Ο Αντιστράτηγος McMaster Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ

Ο Αντιστράτηγος Herbert Raymond «H.R» McMaster με τον διορισμό του ως Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας (National Security Advisor) του προέδρου Τραμπ έγινε γνωστός στο ελληνικό κοινό. Ένας καλός τρόπος για να γνωρίσουμε την αξιοσημείωτη καριέρα του καθώς και κάποιες από τις βασικές του απόψεις είναι το παρακάτω άρθρο του Kevin Knodell που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο War is Boring.

Ο πρόεδρος Τραμπ έχει νέο σύμβουλο εθνικής ασφαλείας. Ο Αντιστράτηγος H.R McMaster αντικαθιστά τον Mike Flynn που παραιτήθηκε αφού πιάστηκε να λέει ψέματα για τις επαφές του με Ρώσους αξιωματούχους.

Η παραίτηση Flynn ανάγκασε τον Λευκό Οίκο να αναζητήσει εσπευσμένα το πρόσωπο που θα πλήρωνε τη θέση. Η πρώτη επιλογή ήταν ο απόστρατος ναύαρχος, προερχόμενος από τους υποβρύχιους καταστροφείς, Bob Harward. Ο Harward γνωρίζει πολύ καλά φαρσί, είχε συνεργαστεί με τον νυν υπουργό άμυνας James Mattis και ζει και εργάζεται στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Αναφέρεται ότι ο Harward απέρριψε τη θέση όταν η ομάδα του Τραμπ του είπε ότι δεν θα είχε την ευχέρεια να επιλέξει το επιτελείο του. Ο απόστρατος στρατηγός και πρώην διευθυντής της CIA David Petraeus επίσης απέρριψε τη θέση.

Ο Harward φέρεται να δήλωσε ότι η θέση του συμβούλου εθνικής ασφαλείας είναι ένα «σάντουιτς με σκατά». Τώρα το σάντουιτς θα είναι του McMaster για να το φάει. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που ο στρατηγός έχει βρεθεί σε μία άδοξη αλλά σημαντική θέση.

Η πρώτη δοκιμασία για τις ηγετικές ικανότητες του McMaster ήρθε με τον Α΄ Πόλεμο του Κόλπου το 1991 όταν ως νέος ίλαρχος στο 2^ο Σύνταγμα Τεθωρακισμένου Ιππικού πολέμησε στη Μάχη του 73ου μεσημβρινού. Το τμήμα του, η Ίλη Eagle, βρέθηκε μέσα σε αμμοθύελλα και στη συνέχεια επιτέθηκε σε μία μεγαλύτερη ιρακινή δύναμη.

Τα εννέα άρματα μάχης της Ίλης Eagle κατάφεραν να καταστρέψουν περίπου 80 ιρακινά άρματα και άλλα οχήματα χωρίς καμία δική τους απώλεια.

Σε αυτό βέβαια βοήθησε ότι τα αμερικανικά Μ1 ήταν κατά πολύ υπέρτερα από τα ιρακινά, σοβιετικής κατασκευής, Τ-62, Τ-72 και τα κινεζικά Type 69. Στον McMaster απονεμήθηκε το αργυρό αστέρι για τις πράξεις του.

Ο McMaster με τον Αρχιλοχία John Caldwell χαιρετούν τη σημαία του 3^ου Συντάγματος Τεθωρακισμένου Ιππικού στο Ιράκ τον Απρίλιο του 2005.

Ο McMaster όμως δεν έγινε γνωστός μόνο για τα πολεμικά του κατορθώματα. Είναι εξίσου γνωστός και για τα διανοητικά του επιτεύγματα. Ήταν καθηγητής στρατιωτικής ιστορίας ως επίλαρχος στο West Point και υποψήφιος διδάκτορας στο πανεπιστήμιο της Β. Καρολίνας, όπου κατέθεσε τη διατριβή του με τίτλο «Παραμέληση Καθήκοντος», μία κριτική αποτίμηση του Πολέμου του Βιετνάμ.

Ο McMaster επιτέθηκε με σφοδρότητα στον πρόεδρο Lyndon B. Johnson και στον υπουργό άμυνας Robert McNamara για την ηγεσία τους στον πόλεμο. Όμως ήταν ακόμη περισσότερο επικριτικός για τους αρχηγούς των Κλάδων και άλλους αξιωματικούς που κατά τον ίδιο ασχολήθηκαν περισσότερο με τις καριέρες τους παρά με το να συμβουλεύουν σωστά στους πολιτικούς τους προϊσταμένους.

Ο McMaster υποστήριξε ότι η στρατιωτική δύναμη θα πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή και μόνο όταν υπάρχουν ξεκάθαροι στόχοι, κάτι που απουσίαζε στο Βιετνάμ.

Τον Μάρτιο του 2003 ο αμερικανικός στρατός επιτέθηκε στο Ιράκ μετά από μια συντριπτική αεροπορική εκστρατεία. Ο ιρακινός στρατός κατέρρευσε από την αμερικανική τεχνολογική υπεροχή.

Ένα μήνα μετά τον Απρίλιο του 2003 το κέντρο στρατηγικής ηγεσίας της αμερικανικής σχολής πολέμου εξέδωσε τη μονογραφία του McMaster με τίτλο: «Ρήγμα στα Θεμέλια: Η Μετεξέλιξη της Άμυνας και η Υπόρρητη Υπόθεση της Κυρίαρχης Γνώσης στον Μελλοντικό Πόλεμο».

Σε αυτήν ο McMaster υποστήριξε ότι ο Πόλεμος του Κόλπου το 1991 έκανε τους Αμερικανούς στρατιωτικούς αλαζόνες και τους οδήγησε να πιστέψουν ότι η τεχνολογική υπεροχή θα τους επέτρεπε να πετύχουν εύκολες και γρήγορες νίκες μέσω της αεροπορικής ισχύος.

«Το διανοητικό θεμέλιο της στρατιωτικής δύναμης του αύριο βασίζεται στη μη θεμελιωμένη υπόθεση ότι οι τεχνολογίες που αναδύθηκαν από την «πληροφοριακή επανάσταση» θα σηκώσουν την ομίχλη του πολέμου και θα επιτρέψουν στις αμερικανικές δυνάμεις να πετύχουν ένα πρωτοφανή βαθμό βεβαιότητας στις μελλοντικές στρατιωτικές επιχειρήσεις», έγραψε ο McMaster.

Σε ένα κεφάλαιο της μονογραφίας με τίτλο: «Παρανοημένη Νίκη και η Ελκυστικότητα της Απλοϊκής Αλήθειας» ο McMaster υποστήριξε ότι o στρατός έχει ξεχάσει τη σημασία των ανθρώπων και επισημαίνει τις αποτυχίες στη Σομαλία και άλλες επιχειρήσεις στη διάρκεια της δεκαετίας του ΄90.

«Οι στρατιώτες της Task Force Ranger αν και αντιμετώπισαν κατά πολύ υπέρτερο αριθμητικά εχθρό νίκησαν όμως η Μάχη του Μογκαντίσου (Σομαλία 1993) κατέδειξε τα εγγενή όρια της τεχνολογίας και αποκάλυψε τον παραλογισμό του να στηρίζεται το στρατιωτικό δόγμα και οργάνωση στην υπόθεση της πληροφοριακής υπεροχής», έγραψε ο McMaster. «Τα μαθήματα από τη Σομαλία καταπνίγησαν από την αυξανόμενη εμπιστοσύνη στην τεχνολογία ως απάντηση σε κάθε πρόβλημα στον μελλοντικό πόλεμο».

Καθώς οι αμερικανικές δυνάμεις ετοιμάζονταν να παραμείνουν στο Ιράκ τα λόγια του McMaster άρχισαν να μοιάζουν απόκοσμα προφητικά. Η έλλειψη μεταπολεμικού σχεδιασμού καθώς και η καταστροφική απόφαση της διάλυσης του ιρακινού στρατού μετέτρεψε μία γρήγορη νίκη σε μία μακρόσυρτη και εξαντλητική νέα σύγκρουση.

Οι αξιωματούχοι της προεδρίας Μπους και ειδικότερα ο αντιπρόεδρος Dick Cheney και ο υπουργός άμυνας Donald Rumsfeld προσπάθησαν να αποφύγουν να αποκαλέσουν τη σύγκρουση στο Ιράκ εξέγερση ή εμφύλιο πόλεμο. Κατονόμαζαν τους Ιρακινούς μαχητές αποτυχημένους χωρίς διέξοδο και υπερτόνιζαν την παρουσία ξένων τζιχαντιστών.

Ο McMaster παρακολουθεί τοπικές εκδηλώσεις στο Tal Qussam με την ευκαιρία της λειτουργίας ενός καινούριου σχολείου στις 19 Νοεμβρίου 2005.

Χωρίς πολλούς αραβόφωνους και προσπαθώντας να καταλάβουν τη χώρα πολλοί Αμερικανοί διοικητές προσπάθησαν να αναπτύξουν δίκτυα πληροφοριών και τοπικές συμμαχίες. Τις πρώτες ημέρες της ιρακινής εξέγερσης η Συμμαχία επεδίωξε να αποφύγει τις επιχειρήσεις σε επικίνδυνες αστικές περιοχές. Τα στρατεύματα διεξήγαγαν τις συνήθεις περιπολίες την ημέρα και επέστρεφαν στις βάσεις τους τη νύχτα.

Αυτή η προσέγγιση αποξένωσε πολλούς Ιρακινούς, που μπορεί να ήθελαν να συνεργαστούν με τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους αλλά φοβόταν ότι τη νύχτα θα υφίσταντο τα αντίποινα των εξεγερμένων. Και όταν μαθεύτηκε ότι Αμερικανοί στρατιώτες και πράκτορες της CIA βασάνιζαν κρατούμενους στο Abu Ghraib η δυσπιστία των Ιρακινών μόνο μεγάλωσε.

Ο Συνταγματάρχης McMaster ως διοικητής του 3^ου Συντάγματος Τεθωρακισμένου Ιππικού έφτασε στην Tal Afar, στο βόρειο Ιράκ το 2005. Συνεργάστηκε στενά με τους τοπικούς παράγοντες και κατάφερε να εξασφαλίσει πόλεις και οικισμούς στην περιφέρεια της Tal Afar.

Όταν ο McMaster ανέπτυξε τους στρατιώτες του στην Tal Afar το έκανε αυτό σε μόνιμη βάση. Όταν οι ντόπιοι κατάλαβαν ότι η Συμμαχία δεν θα έφευγε όταν θα έδυε ο ήλιος άρχισαν να δίνουν πληροφορίες για τους εξεγερμένους.

Η ηγεσία του McMaster στην Tal Afar ήταν αντικείμενο εκτενούς αφιερώματος στο περιοδικό The New Yorker. «Όταν ήρθαμε στο Ιράκ δεν καταλαβαίναμε την πολυπλοκότητα – τι σήμαινε για μια κοινωνία να ζει κάτω από μία βάρβαρη δικτατορία με εθνικούς και θρησκευτικούς διαχωρισμούς», είπε ο McMaster στο περιοδικό.

«Όταν ήρθαμε εδώ κάναμε πολλά λάθη. Ήμασταν όπως ένας τυφλός, που προσπαθεί να κάνει το σωστό αλλά σπάει πολλά πράγματα… Πρέπει να έρθεις εδώ με τ΄ αυτιά σου ανοιχτά. Δεν μπορείς να έρθεις και ν΄ αρχίσεις να μιλάς. Πρέπει πρώτα ν΄ ακούσεις τους ανθρώπους».

Οι Mattis και Petraeus μελέτησαν τις τακτικές του McMaster όταν έγραφαν το νέο δόγμα του αμερικανικού στρατού για τις αντι-ανταρτικές επιχειρήσεις. Μετά την παράδοση της διοικήσεως του συντάγματος του ο McMaster βρέθηκε στο Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Σπουδών στο Λονδίνο, μελετώντας τρόπους για να βελτιωθεί η διεθνής συνεργασία στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

Δύο φορές ο McMaster προσπεράστηκε στις προαγωγές για τον βαθμό του ταξίαρχου. Οι ασχολούμενοι με τον χώρο αναρωτήθηκαν εάν η κριτική του για την αμερικανική στρατηγική σαμποτάρισε την καριέρα του. Ο McMaster τελικά έγινε ανώτατος το 2008 και συνέχισε να απαιτεί από τους Αμερικανούς να αναρωτιούνται για την τάση τους προς τη μονομέρεια.

Ο McMaster απευθύνεται σε Αφγανούς δόκιμους στη στρατιωτική ακαδημία του Αφγανιστάν το 2011.

«Νομίζω ότι πάντα θα πρέπει να επιχειρούμε ως μέρος κάποιας πολυεθνικής δύναμης», είπε ο McMaster. «Για να το κάνουμε αυτό θα πρέπει να καταλάβουμε την ιστορία και την κουλτούρα κάθε μιας σύγκρουσης καθώς και τις μικροσυγκρούσεις σε κάθε υποπεριοχή».

Ο McMaster επίσης έχει προειδοποιήσει εναντίον της υπερβολικής προσήλωσης σε ένα μόνο είδος πολέμου. Εκτίμησε ότι οι αμερικανικές δυνάμεις σε μία πιθανή σύγκρουση με τη Ρωσία και την Κίνα θα μειονεκτούσαν σε ισχύ πυρός και θα έπρεπε να διασπαρούν επικίνδυνα.

«Είναι ξεκάθαρο ότι ενώ ο στρατός μας ήταν εμπεπλεγμένος στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ οι Ρώσοι μελέτησαν τις αμερικανικές δυνατότητες και αδυναμίες και ξεκίνησαν ένα φιλόδοξο και σε μεγάλο βαθμό επιτυχημένο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού», είπε ο McMaster στην επιτροπή ενόπλων δυνάμεων της Γερουσίας το 2016. «Στην Ουκρανία για παράδειγμα ο συνδυασμός μη επανδρωμένων αεροπορικών συστημάτων, επιθετικού κυβερνοπολέμου και προηγμένων δυνατοτήτων ηλεκτρονικού πολέμου δείχνουν έναν υψηλό βαθμό τεχνολογικής πολυπλοκότητας».

Η άποψη του McMaster για τον ρόλο της Αμερικής στον κόσμο θα μπορούσε να τον φέρει σε σύγκρουση με άλλα μέλη του Λευκού Οίκου. Η έμφαση που δίνει ο ίδιος στη διεθνή συνεργασία –και η αποδοχή από μέρους του της πολυπλοκότητας και της διαφοροποίησης- θα μπορούσε να τον φέρει σε σύγκρουση με την απολυταρχική φιλοσοφία του Steve Bannon, για παράδειγμα.

Ο Bannon έχει εμμονή με τον «Τέταρτο Κύκλο», μια αντίληψη που υποστηρίζει ότι οι μεγάλες συγκρούσεις και οι μαζικές καταστροφές είναι ο τρόπος που ξαναφτιάχνεται ο κόσμος. Ο Τραμπ πρόσφατα έβαλε τον Bannon στο εθνικό συμβούλιο ασφαλείας, όπου θα πρέπει να αντιμετωπίζει τον McMaster.

Οι Bannon και Flynn μισούν τους μουσουλμάνους. Ο McMaster κατά πάσα πιθανότητα δεν μοιράζεται αυτά τα αισθήματα. Από την άλλη πλευρά ο McMaster δεν θα είναι τόσο διαλλακτικός με τη Ρωσία όσο ήταν ο Flynn. Ο McMaster πιθανόν θα συμμαχήσει στενά με τον Mattis, ο οποίος κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας είχε κριτικάρει τη ρητορική του Τραμπ για τους μουσουλμάνους και τις απορριπτικές του θέσεις για το ΝΑΤΟ.

Για τους λόγους που αναφέρθηκαν ο McMaster είναι μία εμπνευσμένη επιλογή για τη θέση που κατέλαβε. Όπου ο Τραμπ έχει έλλειμμα ο McMaster είναι ισχυρός. Οι ΗΠΑ θα ωφεληθούν από την εμπειρία του και το πνευματικό του θάρρος.

Σχετικές αναρτήσεις

Τέσσερις Μύθοι για τα Οχήματα Μάχης «Απομυθοποιούνται» από τον Αντιστράτηγο McMaster