Η 7η Τεθωρακισμένη Μεραρχία στο Βέλγιο και στη Γαλλία, 10 – 20 Μαΐου 1940

Ο Ρόμελ κατά τη διάρκεια της εκστρατείας. ΠΗΓΗ

Συνεχίζοντας την πορεία μας μέσα στον Β΄ Π.Π., τον τελευταίο πόλεμο που τα μεγάλα βιομηχανικά κράτη συγκρούστηκαν μεταξύ τους, θα παρακολουθήσουμε την πορεία μίας από τις διασημότερες μεραρχίες στην εκστρατεία της Γαλλίας. 

Το XV Μηχανοκίνητο Σώμα Στρατού

Όπως είδαμε την κύρια προσπάθεια στην εκστρατεία εναντίον της Γαλλίας θα αναλάμβανε ένας σχηματισμός επιπέδου στρατιάς, αποτελούμενος από τρία σώματα στρατού, η Τεθωρακισμένη Ομάδα «Κλάιστ». Επειδή η Τεθωρακισμένη Ομάδα θα εισέρχονταν σε μεγάλο βάθος στη γαλλική ενδοχώρα κάποιος θα έπρεπε να προστατεύει τα πλευρά της. 

Μέσα στον κόκκινο κύκλο είναι η 4^η Στρατιά η οποία θα προστάτευε το βόρειο πλευρό της γερμανικής κύριας προσπάθειας. 

Το βόρειο πλευρό της θα το εξασφάλιζε το XV Σώμα Στρατού (Μηχ.) που ενεργούσε υπό τον έλεγχο της 4^ης Στρατιάς. Διοικητής του Σώματος ήταν ο Στρατηγός του Πεζικού Χέρμαν Χοτ και επιτελάρχης του Σώματος ο Αντισυνταγματάρχης (i.G.) Τζούλιους φον Μπέρνουθ. Το Σώμα περιλάμβανε δύο τεθωρακισμένες μεραρχίες την 5^η και την 7^η καθώς και την 62^η Μεραρχία Πεζικού. Προσωρινά θα είχε υπό τον έλεγχο του και την 32^η ΜΠ του ΙΙ ΣΣ.

Η 7^η Τεθωρακισμένη Μεραρχία

Ο Ρόμελ με τον Αντισυνταγματάρχη 

Τζούλιους φον Μπέρνουθ. ΠΗΓΗ

Η 7^η Τεθωρακισμένη Μεραρχία προήλθε από αναδιοργάνωση της 2^ης Ελαφράς Μεραρχίας σε τεθωρακισμένη τον Οκτώβριο του 1939. Η Μεραρχία αποτελούνταν από:

Το 6^ο Μηχανοκίνητο Σύνταγμα Πεζικού

Το 7^ο Μηχανοκίνητο Σύνταγμα Πεζικού

Το 25^ο Σύνταγμα Αρμάτων

Την 37^η Επιλαρχία Αναγνωρίσεως

Το 7^ο Τάγμα Μοτοσυκλετιστών

Το 42^ο Τάγμα Αντιαρματικών

Το 78^ο Σύνταγμα Πυροβολικού

Τη 59^η Μοίρα Ελαφρού Α/Α Πυροβολικού

Το 58^ο Τάγμα Μηχανικού

Το 83^ο Τάγμα Διαβιβάσεων

Η Μεραρχία συστάθηκε στη Gera της Θουριγγίας αλλά ενόψει της επιθέσεως στη Δύση μεταστάθμευσε στο Μπαντ Γκόντεσμπεργκ στον Ρήνο. Στις 5 Φεβρουαρίου του 1940 τη διοίκηση της Μεραρχίας ανέλαβε ο Υποστράτηγος Έρβιν Ρόμελ. Ο Ρόμελ είχε κερδίσει ήδη μεγάλη φήμη στον Α΄ Π.Π. ενώ στην εκστρατεία στην Πολωνία είχε υπηρετήσει ως διοικητής του τμήματος διοικήσεως του αρχηγείου του Χίτλερ. Αξιωματικός Ia της Μεραρχίας ήταν ο Ταγματάρχης Otto Heidkämper, ο οποίος ήταν ήδη Αξιωματικός Ia στη 2^η Ελαφρά Μεραρχία.

Η δύναμη της Μεραρχίας σε άρματα μάχης ήταν:

Η δύναμη της 7^ης Τεθ. Μεραρχίας σε άρματα. ΠΗΓΗ

Όπως βλέπουμε το βασικό άρμα της Μεραρχίας ήταν το τσεχικής προέλευσης Pz 38(t).

Τεχνικά χαρακτηριστικά Pz 38(t)

Βάρος: 9,4 τόνοι

Μήκος: 4,6 μ.

Ύψος: 2,4 μ.

Θωράκιση: 25 χλστ. μέγιστη

Κινητήρας: Praga EPA 6-κύλινδρος 125 hp

Ταχύτητα: 42 χλμ/ώρα

Αυτονομία: 250 χλμ.

Πλήρωμα: 4

Οπλισμός: 1 Χ 37 χλστ., 2 Χ 7,92 χλστ.

Πυρομαχικά: 72 βλήματα των 37 χλστ., 2.400 φυσίγγια των 7,92 χλστ.

Διατρητική ικανότητα: το πυροβόλο των 37 χλστ. στα 1.000 μ. μπορούσε να διατρήσει μία πλάκα 29 χλστ. με κλίση 30 μοιρών.

Η επίθεση

Η γερμανική επίθεση άρχισε στις 10 Μαΐου. Το XV Μηχανοκίνητο Σώμα επιτέθηκε με την 32^η Μεραρχία νότια, την 7^η Τεθωρακισμένη Μεραρχία στο κέντρο, την 5^η Τεθωρακισμένη βόρεια και την 62^η ΜΠ πίσω.

Η 7^η ΤΘΜ έλαβε το σύνθημα «Ντόρτμουντ» στις δύο παρά τέταρτο της 9^ης Μαΐου και εισήλθε στις βελγικές Αρδέννες στις 05:35 της επομένης. Η εμπροσθοφυλακή της Μεραρχίας ήταν η Επιλαρχία Αναγνωρίσεως και το Τάγμα Μοτοσυκλετιστών. Το Τάγμα Μοτοσυκλετιστών ήταν οργανωμένο σε δύο λόχους μοτοσυκλετιστών και ένα λόχο υποστηρίξεως. Ο κάθε λόχος μοτοσυκλετιστών είχε οργανικούς 3 όλμους των 50 χλστ., 4 βαριά πολυβόλα και 18 ελαφρά. Ο λόχος υποστηρίξεως είχε 6 όλμους των 80 χλστ. και 3 αντιαρματικά πυροβόλα των 37 χλστ.

Μπροστά από τους Γερμανούς ενεργούσε ως καλυπτική δύναμη το βελγικό 3^ο Σύνταγμα της 2^ης Μεραρχίας των Κυνηγών των Αρδεννών, το οποίο επιβράδυνε τη γερμανική εμπροσθοφυλακή με έναν συνδυασμό κωλυμάτων και καταστροφών στα στενά δρομολόγια των Αρδεννών. Ο πρώτος σκοπός της γερμανικής Μεραρχίας ήταν να περάσει τον ποταμό Ούρτε. Ο Ούρτε ήταν και το πρώτο εμπόδιο που έπρεπε να αντιπαρέλθει η Μεραρχία καθ΄ οδόν προς τον ποταμό Μεύση.

Με το κόκκινο βέλος φαίνεται η διαδρομή της 7^ης ΤΘΜ από τα Γερμανο-βελγικά σύνορα μέχρι τον ποταμό Ούρτε.

Πίσω από τους Βέλγους η 9^η Γαλλική Στρατιά κινούνταν για να καταλάβει τις προκαθορισμένες της θέσεις. Το πεζικό της Στρατιάς θα υπερασπίζονταν τη δυτική όχθη του ποταμού Μεύση ενώ το ιππικό της θα έμπαινε μέσα στις Αρδέννες για να επιβραδύνει τους Γερμανούς και να τους απαγορεύσει να λάβουν επαφή με την τοποθεσία του Μεύση πριν τη 16^η Μαΐου.

Η 11^η Μαΐου

Τη 10^η Μαΐου η Γερμανία εισέβαλλε στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες. Η 7^η Τεθωρακισμένη Μεραρχία του Ρόμελ διέσχισε τις βελγικές Αρδέννες και το πρωί της 11^ης Μαΐου πέρασε τον ποταμό Ούρτε σε δύο φάλαγγες από ένα πόρο στο Beffe η μία και από μία γέφυρα που καταλήφθηκε άθικτη στο La Roche-en-Ardenne η άλλη.

Αεροφωτογραφία του ποταμού Ούρτε καθώς διέρχεται από το La Roche-en-Ardenne.

Μετά τον Ούρτε το ένα τμήμα της εμπροσθοφυλακής της Μεραρχίας, το 7^ο Τάγμα Μοτοσυκλετιστών, ανέφερε ότι αντάλλασσε πυρά με γαλλικές δυνάμεις στο Marche. Ήταν η πρώτη επαφή της Μεραρχίας του Ρόμελ με τους Γάλλους. Ενώ συνέβαινε αυτό το άλλο τμήμα της εμπροσθοφυλακής της Μεραρχίας, η 37^η Επιλαρχία Αναγνωρίσεως, κατέλαβε το ίδιο το Marche. Ο Ρόμελ παρατήρησε ότι κατά την επαφή οι Γερμανοί στρατιώτες άνοιγαν πυρ πρώτοι ενώ οι Γάλλοι είχαν την τάση να ψάχνουν για κάλυψη και μετά να περιμένουν να δουν πως θα εξελιχθεί το πράγμα. Ο Ρόμελ λέει ότι σύμφωνα με την εμπειρία του η πλευρά που ανοίγει πυρ πρώτη κερδίζει τη συμπλοκή.

Η δύναμη καλύψεως της 9^ης Γαλλικής Στρατιάς που είχε σκοπό να επιβραδύνει τους Γερμανούς πριν τον ποταμό Μεύση αποτελούνταν από την 1^η και 4^η Μεραρχίες Ελαφρού Ιππικού (Division Légère de Cavalerie – DLC). Κάθε τέτοια μεραρχία αποτελούνταν από μία ταξιαρχία ιππικού και μία μηχανοκίνητη ταξιαρχία. Η ταξιαρχία ιππικού είχε ένα έφιππο σύνταγμα και ένα μηχανοκίνητο σύνταγμα δραγόνων όπου οι δραγόνοι επέβαιναν σε μοτοσυκλέτες και ημιερπυστριοφόρα. Στη δύναμη της μηχανοκίνητης ταξιαρχίας περιλαμβάνονταν 15 ελαφρά άρματα Η35/39, 16 αναγνωριστικά θωρακισμένα οχήματα Panhard 178 και 23 ελαφρά άρματα AMR 33/35.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή η 7^η Τεθωρακισμένη Μεραρχία είχε 3 νεκρούς, 7 τραυματίες και 3 αγνοούμενους ενώ είχε διανύσει 90 χλμ. από τις θέσεις εξορμήσεως της και είχε φύγει μπροστά σε σχέση με τις άλλες μεραρχίες του XV Σώματος και ιδιαίτερα δε σε σχέση με την 5^η Τεθωρακισμένη αφού οι μεραρχίες πεζικού θα ήταν αδύνατο να ακολουθήσουν ούτως ή άλλως.

Η 12^η Μαΐου

Ο Ρόμελ με τον διοικητή του Συντάγματος 

Αρμάτων Συνταγματάρχη Καρλ Ρότενμπουργκ.

Η γερμανική επίθεση ανανεώθηκε στις 07:00 της 12^ης Μαΐου. Ο Ρόμελ πέρασε μπροστά το 25^ο Σύνταγμα Αρμάτων και το 7^ο Μηχανοκίνητο Σύνταγμα Πεζικού (Μ/Κ ΣΠ), τα οποία μέχρι τις 10:00 είχαν διαπεράσει τους Γάλλους και βρίσκονταν στο Leignon, περίπου 27 χλμ. από τον Μεύση. Γίνονταν φανερό ότι η γαλλική δύναμη καλύψεως δεν θα κατάφερνε να συγκρατήσει τους Γερμανούς για τον χρόνο που είχε εκτιμήσει η 9^η Στρατιά.

Ο διοικητής του XV Σώματος Στρατού για να ενισχύσει την επιτυχία της 7^ης ΤΘΜ έθεσε υπό τον έλεγχο της την εμπροσθοφυλακή της 5^ης ΤΘΜ, το 31^ο Σύνταγμα Αρμάτων, η οποία είχε φύγει πολύ μπροστά από το κύριο σώμα της μεραρχίας της. Έτσι ο Ρόμελ διοικούσε μία ενισχυμένη μεραρχία.

Στις 16:45 της 12^ης Μαΐου μία ίλη αρμάτων της 7^ης ΤΘΜ έφτασε στον ποταμό Μεύση στο Λεφφέ στην Ντινάντ. Οι Γάλλοι εκτιμούσαν ότι αυτό δεν θα συνέβαινε πριν τις 16 Μαΐου και βασισμένοι σε αυτόν τον υπολογισμό η 18^η Γαλλική Μεραρχία Πεζικού που θα αμύνονταν στον τομέα ήταν ακόμη σε διαδικασία μετακίνησης. Όμως οι Γάλλοι στρατιώτες που ήταν ήδη στον Μεύση πρόλαβαν να ανατινάξουν τις γέφυρες που υπήρχαν. Ο Ρόμελ αποφάσισε ότι θα διάβαινε τον Μεύση με το πρώτο φως της επομένης.

Ο ποταμός Μεύσης όπως διέρχεται από το Λεφφέ.

13 Μαΐου, η διάβαση του Μεύση

Τα χαράματα της 13^ης Μαΐου η Μεραρχία επιτέθηκε σε δύο κατευθύνσεις με σκοπό να διαβεί τον Μεύση. Το Τάγμα Μοτοσυκλετιστών και το 6^ο Μ/Κ ΣΠ απέναντι από το Houx και το 7^ο Μ/Κ ΣΠ νότια στο Λεφφέ. Τα πρώτα στοιχεία των Γερμανών πέρασαν το ποτάμι με λαστιχένιες βάρκες στις 04:30 και εγκαθίδρυσαν δύο προγεφυρώματα. Από το Houx περνούσε το όριο μεταξύ των γαλλικών ΙΙ και ΧΙ Σωμάτων Στρατού με αποτέλεσμα ο συντονισμός της άμυνας εκεί να είναι προβληματικός.

Ο ποταμός Μεύσης μπροστά από το Houx.

Στρατιώτες της 7^ης ΤΘΜ κωπηλατούν για να περάσουν τον Μεύση.

Όμως η αντίσταση των Γάλλων δεν είχε καμφθεί και τα προγεφυρώματα αν δεν ενισχύονταν θα κινδύνευαν να εξαλειφθούν. Ο Ρόμελ που βρίσκονταν από τα χαράματα στα σημεία διάβασης αποφάσισε πως χρειάζονταν περισσότερο πυροβολικό και επέστρεψε στο στρατηγείο του για να το διευθετήσει. Εκεί ήταν ήδη ο διοικητής της 4^ης Στρατιάς και ο διοικητής του Σώματος. Εκείνη τη στιγμή η ενέργεια της 7^ης ΤΘΜ ήταν η κύρια προσπάθεια της Στρατιάς και βλέπουμε ότι οι διοικήσεις των δύο προϊστάμενων κλιμακίων της Μεραρχίας έχουν ήδη προωθηθεί για να συνδράμουν την κατάσταση.

Διστακτικότητα επικράτησε στην προσπάθεια του 7^ου Μ/Κ ΣΠ στο Λεφφέ καθώς το φονικό πυρ που δέχονταν από την αντίπερα όχθη αποθάρρυνε τους άνδρες από το να μπουν στις βάρκες και ο λόχος που είχε περάσει απέναντι κινδύνευε να αποκοπεί. Ο Ρόμελ παρενέβη προσωπικά και η διάβαση ξανάρχισε αφού ο ίδιος ο μέραρχος μπήκε κι αυτός σε μία βάρκα.

Οι δύο θέσεις από τις οποίες διάβηκε τον Μεύση η 7^η ΤΘΜ.

Οι Γερμανοί κατάφεραν να ενισχύσουν τα προγεφυρώματα τους και όταν έπεσε το σκοτάδι άρχισαν να περνάνε άρματα και άλλα τεθωρακισμένα οχήματα στην απέναντι όχθη. Κατά τη διάρκεια των μαχών η 18^η Γαλλική Μεραρχία έχασε την επαφή με τις υφιστάμενες της μονάδες με αποτέλεσμα να μην μπορεί να σχηματίσει μία συνεκτική εικόνα για το τι συνέβαινε. Πιο πίσω ο διοικητής του γαλλικού ΧΙ Σώματος συνειδητοποίησε ουσιαστικά την κρισιμότητα της κατάστασης πολλές ώρες μετά και διέταξε όπως το Σώμα αντεπιτεθεί στις 19:30 με ένα σύνταγμα πεζικού, τρεις ομάδες μοιρών πυροβολικού και μία επιλαρχία αρμάτων.

Εδώ αξίζει να εξηγήσουμε πως οι Γάλλοι αντιμετώπιζαν μία εχθρική εισχώρηση. Το γαλλικό δόγμα πρέσβευε μία διαδικασία που ήταν γνωστή ως «colmater» (βούλωμα) σύμφωνα με την οποία ο αμυνόμενος μετακινούσε μονάδες από την εφεδρεία και τις έφερνε με πλευρικές κινήσεις πάνω στον άξονα κίνησης του επιτιθέμενου με σκοπό αυτός να επιβραδυνθεί μέχρι να σταματήσει. Όταν ο εχθρός είχε αναχαιτιστεί εκτοξεύονταν αντεπίθεση με σκοπό την καταστροφή του, όχι όμως με μονάδες ελιγμού αλλά με πυρά πυροβολικού. Η βάση του δόγματος αυτού ήταν η πεποίθηση που είχε προκύψει από τον Α΄ Π.Π. ότι ο αμυνόμενος μπορούσε να ενισχύει έναν απειλούμενο τομέα πιο γρήγορα απ΄ ότι ο επιτιθέμενος μπορούσε να διαπεράσει τις αμυντικές θέσεις και φυσικά το γαλλικό αξίωμα ότι «το πυρ σκοτώνει»

Η αντεπίθεση του γαλλικού ΧΙ Σώματος ήταν μία αποτυχία γιατί το σύνταγμα πεζικού δεν κατάφερε να συγκεντρωθεί στην ώρα του. Τελικά, μέχρι το βράδυ οι Γερμανοί ήταν πλέον κύριοι της δυτικής όχθης αν και το τίμημα για την 7^η ΤΘΜ ήταν βαρύ. Η Μεραρχία μέτρησε εκείνη την ημέρα 60 νεκρούς, 122 τραυματίες και 6 αγνοούμενους.

Αεροφωτογραφία από βρετανικό βομβαρδιστικό της πλωτής γέφυρας που έστησε η 7^η ΤΘΜ στο Λεφφέ. Κάτω δεξιά φαίνονται εκρήξεις από βόμβες που ρίχτηκαν σε συγκέντρωση υλικών μηχανικού που είχε εντοπιστεί.

Κατασκευή πλωτής γέφυρας από το γερμανικό μηχανικό στο Houx. Παρατηρείστε δίπλα την κατεστραμμένη γέφυρα.

Panzer II μεταφέρεται απέναντι στο Houx με πορθμείο.

Όμως ο γερμανικός τρόπος πολέμου επέβαλε την αδιάκοπη εξάσκηση πίεσης προς τον εχθρό και τη συνεχή κίνηση αναγνωρίζοντας ότι η ταχύτητα είναι η ίδια από μόνη της όπλο και προστασία ταυτόχρονα. Έτσι ενώ η Μεραρχία διαπεραιώνονταν ακόμη στην άλλη πλευρά του ποταμού το XV Σώμα διέταξε η επίθεση να συνεχιστεί τη νύχτα.

Η πορεία της 7ης ΤΘΜ από τις 10 έως τις 13/5/1940.

Η 14^η Μαΐου

Το βράδυ της 13^ης Μαΐου οι δύο Τεθωρακισμένες Μεραρχίες του XV Σώματος Στρατού (ΣΣ), η 5^η και η 7^η, είχαν δημιουργήσει προγεφυρώματα στη δυτική πλευρά του Μεύση αλλά η γαλλική τοποθεσία δεν είχε διασπαστεί.

Στον τομέα της γερμανικής επίθεσης αμύνονταν η γαλλική 18^η Μεραρχία Πεζικού (ΜΠ) του ΧΙ ΣΣ. Νότια της ήταν εγκατεστημένη η 22^η ΜΠ, επίσης του ΧΙ ΣΣ, και βόρεια της η 5^η Μ/Κ ΜΠ του ΙΙ ΣΣ. Επιπλέον, δυτικά από τον Μεύση ήταν και τα υπολείμματα των δύο γαλλικών μεραρχιών ιππικού που είχαν ενεργήσει ως καλυπτική δύναμη μπροστά από το ποτάμι.

Η διάταξη της γαλλικής άμυνας και ο τομέας της γερμανικής επίθεσης.

Η 18^η ΜΠ δέχθηκε το βάρος της γερμανικής επίθεσης και λύγισε, η δε αντεπίθεση που εκτόξευσε το ΧΙ ΣΣ το απόγευμα της 13^ης ήταν ανοργάνωτη και διστακτική και απέτυχε.

Οι Γερμανοί για να διασπάσουν τη γαλλική τοποθεσία έπρεπε να διανοίξουν τον δασωμένο διάδρομο από τη δυτική όχθη του Μεύση μέχρι το Philippeville. Μετά ανοίγονταν οι πεδιάδες της βόρειας Γαλλίας και οι δύο γερμανικές Τεθωρακισμένες Μεραρχίες θα αποκτούσαν ξανά την ελευθερία ενεργείας τους.

Τον δασωμένο αυτό διάδρομο επιτηρούσε το ύψωμα πάνω στο οποίο βρίσκονταν το χωριό Onhaye, περίπου 5 χλμ. δυτικά από τον Μεύση. Η κατάληψη του Onhaye θα επέτρεπε στους Γερμανούς να ξεκολλήσουν από τη δυτική όχθη και να συνεχίσουν δυτικά. Γι΄ αυτό το Onhaye ήταν το ζωτικό έδαφος του ΧΙ ΣΣ. Για την άμυνα του Onhaye η 9^η Γαλλική Στρατιά διέθεσε την 4^η Βορειο-Αφρικανική Μεραρχία Πεζικού (ΒΑΜΠ) από τις εφεδρείες της.

Με τον κόκκινο κύκλο η θέση του Onhaye και με την μπλε διακεκομμένη γραμμή η επιθυμητή πορεία της 7^ης ΤΘΜ.

Τις πρώτες ώρες μετά τα μεσάνυχτα (13/14 Μαΐου) και ενώ ακόμη το κύριο σώμα της διαπεραιώνονταν στην άλλη πλευρά του Μεύση η 7^η ΤΘΜ συνέχισε την επίθεση της με το 7^ο Μηχανοκίνητο Σύνταγμα Πεζικού (Μ/Κ ΣΠ) με σκοπό να καταλάβει το Onhaye.

Λίγο πριν τα χαράματα της 14^ης Μαΐου ο Ρόμελ ενημερώθηκε ότι το 7^ο Μ/Κ ΣΠ εξέπεμψε ότι είχε περικυκλωθεί. Ο διοικητής της Μεραρχίας συγκέντρωσε όσα άρματα και αναγνωριστικά οχήματα είχαν περάσει τον Μεύση, τέθηκε ο ίδιος επικεφαλής, και έσπευσε να διασώσει το Σύνταγμα του.

Φτάνοντας στο Onhaye ο Ρόμελ ανακάλυψε ότι το Σύνταγμα είχε εκπέμψει ότι είχε καταφθάσει και όχι ότι ήταν κυκλωμένο. Σε κάθε περίπτωση τα άρματα ήταν χρήσιμα γιατί οι Βορειαφρικανοί της 4^ης Μεραρχίας αμύνονταν με πείσμα. Μάλιστα το άρμα που επέβαινε ο Ρόμελ χτυπήθηκε και ο ίδιος τραυματίστηκε ελαφρά.

Η 4^η ΒΑΜΠ κρατούσε καλά όμως η γαλλική δύναμη που ήταν στα αριστερά της κατέρρευσε με αποτέλεσμα η 4^η ΒΑΜΠ να υποχωρήσει. Έτσι, αργά την 14^η Μαΐου, το κρίσιμο ύψωμα του Onhaye πέρασε στα χέρια των Γερμανών ενώ τα γερμανικά άρματα συνέχισαν δυτικότερα. Όμως και η 14^η Μαΐου ήταν μία μέρα σκληρών μαχών και το κόστος για την 7^η ΤΘΜ ήταν 51 νεκροί και 158 τραυματίες.

Το ίδιο βράδυ η 9^η Γαλλική Στρατιά έδωσε τη διαταγή στα ΧΙ και ΙΙ ΣΣ να αναδιαταχθούν κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής: Fosse – Mettet – Oret – Florennes – Chaumont – Vodecée – Merlemont.

Με την κόκκινη διακεκομμένη γραμμή φαίνεται η νέα γραμμή αναχαίτισης που καθόρισε η 9^η Στρατιά.

Ο Ρόμελ με τον Otto Heidkämper.

Με τον Ρόμελ να βρίσκεται συνέχεια μπροστά και με τις γερμανικές μεραρχίες να μην διαθέτουν υποδιοικητή και επιτελάρχη οι κρίσιμες λειτουργίες του στρατηγείου της 7^ης ΤΘΜ επιτελούνταν ουσιαστικά από δύο άτομα: τον Διευθυντή Επιχειρήσεων (Αξιωματικό Ia) Ταγματάρχη (i.G.) Otto Heidkämper, ο οποίος ήταν και de facto αρχηγός του επιτελείου, και τον Διευθυντή Διοικητικής Μερίμνης (Αξιωματικό Ib) Λοχαγό (i.G.) φον Μετζ. Οι Γερμανοί επάνδρωναν το επιτελείο των σχηματισμών τους με λίγους και σχετικά χαμηλόβαθμους αλλά προσεκτικά επιλεγμένους αξιωματικούς ώστε να εξασφαλίζουν ότι δεν θα υπάρχει πολλή συζήτηση και τριβή, ότι οι αποφάσεις θα παίρνονται γρήγορα και ότι η αντίδραση στις μεταβαλλόμενες συνθήκες θα είναι άμεση.

O Heidkämper είχε την ευκαιρία να μιλήσει με τον Ρόμελ νωρίς το πρωί και αργά το απόγευμα ενώ κατά την εξέλιξη της ημέρας η επικοινωνία γίνονταν με σύντομα σήματα όπως το παρακάτω:

14/5

08:10

Στρατηγός

προς

Στρατηγείο

Ο Ρόμελ σε βοήθεια του Μπίσμαρκ (διοικητής 7^ου Μ/Κ ΣΠ) με άρματα.

Η 15^η Μαΐου

Με τα ΧΙ και ΙΙ ΣΣ να έχουν χάσει τη δυτική όχθη του Μεύση και να προσπαθούν να επανδρώσουν τη νέα γραμμή αναχαίτισης το παιχνίδι πλέον για τους Γάλλους είχε περάσει στα χέρια της 9^ης Στρατιάς.

Το «βαρύ» χαρτί που διέθετε η γαλλική Στρατιά ήταν η 1^η DCR. Τον Μάιο του 1940 ο γαλλικός στρατός διέθετε τέσσερις DCR (Division Cuirassée) που ήταν αντίστοιχες με τεθωρακισμένες μεραρχίες. Οι DCR ήταν εξοπλισμένες με το ισχυρότερο άρμα του γαλλικού στρατού το 32 τόνων Char B-1 bis.

Η 1^η DCR, διοικητής: Στρατηγός Μαρί – Ζερμαίν Μπρουνώ, είχε 160 – 180 άρματα στη δύναμη της. Από αυτά περίπου 70 ήταν Char B-1 bis, με την 28^η και την 37^η Επιλαρχίες, και περίπου 90 ήταν Hotchkiss Η39 με την 25^η και την 26^η Επιλαρχίες. Στις 12 Μαΐου ήταν στο Σαρλερουά. Όμως την κρίσιμη ημέρα, στις 13 Μαΐου, παρέμεινε άπραγη στις θέσεις της επειδή ο διοικητής της 1^ης Ομάδας Στρατιών, Στρατηγός Μπιγιότ, την είχε δεσμεύσει γιατί ανησυχούσε για την εξέλιξη της μάχης στον Διάδρομο του Ζεμπλού. Αυτό είναι ένα δείγμα του πόσο αποτελεσματικά οι Γερμανοί είχαν τραβήξει την προσοχή των Γάλλων στη δευτερεύουσα προσπάθεια τους ενώ η κύρια προσπάθεια τους εξελίσσονταν στον Μεύση.

Τη νύχτα 13/14 Μαΐου η γαλλική διοίκηση άρχισε να συνειδητοποιεί ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε στον Μεύση και διέταξε την 1^η DCR να μετακινηθεί στο Florennes. Η κίνηση της 1^ης DCR άρχισε το πρωί της 14^ης όμως οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με πρόσφυγες κι έτσι η 1^η DCR μέχρι το βράδυ ακόμη συγκέντρωνε τις Επιλαρχίες της. Επιπλέον διαπιστώθηκε ότι τα άρματα κατά τη διάρκεια της ημέρας είχαν εξαντλήσει τα καύσιμα τους και τα βυτιοφόρα δεν ήταν άμεσα διαθέσιμα.

Το πρωί της 15^ης Μαΐου οι Επιλαρχίες της 1^ης DCR ήταν διατεταγμένες ως εξής: η 28^η Επιλαρχία στο Flavion, η 25^η στο Corenne, η 26^η στο Ermeton-sur-Biert όπου και η 37^η. Ο χρόνος κυλούσε αμείλικτα για τους Γάλλους όμως οι Επιλαρχίες περίμεναν τα βυτία με τα καύσιμα οπότε η πιθανότητα να ενεργήσει επιθετικά η 1^η DCR την 15^η ήταν μάλλον μακρινή.

Στην άλλη πλευρά του λόφου η 7^η ΤΘΜ τη νύχτα 14/15 Μαΐου είχε, για πρώτη φορά στην εκστρατεία, τη δυνατότητα για ανάπαυση και ανασυγκρότηση. Το πρωί στις 10:00, 15^η Μαΐου, η Μεραρχία ξεκίνησε την κίνηση της προς την κατεύθυνση του Philippeville. Η Μεραρχία διατάχθηκε με το Σύνταγμα Αρμάτων μπροστά και την Επιλαρχία Αναγνωρίσεως και το 7^ο Μ/Κ ΣΠ πίσω. Ο Ρόμελ κινήθηκε με το Σύνταγμα Αρμάτων.

Λίγο μετά τα γερμανικά άρματα βρέθηκαν απέναντι στα άρματα της 1^ης DCR. Αφού αντάλλαξαν σύντομα πυρά τα άρματα του Ρόμελ απέφυγαν την εμπλοκή με τα ισχυρότερα γαλλικά και συνέχισαν δυτικά μέσα στο δάσος που οδηγούσε στο Philippeville ενώ το γερμανικό πεζικό ενέπλεξε τα γαλλικά άρματα με τα βαρέα του όπλα και με άμεσες βολές πυροβολικού. Για κακή τύχη των Γάλλων στη συνέχεια κατέφθασε και η 5^η ΤΘΜ από τα βόρεια. Όταν στις 17:30 η 1^η DCR διατάχθηκε να συμπτυχθεί μόνο εφτά Β-1 bis και είκοσι Hotchkiss μπόρεσαν να κουνηθούν από την έλλειψη καυσίμου. Στο τέλος της ημέρας η 1^η DCR είχε μόνο είκοσι επιχειρησιακά άρματα από τα 160-180 τα οποία είχε το πρωί.

Char B-1 bis που καταλήφθηκε από Γερμανούς στρατιώτες στο Flavion στις 15 Μαΐου.

Το απόγευμα το 25^ο Σύνταγμα Αρμάτων ήταν 11 χλμ. δυτικά του Philippeville στους λόφους του Cerfontaine όπου και διανυκτέρευσε. Έτσι η νέα γραμμή αναχαίτισης της 9^ης Στρατιάς είχε διαπεραστεί πριν καν προλάβει να επανδρωθεί.

Την ίδια ημέρα ο Στρατηγός Μπιγιότ ζήτησε από τον διοικητή του Βορειοανατολικού Μετώπου Στρατηγό Ζωρζ την απομάκρυνση του Κοράπ από τη διοίκηση της 9^ης Στρατιάς και την αντικατάσταση του από τον Στρατηγό Ανρύ Ζιρώ. Η πρόταση έγινε δεκτή και ο Κοράπ έφυγε το πρωί της επομένης, συντετριμμένος όπως δήλωσε ο ίδιος.

Τη 15^η Μαΐου η 7^η ΤΘΜ μέτρησε 15 νεκρούς και 56 τραυματίες ενώ συνέλαβε 450 αιχμαλώτους και κατέστρεψε ή αιχμαλώτισε 75 γαλλικά άρματα. Μπροστά από τη Μεραρχία βρίσκονταν η επέκταση της Γραμμής Μαζινό στα Γαλλο-βελγικά σύνορα. Αν πέρναγε αυτές τις οχυρώσεις η 7^η Τεθωρακισμένη θα έμπαινε στη Γαλλία.

Κάνοντας μία αποτίμηση των μέχρι τότε ενεργειών της 7^ης ΤΘΜ μπορούμε να πούμε ότι αν και η 4^η Γερμανική Στρατιά είχε τον δευτερεύοντα ρόλο να καλύπτει το βόρειο πλευρό της Τεθωρακισμένης Ομάδας «Κλάιστ», που ήταν η κύρια γερμανική προσπάθεια, εντούτοις η ταχεία διέλευση του Μεύση από την 7^η ΤΘΜ και η προώθηση της δυτικά οδήγησαν την 9^η Γαλλική Στρατιά να συμπτυχθεί και έτσι να δημιουργηθεί ένα χάσμα μεταξύ αυτής και της 2^ης Γαλλικής Στρατιάς που αντιμετώπιζε την Τεθωρακισμένη Ομάδα. Το χάσμα αυτό διευκόλυνε την κατάρρευση της 2^ης Στρατιάς κι έτσι οι ενέργειες της 7^ης ΤΘΜ είχαν επίδραση στον συνολικό σκοπό της γερμανικής επιχείρησης.

Η 16^η Μαΐου

Το απόγευμα της 15^ης Μαΐου η 7^η Τεθωρακισμένη Μεραρχία είχε φτάσει μπροστά στα Γαλλο-βελγικά σύνορα και τη νύχτα 15/16 Μαΐου προέβη στις απαραίτητες προετοιμασίες ώστε το πρωί της 16^ης να είναι σε θέση να επιτεθεί.

Εκείνο το τμήμα των Γαλλο-βελγικών συνόρων ήταν αμυντικά οργανωμένο με αντιαρματικά κωλύματα και μικρά οχυρά και θεωρούνταν επέκταση της Γραμμής Μαζινό. Τα έργα αυτά ήταν επανδρωμένα με στρατιώτες που είχαν αντιμετωπίσει τους Γερμανούς στον Μεύση και στο Δάσος των Αρδεννών και είχαν καταφέρει, υποχωρώντας, να φτάσουν μέχρι τα γαλλικά σύνορα.

Η 7^η ΤΘΜ είχε σχεδιάσει την επίθεση της ως εξής: η Επιλαρχία Αναγνωρίσεως θα ενεργούσε σε ευρύ μέτωπο για να διαπιστώσει την έκταση και τη φύση των γαλλικών αμυντικών έργων. Στη συνέχεια, το Σύνταγμα Αρμάτων, υπό την κάλυψη του πυροβολικού, θα πλησίαζε τις γαλλικές θέσεις τόσο ώστε τα άρματα να μπορούν να ανοίξουν πυρ με τα πυροβόλα τους. Τέλος, τα δύο συντάγματα πεζικού, με την υποστήριξη των αρμάτων και μηχανικό, θα εκκαθάριζαν τις γαλλικές θέσεις. Στη συνέχεια η Μεραρχία θα αναδιοργανωνόταν, το Σύνταγμα Αρμάτων θα περνούσε μπροστά και η Μεραρχία θα κινούνταν προς Avesnes-sur-Helpe. Ο χώρος εξορμήσεως της Μεραρχίας ήταν το Sivry.

Η γερμανική επίθεση στη γαλλική συνοριακή γραμμή.

Η επίθεση εξελίχθηκε όπως σχεδιάστηκε. Με τα άρματα να βάλλουν στις γαλλικές θέσεις το γερμανικό πεζικό και μηχανικό εξουδετέρωσε τα γαλλικά οχυρά. Μέχρι το απόγευμα οι γαλλικές θέσεις είχαν καταληφθεί.

Μετά από αυτό δεν υπήρχε πλέον οργανωμένη αντίσταση από γαλλικής πλευράς. Πλέον η γερμανική Ομάδα Στρατιών «Α» έτρεχε προς τη θάλασσα για να αποκόψει τη Συμμαχική 1^η Ομάδα Στρατιών που ήταν στο Βέλγιο εμπεπλεγμένη με τη γερμανική Ομάδα Στρατιών «Β». Οι τεθωρακισμένες μεραρχίες της Ομάδας Στρατιών «Α» ηγούνταν της κίνησης με τις μεραρχίες πεζικού να ακολουθούν με σύντονες πορείες και να διατάσσονται η μία δίπλα στην άλλη, σαν χάντρες σε κομπολόι, για να φράξουν τη δυνατότητα των Συμμάχων να ξεφύγουν.

Με το που έπεσε η νύχτα ο Ρόμελ διέταξε να αναληφθεί η κίνηση προς Avesnes-sur-Helpe. Το γερμανικό πυροβολικό άρχισε να βάλλει στα χωριά και στις διασταυρώσεις που βρίσκονταν στην κατεύθυνση της κίνησης ενώ τα άρματα έβαλλαν εν κινήσει σε οτιδήποτε φαινόταν ύποπτο. Ο σκοπός αυτών των μέτρων ήταν να προλάβουν τους Γάλλους από το να ναρκοθετήσουν τους δρόμους ή να κατασκευάσουν άλλα εμπόδια.

Η γαλλική διοίκηση ξαφνιάστηκε τόσο από την ευκολία με την οποία η 7^η ΤΘΜ πέρασε τις συνοριακές οχυρώσεις όσο και από την απόφαση του Ρόμελ να συνεχίσει την κίνηση του τη νύχτα. Εκείνη την ημέρα η 7^η ΤΘΜ απέκτησε το προσωνύμιο «Μεραρχία Φάντασμα» από τη γαλλική διοίκηση.

Τα γαλλικά Η39 που καταστράφηκαν στο Avesnes.

Στη συνέχεια όμως η φάλαγγα των γερμανικών αρμάτων συνάντησε πλήθη πολιτών που προσπαθούσαν να απομακρυνθούν από το μέτωπο αλλά και Γάλλους στρατιώτες που παραδίνονταν και είχαν εγκαταλείψει τα οχήματα τους στους δρόμους και η ταχύτητα της κίνησης της ελαχιστοποιήθηκε. Μέσα στο Avesnes υπήρχαν άρματα Hotchkiss H39 της 1^ης DCR που είχαν επιβιώσει από την προηγούμενη μέρα και άνοιξαν πυρ καταστρέφοντας αριθμό γερμανικών αρμάτων. Τελικά τα χαράματα τα γαλλικά άρματα εξουδετερώθηκαν από ένα Panzer IV.

Το απόγευμα της 16^ης Μαΐου το XV Σώμα Στρατού (ΣΣ) διέταξε την 7^η ΤΘΜ να καταλάβει και να κρατήσει τη γέφυρα που υπήρχε στον ποταμό Sambre στο Berlaimont (13 χλμ. ΒΔ του Avesnes) ώστε η 5^η ΤΘΜ που βρίσκονταν μία μέρα πίσω από την 7^η να προφτάσει τη Μεραρχία του Ρόμελ και να κινηθεί παράλληλα με αυτήν. Η 7^η ΤΘΜ ανέθεσε την αποστολή αυτή στο 1^ο Τάγμα του 6^ου Συντάγματος Μηχανοκίνητου Πεζικού (Μ/Κ ΣΠ), υποστηριζόμενο από τη 2^η Μοίρα του Συντάγματος Πυροβολικού της Μεραρχίας.

1. Sivry: Το σημείο έναρξης για την 7^η ΤΘΜ την 16^η Μαΐου.

2. Avesnes-sur-Helpe.

3. Berlaimont.

Για τις 16 Μαΐου η 7^η ΤΘΜ υπέστη 4 νεκρούς και 16 τραυματίες.

Η 17^η Μαΐου

Αφού εκκαθαρίστηκε το Avesnes η εμπροσθοφυλακή της 7^ης ΤΘΜ με τον Ρόμελ ξεκίνησε στις 05:30 για να καταλάβει τη γέφυρα που υπήρχε στο Κανάλι Sambre – Oise στο Landrecies, περίπου 18 χλμ. δυτικότερα.

Χιλιάδες Γάλλοι στρατιώτες, ξαφνιασμένοι από την παρουσία Γερμανών τόσο βαθιά στη χώρα τους, παραδόθηκαν στη μικρή δύναμη του Ρόμελ. Η γέφυρα εξασφαλίστηκε και ο διοικητής της 7^ης συνέχισε προς τον συγκοινωνιακό κόμβο του Le Cateau-Cambrésis που ήταν αλλά 10 χλμ. δυτικά.

Αυτό ήταν ακόμη ένα πλήγμα στη γαλλική διοίκηση που έλπιζε ότι θα συγκέντρωνε έγκαιρα δυνάμεις ώστε να κρατήσει τη γραμμή του Καναλιού Sambre – Oise.

4. Landrecies

5. Le Cateau-Cambrésis

Ο Ρόμελ ήταν πλέον εκτός επαφής ασυρμάτου τόσο με το στρατηγείο του όσο και με τους σταθμούς διοικήσεως των συνταγμάτων του. Στην πραγματικότητα η Μεραρχία του ήταν απλωμένη σε μία έκταση 30 – 50 χλμ. Μεταξύ Le Cateau και Landrecies υπήρχαν δύο επιλαρχίες αρμάτων και μέρος του Τάγματος Μοτοσυκλετιστών. Η Επιλαρχία Αναγνωρίσεως και το υπόλοιπο του Τάγματος Μοτοσυκλετιστών καθώς και του Συντάγματος Αρμάτων ήταν μεταξύ Landrecies και Avesnes ενώ τα δύο συντάγματα πεζικού και το πυροβολικό ήταν ακόμη ανατολικότερα. Δηλαδή το μεγαλύτερο μέρος της Μεραρχίας βρίσκονταν ακόμη ανατολικά του ποταμού Sambre. Ο Ρόμελ αποφάσισε να γυρίσει πίσω στο Avesnes για να συγκεντρώσει τη Μεραρχία του.

Στη διαδρομή αντιμετώπισε κάποια προβλήματα αλλά όταν επέστρεψε τον ακολουθούσαν σαράντα φορτηγά με Γάλλους στρατιώτες που είχαν παραδοθεί!

Η συνολική κίνηση της 7^ης ΤΘΜ από το Sivry στο Le Cateau.

Για τις 17 Μαΐου η 7^η ΤΘΜ υπέστη 36 νεκρούς και 59 τραυματίες.

Η 18^η Μαΐου

To XV ΣΣ διέταξε την 7^η ΤΘΜ να επιτεθεί στην κατεύθυνση Le Cateau - Καμπραί στις 09:00 και ταυτόχρονα να μετατοπίσει τον άξονα της ενέργειας της νοτιότερα ώστε να επιτρέψει στην 5^η ΤΘΜ που περνούσε τη γέφυρα στο Berlaimont να βρεθεί παράλληλα με την 7^η στα βόρεια της.

Η 7^η ΤΘΜ ήταν αδύνατο να επιτεθεί το πρωί γιατί έπρεπε να εκτελεστεί μία σειρά μετακινήσεων αλλά και γιατί μία σημαντική εστία αντίστασης είχε αναπτυχθεί στο Pommereuil, μεταξύ  Landrecies και Le Cateau, από Γάλλους που αποφάσισαν να μην παραδοθούν.

Η 7^η ΤΘΜ επιτέθηκε γύρω στις 17:00 με δύο συγκροτήματα. Το Σύνταγμα Αρμάτων, το Τάγμα Μοτοσυκλετιστών και ένα Τάγμα του 6^ου Μ/Κ ΣΠ επιτέθηκαν στο Καμπραί ενώ το 7^ο Μ/Κ ΣΠ επιτέθηκε νότια από αυτό.

Τα γερμανικά άρματα μπήκαν στα προάστια της πόλης στις 21:00 αλλά δεν μπόρεσαν να εισχωρήσουν βαθύτερα λόγω των εμποδίων που είχαν κατασκευάσει οι Γάλλοι. Το Τάγμα Μοτοσυκλετιστών ενισχυμένο και με άλλα στοιχεία στάλθηκε βόρεια από το Καμπραί για να καταλάβει τις γέφυρες που υπήρχαν στον ποταμό Σκάλδη, ο οποίος διέτρεχε το Καμπραί, ενώ το 7^ο Μ/Κ ΣΠ απομόνωσε την πόλη από τα νότια.

Όμως η κατάσταση ήταν ρευστή γιατί γαλλικές δυνάμεις που κατέβαιναν από τον βορρά επιτίθονταν με σκοπό να καταλάβουν τη γέφυρα στο Landrecies. Έτσι ενώ η 7^η ΤΘΜ διεξήγαγε τη μάχη μπροστά στο Καμπραί βαθιά στα μετόπισθεν της απειλούνταν με αποκοπή.

Τον αγώνα στα μετόπισθεν διεύθυνε ο Αξιωματικός Ia της Μεραρχίας, ο οποίος με ένα τάγμα πεζικού του 6^ου Μ/Κ ΣΠ, ένα τάγμα μηχανικού που του διέθεσε το XV Σώμα και μέρος του μεραρχιακού πυροβολικού απέκρουσε τις επιθέσεις.

Για τις 18 Μαΐου η 7^η ΤΘΜ υπέστη 35 νεκρούς, 70 τραυματίες και 7 αγνοούμενους.

Η 19^η Μαΐου

Εγκαταλειμμένα γαλλικά SOMUA στο Καμπραί.

Η 7^η ΤΘΜ χρησιμοποίησε τη 19^η Μαΐου για ανεφοδιασμό και ανασυγκρότηση, που είχαν καταστεί απολύτως αναγκαία, και για την προετοιμασία της επιθέσεως της προς το Αράς. Ο Ρόμελ διέταξε το 7^ο Μ/Κ ΣΠ που βρίσκονταν στα νότια του Καμπραί να ενεργήσει προκαταρτικά και να εξασφαλίσει άλλο ένα προγεφύρωμα στον Σκάλδη ώστε η Μεραρχία να περάσει το Κανάλι βόρεια και νότια από το Καμπραί.

Καθώς η 7^η ΤΘΜ είχε σταματήσει για τη 19^η στάθηκε δυνατό να φτάσει στο ίδιο ύψος με αυτήν, στα νότια της, η 8^η ΤΘΜ της Τεθωρακισμένης Ομάδας «Κλάιστ» ενώ η ασφάλεια του χώρου πίσω από την 7^η αναλήφθηκε από την Μεραρχία των SS «Τοτενκοπφ».

Για τις 19 Μαΐου η 7^η ΤΘΜ υπέστη 15 νεκρούς, 28 τραυματίες και 9 αγνοούμενους ενώ μεταξύ 16 και 19 Μαΐου είχε συλλάβει 10.750 αιχμαλώτους και είχε καταστρέψει ή αιχμαλωτίσει 105 γαλλικά άρματα.

Χωρίς να το γνωρίζει, η 7^η ΤΘΜ, στο Αράς θα αντιμετώπιζε τη μεγαλύτερη πρόκληση από όλες όσες είχε συναντήσει μετά τη διάβαση του Μεύση.

Σχετικές αναρτήσεις

Μάιος 1940: Η Πτώση της Γαλλίας (Ι)

Μάιος 1940: Η Πτώση της Γαλλίας (ΙΙ)