούς να θυμηθούν την τακτική της θωρακισμένης επίθεσης, όπως έγινε με την έλευση των αρμάτων μάχης. [21] Παλιότερα, οι πεζικάριοι είχαν προσαρμοστεί στις τακτικές των Ρωμαίων λεγεωνάριων για να αντιμετωπίσουν τις αλλαγές που έφερνε η επανάσταση της πυρίτιδας. [22]

Και οι αρχαίοι στρατοί είχαν να εξισορροπήσουν το φορτίο και την προστασία με την κινητικότητα και το ρίσκο. Σε όλο τον κόσμο οι αρχαίοι και μεσαιωνικοί στρατοί είχαν καταλήξει στην ίδια λύση: τον διαχωρισμό του πεζικού σε ελαφρύ και βαρύ. [23] Το βαρύ πεζικό αποδέχονταν τον περιορισμό στη κινητικότητα του και το μεγαλύτερο φορτίο για να κερδίσει σε προστασία και σε φονικότητα από μικρή απόσταση. Το ελαφρύ πεζικό εστίαζε στην κινητικότητα συνδυασμένη με εκηβόλα όπλα σε ευνοϊκό έδαφος. Αν δεχτούμε αυτό ως βάση της συζήτησης, τότε κάποια από τα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε μπορούν να επιλυθούν. Ο διαχωρισμός των υλικών και του εξοπλισμού θα μας επιτρέψει να ακολουθήσουμε δύο διαφορετικές κατευθύνσεις, αντί για μία. Η υιοθέτηση του πλαισίου του βαρέως πεζικού θα βοηθήσει και το ελαφρύ πεζικό. Παίρνοντας τη θωράκιση και τον λοιπό, επιπλέον, εξοπλισμό από τους ελαφρούς μαχητές θα επιτρέψει στον στρατό να επικεντρώσει στον εξοπλισμό που πραγματικά χρειάζονται για να εκπληρώσουν την αποστολή τους.

Είναι σημαντικό να κατανοηθεί ότι ο όρος «βαρύ πεζικό» στην παρούσα εργασία δεν είναι αυτό που ενσαρκώνεται με το μηχανοκίνητο πεζικό. Η θωρακισμένη πλατφόρμα μεταφέρει μηχανοκίνητους πεζικάριους στο σημείο όπου αποβιβάζονται, και τότε είναι ελαφρύ πεζικό. Οι βαριοί πεζικάριοι θα είναι κάτι νέο στο πεδίο της μάχης· θα φαίνονται και θα ενεργούν διαφορετικά από όλους τους στρατιώτες από την εποχή της πυρίτιδας. Ένας σύγχρονος στρατιώτης του βαρέως πεζικού θα είναι θεμελιωδώς διαφορετικός από οποιονδήποτε άλλο πεζικάριο που έφερε όπλο, μέχρι τώρα.

Το ιστορικό βαρύ πεζικό: Διαφορετικά υλικά σημαίνουν διαφορετικά έργα

Η κατανόηση του πως οι αρχαίοι και μεσαιωνικοί στρατοί χρησιμοποιούσαν το βαρύ πεζικό τους, σε συνδυασμό με το ελαφρό και με το ιππικό τους, μπορεί να μας δώσει μια ευρεία αντίληψη για το πώς το βαρύ πεζικό μπορεί να επιστρέψει στο πεδίο της μάχης.

Ένα κοινό λάθος που γίνεται σήμερα είναι η συσχέτιση των σύγχρονων πεζικάριων με το αρχαίο βαρύ πεζικό. Είναι το πνεύμα των καιρών να ονομάζουμε και να συνδέουμε σύγχρονες μονάδες, του αμερικανικού στρατού, με αρχαίες δυνάμεις: Έλληνες οπλίτες, Ρωμαίοι λεγεωνάριοι, Ευρωπαίοι ιππότες και Ιάπωνες σαμουράι. Όλες αυτές οι δυνάμεις ήταν βαριές και λειτουργούσαν πολύ διαφορετικά από τους σύγχρονούς πεζικάριους. Οι σύγχρονοι πεζικάριοι είναι το αποκορύφωμα της εξέλιξης των πεζικάριων της εποχής της πυρίτιδας. [24] Τα όπλα τους βάλλουν από απόσταση. Μέχρι πολύ πρόσφατα έρχονταν σε επαφή με τον εχθρό χωρίς θωράκιση. Για την προστασία τους βασίζονταν στην ταχεία αλλαγή θέσεων και στο ευνοϊκό έδαφος. Με αυτή την έννοια μοιάζουν περισσότερο με το αρχαίο ελαφρύ πεζικό. [25] Αυτό το έλλειμμα ιστορικής κατανόησης μπορεί εν μέρει να αποδοθεί στην απέχθεια των αρχαίων πηγών για το ελαφρύ πεζικό. [26] Το ότι αυτές οι βαριές δυνάμεις παραμένουν κολλημένες στο μυαλό μας είναι απόδειξη της ιστορικής τους σημασίας.

Γενικά, το αρχαίο βαρύ πεζικό χρησιμοποιούνταν εκεί που κρίνονταν η μάχη. Χρησιμοποιούσαν την αυξημένη τους προστασία για να συναντήσουν τον εχθρό άμεσα, συνήθως μετωπικά. Μπορούσαν να αξιοποιήσουν το σοκ της επίθεσης τους εναντίον ελαφρύτερων δυνάμεων. Γενικά, στον αρχαίο πόλεμο, το βαρύ πεζικό εξασφάλιζε το αποφασιστικό σημείο. [27] Το αρχαίο βαρύ πεζικό εκπλήρωνε ένα ρόλο ανάμεσα στο σύγχρονο πεζικό και στα σύγχρονα τεθωρακισμένα. Η κατανόηση αυτού του ρόλου θα μας καθοδηγήσει στην ιδέα ενός νέου βαρέως πεζικού.

Ίσως, το πιο γνωστό παράδειγμα της χρήσης του βαρέως πεζικού, στον σύγχρονο αναγνώστη, είναι ο Έλληνας οπλίτης, στη διάρκεια των Μηδικών Πολέμων. Μια κοινή παρανόηση είναι ότι οι Πέρσες είχαν κατώτερη στρατιωτική αντίληψη. Αντιθέτως, χρησιμοποιούσαν μια αρκετά προχωρημένη, για την εποχή της, αντίληψη συνδυασμένων όπλων, που συνδύαζε πολλά οπλικά συστήματα που συμπλήρωναν το ένα το άλλο. Δεν είχαν όμως την προστασία και την επιθετική δυνατότητα του βαρέως οπλίτη. Οι Έλληνες, αντίθετα, είχαν λίγους άλλους τύπους στρατευμάτων, εκτός από το βαρύ πεζικό, και αναζητούσαν αποφασιστικές συμπλοκές με τις περσικές δυνάμεις. Ο κύριος λόγος που οι Έλληνες νίκησαν τους Πέρσες ήταν η αδυναμία των Περσών να αντισταθμίσουν τη βαριά προστασία των οπλιτών. Αυτό συνέβη παρά το γεγονός ότι οι Πέρσες είχαν μεγαλύτερες, καλύτερα χρηματοδοτούμενες και πιο περίπλοκες στρατιωτικές δυνάμεις. [28] Η ανάπτυξη του βαρέως πεζικού σε κατάλληλο έδαφος, εναντίον εχθρού που δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τη βαριά προστασία των πεζικάριων μπορούσε να αποδειχθεί αποφασιστική στη μάχη.

Το βαρύ πεζικό της αρχαιότητας γνώριζε ότι δεν μπορούσε να βαδίσει φέροντας όλο τον εξοπλισμό με τον οποίο έδινε μάχη. Οι αρχαίοι οπλίτες και λεγεωνάριοι μετέφεραν μέρος του εξοπλισμού τους με κάρα, μουλάρια ή άλλα μέσα. [29] Μόλις οι ανιχνευτές λάμβαναν επαφή με τον εχθρό, το βαρύ πεζικό ετοιμαζόταν να αναλάβει τον προστατευτικό εξοπλισμό του. Είναι αδύνατο για οποιοδήποτε βαρύ πεζικό να κινείται σε περιοριστικό έδαφος με τους στρατιώτες του να φέρουν όλο τον εξοπλισμό τους. Η προσέγγιση μπορεί να απαιτεί πορείες σε δύσκολο έδαφος και το βαρύ πεζικό μπορεί να είναι αποφασιστικό σε τέτοιο έδαφος. Αλλά, εδώ είναι που χρειάζεται το ελαφρύ πεζικό, ως στοιχείο που υποστηρίζει και διαμορφώνει το πεδίο της μάχης. Γενικά, το βαρύ πεζικό χρησιμοποιεί μέσα μεταφοράς για να φτάσει στο πεδίο της μάχης. Αυτός ήταν και ένας από τους κύριους λόγους που οι Ρωμαίοι έφτιαξαν το οδικό τους δίκτυο – να καταστήσουν δυνατή τη γρήγορη μετακίνηση των λεγεώνων. [30] Η ανάγκη μετακίνησης του βαρέως πεζικού έχει οδηγήσει πολλούς σύγχρονους αναγνώστες να υπερβάλλουν τη σημασία του βαρέως ιππικού του Μεσαίωνα. Σε πολλές περιπτώσεις οι ιππότες έπρεπε να αφιππεύσουν και να πολεμήσουν πεζή, μετατρεπόμενοι σε βαρύ πεζικό. Αυτό έγινε όταν η απειλή από τους τοξότες καθιστούσε πολύ επικίνδυνη την εμπλοκή του ιππικού ή όταν ήταν πλεονεκτική η ανάμιξη ικανότατων μαχητών με βαρύ οπλισμό με ελαφρύ πεζικό. Υπήρξαν επίσης και διάσημοι βαριοί πεζοί που πήγαιναν στο πεδίο της μάχης ιππεύοντας και πολεμούσαν πεζή, όπως οι Δανοί Χάουζκαρλς. [31] Γενικά, οι βαριοί πεζοί είναι αποφασιστικοί στη μάχη, αλλά πρέπει να μεταφερθούν εκεί, ώστε η μαχητική τους ισχύ να διατηρηθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή ακμαία.

Το σωστό για το βαρύ πεζικό είναι να χρησιμοποιείται με την υποστήριξη του ελαφρού πεζικού. Αν και η ιστορία που είναι δημοφιλής στους αναγνώστες σπάνια επικεντρώνεται σ΄ αυτό, οι βαριές δυνάμεις συνήθως διατάσσονταν με ελαφρές δυνάμεις. Οι Αθηναίοι νίκησαν το διάσημο βαρύ πεζικό της Σπάρτης, χρησιμοποιώντας συμπληρωματικά ελαφρύ και βαρύ πεζικό. [32] Ήταν αυτή η ελληνική εξέλιξη μαζί με την ανάπτυξη ελαφρού και βαρέως ιππικού, που επέτρεψε στον Μέγα Αλέξανδρο να κατακτήσει τον αρχαίο κόσμο. [33] Οι ρωμαϊκές λεγεώνες, μετά τις μεταρρυθμίσεις του Μάριου, εστιάστηκαν στην ανάπτυξη του βαρέως πεζικού τους, αλλά αναζήτησαν και βοηθητικές δυνάμεις που θα εκπλήρωναν τον ρόλο του ελαφρού πεζικού. Αυτές οι βοηθητικές δυνάμεις, μερικές φορές, ήταν κρίσιμες στις ρωμαϊκές νίκες. [34] Στο Μεσαίωνα, το ελαφρύ πεζικό, ιδίως όταν έφερε εκηβόλα όπλα, ήταν αναγκαίο για να αντιμετωπιστεί το βαρύ ιππικό. Η αποτελεσματικότητα αυτών των δύο δυνάμεων μαζί επιδείχθηκε στο Αγκινκούρτ, όταν οι Άγγλοι επιτυχώς αντιμετώπισαν το γαλλικό βαρύ ιππικό και πεζικό με τους δικούς τους τοξότες, αναμιγμένους με βαρύ πεζικό και ιππικό. [35] Αυτό το παράδειγμα δεν θα πρέπει να εκπλήσσει τον σύγχρονο στρατιωτικό, καθώς ο διάδοχος του βαρέως ιππικού, το άρμα μάχης, στηρίζεται ακόμη στο πεζικό στις σύγχρονες μάχες. Οποιαδήποτε δύναμη βαρέως πεζικού πρέπει να λαμβάνει υπόψη της πως θα αξιοποιήσει την υποστήριξη του ελαφρού πεζικού.

Τέλος, η κινητικότητα είναι μία σημαντική δυνατότητα του βαρέως πεζικού. Όταν δύο από τις κορυφαίες δυνάμεις βαρέως πεζικού του αρχαίου κόσμου συγκρούστηκαν, η κινητικότητα αποδείχθηκε αποφασιστική. Στη μάχη στις Κυνός Κεφαλές, η πιο ευέλικτη ρωμαϊκή λεγεώνα συγκρούστηκε με την ελληνική φάλαγγα. Η φάλαγγα ήταν σχεδόν αήττητη στη μετωπική επίθεση, με τον βαρύ οπλισμό της και τη θωράκιση της, αλλά δεν μπόρεσε να ελιχθεί κατάλληλα απέναντι στην πιο ευέλικτη ρωμαϊκή λεγεώνα. Και οι δύο αυτές δυνάμεις χρησιμοποιούσαν ελαφρύ πεζικό και ιππικό για να διαμορφώσουν το πεδίο της μάχης, αλλά οι Ρωμαίοι νίκησαν τους Έλληνες χάρη στο καλύτερο μίγμα προστασίας και κινητικότητας. [36] Ακόμη και αν η αποδοχή της μειωμένης κινητικότητας είναι δεδομένη για το βαρύ πεζικό, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η μαχητική αποτελεσματικότητα όταν σχεδιάζεται η θωράκιση και το φορτίο που θα μεταφέρεται από αυτό.

Τα προηγούμενα παραδείγματα επιλέχθηκαν επειδή, πιθανόν, είναι οικεία στον αναγνώστη. Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα, λιγότερο γνωστά, όπως του ιαπωνικού ελαφρού πεζικού. [37] Αυτό αναφέρεται για να καταδειχθεί ότι το βαρύ πεζικό δεν περιορίζονταν στη δυτική στρατιωτική παράδοση και ότι σχεδόν σε όλο τον κόσμο δόθηκε η ίδια λύση στην ισορροπία προστασίας έναντι βάρους. Μία σύγχρονη αντίληψη για το βαρύ πεζικό θα πρέπει να ακολουθήσει αυτές τις τάσεις, αλλά όπως ανακάλυψαν οι στρατιωτικοί με το άρμα μάχης, η απλή αντιγραφή των τακτικών των μεσαιωνικών ιπποτών δεν ήταν εφικτή λύση. Οι παλιοί τρόποι μπορεί να δείχνουν μία κατεύθυνση, αλλά πρέπει να προσαρμοστούν· άλλοι να απορριφθούν και νέες στρατηγικές να υιοθετηθούν. Το σύγχρονο βαρύ πεζικό θα πρέπει να είναι διαφορετικό από τους πρόγονους του.

Ο λεγεωνάριος στο σύγχρονο πεδίο μάχης: Το βαρύ πεζικό προσαρμοσμένο στο σήμερα

Η υιοθέτηση μιας αντίληψης βαρέως πεζικού σήμερα θα πρέπει να ξεκινήσει από την εξέταση του εξοπλισμού που αυτό θα φέρει. Το υλικό που υπάρχει σήμερα στηρίζεται στην αντίληψη του ενιαίου πεζικού και δεν είναι προσαρμοσμένο ούτε στο ελαφρύ ούτε στο βαρύ πεζικό. Η ελάχιστη απαίτηση για να γίνει το βαρύ πεζικό πραγματικότητα είναι η στοχευμένη θωράκιση, που θα παρέχει μεγαλύτερη προστασία από την τυπική, σημερινή, ατομική θωράκιση. Το βαρύ πεζικό θα πρέπει να αποδεχθεί μεγαλύτερο χρόνο έκθεσης στην εχθρική επαφή. Αυτή θα είναι η κύρια λειτουργία του – η ικανότητα να ελίσσεται υπό τα πυρά ελαφρών όπλων. Έτσι, η περαιτέρω προστασία του από τα πυρά ελαφρών όπλων είναι ουσιώδης. Θα πρέπει να εξεταστεί η επίδραση της μεγαλύτερης προστασίας του κορμού, των μηρών, της λεκάνης και του κρανίου. Τα χέρια και τα πόδια θα πρέπει επίσης να εξεταστούν. Η υιοθέτηση ή απόρριψη κάθε τμήματος του εξοπλισμού θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο δοκιμής.

Θα πρέπει ακόμη να εξετασθούν και τα όπλα που θα φέρει το βαρύ πεζικό. Ιδανικά θα πρέπει να χρησιμοποιείται ένα όπλο με μεγαλύτερη ισχύ πυρός και κάπως μεγαλύτερο βάρος. Επειδή η απόκτηση νέων όπλων είναι δύσκολη, βραχυπρόθεσμα, το βαρύ πεζικό θα πρέπει να χρησιμοποιήσει περισσότερα πολυβόλα, αντιαρματικά όπλα και άλλα όπλα που παράγουν απώλειες. [38] Επιπλέον εξοπλισμός θα πρέπει να προστεθεί στο φόρτο των στρατιωτών με βάση μία ανάλυση κόστους – οφέλους.

Η ιστορία έχει δείξει ότι το βαρύ πεζικό πρέπει να μεταφερθεί στο πεδίο της μάχης χωρίς να φέρει τον εξοπλισμό που θα χρησιμοποιήσει στη μάχη κατά τη διάρκεια της μετακίνησης. Στη σύγχρονη εποχή της μηχανοκίνησης, το βαρύ πεζικό θα πρέπει να φορά τον εξοπλισμό του όταν λαμβάνει χώρα η αρχική επαφή. Αυτό σημαίνει ότι το βαρύ πεζικό θα πρέπει να φεύγει από τον χώρο συγκεντρώσεως έτοιμο να αποβιβαστεί. Η βραχυπρόθεσμη λύση υπάρχει με τη μορφή του ΤΟΜΑ Μπράντλεϋ. Το Μπράντλεϋ μπορεί να παρέχει το 70% της λύσης που χρειάζεται το βαρύ πεζικό. Μπορεί να κινηθεί με επιβιβασμένο προσωπικό και να βάλλει κατά την κίνηση. Όμως, ο εξοπλισμός που θα μεταφέρουν οι στρατιώτες του βαρέως πεζικού με τη μορφή θωράκισης, όπλων, αισθητήρων και άλλων υλικών θα είναι μεγαλύτερος απ΄ ότι μεταφέρουν οι στρατιώτες σήμερα. Άρα, δεν θα χωράνε οι ίδιοι πεζικάριοι στο διαμέρισμα του προσωπικού με τους σημερινούς. [39] Ιδανικά, το μεταφορικό μέσο του βαρέως πεζικού θα είναι προσαρμοσμένο σε αυτό. Κατά τη διάρκεια της μεταφοράς τους στο σημείο αποβίβασης οι βαριοί πεζικάριοι θα πρέπει να προστατεύονται από τα πυρά ελαφρών όπλων και τα θραύσματα, ενώ η πλατφόρμα θα πρέπει να φέρει μεγαλύτερα όπλα. Το διαμέρισμα του προσωπικού θα πρέπει να είναι μεγαλύτερο για να ικανοποιεί τις ανάγκες του βαρέως πεζικού.

Το βαρύ πεζικό θα δώσει τη δυνατότητα της κρούσης και της μεγαλύτερης άμεσης ισχύος πυρός που λείπει από τον στρατό σήμερα. Όταν η πορεία προς τον σκοπό θα είναι μεγαλύτερη από λίγα χιλιόμετρα, τότε το βαρύ πεζικό θα χρειάζεται ελαφρύ πεζικό για να διαμορφώσει το πεδίο της μάχης και να παρέχει πλευρική ασφάλεια. Ο επιχειρησιακός πειραματισμός θα διαπιστώσει τη βέλτιστη αναλογία ελαφρού και βαρέως πεζικού. Κατ΄ ελάχιστον το ελαφρύ πεζικό σε μια βαριά μονάδα θα πρέπει να μπορεί να κάνει τα ακόλουθα:

• Πρέπει να μπορεί να μετακινείται με το βαρύ πεζικό μέχρι το σημείο αποβίβασης.
• Πρέπει να μπορεί να κινείται επιβιβασμένο με παρόμοιες δυνατότητες με αυτές που έχει το βαρύ πεζικό επιβιβασμένο.
• Όταν αποβιβάζεται θα πρέπει να είναι σημαντικά ταχύτερο από το βαρύ πεζικό.

Το ελαφρύ πεζικό θα πρέπει να θυσιάζει την προστασία του προς χάριν της ευκινησίας του και να εκμεταλλεύεται το έδαφος ως κύριο μέσο της προστασίας του. Το ελαφρύ και το βαρύ πεζικό πρέπει να καταλαβαίνουν το ένα το έργο του άλλου.

Η θωράκιση των στρατιωτών με σημαντικό βαθμό προστασίας σε όλο τους το σώμα, αλλάζει τον τρόπο που ο αντίπαλος μπορεί να τους βλάψει. Αυτό μπορεί να αυξήσει τις δυνατότητες των φίλιων στρατιωτών. Προφανώς οι πλάκες θώρακα παρέχουν σημαντική προστασία από τα ελαφρά όπλα. Τα πυρά καμπύλης τροχιάς, γενικά, χρησιμοποιούν τρεις κύριους μηχανισμούς για να προκαλέσουν βλάβη: το ωστικό κύμα από την υπερπίεση, τα θραύσματα και τη θερμοκρασία. [40] Η επίδραση του ωστικού κύματος και της θερμοκρασίας μειώνεται απότομα με την απόσταση. Τα θραύσματα είναι ο κύριος μηχανισμός βλάβης σε απόσταση. Οι στρατιώτες του βαρέως πεζικού θα πρέπει να απολαμβάνουν την ίδια προστασία όπως και με τα ελαφρά όπλα. Αυτό θα σημαίνει ότι η φονική ακτίνα δράσης των όπλων καμπύλης τροχιάς του αντιπάλου θα πρέπει να μειώνεται αξιοσημείωτα όταν αντιμετωπίζουν βαρύ πεζικό.

Μια μονάδα βαρέως πεζικού που επιτίθεται, θα μπορεί πιο εύκολα να διασχίσει ανοιχτούς χώρους, δηλαδή θα μπορεί να το κινηθεί πιο γρήγορα απ΄ ότι το ελαφρύ πεζικό. Στην επίθεση, οι εχθρικές δυνάμεις, δεν θα μπορούν εύκολα να αναχαιτίσουν το βαρύ πεζικό, ενώ στην άμυνα, οι εχθρικές δυνάμεις, δεν θα μπορούν εύκολα να το καταστείλουν. Για να αντιμετωπίσουν το βαρύ πεζικό, οι εχθρικές δυνάμεις, θα χρειάζονται περισσότερα βαριά όπλα, ενώ τα περισσότερα ατομικά όπλα δεν θα είναι αποτελεσματικά.

Βαρύ πεζικό: Μία αναπτυσσόμενη λύση σε αναπτυσσόμενα προβλήματα

Ο στρατός εξετάζει λύσεις για να ξεπεράσει το πρόβλημα «προστασία έναντι κινητικότητας» μέσα στο πλαίσιο του ενιαίου πεζικού. Ένα πρόγραμμα που τρέχει, το ΡΡΕΡ (Personal Protective Equipment Posture) προσπαθεί να φέρει μεγαλύτερη ευελιξία στο φορτίο και στη θωράκιση που θα φέρεται. [41] Το πρόγραμμα αυτό συνηγορεί υπέρ μίας αρθρωτής θωράκισης, που θα μπορεί να προσαρμόζεται ανάλογα με τις επιθυμίες του χρήστη. Αυτό είναι ένα λογικό βήμα, υπό το πρίσμα του ενιαίου πεζικού.

Η ιδέα του βαρέως πεζικού όμως βρίσκεται στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή την πρόταση. Το πρόγραμμα ΡΡΕΡ μπορεί να λύνει κάπως το πρόβλημα, επειδή οι διοικητές θα μπορούν να αποφασίσουν το επίπεδο προστασίας που επιθυμούν, αλλά δεν ξεφεύγει από το πλαίσιο της θωράκισης του ελαφρού πεζικού. Η διαίρεση του πεζικού σε βαρύ και ελαφρύ θα επιτρέψει την ανάπτυξη και απόκτηση θωρακίσεων που θα είναι καλύτερα προσαρμοσμένες στον σκοπό του καθενός, αντί να είναι συμβιβασμός και των δύο.

Ένας άλλος τομέας που μπορεί να προσφέρει βοήθεια η ιδέα του βαρέως πεζικού είναι η προσπάθεια του στρατού να αναπτύξει έναν ρομποτικά βοηθούμενο στρατιώτη. Ο στρατός αναπτύσσει μία σουίτα εξωσκελετού για το πεζικό από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, με το πρόγραμμα «Future Force Warrior». [42] Ο στρατός συνεχίζει να έχει διάφορα προγράμματα, βασισμένα σε απομεινάρια του προηγούμενου, που προσπαθούν να δημιουργήσουν εξωσκελετική βοήθεια για τους στρατιώτες.  Το πρόγραμμα TALOS (Tactical Assault Light Operator Suit) που ήταν αντικείμενο της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων (SOCOM), [43] προέβλεπε ότι το σύστημα θα είχε ισχύ για μία ώρα εξωσκελετικής βοήθειας. [44] Αυτός ο περιορισμός στη διάρκεια δεν ήταν αποδεκτός για τις ειδικές δυνάμεις, αλλά ούτε και για τον σύγχρονο στρατιώτη του ελαφρού πεζικού.

Η ιδέα της εξωσκελετιικής βοήθειας μπορεί εύκολα να προσαρμοστεί για χρήση από το βαρύ πεζικό. Όπως αναφέρθηκε οι στρατιώτες του βαρέως πεζικού θα πρέπει να μεταφέρονται στο σημείο της αποφασιστικής μάχης. Όσο είναι επιβιβασμένοι θα μπορούν να χρησιμοποιούν την ισχύ του οχήματος, για τον εξοπλισμό τους, και να χρησιμοποιούν τις μπαταρίες μόνο όταν αποβιβάζονται. Το πρόγραμμα TALOS ανέφερε ότι μπορούσε να αυξήσει την προστασία που παρέχει η ατομική θωράκιση από το 19% που είναι σήμερα στο 70%. [45] Επίσης, προέβλεπε την ενσωμάτωση πολλών μέσων επικοινωνίας και αισθητήρων. Για να γίνει αυτό, χρησιμοποίησαν έναν εξωσκελετό που στηρίζονταν για ενεργεία στις υπάρχουσες μπαταρίες. Ο χρόνος λειτουργίας, όπως αναφέρθηκε ήταν περιορισμένος και δεν υπάρχουν άλλες ενεργειακές λύσεις υπό ανάπτυξη. [46] Έτσι, το TALOS δεν μπορούσε να υιοθετηθεί από τον στρατό γιατί δεν ταίριαζε στην ενοποιημένη αντίληψη του πεζικού. Το βαρύ πεζικό θα μπορούσε να το υιοθετήσει για να εκπληρώσει τα δικά του έργα.

Η ιδέα του βαρέως πεζικού θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξεύρεση λύσεων σε ζητήματα όπως ο αγώνας σε αστικές περιοχές. Το αστικό περιβάλλον περιορίζει εξαιρετικά την εποχούμενη κίνηση. Στις πόλεις, ουσιαστικά, σχηματίζονται φαράγγια, μέσα στα οποία πρέπει να δώσουν αγώνα οι τεθωρακισμένες μονάδες, [47] οι οποίες είναι εξαιρετικά ευάλωτες σε αντιαρματικές ενέδρες. [48] Εχθρικές δυνάμεις που ενεργούν πεζή μπορούν να βρίσκονται σε πολύ μικρή απόσταση από τα φίλια τεθωρακισμένα χωρίς να εντοπίζονται. Η παρούσα λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι η αποβίβαση, αλλά μέσα στο πλαίσιο του ενοποιημένου πεζικού.

Οι τελευταίες δεκαετίες των συγκρούσεων δημιούργησαν μία γενιά στρατιωτών που είναι περισσότερο εξοικειωμένοι με τις αντι-ανταρτικές επιχειρήσεις παρά με τη συμβατική μάχη. Οι στρατιώτες προσαρμόστηκαν στις επιχειρήσεις σε πόλεις, αλλά το πρόβλημα του αγώνα του αποβιβασμένου πεζικού, που είναι ελαφρύ, μέσα στο αστικό περιβάλλον παραμένει. Αξίζει να εξεταστούν οι εγγενείς αδυναμίες της παρούσας αντίληψης και νέες αντιλήψεις για τον αστικό αγώνα. Ο αστικός αγώνας έχει την τάση να είναι ιδιαίτερα δαπανηρός σε ζωές και σε χρόνο, σε σχέση με τον αγώνα σε λιγότερο πολύπλοκα περιβάλλοντα. [49] Η εμπειρία λέει ότι μέσα σε πόλεις οι στρατιώτες δέχονται σημαντικό όγκο αποτελεσματικών πυρών ελαφρών όπλων.

Αυτό είναι το πλεονέκτημα που το περιβάλλον αυτό δίνει στον αμυνόμενο. Ιστορικά, οι κανονισμοί του στρατού προέβλεπαν ότι ο επιτιθέμενος θα πρέπει να υπερέχει σε αναλογία 3:1, έναντι του αμυνόμενου. [50] Σε αστικό περιβάλλον οι κανονισμοί λένε ότι η αναλογία αυτή θα πρέπει να είναι τρεις έως πέντε φορές μεγαλύτερη. [51] Το αμυντικό πλεονέκτημα είναι ένας από τους κύριους λόγους που επιτρέπει σε άτακτες δυνάμεις, με σχετικά περιορισμένη εκπαίδευση, να επιβιώνουν για όσο χρόνο διήρκεσαν οι επιχειρήσεις στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν.

Ο στρατός, επί του παρόντος, αναπτύσσει το δόγμα με το οποίο θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της αστικοποίησης και των τεράστιων πόλεων. Εάν δεν μπορούμε να φέρουμε τις τεθωρακισμένες μας πλατφόρμες στη μάχη και αν οι παρόντες πεζικάριοι δεν έχουν τον βαθμό προστασίας που απαιτείται τότε η ιδέα του βαρέως πεζικού προσφέρει μία νέα λύση, που γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Το βαρύ πεζικό μπορεί να ξεπεράσει κάποια από τα πλεονεκτήματα του αμυνόμενου στο αστικό περιβάλλον, τα περισσότερα από τα οποία αφορούν τους περιορισμούς στην κίνηση που επιβάλλουν τα τεχνικά έργα, από τα παράθυρα και τις πόρτες, μέχρι τις σειρές των κτηρίων και τους δρόμους που επιτηρούνται από πλεονεκτικές θέσεις. Όλα αυτά εξυπηρετούν τον αμυνόμενο, αλλά οι στρατιώτες του βαρέως πεζικού μπορούν να αντιπαρέλθουν αυτά τα πλεονεκτήματα. Ενώ οι βαριοί πεζοί δεν θα είναι άτρωτοι στα πυρά ελαφρών όπλων μπορούν να γίνουν περισσότερο ανθεκτικοί σε αυτά. Αυτό θα τους επέτρεπε να αναλαμβάνουν μεγαλύτερο ρίσκο όταν αντιμετωπίζουν τον αντίπαλο.

Οι βαριοί πεζοί μπορεί να δέχονται πυρά ελαφρών όπλων μέσα στις πόλεις, αλλά δεν θα επηρεάζονται όπως το ελαφρύ πεζικό. Θα μπορούν να στρέφουν το ισχυρότερο μέρος της θωράκισης τους προς τον αντίπαλο και να επιτίθενται μετωπικά. Ελαχιστοποιώντας την ικανότητα των αμυνόμενων να στήνουν ευκαιριακές ενέδρες ή να κατευθύνουν τον αντίπαλο εκεί όπου επιθυμούν, μειώνονται τα εγγενή πλεονεκτήματα της άμυνας. Ενώ τα πλεονεκτήματα αυτά δεν ακυρώνονται τελείως, ο αμυνόμενος θα αναγκαστεί να προετοιμάζει με μεγαλύτερη επιμέλεια την άμυνα του. Αυτό περιορίζει τις επιλογές του και τον οδηγεί να αμυνθεί σε περισσότερο προβλέψιμες θέσεις. Αν επιλέξει να χρησιμοποιήσει ελαφρά αντιαρματικά όπλα, δεν θα μπορεί μέσα από κλειστό χώρο. Αν επιλέξει να χρησιμοποιήσει πιο βαριά πολυβόλα και βομβιδοβόλα, τότε δεν θα μπορεί να διαφύγει γρήγορα. Οι χώροι που ο εχθρός θα επιλέξει για να στήσει μία ενέδρα θα είναι ευκολότερο να προβλεφθούν.

Συμπέρασμα

Ίσως, να αναρωτηθείτε γιατί εγώ, ένας αξιωματικός των τεθωρακισμένων, ή οποιοσδήποτε άλλος στρατιώτης που δεν προέρχεται από το πεζικό, ενδιαφέρεται για τις δυνατότητες του πεζικού. Η αλήθεια είναι ότι το πεζικό παραμένει το κέντρο της στρατιωτικής δραστηριότητας. Ένα άρμα μάχης μπορεί να διασχίσει γρήγορα αναπεπταμένο έδαφος για να πλησιάσει τον εχθρό και να τον καταστρέψει και ένα μαχητικό αεροσκάφος μπορεί να προσβάλλει με ακρίβεια σημειακούς στόχους, αλλά όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία εάν ο πεζικάριος δεν μπορεί να σταθεί στο έδαφος του εχθρού και να το κρατήσει. Τα πλεονεκτήματα που μπορεί να φέρει το βαρύ πεζικό, στην εποχούμενη δύναμη, ήταν αυτό που με ώθησε, κατ΄ αρχήν, να ενδιαφερθώ για το θέμα. Τα άρματα μάχης και το επιβιβασμένο μηχανοκίνητο πεζικό κινούνται γρήγορα και εμπλέκονται σε μάχες υψηλής ταχύτητας. Οι πεζικάριοι καλούνται να αποβιβαστούν σε αυτό το περιβάλλον με μία πλάκα θωράκισης και το τυφέκιο τους. Για να μη γίνεται αυτό αυτόματη θανατική ποινή, το μηχανοκίνητο πεζικό αντιμετωπίζει πολλούς περιορισμούς για το πώς θα χρησιμοποιήσει το αποβιβασμένο πεζικό ή αν θα υπάρχει καν πεζικό σε μία μάχη. Το βαρύ πεζικό δεν θα μπορεί να αντιμετωπίζει, αποβιβασμένο, στα ίσια, τεθωρακισμένα οχήματα, αλλά η επιβιωσιμότητα του θα επιτρέπει μεγαλύτερη ελευθερία στη χρησιμοποίηση του.

Είμαι ο πρώτος που θα παραδεχτεί ότι υπάρχουν πολλοί άγνωστοι παράγοντες στην ιδέα του βαρέως πεζικού. Η πρόβλεψη του μέλλοντος του πολέμου είναι μια δύσκολη υπόθεση, αλλά υπάρχει λόγος για τον οποίο όλοι οι στρατοί στην ιστορία υιοθέτησαν την ιδέα του βαρέως πεζικού. Εάν οι σύγχρονες ατομικές θωρακίσεις παρέχουν όλο και πιο αποτελεσματική προστασία από τα πυρά, είναι λογικό να περιμένουμε και οι σύγχρονοι στρατοί να φτάσουν σε παρόμοιο συμπέρασμα.   

Σημειώσεις

[1] Major N.V. Lothian, “The Load Carried By the Soldier,” Journal of the Royal Army Medical Corps, Vol. 37 (October 1921); Lieutenant Carre (French Army), “Historical Review of the Load of the Foot Soldier,” Journal of the United States Infantry Association, Vol. 5, No. 1 (July 1908): 756.

[2] S.L.A. Marshall, The Soldiers Load and The Mobility of a Nation (Quantico, VA: The Marine Corps Association, 1980).

[3] Joseph Knapik and Katy Reynolds, Load and Carriage in Military Operations (Walter Reed Army Medical Center: Borden Institute Monograph Series, 2008), 3; LTC Charles E. Dean, “Soldier Loads in Combat” (Presentation: Center for Army Lessons Learned), accessed from http://www.thedonovan.com/archives/ CombatLoadPresentation.pdf on 29 August 2017; John Whiteclay Chambers II, “S.L.A. Marshall’s Men Against Fire: New Evidence Regarding Fire Ratios,” Parameters Vol. 33, Issue 3 (Autumn 2003).

[4] Knapik and Reynolds, Load and Carriage, 32-33.

[5] M.L. Puthoff, B.J. Darter, D.H. Nielson, H.J. Yack, “The Effects of Weighted Vest Walking on Metabolic Responses and Ground Reaction Forces,” Medicine and Science in Sports and Exercise 38 (2006):746-752.

[6] S.N. Cheuvront, D.A. Goodman, R.W. Kenefick, R.J. Montain, and M.N. Sawka, “Impact of a Protective Vest and Spacer Garment on Exercise-Heat Strain,” European Journal of Applied Physiology 102 (2008): 577-583.

[7] RINI Technologies, Personal Thermal Management System (PTMS) accessed from

http://rinitech.com/wp-content/uploads/2016/03/MILITARY_COOLING.pdf

on 11 September 2017.

[8] Army Doctrine Reference Publication (ADRP) 3-0, Operations, 4-3.

[9] Forecast International, “Land Warrior-Archived Report” Forecast International, accessed from https://www.forecastinternational.com/archive/disp_pdf.cfm?DACH_RECNO=110

on 11 December 2017.

[10] Knapik and Reynolds, Load and Carriage, 5-14; Dean, “Soldiers Loads in Combat.”

[11] Army Techniques Publication (ATP) 3-21.18, Foot Marches, 3-9.

[12] Ό.π., 3-8.

[13] Laurie Blanchard, “Impact of Load on Dismounted Warfighter Performance” (Presentation: Biophysics and Biomedical Modeling Division, U.S. Army Research Institute of Environmental Medicine).

[14] MAJ Owen Hill, Lakmini Bulathsinhala, SGT Dennis Scofield, LTC Timothy Haley, Thomas Bermasek, “Risk Factors for Soft Tissue Knee Injuries in Active Duty U.S. Soldiers, 2000-2005,” Military Medicine 178 (June 2013).

[15] Seth Robbins, “Rigors of War Leave Troops Battling Arthritis at a Young Age,” Stars and Stripes, 25 September 2011. Accessed from

https://www.stripes.com/news/rigors-of-war-leave-troops-battling-arthritis-at-a-youngage-1.156110#.WYlgCzYUnlU

[16] Robin Toblin, Phillip Quartana, Lyndon Riviere, Kristina Walper, “Chronic Pain and Opiod Use in U.S. Soldiers After Combat Deployment,” JAMA Internal Medicine 174 (2014).

[17] Marlene DeMaio, James Onate, David Swain, Stacie Ringleb, Steven Morrison, Dayanand Naiak, “Physical Performance Decrements in Military Personnel Wearing Personal Protective Equipment (PPE)” (Presentation: Human Performance Enhancement for NATO Military Operations Symposium, Sofia, Bulgaria, 2009).

[18] Albert A. Adams III, “Effects of Extremity Armor on Metabolic Cost and Gait Biomechanics” (Thesis: Worchester Polytechnic Institute, 2010).

[19] Kari Loverro, Tyler Brown, Jeffrey Schiffman, “Use of Body Armor Protection Levels With Squad Automatic Weapon Fighting Load Impacts Soldier Performance, Mobility, and Postural Control,” U.S. Army Natick Soldier R and D Center Technical Report, 2012.

[20] Technical Manual (TM) 10-8470-208-10, Operator Manual for Improved Outer Tactical Vest (IOTV) and Improved Outer Tactical Vest GEN II (IOTV GEN II), March 2010, 5-25; Meghann Myers, “Army Designs New Harness to Protect Your Groin from Blast Debris,” Army Times, 16 November 2016, accessed from https://www.armytimes.com/news/your-army/2016/11/16/armydesigns-new-harness-to-protect-your-groin-from-blast-debris/

[21] Bruce L. Gudmundson, On Armor (Westport, CT: Prager Publishing, 2004).

[22] Henrick O. Lunde, A Warrior Dynasty The Rise and Fall of Sweden as a Military Superpower 1611-1821 (Oxford, England: Casemate Publishers, 2014), 64.

[23] Brian Todd Carey, Joshua B. Alfree, John Cairns, Warfare in the Ancient World (Barnsley, England: Pen and Sword Books, 2005), 1-17.

[24] Jeremy Black, War and Technology (Bloomington, IN: Indiana University Press, 2013), 71-99.

[25] Mary Frances Williams, “Philopoemen’s Special Forces: Peltasts and a New Kind of Greek Light-Armed Warfare,” Journal of Ancient History Vol. 53, No. 3 (2004): 257-277; Catherine M. Gilliver, Mons Graupius and the Role of Auxiliaries in Battle (Cambridge, England: Cambridge University Press, 1996).

[26] Gilliver, Mons Graupius, 1.

[27] Carey et al., Warfare in the Ancient World, 12-20.

[28] Ό.π., 121.

[29] Lothian, “The Load Carried By the Soldier;” Adrian Goldsworth, The Complete Roman Army (NY: Thames & Hudson, 2003), 168-179.

[30] Goldsworth, The Complete Roman Army, 153-156.

[31] Matthew Bennett, Jim Bradbury, Kelly DeVries, Iain Dickie, and Phyllis Jestice, Fighting Techniques of the Medieval World, AD 500-AD 1500 Equipment, Skills and Tactics (NY: Thomas Dunne Books, 2006), 7-31.

[32] Carey et al., Warfare in the Ancient World, 24-28.

[33] Ό.π., 32-60.

[34] Gilliver, Mons Graupius.

[35] John Keegan, The Face of Battle (NY: Penguin Books, 1976), 78-107.

[36] N.G.L. Hammond, T”he Campaign and the Battle of Cynoscephalae in 197 BC,” The Journal of Hellenic Studies 108, (November 1988): 60-82.
[37] Stephen Turnbull, Ashigaru 1467-1649 (Oxford, England: Osprey Military, 2001).

[38] Alex Horton, “Experts: Pentagon Must Look for More Powerful Rifles and Ammo to Replace the M4,” Stars and Stripes, 17 May 2017, accessed from

https://www.stripes.com/news/experts-pentagon-must-look-for-more-powerfulrifles-and-ammo-to-replace-tje-m4-1.468940

[39] Christopher S. Foss, Jane’s Tank Recognition Guide (NY: Harper Collins, 2006), 210-211.

[40] Ove S. Dullum, Kenton Fulmer, N.R. Jenzen-Jones, Chris Lincoln-Jones, and David Palacio, “Indirect Fire: A Technical Analysis of the Employment, Accuracy, and Effects of Indirect-Fire Artillery Weapons,” Armament Research Services (ARES) Special Report, Perth, Australia, January 2017, 77-81.

[41] 199th Training Brigade, Soldier Lessons Presentation at Fort Benning, GA, 2017.

[42] Noah Shachtman, “Army Dreams: Super-Strong, Laser-Proof, Genius G.I.s,” Wired, 4 May 2009.

[43] COL James Miller, TALOS Baseline Presentation, SOF Acquisition, Technology & Logistic Presentation, July 2016.

[44] SOF Acquisition, Technology & Logistics, TALOS Systems Breakdown Overview Presentation, 2016.

[45] Ό.π.; COL James Miller presentation.

[46] Fred Schlachter, “No Moore’s Law for Batteries,” Proceedings of National Academy of Sciences of the United States of America Vol. 110. No. 14 (2 April 2013).

[47] ATP 3-20.15, Tank Platoon, December 2012, 7-21.

[48] Ό.π., 7-20.

[49] William G. Robertson, general editor, and Lawrence A. Yates, managing editor, Block by Block: The Challenges of Urban Operations (Fort Leavenworth, KS: U.S. Army Command and General Staff College Press, 2003), 439-450.

[50] FM 7-20, The Infantry Battalion, 3-15.

[51] FM 3-06, Urban Operations, 1992, 5-2 (Rescind).

Σχετικές αναρτήσεις

Για το Μεταφερόμενο Φορτίο από τον Πεζικάριο στη Μάχη