Η Ενσωμάτωση Μη-Επανδρωμένων Αεροπορικών Συστημάτων στο Ρωσικό Πυροβολικό

Ρώσοι στρατιώτες προετοιμάζουν ένα «Granat-1» για εκτόξευση

Η σημασία των μη επανδρωμένων αεροπορικών συστημάτων (Unmanned Aerial Systems) βαίνει συνεχώς αυξανόμενη. Στις επιχειρήσεις στην ανατολική Ουκρανία το ρωσικό πυροβολικό έχει δείξει ότι έχει κάνει σημαντικές προόδους στη χρήση τους.  Το παρακάτω άρθρο γράφτηκε από τον Lester W. Grau και τον Charles K. Bartles και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Fires» του αμερικανικού πυροβολικού, στο τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου 2016. Οι συγγραφείς του άρθρου εργάζονται για το Foreign Military Studies Office (FMSO) του αμερικανικού στρατού που σκοπός του είναι να αξιολογεί περιφερειακά στρατιωτικά ζητήματα και ζητήματα ασφαλείας, να συλλέγει πληροφορίες από ανοικτές πηγές, να έρχεται σε επαφή με αλλοδαπούς ειδικούς της άμυνας και της ασφάλειας και να συμβουλεύει την ηγεσία του στρατού σε ζητήματα σχεδιασμού και πολιτικής που είναι κρίσιμα τόσο για τον στρατό όσο και για την ευρύτερη κοινότητα των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. 



Το πυροβολικό πάντα είχε τιμητική θέση στους ρωσικούς και σοβιετικούς στρατούς. Οι αξιωματικοί του πυροβολικού στην τσαρική Ρωσία θεωρούνταν ότι κατείχαν υψηλό βαθμό ευφυΐας και επαγγελματισμού σε σχέση με τους συναδέλφους τους των άλλων Όπλων. Ο σοβιετικός στρατός αν και διέθετε πολλά άρματα μάχης ήταν οργανωμένος γύρω από το πυροβολικό. Η έλευση των Μη-Επανδρωμένων Αεροπορικών Συστημάτων (UAS) έφερε μια νέα εποχή για το ρωσικό πυροβολικό προσφέροντας ακριβή δεδομένα στοχοποίησης, διόρθωση βολής και εκτίμηση αποτελεσμάτων της προσβολής σε πραγματικό χρόνο. Το πυροβολικό συνεχίζει να είναι ο παντός καιρού καταστροφέας του ρωσικού στρατού, με τα UAS να λειτουργούν ως πολλαπλασιαστής ισχύος.

Οι Ρώσοι πάντα θεωρούσαν την αεροπορία σημαντικό συμπλήρωμα του πυροβολικού καθώς τα μέσα της μπορούσαν να εκτελέσουν αναγνώριση, να προσαρμόσουν πυρά, να αξιολογήσουν τα αποτελέσματα κάποιας προσβολής και να πλήξουν στόχους έξω από την εμβέλεια του πυροβολικού. Η δυσκολία που υπάρχει με την αεροπορία να εκτελέσει αναγνώριση, προσαρμογή πυρών και αξιολόγηση των αποτελεσμάτων είναι ότι αυτό απαιτεί από τους πιλότους να παραμένουν για αρκετό χρόνο πάνω από περιοχές με ισχυρή αντιαεροπορική άμυνα. Οι Σοβιετικοί είχαν αρχίσει να σχεδιάζουν το UAS LA-17R το 1959. Τις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80 κατασκεύασαν μία πληθώρα UAS μεγάλης και μικρής εμβέλειας. Για παράδειγμα, έθεσαν σε χρήση 950 συστήματα TU-143 (-Voyage). Τα τακτικού επιπέδου TU-143 ήταν οργανωμένα σε μοίρες που περιλάμβαναν 12 UAS και 4 οχήματα εκτόξευσης. Μπορούσαν να πετάξουν σε ύψος από 50 μ. έως 2 χλμ. με ταχύτητα έως 950 χαω. Είχαν βεληνεκές 80 χλμ. και χρόνο πτήσης 15΄. Η ανάκτηση τους γινόταν με αλεξίπτωτο. Κάποια συριακά TU-143 χρησιμοποιήθηκαν στον Λίβανο στις αρχές του ΄80. Το επιχειρησιακού επιπέδου, υπερηχητικό, TU-141 είχε εμβέλεια 400 χλμ. και πέταγε με ταχύτητα 1.110 χαω σε ύψος από 50 μ. έως 6 χλμ. Το πρόβλημα με αυτά τα υψηλής ταχύτητας αναγνωριστικά αεροσκάφη ήταν ότι έφεραν πανάκριβες κάμερες οι οποίες έπρεπε να ανακτηθούν και το φιλμ τους να εμφανιστεί πριν οι πληροφορίες που συλλέχθηκαν γίνουν διαθέσιμες. Η ανάπτυξη ανθεκτικών βιντεοκαμερών με βελτιωμένα οπτικά τ΄ άλλαξε όλα αυτά. Φτηνά UAS με μεγάλο χρόνο πτήσης μπορούν να προσφέρουν άμεσα πληροφορίες στοχοποίησης στους διοικητές και στις πυροβολαρχίες βολής.

Επί του παρόντος ο ρωσικός στρατός διαθέτει έναν λόχο UAS ανά ταξιαρχία ελιγμού. Η ταξιαρχία διαθέτει πολλές μοίρες πυροβολικού και το οργανικό της πυροβολικό μπορεί να ενισχυθεί από το πυροβολικό της στρατιωτικής περιοχής. Ο λόχος UAS δεν είναι τμήμα κάποιας μοίρας πυροβολικού αλλά είναι ανεξάρτητη υπομονάδα της ταξιαρχίας. Διαθέτει εναέρια συστήματα μικρού – μέσου βεληνεκούς και μπορεί να αναλάβει μία πληθώρα αποστολών όπως: ενέργειες υποστηρικτικές του πυροβολικού, ηλεκτρονικό πόλεμο και αναμετάδοση επικοινωνιών. Η σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον λόχο UAS και στο οργανικό πυροβολικό της ταξιαρχίας γίνεται καλύτερα αντιληπτή αν κατανοήσουμε την ορολογία και τις αντιλήψεις του ρωσικού πυροβολικού.

Οργανόγραμμα Α/Κ Μοίρας Πυροβολικού.

Ορολογία και αντιλήψεις του (ρωσικού) πυροβολικού

Οι αποστολές του πυροβολικού περιλαμβάνουν την εξόντωση, την καταστροφή, την εξουδετέρωση/καταστολή και την παρενόχληση ενός στόχου. Η αποστολή που θα ανατεθεί επιλέγεται ανάλογα με τη φύση του στόχου, την ευρύτερη αποστολή και το είδος του στόχου.

Με την εξόντωση επιφέρονται τέτοιες απώλειες ή ζημιά σ΄ έναν στόχο ώστε αυτός να χάσει τελείως την μαχητική του αποτελεσματικότητα. Κατά την εξόντωση μη παρατηρούμενων στόχων το πυρ εκτελείται μέχρι να βληθεί ένας μαθηματικά προαποφασισμένος αριθμός βλημάτων που εξασφαλίζει την κατά 70-90% πιθανότητα καταστροφής ξεχωριστών στόχων ή την καταστροφή του 50-60% των στόχων μιας ομάδας στόχων. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο στόχος να υποστεί τέτοια ζημιά ώστε να είναι αδύνατο να ανασυσταθεί και να καθίσταται ανίκανος να προσφέρει έστω και την παραμικρή αντίσταση.

Με την καταστροφή ο στόχος περιέρχεται σε κατάσταση «ανικανότητας». Δηλαδή, έχει υποστεί τέτοια ζημιά ώστε δεν μπορεί να ανασυσταθεί χωρίς να απαιτηθεί αρκετός χρόνος και πόροι, ενώ στην κατάσταση που βρίσκεται μπορεί να προσφέρει μόνο σποραδική και ασυντόνιστη αντίσταση.

Η εξουδετέρωση/καταστολή προκαλεί τέτοιες απώλειες και δημιουργεί τέτοιες συνθήκες ώστε ο στόχος να στερείται προσωρινά της μαχητικής του αποτελεσματικότητας, της δυνατότητας του να ελιχθεί και περιορίζεται ή απαγορεύεται η δυνατότητα του να ελέγχει τα επιμέρους τμήματα του. Κατά την εξουδετέρωση μη παρατηρούμενων στόχων το πυρ εκτελείται μέχρι να βληθεί ένας μαθηματικά προαποφασισμένος αριθμός βλημάτων που εξασφαλίζει την καταστροφή του 30% των στόχων. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο στόχος έχει υποστεί σημαντική ζημιά αλλά είναι ικανός να προβάλει συντονισμένη αντίσταση μόλις αρθεί το πυρ που δέχεται.

Κατά την παρενόχληση βάλλει ένας περιορισμένος αριθμός σωλήνων συγκεκριμένο αριθμό βλημάτων σε προκαθορισμένο χρόνο ώστε να ασκηθεί ηθική-ψυχολογική πίεση στο προσωπικό του εχθρού που βρίσκεται σε αμυντικές θέσεις, σε χώρους συγκεντρώσεως, σε σημεία ελέγχου κυκλοφορίας ή σε περιοχές ΔΜ. Οι ουλαμοί ή οι πυροβολαρχίες που βάλλουν συνήθως εκτελούν πυρά παρενόχλησης από προσωρινές θέσεις ή από θέσεις που πριν κατέχονταν από κάποια μεγαλύτερη μονάδα πυροβολικού.

Το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους στο οποίο η Ρωσία πιθανόν να πολεμήσει είναι επίπεδο και εξ’ αυτού είναι δύσκολο να βρεθούν καλές θέσεις για τους προωθημένους παρατηρητές πυροβολικού (ΠΑΠ). Συνεπώς το ρωσικό πυροβολικό στον σχεδιασμό του περιλαμβάνει την κατανάλωση μεγάλου αριθμού βλημάτων. Η εξόντωση μη παρατηρούμενων στόχων επιβάλλει την «ισοπέδωση» ολόκληρων εκταρίων. Η διάθεση ενός λόχου UAS μπορεί να μειώσει σημαντικά την κατανάλωση πυρομαχικών. Τα UAS μπορούν να αναγνωρίσουν στόχους, να προσαρμόσουν τα πυρά του πυροβολικού και να αξιολογήσουν το αποτέλεσμα μετά την προσβολή.

Ένα από τα προβλήματα του σοβιετικού πυροβολικού ήταν ότι δεν μπορούσαν πάντα οι πυροβολαρχίες να εκτελέσουν ξεχωριστές αποστολές καθώς το κέντρο διευθύνσεως πυρός (ΚΔΠ) της μοίρας μπορούσε να διεξάγει έναν περιορισμένο αριθμό αποστολών ταυτόχρονα. Τώρα, με τη βελτίωση των επικοινωνιών και τη χρήση των Η/Υ το ξεχωριστό πυρ από τις πυροβολαρχίες είναι δυνατό και σύνηθες. Κάθε πυροβολαρχία έχει το δικό της ΚΔΠ. Καθώς οι πυροβολαρχίες εκτελούν ξεχωριστές αποστολές ο καλύτερος τρόπος για να προσαρμοστούν τα πυρά τους και να εκτιμηθεί η αποτελεσματικότητα τους είναι με τη διάθεση ενός UAS για κάθε πυροβολαρχία που εκτελεί ανεξάρτητη αποστολή. Στο επίπεδο έδαφος ο αριθμός των διαθέσιμων UAS πιθανόν καθορίζει και τον αριθμό των αποστολών που θα εκτελεστούν ταυτόχρονα.

Τα UAS μπορούν να υποστηρίξουν με ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα τις βολές τη αιτήσει, ενώ οι προσχεδιασμένες βολές, που βάλλονται βάση προγράμματος έχουν μικρότερη ανάγκη τέτοιας υποστήριξης.

Κατάληψη θέσεων από το πυροβολικό

Στην επίθεση μία μοίρα πυροβολικού, συνήθως, υποστηρίζει μία μονάδα ελιγμού. Μοίρες πυροβολικού μπορεί να τεθούν υπό τη διοίκηση ταξιαρχιών πυροβολικού (BrAG = Brigade Artillery Group) οι οποίες περιλαμβάνουν μοίρες πυροβόλων και μοίρες ΠΕΠ. Οι μοίρες βλημάτων επιφανείας-επιφανείας δεν ενσωματώνονται στις ταξιαρχίες πυροβολικού αλλά παραμένουν υπό τον έλεγχο των στρατιωτικών περιοχών. Στην άμυνα οι μοίρες πυροβολικού συνήθως υποστηρίζουν τις μονάδες ελιγμού που βρίσκονται μπροστά. Οι πυροβολαρχίες τάσσονται πάνω στους άξονες επιθέσεως των εχθρικών τεθωρακισμένων για να μπορούν να αξιοποιήσουν τη δυνατότητα αμέσου βολής που διαθέτουν. Λόχοι όλμων και πυροβολαρχίες ΠΕΠ τάσσονται σε θέσεις που δεν είναι προσβάσιμες στα εχθρικά άρματα. Δίνεται προσοχή ώστε οι θέσεις βολής να βρίσκονται μακριά από χαρακτηριστικά σημεία που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την επισήμανση τους. Τα πυροβόλα, τα οβιδοβόλα και οι όλμοι τοποθετούνται σε διαστήματα 20-40 μ. μεταξύ τους, ενώ οι ΠΕΠ σε διαστήματα 50-60 μ.

Η μοίρα πυροβολικού έχει μία κύρια και μία ή δύο εναλλακτικές θέσεις. Η μοίρα μπορεί να έχει και μία προσωρινή θέση όταν υποστηρίζει ένα προωθημένο τμήμα, όταν εκτελεί πυρά εναντίον μεμακρυσμένων στόχων ή όταν βάλλει εναντίον στόχων ευκαιρίας. Κάθε πυροβολαρχία έχει μία κύρια και μία ή δύο εναλλακτικές θέσεις εντός του χώρου της μοίρας. Επιπλέον η πυροβολαρχία μπορεί να έχει μία προσωρινή θέση όταν βάλλει κατά στόχων ευκαιρίας ή όταν βρίσκεται σε επιφυλακή. Συνήθως οι πυροβολαρχίες μετακινούνται ανάλογα με την αποστολή που καλούνται να εκτελέσουν.

Η αναγνώριση πυροβολικού διεξάγεται από το παρατηρητήριο της μοίρας και των πυροβολαρχιών. Φυσιολογικά, ο διοικητής της μοίρας τοποθετεί το παρατηρητήριο του πλησίον του παρατηρητήριου της μονάδας ελιγμού που υποστηρίζει. Οι διοικητές πυροβολαρχιών συχνά βρίσκονται μαζί με τους διοικητές των υπομονάδων ελιγμού. Η μοίρα πρέπει επίσης να αναπτύξει προωθημένα και πλευρικά παρατηρητήρια για να έχει πλήρη εποπτεία του χώρου. Εάν υπάρχει χρόνος τα παρατηρητήρια του πυροβολικού και τα οχήματα που τα υποστηρίζουν μπορούν να έχουν πλήρη κάλυψη και να βρίσκονται κάτω από σκέπαστρα. Πληροφορίες στο πυροβολικό παρέχουν ακόμη η υποκλοπή των εχθρικών επικοινωνιών και η εχθρική δραστηριότητα στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα. Θέσεις στόχων παρέχουν επίσης οι ουλαμοί ηχο-εντοπισμού και η χερσαία αναγνώριση. Το ΚΔΠ της μοίρας τοποθετείται κοντά σε μία από τις πυροβολαρχίες. Ο διοικητής του επιτελείου της μοίρας ελέγχει τα πυρά της μοίρας καθώς ο διοικητής της μοίρας βρίσκεται στο παρατηρητήριο. Ιδανικά, ο σταθμός ελέγχου για το μέσης ακτίνας δράσης Orlan-10 θα βρίσκεται στο ΚΔΠ της μοίρας, εάν η ηλεκτρονική του υπογραφή δεν προσελκύει τα εχθρικά πυρά. Ο σταθμός ελέγχου για το μικρής εμβέλειας Granat-1 θα βρίσκεται στο παρατηρητήριο κάποιας πυροβολαρχίας.

Το Orlan-10 έτοιμο προς εκτόξευση.

Σμικρύνοντας και ανανεώνοντας το τμήμα αναγνώρισης πυροβολικού

Στα μέσα της δεκαετίας του ΄80 οι Σοβιετικοί ανέπτυξαν και έθεσαν σε υπηρεσία ένα σύστημα αναγνώρισης-βολής πρώτης γενιάς. Το σύστημα αυτό συνέδεε ένα σύστημα αναγνώρισης-προσδιορισμού θέσης του στόχου σε πραγματικό χρόνο με ένα κέντρο συλλογής πληροφοριών και ένα ΚΔΠ. Στη συνέχεια αυτά συνδέονταν με όπλα υψηλής ακριβείας που μπορούσαν να καταστρέψουν τον στόχο σε σχεδόν πραγματικό χρόνο. Οι στόχοι ήταν μέσα εκπομπής τακτικών πυρηνικών όπλων, πυροβολαρχίες αυτοκινούμενου πυροβολικού ή διμοιρίες όλμων, μέσα διασποράς ναρκών, σταθμοί διοικήσεως, συστήματα επιτήρησης, σταθμευμένα αεροσκάφη και άλλοι στόχοι υψηλής αξίας.

Το σύστημα αναγνώρισης – βολής αποτελούνταν από πολλές μοίρες πυροβολικού, μία διμοιρία αναγνώρισης πυροβολικού, την ομάδα διοικήσεως και συχνά ένα ελικόπτερο. Τα μέσα συνήθως προέρχονταν από τη μεραρχία. Με την ταξιαρχία ως την κύρια μονάδα ελιγμού αυτή η αποστολή έχει γίνει αποστολή της ταξιαρχίας. Οι δυνατότητες των UAS μπορούν να αυξήσουν σε μεγάλο βαθμό τις δυνατότητες του στοιχείου αναγνώρισης της BrAG.   

Το «Τακτικό Συγκρότημα Τάγματος»

Η ρωσική μηχανοκίνητη ταξιαρχία τυφεκιοφόρων έχει ένα μόνιμο συγκρότημα τάγματος συνδυασμένων όπλων, το οποίο αποτελείται από ένα τάγμα τυφεκιοφόρων, μία ίλη αρμάτων, μία πυροβολαρχία, λόχο όλμων και ενισχυμένα στοιχεία ΔΜ. Οι Ρώσοι αποκαλούν αυτό το συγκρότημα «Τακτικό Συγκρότημα Τάγματος». Συν τω χρόνω όλα τα τάγματα τυφεκιοφόρων και οι επιλαρχίες αρμάτων θα μετασχηματιστούν σε «Τ-Σ-Τ» αλλά προς το παρόν υπάρχει μία σε κάθε ταξιαρχία. Σήμερα, δεν υπάρχουν πλήρεις ρωσικές ταξιαρχίες μέσα ή κοντά στην ανατολική Ουκρανία. Υπάρχουν «Τ-Σ-Τ» από πολλές ταξιαρχίες. Η ταξιαρχία αντιπροσωπεύεται από ένα τακτικό στρατηγείο, μία ή περισσότερες μοίρες πυροβολικού, ένα λόχο UAS και ισχυρά στοιχεία ΔΜ. Μερικές φορές μία μοίρα πυροβολικού προσκολλάται σε ένα «Τ-Σ-Τ». 

Η συστημική διαφορά συλλογής πληροφοριών* και αναγνώρισης

Στο σοβιετικό/ρωσικό σύστημα ο όρος για τη συλλογή πληροφοριών (razvedka) μπορεί επίσης να σημαίνει και αναγνώριση ή συνδυασμό και των δύο. Στο σοβιετικό/ρωσικό σύστημα το Γραφείο Πληροφοριών ελέγχει άμεσα τα μέσα αναγνώρισης και συλλογής πληροφοριών. Στο επίπεδο του τάγματος  ο αξιωματικός πληροφοριών είναι και υπεύθυνος για την αναγνώριση. Συνήθως στο τάγμα δεν υφίστανται εξειδικευμένα μέσα αναγνώρισης οπότε η αποστολή ανατίθεται σε κάποιο υφιστάμενο τμήμα. Ο αξιωματικός πληροφοριών είναι ένας εξειδικευμένος στις πληροφορίες αξιωματικός, προερχόμενος από τα Όπλα ελιγμού ή το πυροβολικό (αναλόγως τον τύπο της μονάδας που υπηρετεί), του οποίου ευθύνη είναι να προσδιορίσει τη θέση του αντιπάλου αξιοποιώντας το προσωπικό και τα μέσα που ελέγχει. Στο αμερικανικό/νατοϊκό σύστημα ο αξιωματικός πληροφοριών (S-2) είναι ένας αξιωματικός εξειδικευμένος στις πληροφορίες του οποίου κύρια ευθύνη είναι να αναλύσει και να παρουσιάσει πληροφορίες για τον εχθρό και το έδαφος στον διοικητή του. Ο αξκος S-2 δεν ελέγχει τα μέσα αναγνώρισης (και τα UAS) όπως ο Ρώσος συνάδελφος του. Στο Δυτικό σύστημα αυτά τα μέσα ελέγχονται από το τμήμα επιχειρήσεων. Με λίγα λόγια, στο τακτικό επίπεδο, ο Ρώσος αξιωματικός πληροφοριών εργάζεται στενά με τον διοικητή του, λειτουργώντας ως τα μάτια και τα αυτιά του, καθώς ο ίδιος διοικεί τα μέσα αναγνώρισης. Στο αμερικανικό/νατοϊκό σύστημα ο αξιωματικός πληροφοριών είναι περισσότερο απορροφημένος από την επιτελική εργασία και δεν έχει ιδιαίτερα κοντινή σχέση με τον διοικητή του. Το επακόλουθο αυτής της συστημικής διαφοράς μεταξύ σοβιετικής/ρωσικής και δυτικής προσέγγισης είναι ότι μονάδες αναγνώρισης όπως οι Spetsnaz φυσιολογικά θα ελέγχονται από τα τμήματα πληροφοριών και όχι επιχειρήσεων όπως στους δυτικούς στρατούς. Οι Spetsnaz GRU χρησιμοποιούν παρόμοια αν όχι ίδια μέσα και τακτικές για να εκπληρώσουν την κύρια αποστολή τους (συλλογή πληροφοριών, επιτήρηση και αναγνώριση) η οποία σε κάθε μεγάλης κλίμακας σύγκρουση θα περιλαμβάνει και στοχοποίηση για το πυροβολικό.

Το Granat-1.

Παρούσα κατάσταση της ανάπτυξης των ρωσικών UAS

Με την ανάπτυξη των UAS ασχολούνται όλοι οι κύριοι και δευτερεύοντες κλάδοι του υπουργείου αμύνης της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Αναπτύσσονται μοντέλα σε όλες τις κλίμακες από μικρά στο μέγεθος του αμερικανικού «Raven» μέχρι μεγάλα στο μέγεθος του «Predator». Αξιωματούχοι του ρωσικού στρατού έχουν δηλώσει ότι θα χρησιμοποιήσουν τα UAS για θέματα επικοινωνιών, συλλογής πληροφοριών και ηλεκτρονικού πολέμου. Στην πράξη, ο ρωσικός στρατός φαίνεται ότι επικεντρώνεται στη χρήση των UAS επ΄ ωφελεία του πυροβολικού. Η Ρωσία έχει θέσει σε υπηρεσία γι΄ αυτόν τον σκοπό μία σειρά μοντέλων (Granat, Eleron, Takhion, Orlan και Zastava), με εμβέλειες μέχρι 40 χλμ., επαρκείς για τα ρωσικά συστήματα πυροβολικού.

Το 2014 η Ρωσία προσέθεσε περίπου 200 UAS στο οπλοστάσιο της και ενεργοποίησε 14 λόχους UAS, σκοπεύοντας κάθε μηχανοκίνητη ταξιαρχία τυφεκιοφόρων να διαθέτει έναν οργανικό λόχο σε μερικά χρόνια. Το ρωσικό υπουργείο άμυνας έχει ανακοινώσει τα σχέδια του να δημιουργήσει ένα σύνταγμα UAS και να εγκαταστήσει ένα κέντρο εκπαίδευσης. Προς το παρόν η Ρωσική Ομοσπονδία δεν έχει τη δυνατότητα να τοποθετήσει κάποιο οπλικό σύστημα σε UAS, αλλά υπάρχουν σχέδια για να επιτευχθεί αυτό σε μερικά χρόνια.

Οργάνωση και δομή των μονάδων UAS του ρωσικού στρατού

Υπήρξαν αντικρουόμενες αναφορές για το πώς ελέγχονταν αυτά τα μέσα. Σύμφωνα με μερικές αναφορές τα UAS θεωρούνταν μέσα της ταξιαρχίας και διατίθονταν στον λόχο αναγνώρισης της ταξιαρχίας και στη διμοιρία συλλογής πληροφοριών. Σύμφωνα με άλλες αναφορές τα UAS που χρησιμοποιούνταν για τον εντοπισμό στόχων για το πυροβολικό άνηκαν οργανικά στις διμοιρίες αναγνώρισης πυροβολικού. Πρόσφατα το θέμα επιλύθηκε. Οι Ρώσοι αποφάσισαν ότι ο καλύτερος τρόπος για να οργανώσουν τον στόλο των UAS που διαθέτουν είναι να τοποθετήσουν όλα τα UAS της ταξιαρχίας σε έναν λόχο. Οι λόχοι οργανώνονται σε διμοιρίες με βάση το μέγεθος και την εμβέλεια των UAS που διαθέτουν. Για παράδειγμα, η «μίνι-διμοιρία» χρησιμοποιεί το εκτοξευόμενο με το χέρι Granat-1, ενώ η διμοιρία «μικρής εμβέλειας» χρησιμοποιεί τα μεγαλύτερα Orlan-10 και Granat-4. Ένας λόχος UAS αναφέρθηκε ότι είχε έξι διμοιρίες, αλλά αυτό ίσως να μην είναι το σύνηθες, καθώς αυτός βρίσκεται στην έδρα της 201^ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας Τυφεκιοφόρων στο Τατζικιστάν. Πιθανόν να είχαν δοθεί στη συγκεκριμένη Ταξιαρχία περισσότερα μέσα λόγω της γεωγραφικής της απομόνωσης. Κατά πάσα πιθανότητα οι Ρώσοι εντάσσουν όλα τα UAS σε έναν λόχο που οργανώνεται σε διμοιρίες με βάση το μέγεθος των πτητικών μέσων και όχι την αποστολή τους, για να διευκολύνεται ο έλεγχος, η διοίκηση και η συντήρηση αυτών των περιορισμένων και υψηλής αξίας μέσων.

Φαίνεται ότι υπάρχει κάποια δυνατότητα αλλαγής του σκοπού μιας αποστολής εάν αυτό απαιτείται (αναγνώριση πυροβολικού, ηλεκτρονικός πόλεμος, επικοινωνίες, κλπ). Το Orlan-10 χρησιμοποιείται για αναγνώριση πυροβολικού και ηλεκτρονικό πόλεμο.

Το προσωπικό του λόχου UAS

Το 2013 εισήλθε στη ρωσική αεροπορική ακαδημία η πρώτη τάξη UAS. Οι Ρώσοι αξιωματικοί UAS θα εκπαιδεύονται για τέσσερα με πέντε χρόνια που θα συνδυάζουν βασική εκπαίδευση και εκπαίδευση στην ειδικότητα τους. Οι απόφοιτοι θα ονομάζονται ανθυπολοχαγοί και θα τοποθετούνται στις μονάδες. Αν και το πρόγραμμα λειτουργεί στην έδρα της ρωσικής αεροπορικής ακαδημίας θα το παρακολουθούν και αξιωματικοί άλλων κλάδων και πιθανόν και άλλων υπουργείων. Καθώς οι πρώτοι 62 θα αποφοιτήσουν από την ακαδημία το 2018 τα υπάρχοντα κενά σε αξιωματικούς UAS συμπληρώνονται από αξιωματικούς άλλων κλάδων με άλλες ειδικότητες, κατά προτίμηση όμως με αξιωματικούς του πυροβολικού. Αυτοί οι αξιωματικοί στέλνονται στο διακλαδικό κέντρο UAS στην Kolomma, όπου παρακολουθούν μία σύντομη εκπαίδευση στις επιχειρήσεις UAS.

Φαίνεται ότι τα UAS χειρίζονται υπαξιωματικοί, αλλά και αξιωματικοί «πετάνε» κάποιες συγκεκριμένες αποστολές. Όλοι οι χειριστές UAS είναι επαγγελματίες υπαξιωματικοί που έχουν παρακολουθήσει το σχολείο στην Kolomma. Οι κληρωτοί υπηρετούν σε λόχους UAS σε υποστηρικτικά καθήκοντα (πχ οδηγοί οχημάτων) και όχι ως χειριστές των αεροπορικών συστημάτων.

Κατάδειξη στόχων για το πυροβολικό

Από τότε που τα μέσα του πυροβολικού απέκτησαν βεληνεκές πολύ μεγαλύτερο από την απόσταση οπτικής επαφής (το ρωσικό MSTA-C έχει βεληνεκές 29-30 χλμ.) στηρίζονταν σε προωθημένους παρατηρητές για την εύρεση στόχων και την προσαρμογή των πυρών. Στο ρωσικό σύστημα, στην επίθεση, ο σταθμός διοικήσεως του διοικητή της μοίρας πυροβολικού βρίσκεται στον ίδιο χώρο με τον σταθμό διοικήσεως του διοικητή της μονάδας ελιγμού. Ο υποδιοικητής (περισσότερο επιτελάρχης) της μονάδας ελιγμού βρίσκεται με το πυροβολικό. Οι διοικητές των πυροβολαρχιών βρίσκονται σε προωθημένα παρατηρητήρια κατευθύνοντας τα πυρά, ενώ οι υποδιοικητές τους βρίσκονται με τις πυροβολαρχίες.

Η χρήση UAS επαυξάνει σημαντικά τις δυνατότητες προωθημένης παρατήρησης, πράγμα πολύ σημαντικό για τον μετα-σοβιετικό ρωσικό στρατό που συνεχίζει να είναι επικεντρωμένος στο πυροβολικό. Για τον εντοπισμό στόχων χρησιμοποιούνται οι διμοιρίες «μίνι» και «μικρής εμβέλειας». Τα συστήματα που αξιοποιούνται περισσότερο είναι το Granat-1 για τη διμοιρία «μίνι» και το Orlan-10 για τη διμοιρία «μικρής εμβέλειας». Έχει προκύψει από βίντεο και από άρθρα ότι τα UAS δεν επικοινωνούν απευθείας με το ΚΔΠ των πυροβολαρχιών. Προφανώς, οι χειριστές των UAS προσδιορίζουν τις συντεταγμένες των στόχων και τις μεταδίδουν σε προωθημένους παρατηρητές που βρίσκονται σε οχήματα διοίκησης & αναγνώρισης του πυροβολικού (ACRV), που με τη σειρά τους τις μεταδίδουν στο στοιχείο ελέγχου πυρός.

Λόγω της διαφορετικής εμβέλειας είναι πιθανόν ότι οι χειριστές των Orlan-10 να βρίσκονται μαζί με τα ACRV των πυροβολαρχιών. Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για την εμβέλεια του Orlan-10. Οι προδιαγραφές του το εμφανίζουν να έχει εμβέλεια 50 - 120 χλμ., αλλά σε άρθρα που αναφέρονται στην κατάδειξη στόχων για το πυροβολικό εμφανίζεται να έχει εμβέλεια 40 – 50 χλμ. Αυτή η διαφορά μπορεί να οφείλεται στην ακτίνα εκπομπής της εικόνας (Full Motion Video) που μπορεί να λάβει με τη σταθεροποιούμενη κάμερα του. Πιθανόν με το παρόν υλικό η ακτίνα αυτή να μην ξεπερνά τα 50 χλμ. Για το Granat-1 η ακτίνα εκπομπής FMV είναι 10 χλμ. οπότε εκτιμάται ότι οι χειριστές του βρίσκονται στο παρατηρητήριο της μονάδας ελιγμού ή της πυροβολαρχίας. Έχει αναφερθεί ότι το Granat-1 χρησιμοποιείται και για την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της προσβολής.

1^η Μέθοδος: Χρησιμοποίηση σημείου συσχετίσεως. Η μέθοδος αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί εάν οι συντεταγμένες του σημείου συσχετίσεως (χαρακτηριστικό σημείο ή διασταύρωση) είναι γνωστές. Το μειονέκτημα είναι ότι οι συντεταγμένες του σημείου συσχετίσεως πρέπει να είναι γνωστές με ακρίβεια, πράγμα που απαιτεί λεπτομερείς χάρτες και/ή δεδομένα GIS (Geographic Information System). Επιπλέον, η ακρίβεια προσδιορισμού του στόχου μειώνεται καθώς ο στόχος απομακρύνεται από το σημείο συσχετίσεως. Συμπέρασμα: Αυτή η μέθοδος λειτουργεί, αλλά είναι η λιγότερο επιθυμητή για τη στοχοποίηση πυροβολικού.

2^η Μέθοδος: Πτήση πάνω από τον στόχο. Το UAV υπερίπταται του στόχου και η θέση του καταγράφεται. Η ακρίβεια εύρεσης της θέσης του στόχου εξαρτάται από την ακρίβεια του συστήματος πλοήγησης που φέρει το UAV. Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι απαιτεί την υπέρπτηση του στόχου, που σημαίνει ότι μόνο ένας περιορισμένος αριθμός στόχων μπορεί να προσκτηθεί και ότι το UAV είναι εξαιρετικά ευάλωτο στο εχθρικό πυρ. Συμπέρασμα: Αυτή η μέθοδος λειτουργεί αλλά είναι προσφορότερη για λιγότερο οργανωμένους αντιπάλους όπως αντάρτες.

3^η Μέθοδος: Χρήση αποστασιόμετρου. Απαιτεί ένα σταθεροποιούμενο ηλεκτρο-οπτικό σύστημα με αποστασιόμετρο laser. Οι συντεταγμένες του στόχου υπολογίζονται με τη χρήση βασικής τριγωνομετρίας. Η ακρίβεια εξαρτάται από την ακρίβεια του συστήματος πλοήγησης του UAV και του αποστασιόμετρου. Η μέθοδος αυτή παρέχει καλή ακρίβεια και τη δυνατότητα πρόσκτησης πολλών στόχων, αρκετών για πολλές πυροβολαρχίες ή μοίρες. Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι η χρήση ενός ενεργού αισθητήρα (laser) ο οποίος μπορεί να εντοπισθεί με τον σύγχρονο εξοπλισμό. Συμπέρασμα: Αυτή η μέθοδος είναι πολύ αποτελεσματική, αλλά απαιτεί ένα εξελιγμένο UAV και έχει αυξημένο κίνδυνο από το εχθρικό πυρ.

4^η Μέθοδος: Χρήση πολλαπλών αζιμουθίων. Το UAV μετρά πολλές φορές το αζιμούθιο προς ένα στόχο ενώ πετάει. Η τριγωνομετρία στη συνέχεια χρησιμοποιείται για να υπολογιστεί η θέση του στόχου. Η μέθοδος αυτή παρέχει καλή ακρίβεια και τη δυνατότητα να προσκτηθούν πολλοί στόχοι. Η μέθοδος αυτή απαιτεί ένα εξελιγμένο UAV και είναι εντελώς παθητική, ένα πλεονέκτημα που μπορεί να αυξήσει σημαντικά τη διάρκεια ζωής του UAV στο σύγχρονο πεδίο της μάχης. Συμπέρασμα: αυτή είναι η προτιμότερη μέθοδος.

Μέθοδοι πρόσκτησης στόχων

Στις 7 Ιουλίου 2015 το πρακτορείο ειδήσεων Tass δημοσίευσε ένα άρθρο για την εκπαίδευση αξιωματικών στη χρήση του Orlan-10 επ΄ ωφελεία του πυροβολικού. Την επόμενη μέρα ένας Ρώσος blogger ανήρτησε την άποψη του για το πώς γίνεται η κατάδειξη στόχων με τη χρήση UAS και παρατήρησε ότι το Orlan-10 είναι ικανό μόνο για τις δύο απλούστερες μεθόδους (1^η και 2^η Μέθοδος). Ο blogger φαίνεται ότι ήταν γνώστης του θέματος και οι παρατηρήσεις του συμφωνούν με τις διαδικασίες του ρωσικού πυροβολικού που έχουν εμφανιστεί σε βίντεο στο διαδίκτυο.

Αν και τα Orlan-10 και Granat-1 δεν είναι ικανά για τις πιο προηγμένες μεθόδους στοχοποίησης μπορούν να είναι αρκετά αποτελεσματικά. Η 1^η Μέθοδος αν και λιγότερο επιθυμητή είναι επαρκής για τις περισσότερες από τις ανάγκες του ρωσικού πυροβολικού. Στις αποστολές εξόντωσης και καταστροφής η ακριβής γνώση της θέσης του στόχου είναι χρήσιμη αλλά όχι απαραίτητη. Επιπλέον, η Ρωσική Ομοσπονδία έχει ισχυρή χαρτογραφική παράδοση οπότε κάθε Ρώσος στρατιωτικός που αναζητά κάποιο σημείο θα έχει πρόσβαση σε υψηλής ακρίβειας ψηφιακούς χάρτες όλης της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Επιπλέον θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι οι ικανότητες των UAS θα συνεχίσουν να αναπτύσσονται στο μέλλον.

Κατάδειξη στόχων τη νύχτα

Σύμφωνα με μία αναφορά του ρωσικού υπουργείου άμυνας τα ρωσικά UAS έχουν τη δυνατότητα κατάδειξης στόχων τη νύχτα και οι χειριστές τους εξασκούνται τακτικά στις νυχτερινές επιχειρήσεις. Η δυνατότητα αυτή κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από θερμικές κάμερες που υπάρχουν σε πολλά ρωσικά UAS συμπεριλαμβανομένων και των Orlan-10. Οι αισθητήρες που χρησιμοποιούνται πρέπει ως επί το πλείστον να είναι θερμικές κάμερες γιατί έχει υπάρξει μόνο μία αναφορά για αισθητήρα υπερύθρων και καμία αναφορά για ραντάρ. Καθώς η αναγνώριση των χαρακτηριστικών σημείων του εδάφους δεν είναι εύκολη με τη θερμική κάμερα, αλλά η πιθανότητα κατάρριψης του UAS τη νύχτα είναι μειωμένη, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι τη νύχτα οι χειριστές χρησιμοποιούν τη 2^η Μέθοδο. Η πρόσκτηση στόχων με τη θερμική κάμερα έχει την επιπλέον δυσκολία ότι η ανάλυση της είναι χειρότερη από την ανάλυση μιας βιντεοκάμερας. Κατά πάσα πιθανότητα με τις θερμικές κάμερες που μπορούν να φορτωθούν σε ένα μικρό UAS δεν μπορεί να διακριθεί ένα BTR από ένα SUV. Παρά τη δυσκολία που υπάρχει στη διάκριση των στόχων ο ρωσικός στρατός δεν έχει κάποια πολιτική «μηδενικής ανοχής» σε τέτοιου είδους λάθη και κάποιο ατυχές συμβάν θα αντιμετωπίζονταν μάλλον ως αποτέλεσμα της «ομίχλης του πολέμου».

Μελλοντική εξέλιξη των ρωσικών UAS και της στοχοποίησης

Χωρίς αμφιβολία η Ρωσία θα συνεχίσει να αναπτύσσει τα μη επανδρωμένα αεροπορικά της συστήματα και τις ικανότητες τους στην κατάδειξη στόχων για το πυροβολικό. Η Ρωσία επενδύει σοβαρά στον τομέα αυτόν και έχει ισχυριστεί ότι προτίθεται να καταβάλει 9,2 δισεκατομμύρια δολάρια τα επόμενα χρόνια ώστε να προσπεράσει τις ΗΠΑ και να γίνει πρώτη δύναμη στον κόσμο στα UAS. Η Ρωσία επίσης αναζητά τρόπους να μειώσει το κόστος αυτών των τεχνολογιών και έχει εκφραστεί το ενδιαφέρον να χρησιμοποιηθούν τρισδιάστατοι εκτυπωτές που θα «τυπώσουν» τη νέα γενιά ρωσικών UAS.

Η πιο πιθανή εξέλιξη θα είναι η ενσωμάτωση των UAS σε ένα από τα νέα ρωσικά συστήματα διοίκησης & ελέγχου (C2) που αναπτύσσονται, όπως το «Ανδρομέδα» (η ρωσική έκδοση της αμερικανικής Force XXI Battle Command Brigade and Below ή για συντομία FBCB2). Ρώσοι εκπρόσωποι έχουν συχνά αναφερθεί στην ανάγκη «ενοποίησης του πληροφοριακού χώρου» και η ενσωμάτωση των UAS σε αυτόν τον «χώρο» είναι σε αυτήν την κατεύθυνση. Σε κάθε περίπτωση το εγχείρημα του συνδυασμού διαφορετικών τεχνολογιών (Ανδρομέδα – UAS – υπάρχοντα ΚΔΠ) ενέχει δυσκολίες και θα απαιτήσει χρόνο και χρήματα. Αυτό που μπορούμε να υποθέσουμε με βεβαιότητα είναι ότι το μέγεθος των UAS που χρησιμοποιούνται επ΄ ωφελεία του πυροβολικού δεν θα αλλάξει. Καθώς το Orlan-10 και τα ξαδέρφια του έχουν επαρκή εμβέλεια για τις αποστολές που εκτελούν η ανάπτυξη μεγαλύτερων αεροσκαφών για τις ίδιες αποστολές δεν θα προσέφερε πλεονεκτήματα ενώ θα δημιουργούσε απαιτήσεις για χώρους από/προσγείωσης που θα ήταν απαγορευτικές.

Ρώσοι στρατιώτες με τον Η/Υ και το ραντάρ ελέγχου ενός UAS.

Χρησιμοποίηση UAS στην ανατολική Ουκρανία

Τα ουκρανικά και ρωσικά UAS που έχουν αναπτυχθεί στην ανατολική Ουκρανία δεν φέρουν όπλα και είναι σχετικά πρωτόγονα με τα Δυτικά στάνταρτς, αλλά οι ικανότητες τους είναι σημαντικοί πολλαπλασιαστές ισχύος στους στρατούς που υπηρετούν. Αντίθετα με τους Δυτικούς στρατούς που είναι μάλλον επικεντρωμένοι στο πεζικό οι μετα-σοβιετικοί στρατοί (τόσο ο ρωσικός όσο και ο ουκρανικός) δίνουν έμφαση στο πυροβολικό. Οι μετα-σοβιετικές ταξιαρχίες ελιγμού (ή συντάγματα) τυπικά έχουν τόσες μοίρες πυροβολικού όσες και μονάδες ελιγμού. Αν και το πεζικό και τα τεθωρακισμένα είναι αναγκαία για την κατάληψη και διατήρηση του εδάφους όταν το ζήτημα είναι η απομείωση της μαχητικής ικανότητας του αντιπάλου οι μετα-σοβιετικοί στρατοί προτιμούν να στηρίζονται στο πυροβολικό. Σύμφωνα με το δόγμα τους οι στρατοί αυτοί επιδιώκουν, με το πυροβολικό τους, να ελαχιστοποιήσουν την εχθρική μαχητική ισχύ πριν εμπλέξουν αποφασιστικά τις μονάδες ελιγμού τους, οπότε η πρόσκτηση στόχων για το πυροβολικό είναι ουσιώδης ενέργεια για τη διεξαγωγή της μάχης.

UAS σχετικά χαμηλού κόστους έγιναν το μέσο που προτιμούν και οι δύο πλευρές για την κατάδειξη στόχων. Η προφανής επιτυχία των UAS στην εκτέλεση αυτής της αποστολής στην ανατολική Ουκρανία πιθανόν θα οδηγήσει σε οργανωτικές αλλαγές στους σχηματισμούς του πυροβολικού στη Ρωσία και ίσως και σε άλλους στρατούς που ενεργούν σύμφωνα με το σοβιετικό δόγμα.

Ο Ουκρανός Yuriy Kasyanov είναι ένας από τους ιδρυτές του κινήματος «SOS Army». Παρακάτω ακολουθεί ένα απόσπασμα από μία συνέντευξη του στο ειδησεογραφικό δίκτυο Liga Novosti, όπου θίγει θέματα UAS.

[Liga Novosti] Πόσες ομάδες UAS έχει η οργάνωση «SOS Army» στην περιοχή αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων**;

[Kasyanov] Υπάρχουν δύο αυτήν τη στιγμή, αλλά τελικά θα έχουμε τρεις. Θα μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα αλλά υπάρχει έλλειμμα σε UAS, συντρίβονται και χρειάζονται συντήρηση. Επιπλέον δεν έχουμε αρκετό χρόνο. Φτιάχνουμε και επιχειρούμε με UAS ταυτόχρονα. Τώρα οι ομάδες μας δουλεύουν στο μέτωπο. Εδώ έχουμε διάφορα μοντέλα που προετοιμάζουμε για τις επιχειρήσεις. Στήνουμε μία καινούρια εγκατάσταση παραγωγής UAS.

[Liga Novosti] Μπορείτε να εκπαιδεύσετε αξιωματικούς του στρατού ως χειριστές UAS;

[Kasyanov] Έχουμε έναν αεροπορικό βραχίονα. Πουλάμε τα UAS μας σε αυτόν και οι άνθρωποί του εκπαιδεύουν τους χειριστές μας και το στρατιωτικό προσωπικό. Η εκπαίδευση γίνεται στα πεδία ασκήσεων στο Κίεβο.

[Liga Novosti] Είναι ρεαλιστικό να δημιουργηθεί ένα τμήμα UAS σε κάθε ταξιαρχία του στρατού;

[Kasyanov] Φυσικά και είναι. Στη Ρωσία σχεδιάζουν να έχουν ένα UAS σε κάθε λόχο. Έχουν ήδη κατασκευάσει εκατοντάδες από αυτά. Είναι το ίδιο ρεαλιστικό και στην Ουκρανία. Χρειαζόμαστε μόνο δέκα εκατομμύρια δολάρια για να αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες του μετώπου.

[Liga Novosti] Για να αγοράσουμε τα μέσα και να εκπαιδευτεί το προσωπικό;

[Kasyanov] Μιλάμε για τα UAS, τον εξοπλισμό εδάφους και τα ανταλλακτικά. Στο ποσό αυτό δεν συμπεριλαμβάνεται η εκπαίδευση, αλλά η εκπαίδευση είναι το φτηνότερο απ΄ όλα.

[Liga Novosti] Τα 10 εκ. δολάρια είναι αρκετά ώστε κάθε μονάδα του στρατού να έχει UAS;

[Kasyanov] Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μία ή δύο μοίρες UAS με 15 οχήματα η κάθε μία. Αυτό είναι αρκετό. Θα μετακινούνται στο πεδίο όπως κάνουμε κι εμείς. Οι μοίρες θα έχουν χερσαία μεταφορικά, εξοπλισμό, βάσεις συντήρησης, τα ίδια τα UAS και τους χειριστές. Δεν υπάρχει λόγος να δημιουργήσουμε τέτοια τμήματα παντού. Δεν υπάρχει λόγος να αναγνωρίζουμε σε τομείς που δεν συμβαίνει τίποτα. Αυτό μόνο θα διέσπειρε τα μέσα μας.

[Liga Novosti] Τι μπορείς να πεις για τη σχέση σας με τον στρατό;

[Kasyanov] Δεν έχουμε προβλήματα στη σχέση μας με συγκεκριμένες μονάδες στο πεδίο. Και εννοώ κυρίως το πυροβολικό. Αναγνωρίζουμε στόχους γι΄ αυτούς κατά την ενεργή φάση των εχθροπραξιών. Για παράδειγμα, τα UAS μας διόρθωναν τα πυρά του πυροβολικού στην περιοχή του Donetsk, ακόμη και την περίοδο που τα στρατεύματα μας υποχωρούσαν από την πόλη. Χάσαμε ένα UAS πάνω από το πεδίο της μάχης. Όταν υπάρχουν εχθροπραξίες εργαζόμαστε επ΄ ωφελεία του πυροβολικού. Ακόμη εκτελούμε αναγνώριση επ΄ ωφελεία και άλλων μονάδων όπως της 17^ης Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας, του τάγματος εθελοντών «Aydar» και της εθνοφρουράς.

[Liga Novosti] Ποιοι ήταν οι κίνδυνοι που σχετίζονταν με την απόσυρση του πυροβολικού (σε σχέση με τη συμφωνία του Μινσκ);

[Kasyanov] Θέλεις ν΄ ακούσεις την αλήθεια; Κανείς δεν θα αποσύρει το πυροβολικό του, ούτε εμείς, ούτε ο εχθρός. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα μετακινηθεί μερικά χιλιόμετρα πίσω. Έχω αναφορές από τους δικούς μας για την άλλη πλευρά. Μου λένε ότι οι Ρώσοι αποσύρουν τα συστήματα τους προς το Lutuhyne τη μέρα αλλά τη νύχτα τα επιστρέφουν σε νέες και καλύτερα προστατευμένες θέσεις. Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος αλλά πιστεύω ότι κι εμείς κάνουμε το ίδιο. Το ζήτημα είναι ότι το πυροβολικό δεν είναι απαραίτητο παντού. Χωρίς αναγνώριση και παρατήρηση είναι απειλή πρώτα για τον πληθυσμό μας στις κατεχόμενες περιοχές. Δεν μπορείς να διαφωνήσεις με τις στατιστικές. Ακόμη και αν ξέρεις την ακριβή θέση του εχθρικού άρματος μόνο ένα βλήμα στα εκατό θα χτυπήσει τον στόχο. Έχω χάσει το μέτρημα πόσες φορές βρέθηκα κάτω από τα πυρά πυροβολικού και επέζησα. Με άλλα λόγια τα σημεία που πέφτουν τα βλήματα του πυροβολικού είναι λίγο – πολύ τυχαία.

Συμπέρασμα

Ο ρωσικός και ο ουκρανικός στρατός μοιράζονται μία κοινή επιχειρησιακή και τακτική κληρονομιά, παρόμοια οργάνωση και έμφαση στη διεξαγωγή πολέμου ελιγμών σε επίπεδο έδαφος. Το πυροβολικό παίζει τον κυρίαρχο ρόλο στη σύγκρουση στην ανατολική Ουκρανία και μετά από ένα χρόνο η σύγκρουση μπορεί να χαρακτηριστεί ως πόλεμος πυροβολικού καθώς ο όγκος των απωλειών προέρχεται από πυρά πυροβολικού. Τα τακτικού επιπέδου UAS είναι ο καινούριος παίκτης στην αναγνώριση πυροβολικού, προσαρμογή πυρών και αξιολόγηση των αποτελεσμάτων και έχουν κάνει εντυπωσιακή δουλειά ως πολλαπλασιαστές ισχύος. Ο ρωσικός στρατός είναι πολύ πιο μπροστά από τον ουκρανικό και θα προσθέσει νέα UAS με μεγαλύτερη εμβέλεια, ακρίβεια και επιβιωσιμότητα. Ο ρωσικός στρατός δεν έχει ένα UAS όπως το Predator που μπορεί να αναγνωρίσει και μετά να επιτεθεί σ΄ ένα στόχο, αν και θα έχει αυτή τη δυνατότητα στο μέλλον. Χρησιμοποιεί το πυροβολικό του με μεγάλη αποτελεσματικότητα για να επιτεθεί σε στόχους που αναγνωρίζονται από τα UAS. Αντί να χρησιμοποιήσει πυρομαχικά υψηλής ακριβείας στηρίζεται στο μαζικό πυρ και πιθανότατα χρησιμοποιεί τη μέθοδο των παρατηρούμενων βολών, λαμβάνοντας υπόψη τη «σκληρότητα» του στόχου. Όταν οι Ρώσοι θέσουν σε υπηρεσία το δικό τους Predator θα το χρησιμοποιούν με φειδώ λόγω του κόστους του. Το πυροβολικό είναι σχετικά φτηνό και αρκετά αποτελεσματικό για αποστολές εξόντωσης ή καταστροφής. Τα UAS θα βοηθήσουν να διατηρηθεί το πυροβολικό στην τιμητική θέση που κατέχει στα πεδία των μαχών της ανατολικής Ευρώπης.

Στμ:

* Σύμφωνα με τον ελληνικό κανονισμό στρ. ορολογίας ο όρος intelligence αποδίδεται ως επεξεργασμένες πληροφορίες.

** «Περιοχή αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων» ονομάζει η ουκρανική κυβέρνηση τον χώρο που ελέγχεται από τους αυτονομιστές.