Άρματα Μάχης, Υβριδικός Πόλεμος και η Πρόσφατη Ισραηλινή Εμπειρία (ΙΙΙ)

Το τρίτο μέρος της εργασίας του Επίλαρχου Michael B. Kim «The Uncertain Role of the Tank in Modern War: Lessons from the Israeli Experience in Hybrid Warfare».

Σκέψεις και προτάσεις

Η επιχείρηση «Protective Edge» παρέχει ένα πλήρες παράδειγμα σύγκρουσης μεταξύ μίας συμβατικής δύναμης και μίας υβριδικής απειλής. Αν και πολλές πλευρές της επιχείρησης χαρακτηρίζονται από το περιβάλλον στο οποίο αυτή διεξήχθη η περίπτωση της μας παρέχει μία εικόνα της φύσεως των υβριδικών οργανώσεων, της εφαρμογής του ελιγμού συνδυασμένων όπλων και της επικαιρότητας του άρματος μάχης. Η IDF ενσωμάτωσε τα διδάγματα από τον Δεύτερο Πόλεμο του Λιβάνου και την επιχείρηση «Cast Lead» για να εκτελέσει με επιτυχία επιχειρήσεις συνδυασμένων όπλων στο τακτικό και στο επιχειρησιακό επίπεδο. Βασισμένη στην ανάλυση που προηγήθηκε στα προηγούμενα κεφάλαια η παρούσα εργασία θα ολοκληρωθεί με τις ακόλουθες σκέψεις.

Υβριδική απειλή

Οι υβριδικές δυνατότητες που επέδειξε η Hamas εισήγαγαν δύο τάσεις που πιθανόν ο αμερικανικός στρατός να αντιμετωπίσει στο μέλλον.

Πρώτον, η μελλοντική απειλή κατά πάσα πιθανότητα θα διαθέτει σημαντικές αντιαρματικές δυνατότητες. Η διάδοση των Α-Τ όπλων αυξήθηκε πάρα πολύ μεταξύ των επιχειρήσεων «Cast Lead» και «Protective Edge». Η διάδοση Α-Τ Κ/Β (και συστημάτων όπως τα RPG διπλής κεφαλής) θα συνεχιστεί και πιθανότατα θα βρίσκονται στα χέρια των μελλοντικών αντιπάλων των ΗΠΑ. Όπως οι επιχειρήσεις «Iraqi Freedom» και «Enduring Freedom» οδήγησαν τον αμερικανικό στρατό να αναπτύξει δόγμα και στρατηγική για την αντιμετώπιση των αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών έτσι πρέπει να αναπτύξει και μία ολιστική στρατηγική για την αντιμετώπιση των Α-Τ Κ/Β. Ο στρατός θα πρέπει να προσέξει την παρακάτω εκτίμηση για το αμερικανικό δόγμα ελιγμού από έναν Ισραηλινό αξιωματικό: «Η αντίληψη του αμερικανικού στρατού ότι η πληροφοριακή κυριαρχία μπορεί να αντικαταστήσει τα άρματα μάχης έχει αποδειχθεί λάθος σύμφωνα με τις εμπειρίες μας… Περισσότερο ισορροπημένη εκπαίδευση δεν είναι αρκετή. Τα Strykers και τα MRAPs (Mine-Resistant Ambush Protected vehicles) δεν αντέχουν ένα μέσο-βαρύ Α-Τ» [63]. Το άρμα Μ1 Abrams παρέχει την προστασία εκείνη που απαιτείται για να ηττηθούν υβριδικές απειλές οπλισμένες με Α-Τ Κ/Β.

Δεύτερον, μελλοντικοί αντίπαλοι μπορεί να χρησιμοποιήσουν υπόγεια δίκτυα για να αντιμετωπίσουν τις δυνατότητες των συμβατικών δυνάμεων. Τα τούνελ έχουν χρησιμοποιηθεί στις πολεμικές επιχειρήσει καθ΄ όλη την ιστορία. Η Hamas δεν χρησιμοποίησε έντονα τις σήραγγες κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Cast Lead» αλλά αυτές έπαιξαν σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Protective Edge». Η IDF κατέστρεψε 34 διασυνοριακά τούνελ, πολλά από τα οποία διακλαδίζονταν σε πολλές κατευθύνσεις. Ο αμερικανικός στρατός πρέπει να έχει υπόψη του την πιθανότητα να επιχειρήσει σε αστικό περιβάλλον με υπόγεια δίκτυα. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον τα πλεονεκτήματα που προέρχονται από την αεροπορική υπεροχή και τα μέσα συλλογής πληροφοριών μειώνονται ενώ ο στρατός πρέπει να είναι έτοιμος να καταλάβει και να διατηρήσει έδαφος.

Δομή δυνάμεων

Η δομή δυνάμεων που απαιτήθηκε για να ηττηθεί η Hamas κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Protective Edge» περιλάμβανε μία πλειάδα συμβατικών δυνατοτήτων μαζί με τη χρήση σύγχρονης τεχνολογίας. Αυτή η παρατήρηση οδηγεί σε δύο διαπιστώσεις.

Πρώτον, η επιχείρηση «Protective Εdge» έδειξε τη χρησιμότητα των συμβατικών δυνάμεων απέναντι σε μία υβριδική απειλή. Όμως, έδειξε ταυτόχρονα και τη σημασία της συλλογής πληροφοριών και της αναγνώρισης (ειδικά για τη στοχοποίηση μέσα σε πυκνοκατοικημένες περιοχές), των ειδικών δυνάμεων και της αεροπορίας. Η εμπειρία της IDF δείχνει ότι η συντηρητική και η αναθεωρητική σχολή δεν αποκλείει η μία την άλλη. Η πρόκληση για τον αμερικανικό στρατό είναι να βρει την ισορροπία μεταξύ των δύο σχολών για να αναπτύξει τη μελλοντική δομή δυνάμεων. Η εμπειρία της IDF δείχνει ότι οι αναδυόμενες τεχνολογίες που υποστηρίζονται από την αναθεωρητική σχολή δεν υποκαθιστούν υπάρχουσες δυνατότητες αλλά προσθέτουν σε αυτές. Σε κάθε περίπτωση ένα ξεκάθαρο δίδαγμα προκύπτει από τις επιχειρήσεις. Η δομή δυνάμεων που στηρίζεται σε συμβατικές δυνατότητες παρέχει το καλύτερο πλαίσιο για μία ευέλικτη δύναμη που μπορεί να αντιμετωπίσει ποικίλες απειλές. Η εμπειρία της IDF κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Protective Edge» δείχνει ότι μία δύναμη εξοπλισμένη και εκπαιδευμένη για συγκρούσεις υψηλής έντασης –ακόμη και με σημαντικές αεροπορικές, πληροφοριακές δυνατότητες και δυνατότητες ειδικών επιχειρήσεων- μπορεί να μην καταφέρει να νικήσει μία υβριδική απειλή. Ο στρατός θα πρέπει να επιδιώξει να ενισχύσει και όχι να αντικαταστήσει τη συμβατική δομή δυνάμεων με τις δυνατότητες που υποστηρίζονται από την αναθεωρητική σχολή.

Δεύτερον, ο στρατός θα πρέπει συνεχώς να στοχάζεται για τον χαρακτήρα των μελλοντικών πολέμων χωρίς να στηρίζει την ανάλυση του αποκλειστικά στις εμπειρίες του από τις εκστρατείες στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Οι αποφάσεις που θα ληφθούν σήμερα θα επιδράσουν στα αποτελέσματα των μελλοντικών επιχειρήσεων, ιδιαίτερα δε σε ένα περιβάλλον σημαντικών οικονομικών περιορισμών. Ο στρατός έχει μεγάλη ευθύνη να κατανείμει σωστά τους πόρους του, να καθοδηγήσει την εκπαίδευση και να αναπτύξει τη δομή δυνάμεων του. Πρέπει με επιμέλεια να προσδιορίσει τις εχθρικές τάσεις και να διαπιστώσει την πορεία των δυνατοτήτων που θα αναπτύξουν οι υβριδικοί αντίπαλοι του σε όλο τον κόσμο, αντί να στηρίζεται στις πρόσφατες πολεμικές του εμπειρίες. Ο στρατός δεν πρέπει να επιστρέψει στο μοντέλο εκπαίδευσης που υπήρχε πριν την επίθεση της 11^ης Σεπτεμβρίου 2001. Τα τελευταία 13 χρόνια πολέμων δημιούργησε μία γενιά στρατιωτών που έχουν δοκιμαστεί στη μάχη. Όμως, υπάρχει ένας εγγενής κίνδυνος όταν στηριζόμαστε μόνο σε αυτήν την εμπειρία. Για την IDF πριν τον Πόλεμο στον Λίβανο το 2006 η εστίαση της προσοχής σε συγκρούσεις χαμηλής έντασης ανάμεσα σε άλλα «δημιούργησε μία στρεβλή αντίληψη για το τι είναι ο πόλεμος στην πραγματικότητα» [64]. Η εμπειρία αυτή προειδοποιεί τους Αμερικανούς ηγέτες να προβληματιστούν πάνω στις υποθέσεις που έχουν κάνει και να αποφύγουν τη φυσιολογική ανθρώπινη τάση να εφαρμόζεται το πλαίσιο που είχε χρησιμοποιηθεί για να επιλυθεί ένα παλιότερο πρόβλημα και σε ένα καινούριο χωρίς να μελετηθούν κριτικά άλλες προσεγγίσεις.

Ελιγμός συνδυασμένων όπλων

Η επιχείρηση «Protective Edge» δείχνει ότι ο ελιγμός συνδυασμένων όπλων είναι επίκαιρος και στο υβριδικό περιβάλλον. Η ανάδυση των υβριδικών απειλών δεν έχει απαλείψει την ανάγκη συμβατικών δυνάμεων που είναι οι μόνες που μπορούν να καταλάβουν και να διατηρήσουν έδαφος και να εκτοξεύσουν πυρά ακριβείας. Αν και τα ΜΕΑ (μη επανδρωμένα αεροσκάφη) και άλλες τεχνολογίες μπορούν να προσθέσουν στην ισχύ πυρός των δυνάμεων ελιγμού δεν μπορούν να τις αντικαταστήσουν. Συνολικά η επιχείρηση «Protective Edge» φωτίζει δύο σημεία σχετικά με τον ελιγμό συνδυασμένων όπλων.

Πρώτον, ακόμη και απέναντι σε μία υβριδική απειλή η ικανότητα κατάληψης και διατήρησης εδάφους παραμένει ανεκτίμητη. Η επιχείρηση «Protective Edge» έδειξε ξεκάθαρα την ανάγκη για συμβατικές δυνάμεις που να μπορούν να καταλάβουν υποδομές και να κρατήσουν τα περίχωρα μιας αστικής περιοχής για να νικήσουν την υβριδική απειλή. Το δόγμα του αμερικανικού στρατού αναγνωρίζει τη σημασία της κατάληψης και διατήρησης εδάφους στον ορισμό του ελιγμού συνδυασμένων όπλων [65]. Το 2009 ο Ισραηλινός Υποστράτηγος Isaac Ben Israel δήλωσε ότι από τον Δεύτερο Πόλεμο του Λιβάνου η IDF έμαθε ότι για να σταματήσει τις επιθέσεις με ρουκέτες «πρέπει να στείλει στρατιώτες να καταλάβουν τις θέσεις εκτόξευσης και να τις έχουν υπό τον έλεγχο τους» [66]. Ο Δρ. Rand Fishbein, ένας σημαντικός ακαδημαϊκός στη Μέση Ανατολή, δήλωσε ότι η ικανότητα κατάληψης και διατήρησης εδάφους θα είναι πάντα μέρος της στρατηγικής νίκης στη Μέση Ανατολή. Ο αμερικανικός στρατός πρέπει να διατηρήσει την ικανότητα του να ελιχθεί στο βάθος του αντιπάλου, να συγκεντρώσει ισχύ πυρός και να καταλάβει αντικειμενικούς σκοπούς. Με δεδομένη την ενσωμάτωση από τους αντιπάλους της δυνατότητας βολής Α-Τ πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, της δυνατότητας προετοιμασίας αμυντικών θέσεων και της χρήσης του αστικού περιβάλλοντος η παρουσία μιας ευκίνητης πλατφόρμας εκτόξευσης πυρών ακριβείας είναι κρίσιμη για την εκτέλεση του ελιγμού συνδυασμένων όπλων. Η ικανότητα συγκέντρωσης πυρών από μεγάλες αποστάσεις, η ικανότητα ελιγμού για να αναγκαστεί ο εχθρός να εγκαταλείψει τις θέσεις του και η ικανότητα παροχής προστασίας είναι κρίσιμες για τη δυνατότητα κατάληψης και διατήρησης εδάφους. Εκτός και αν υπάρξει κάποια θεμελιώδης αλλαγή στον χαρακτήρα του πολέμου μία ευκίνητη, προστατευμένη και με ικανότητα εκτόξευσης πυρών ακριβείας πλατφόρμα θα παραμείνει απαραίτητη για την εκτέλεση του ελιγμού συνδυασμένων όπλων.

Δεύτερον, ο ελιγμός συνδυασμένων όπλων στην ουσία του αφορά την απόρριψη του εχθρού από τις θέσεις που κατέχει. Από την άλλη πλευρά οι αντίπαλοι συνεχίζουν να προσαρμόζονται ώστε να υπονομεύουν τα τεχνολογικά πλεονεκτήματα που απολαμβάνουν οι συμβατικές δυνάμεις. Η Hezbollah έφτιαξε αμυντικές θέσεις σε βάθος στον Δεύτερο Πόλεμο του Λιβάνου ενώ η Hamas ενσωμάτωσε αντιαρματικές δυνατότητες και υιοθέτησε ένα υπόγειο δίκτυο για να εξουδετερώσει το πλεονέκτημα στην ισχύ πυρός που είχε η IDF. Η εμπειρία της IDF υποστηρίζει την άποψη του Δρ. David Johnson ότι θωρακισμένες πλατφόρμες είναι απαραίτητες ώστε η φίλια δύναμη να ελιχθεί και να αναγκάσει τον εχθρό να εκτεθεί [67]. Ο επιθετικός ελιγμός αναγκάζει τον αντίπαλο να εκτεθεί και επιτρέπει τη συγκέντρωση πυρών από διαφορετικούς φορείς της μαχητικής ισχύος. Τόσο η ψυχολογική επίδραση του άρματος μάχης όσο και η ικανότητα του να ελίσσεται, να προσεγγίζει τον εχθρό και να εκτοξεύει μαζικά πυρά συνεισφέρουν στον ελιγμό συνδυασμένων όπλων που διεξάγει μία δύναμη για να πάρει την πρωτοβουλία.

Η επιχείρηση «Protective Edge» έδειξε ότι η αεροπορική ισχύς, η δυνατότητα συλλογής πληροφοριών και η δυνατότητα εκτόξευσης πυρών μακρού πλήγματος από μόνες τους δεν μπορούν να απορρίψουν τον εχθρό από τις θέσεις του. Αυτό είναι μία ξεκάθαρη προειδοποίηση στον στρατό να μην υπερ-εξαρτηθεί από αυτές τις δυνατότητες. Αποτελεσματικές επιχειρήσεις συνδυασμένων όπλων μπορούν να αντιμετωπίσουν τις εχθρικές αντιαρματικές δυνατότητες, τα υπόγεια δίκτυα, τις προετοιμασμένες αμυντικές θέσεις και τις προκλήσεις από το αστικό περιβάλλον. Στο υβριδικό περιβάλλον ο ελιγμός συνδυασμένων όπλων είναι αναγκαίος για να καταστραφεί ένας εχθρός που προσαρμόζεται και ενσωματώνει δυνατότητες για να αντιμετωπίσει τα τεχνολογικά πλεονεκτήματα μιας συμβατικής δύναμης.

Το άρμα μάχης

Η επιχείρηση «Protective Edge» κατέδειξε τον κεντρικό ρόλο του Merkava στην απόρριψη του εχθρού από τις αμυντικές του θέσεις, στη μείωση του κινδύνου και στην παροχή επιλογών ελιγμού στους διοικητές στο πεδίο της μάχης είτε στο αστικό περιβάλλον είτε σε αναπεπταμένο έδαφος. Το άρμα Μ1 Abrams είναι η μόνη πλατφόρμα στον αμερικανικό στρατό του 2015-2025 που μπορεί να παρέχει την απαιτούμενη προστασία απέναντι σε μία υβριδική απειλή με Α-Τ Κ/Β. Η χρήση του Merkava στην επιχείρηση «Protective Edge» μας παρέχει τρεις ιδέες σε σχέση με τη χρήση του άρματος μάχης στις πολεμικές επιχειρήσεις.

Πρώτον, το άρμα μάχης παρέχει τη δυνατότητα πυρών ακριβείας που είναι κρίσιμη σε κατοικημένους τόπους. Η επιχείρηση «Protective Edge» έδειξε τη δυνατότητα του Merkava να υποστηρίζει το πεζικό καταστρέφοντας στόχους με πυρά ακριβείας μέσα σε πυκνοκατοικημένες περιοχές όπου οι κανόνες εμπλοκής μπορεί να είναι απαιτητικοί ως προς τη διάκριση των στόχων. Για να ανταποκριθεί σ΄ αυτήν την απαίτηση η IDF παρέλαβε νέα πυρομαχικά αρμάτων με αυξημένη αποτελεσματικότητα σε κατοικημένες περιοχές. Έτσι τα πληρώματα της IDF είχαν τα κατάλληλα εργαλεία για να καταστρέφουν εχθρικούς στόχους ελαχιστοποιώντας τις παράπλευρες απώλειες. Ο αμερικανικός στρατός θα πρέπει να προβληματιστεί εάν χρειάζεται να εισάγει πυρομαχικά αρμάτων με δυνατότητες ανάλογες των Kalanit και Hatza. Καθώς οι ΗΠΑ προετοιμάζονται να διεξάγουν επιχειρήσεις σε υβριδικό περιβάλλον πρέπει να βεβαιωθούν ότι έχουν τα απαραίτητα μέσα για να το κάνουν.

Δεύτερον, ως μέρος της αντιμετώπισης των Α-Τ Κ/Β ο στρατός θα πρέπει να υιοθετήσει ένα ενεργό σύστημα προστασίας. Το σύστημα Trophy της IDF αποδείχτηκε κρίσιμο για την αντιμετώπιση των Α-Τ Κ/Β κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Protective Edge» όπου αναχαιτίστηκαν τέσσερις αντιαρματικοί πύραυλοι. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι το νέο ρωσικό άρμα μάχης Τ-14 Armata έχει κάποιο παρόμοιο σύστημα ενεργής προστασίας (εικόνα 7) [68].

Ο στρατός έχει υστερήσει στην ανάπτυξη κάποιου συστήματος ενεργής προστασίας για την αντιμετώπιση της αντιαρματικής απειλής. Ο στρατός θα πρέπει να εξετάσει την επιλογή ενός τέτοιου συστήματος όχι μόνο για τα άρματα μάχης αλλά και για τα οχήματα μάχης του πεζικού, τα Stryker και τα MRAP. Ένα τέτοιο σύστημα θα πρέπει να είναι τμήμα μιας συνολικής στρατηγικής αντιμετώπισης της αντιαρματικής απειλής και θα πρέπει να συνδυαστεί με την ανάπτυξη τακτικών (όπως οι λόχοι υποστήριξης που εισήγαγε η IDF) και τεχνικών παραλλαγής.

Τρίτον, ο στρατός θα πρέπει να προσαρμόσει την εκπαίδευση των πληρωμάτων αρμάτων σε υβριδικά περιβάλλοντα. Η κατανομή των ταξιαρχιών στις περιφερειακές διοικήσεις παρέχει την ευκαιρία η εκπαίδευση να προσανατολιστεί στις πραγματικές απειλές που εκτιμάται ότι θα υπάρξουν. Με το τέλος της εκστρατείας του 2006 η ηγεσία της IDF επανεκτίμησε την εκπαίδευση που παρέχονταν στις μονάδες της. Η IDF πρόβλεψε ότι οι μελλοντικοί αντίπαλοι θα επεδίωκαν να είναι αφανείς -αναμιγνυόμενοι με τον πληθυσμό και προετοιμάζοντας κρυμμένες οχυρές θέσεις-, θα διεξήγαγαν άμυνα σε βάθος με τη χρήση Α-Τ Κ/Β και ρουκετών, θα χρησιμοποιούσαν τακτικές ανορθόδοξου πολέμου και θα εκμεταλλεύονταν υπόγεια δίκτυα. Η IDF άλλαξε προτεραιότητες και επικέντρωσε στις συμβατικές της δυνατότητες. Η εκπαίδευση στη βολή των αρμάτων επικεντρώθηκε σε στόχους «χωρίς διαστάσεις» καθώς αναγνωρίστηκε ότι οι στόχοι που θα εμφανίζονταν στο υβριδικό περιβάλλον θα είχαν ελάχιστη έκθεση καθιστώντας τον εντοπισμό, την αναγνώριση και την σκόπευση τους δύσκολη.

Αντί για την εκτέλεση βολών από θέσεις μάχης σε στόχους 2 ή 4 χλμ. μακριά (όπως στις συγκρούσεις υψηλής έντασης) η εκπαίδευση στη βολή πιθανόν να απαιτεί από τα πληρώματα να προσβάλλουν στόχους 1 ή 2 χλμ. μακριά που όμως θα έχουν ελάχιστη έκθεση. Ο στρατός πρέπει να προσαρμόσει την εκπαίδευση του στις τάσεις των υβριδικών απειλών και να προετοιμαστεί για τις μελλοντικές συγκρούσεις.

Καθώς ο στρατός μεταβαίνει από αντιλήψεις που είχαν στη βάση τους την απειλή σε αντιλήψεις που έχουν στη βάση τους τις δυνατότητες η ανάγκη να μπουν προτεραιότητες στην εκπαίδευση αυξάνεται. Οι μονάδες απαιτείται να είναι αποτελεσματικές σε κάθε μορφή αποφασιστικής ενέργειας: επίθεση, άμυνα, επιχειρήσεις σταθεροποίησης και στρατιωτική υποστήριξη πολιτικών υποθέσεων. Όμως η απαίτηση για αποτελεσματικότητα σε όλο το φάσμα των στρατιωτικών επιχειρήσεων παρουσιάζει μία σοβαρή πρόκληση σε ότι αφορά τον χρόνο, τα χρήματα και τον χώρο. Ο στρατός ζήτησε από τους στρατιώτες του να είναι προσαρμοστικοί και ευέλικτοι. Όμως υπάρχει ένας εγγενής κίνδυνος όταν στηρίζεσαι μόνο στην ευελιξία και στην προσαρμοστικότητα. Η εμπειρία της IDF παρέχει μία σαφή προειδοποίηση:

«Υπάρχει κίνδυνος όταν στηρίζεσαι στην προσαρμοστικότητα και στην ευελιξία… Το Ισραήλ έχει αναπτύξει ένα ήθος αυτοσχεδιασμού… Με τα χρόνια, αυτά τα χαρακτηριστικά με τα οποία συνδέθηκε το Ισραήλ έχουν υποστεί μία παθολογικής φύσεως αλλαγή: η επιχειρησιακή ευελιξία έγινε αμέλεια και η ελευθερία ενεργείας στην εκπλήρωση των αποστολών έγινε ανεύθυνη εγκατάλειψη» [69].  

Η εκτίμηση που βασίζεται στις δυνατότητες και η εκτίμηση που βασίζεται στην απειλή δεν αποκλείουν η μία την άλλη. Και οι δύο θα πρέπει να ενσωματώνονται στην εκπαίδευση των μονάδων. Η εκπαίδευση των πληρωμάτων αρμάτων στη βολή θα πρέπει να αντανακλά τον χαρακτήρα της σύγκρουσης που είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσει η συγκεκριμένη μονάδα. Έτσι η εκπαίδευση στη βολή για το θέατρο του Ειρηνικού θα διαφέρει από αυτή για το θέατρο της Μέσης Ανατολής ή της Ευρώπης ή της Αφρικής. Αν και τα βασικά είναι τα ίδια οι εκπαιδευτικοί σκοποί θα διαφέρουν σε ότι αφορά τους στόχους και το έδαφος. Η περιφερειακή κατανομή των ταξιαρχιών παρέχει μία μοναδική ευκαιρία να ξαναστηθεί η εκπαίδευση με βάση τις απειλές. Βρίσκοντας τη σωστή ισορροπία μεταξύ της εκτίμησης που βασίζεται στις δυνατότητες και της εκτίμησης που βασίζεται στην απειλή θα βοηθήσει να τεθούν οι προτεραιότητες στην εκπαίδευση τόσο των πληρωμάτων όσο και του ελιγμού.

Συμπέρασμα

Με βάση την προηγούμενη ανάλυση αυτή η εργασία προτείνει ότι ο ρόλος του άρματος Μ1 Abrams στον στρατό του 2015-2025 είναι να παρέχει πυρά ακριβείας υπό προστασία, να εκτελεί με αποτελεσματικότητα επιχειρήσεις συνδυασμένων όπλων απέναντι σε μία εξελιγμένη υβριδική απειλή με Α-Τ Κ/Β ώστε να καταληφθεί και να διατηρηθεί έδαφος, να μπορεί να συγκεντρώσει μάζα πυρών σε αστικό αλλά και σε συμβατικό περιβάλλον και να καταστρέψει την εχθρική απειλή. Η εμπειρία της IDF στην επιχείρηση «Protective Edge» δείχνει ότι οι δυνατότητες του άρματος μάχης είναι πιο κρίσιμες και επίκαιρες στο υβριδικό περιβάλλον απ΄ότι ήταν τα τελευταία 13 χρόνια στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν.

Η διάδοση Α-Τ Κ/Β, η ενσωμάτωση συμβατικών δυνατοτήτων από αντισυμβατικούς οργανισμούς, η δυνατότητα διαμόρφωσης του αστικού περιβάλλοντος για τον σκοπό της άμυνας δείχνουν ότι οι μελλοντικές απειλές θα είναι ευπροσάρμοστες, σύνθετες και ικανές. Με βάση αυτή την εκτίμηση ο αμερικανικός στρατός θα πρέπει να διατηρήσει ως βάση τη δομή μίας συμβατικής δύναμης ικανής στον πόλεμο συνδυασμένων όπλων ενισχυμένης με αναδυόμενες τεχνολογίες. Η πρόκληση παραμένει να βρεθεί η σωστή ισορροπία μεταξύ συμβατικών μέσων και αναδυόμενων τεχνολογιών. Αυτή η ανάλυση υποστηρίζει ότι οι συμβατικές δυνατότητες συνδυασμένων όπλων πρέπει να παραμείνουν το θεμέλιο του στρατού με την αεροπορική υποστήριξη, τη συλλογή πληροφοριών, τις ειδικές επιχειρήσεις και τις αναδυόμενες τεχνολογίες να ενισχύουν την αντίληψη των συνδυασμένων όπλων.

Για να προετοιμαστεί για τις μελλοντικές συγκρούσεις ο στρατός πρέπει να εξετάσει τον εκσυγχρονισμό των θωρακισμένων του μέσων συμπεριλαμβανομένων των Bradley και των Stryker με ενεργό σύστημα αυτοπροστασίας και βελτιωμένα πυρομαχικά. Οι εχθρικές δυνατότητες έχουν ξεπεράσει την προστασία που παρέχεται από τις παρούσες θωρακίσεις. Η αποτελεσματικότητα των Α-Τ Κ/Β και των RPG με διπλή κεφαλή απαιτεί προσαρμογή υλικού, δόγματος και εκπαίδευσης από τον στρατό (όπως έγινε με τις αυτοσχέδιες εκρηκτικές συσκευές). Επιπλέον, οι μονάδες αρμάτων πρέπει να προσαρμόσουν τον ελιγμό και την εκπαίδευση τους στις προκλήσεις του υβριδικού περιβάλλοντος. Η περιφερειακή κατανομή των ταξιαρχιών παρέχει την ευκαιρία να οργανωθεί η εκπαίδευση με βάση τις εκτιμήσεις περί απειλών.

Ποτέ δύο συγκρούσεις δεν είναι ίδιες. Η πολυπλοκότητα και οι διαφοροποιήσεις που προέρχονται από την κουλτούρα, τη γεωγραφία, την υποδομή, τη διαδικασία λήψης αποφάσεων και την τύχη διασφαλίζουν ότι η ιστορία ποτέ δεν θα επαναληφθεί ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Όμως δεν θα ήταν συνετό να αγνοήσουμε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις που έχουν συμβεί καθώς «ο πόλεμος, σε κάθε περίπτωση, είναι μία διακριτή και επαναλαμβανόμενη μορφή ανθρώπινης συμπεριφοράς» [70]. Είναι σοφό να ακολουθήσουμε τη συμβουλή του Sir Michael Howard να έχουμε συνείδηση της «μοναδικότητας κάθε ιστορικού γεγονότος» ενώ μελετούμε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του παρελθόντος σε «πλάτος, βάθος και συμφραζόμενα» τέτοιας έκτασης ώστε να καταλάβουμε τον χαρακτήρα του πολέμου και να βελτιώσουμε την επαγγελματική επάρκεια των αξιωματικών [71]. Η ανάλυση της επιχείρησης «Protective Edge» έδειξε τις πολυπλοκότητες που μπορούν να αντιμετωπίσουν οι Αμερικανοί στρατιωτικοί και πολιτικοί ηγέτες. Οι αποφάσεις που θα ληφθούν σήμερα θα έχουν ακόμη μεγαλύτερη επίδραση στις μελλοντικές επιχειρήσεις εξαιτίας και των οικονομικών περιορισμών που υπάρχουν. Με δεδομένη τη φύση του στρατιωτικού επαγγέλματος και τους πόρους που παρέχονται από το έθνος μας για να διεξάγουμε μάχες, η ευθύνη της ορθής κατανομής των πόρων, της κατεύθυνσης της εκπαίδευσης και της ανάπτυξης της δομής δυνάμεων είναι μεγάλη. Θα πρέπει με την ύψιστη πειθαρχία, προσοχή και δημιουργικότητα η στρατιωτική και η πολιτική ηγεσία να αναλογιστούν το μέλλον του στρατού.

Σημειώσεις

[63] Farquhar, Back to Basics, σ. 98.

[64] Harel και Issacharoff, 34 Days, σ. 45.

[65] Department of the Army, ADP 3-0, σ. 6.

[66] Charles Levinson, «Israel’s Ground Assault Marks Shift in Strategy,» Wall Street Journal Online,

5 Ιανουαρίου 2009, [Πρόσβαση 7 Μαρτίου 2015], http://www.wsj.com/articles/SB123106067991451749.

[67] Johnson, «Hard Fighting,» σ. 134.

[68] Sergei Kaprovat, «Russia Considers Standardized Chassis for Most Tracked Vehicles,» Foreign

Military Studies Office OE Watch: Foreign News and Perspectives of the Operational Environment,

vol. 5, no. 3, Μαρτίου 2015, σσ. 52–53.

[69] Harel και Issacharoff, 34 Days, σ. 257.

[70] Sir Michael Howard, «The Use and Abuse of Military History,» Royal United Service Institute

Journal 107, no. 625, February 1962, σ. 6.

[71] Ibid.

Σχετικές αναρτήσεις

Άρματα Μάχης, Υβριδικός Πόλεμος και η Πρόσφατη Ισραηλινή Εμπειρία (Ι)

Άρματα Μάχης, Υβριδικός Πόλεμος και η Πρόσφατη Ισραηλινή Εμπειρία (ΙΙ)