Πολύ-Χωρική Σύγχυση

Η εμφάνιση της Πολύ-χωρικής Μάχης (Multi-Domain Battle – MDB) θέτει ένα ερώτημα που έχει παραμείνει αναπάντητο: Τι συνιστά ένα στρατιωτικό «χώρο» και γιατί η διάκριση που έχει γίνει σε πέντε χώρους έχει κάποια χρησιμότητα. Στα ερωτήματα αυτά τοποθετείται ο Erik Heftye με άρθρο του στον ιστότοπο The Bridge. Ο Erik Heftye είναι απόστρατος αξιωματικός της αεροπορίας και τώρα εργάζεται ως αναλυτής στο Κέντρο Συνδυασμένων Όπλων του αμερικανικού στρατού στο Fort Leavenworth του Κάνσας. Στο τέλος του άρθρου του προτείνει μία διαφορετική εννοιολογική προσέγγιση της πολύ-χωρικής μάχης. Το άρθρο έχει ένα επιπλέον ενδιαφέρον γιατί δείχνει ότι καθώς αποδίδονται όροι από τη μία γλώσσα στην άλλη (όπως στην προκειμένη περίπτωση η λέξη «domain» που αποδίδεται ως «χώρος») χάνονται υπόρρητα νοήματα οδηγώντας σε εννοιολογικά κενά.  

«Αρχή της σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»

Αντισθένης

Οι λέξεις έχουν σημασία. Συγκροτούν σκέψεις και επηρεάζουν έννοιες διαμορφώνοντας αντιλήψεις, προτιμήσεις και προτεραιότητες με τη μορφή σιωπηρά ενσωματωμένων παραδοχών [1]. Δυστυχώς, τα εννοιολογικά πλαίσια του στρατού συχνά εμπεριέχονται στην ορολογία και στις συντμήσεις που κυριαρχούν σε παρουσιάσεις του power point στο Πεντάγωνο. Αξιοσημείωτα παραδείγματα προηγούμενων επιχειρησιακών αντιλήψεων που συνδέθηκαν με «πιασάρικες» φράσεις είναι: Ενεργητική Άμυνα (Active Defense), Αερο-Χερσαία Μάχη (AirLand Battle), Κυριαρχία Πλήρους Φάσματος (Full-Spectrum Dominance), Δίκτυο-Κεντρικός Πόλεμος (Network-Centric Warfare), Επιχειρήσεις με Βάση τα Αποτελέσματα (Effects-Based Operations), Άρνηση Πρόσβασης/Άρνηση Περιοχής (Anti-Access/Area Denial) και Αερο-Θαλάσσια Μάχη (AirSea Battle). Η τελευταία φράση με εννοιολογικό περιεχόμενο που έχει τραβήξει τους προβολείς της δημοσιότητας πάνω της είναι η Πολύ-Χωρική Μάχη, η οποία παρουσιάστηκε επίσημα από τον διοικητή της Διοίκησης Δόγματος & Εκπαίδευσης (TRADOC) Στρατηγό David Perkins στο συμπόσιο της AUSA την 4^η Οκτωβρίου του 2016 [2]. Της παρουσίασης αυτής προηγήθηκε άρθρο από τους Albert Palazzo και David P. McClain όπου υποστήριξαν ότι «η πολύ-χωρική μάχη θα επιτρέψει στον διακλαδικό διοικητή να κυριαρχήσει στους χώρους που θα επιλέξει» επειδή «καταργεί τα παραδοσιακά όρια μεταξύ των χώρων τα οποία προηγουμένως περιόριζαν ποιος κάνει τι, πού» [3]. Η έλευση της πολύ-χωρικής μάχης δημιούργησε ένα ερώτημα το οποίο παρέμεινε αναπάντητο: τι συνιστά ένα στρατιωτικό χώρο και γιατί μας ωφελεί αυτή η διάκριση;

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες η χρήση της λέξης «domain» έγινε μέρος του στρατιωτικού λεξιλογίου. Ασαφής όταν περιγράφεται στο δόγμα, εξασκεί μεγάλη επίδραση επειδή θέτει τα πιο βασικά όρια των λειτουργικών υποστάσεων των ενόπλων δυνάμεων. Όπως περιγράφεται σε ένα δοκίμιο των Frank Hoffman και Michael Davies «οι χώροι δημιουργούν ένα πλαίσιο αναφοράς που ορίζει την προετοιμασία και τη διεξαγωγή του πολέμου. Κάθε στρατιωτικός θεσμός και κλάδος φτιάχνει δόγμα και μέσα που είναι σχεδιασμένα να λειτουργήσουν ή να ελιχθούν στον κυρίαρχο χώρο τους. Λίγη προετοιμασία γίνεται για τη διεξαγωγή του πολέμου πέρα από αυτόν» [4]. Παρά την αναμφισβήτητη πλέον χρήση ορολογίας με βάση τη λέξη «domain» το ακριβές νόημα του όρου παραμένει απροσδιόριστο και χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ετυμολογική του προέλευση. Όμως, η λέξη αυτή περιέχει κάποιες εγγενείς υποθέσεις για το πώς βλέπουμε τον πόλεμο, οι οποίες περιορίζουν τη σκέψη μας. Μία αμφίσημη κατηγοριοποίηση των διαφορετικών επιχειρησιακών «χώρων» του πολέμου μπορεί να αποτελέσει δυσεπίλυτη εννοιολογική απειλή για την ενσωμάτωση των διαφορετικών χώρων στην ενέργεια της διακλαδική δύναμη, πράγμα το οποίο θα αποτελούσε ειρωνεία μιας και αυτός είναι ο εκπεφρασμένος σκοπός της πολύ-χωρικής μάχης.

Πριν τη σύλληψη των χώρων οι στρατιωτικές επιχειρήσεις τυπικά περιγράφονταν στις τρεις φυσικές διαστάσεις της ξηράς, της θάλασσας και του αέρα. Μετά τον Β΄ Π.Π. η Εθνική Πράξη Ασφαλείας του 1947 κατηγοριοποίησε και επίσημα τις στρατιωτικές επιχειρήσεις σε αυτές τις διακριτές φυσικές διαστάσεις που απαιτούν εξειδικευμένη γνώση και ειδική τεχνογνωσία που δικαιολογούν τρία διαφορετικά υφυπουργεία. Η ιδέα των τριών διαφορετικών φυσικών διαστάσεων έγινε η βασική αρχή για την οργάνωση των ενόπλων δυνάμεων σε τρεις κλάδους: «Ενεργοποιώντας αυτή τη νομοθεσία είναι πρόθεση του Κογκρέσου να παράσχει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα για τη μελλοντική ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών… να παράσχει τρία στρατιωτικά υφυπουργεία… να μεριμνήσει για την εξουσία του συντονισμού τους και την ενοποιημένη διεύθυνση τους υπό πολιτικό έλεγχο αλλά χωρίς να τα συγχωνεύει, να μεριμνήσει για την αποτελεσματική στρατηγική διεύθυνση των ενόπλων δυνάμεων και των επιχειρήσεων τους υπό ενοποιημένο έλεγχο και για την ενσωμάτωση τους σε μία αποτελεσματική ομάδα χερσαίων, ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων» [5].

Ο Τρούμαν υπογράφει την τροπολογία του 1949 στην Πράξη Εθνικής Ασφαλείας.

Η ιστορία της προέλευσης των «χώρων»

Στην αυγή του 21^ου αιώνα η ιδέα των πολεμικών «χώρων» εισήλθε αρχικά στο διακλαδικό λεξιλόγιο μέσω της ιδέας της αδιαμφισβήτητης αμερικανικής στρατιωτικής υπεροχής. Το 1996 ο Α/ΓΕΕΘΑ δημοσίευσε ένα κείμενο 34 σελίδων με τίτλο «Joint Vision 2010». Ήταν το πρώτο από μία σειρά κειμένων που προέβλεπαν ένα εννοιολογικό πρότυπο για το πώς η διακλαδική δύναμη θα πολεμούσε τον 21^ο αιώνα. Η ιδέα αυτή αποτελούσε θαρραλέα έκφραση της αμερικανικής πίστης για τη μοναδικότητα των ΗΠΑ στον κόσμο μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και τη μεθυστική επιτυχία της επιχείρησης Desert Storm. Το διακλαδικό όραμα προσδιορίστηκε με αυτοπεποίθηση ως «κυριαρχία σε όλο το φάσμα» η οποία ήταν η ικανότητα «να νικήσουμε κάθε αντίπαλο ή να ελέγξουμε κάθε κατάσταση σε όλο τo εύρος των στρατιωτικών επιχειρήσεων» και θεωρητικολόγησε για τη δημιουργία «ασύμμετρων πλεονεκτημάτων μέσω της επίθεσης διαμέσου των διαστάσεων» [6].

Τον Ιούνιο του 2000 η Διεύθυνση Στρατηγικού Σχεδιασμού και Πολιτικής του ΓΕΕΘΑ επικαιροποίησε την προηγούμενη αντίληψη ώστε εννοιολογικά να καλύψει ‘άλλη μία δεκαετία. Το αναθεωρημένο κείμενο τιτλοφορούνταν «Joint Vision 2020» και διευκρίνισε περαιτέρω την ιδέα της κυριαρχίας σε όλο το φάσμα που υπονοούσε ότι «οι αμερικανικές δυνάμεις είναι ικανές να διεξάγουν ταχείες, διατηρήσιμες και συγχρονισμένες επιχειρήσεις… με δυνατότητα πρόσβασης και ελευθερία ενεργείας σε όλους τους χώρους – διάστημα, θάλασσα, ξηρά, αέρα και πληροφορίες» [7]. Από εκεί και μετά η λέξη «domain» αποδείχτηκε πολύ δημοφιλής και διαδόθηκε πολύ γρήγορα καθώς χρησιμοποιείτε για να περιγράψει διαδικτυακά πρωτόκολλα. Ο νεφελώδεις πέμπτος χώρος των πληροφοριών επανεμφανίστηκε ως κυβερνοχώρος, ένας πολύ πιο προσβάσιμος όρος που υποδηλώνει τη σπουδαιότητα της διαδικτυακής κουλτούρας και υπόσχεται ένα συναρπαστικό νέο τεχνολογικό όριο στον πόλεμο.

Εικόνα από «Concept for Future Joint Operations: Expanding Joint Vision 2010», σ. 58.

Το 2009 το κείμενο «Capstone Concept for Joint Operations, Version 3.0» οριστικοποίησε την ταξινόμηση των πέντε ισοδύναμων χώρων της αμερικανικής υπεροχής. Η αντίληψη αυτή προέβλεπε με εμπιστοσύνη πως «οι διακλαδικές δυνάμεις διατηρούν την ελευθερία ενεργείας τους στη ξηρά, τη θάλασσα, τον αέρα, το διάστημα και τον κυβερνοχώρο – τόσο στην περιοχή των επιχειρήσεων όσο και στις περιοχές και στα αγαθά που αποτελούν κοινό κτήμα της ανθρωπότητας» ενώ αποδέχονταν «ένα αυξημένο αριθμό πιθανόν αντιπάλων στο μέλλον που θα έχουν τη δυνατότητα να αμφισβητήσουν την αμερικανική χωρική υπεροχή ακολουθώντας μία στρατηγική διάβρωσης όχι μόνο στον αέρα και στη θάλασσα αλλά και στην ξηρά, στο διάστημα και στον κυβερνοχώρο» [8].

Ετυμολογικά προβλήματα

Το μοντέλο των πέντε χώρων που βλέπουμε στο διακλαδικό δόγμα είναι προβληματικό γιατί η προσέγγιση αυτή υποδηλώνει την αναλογία με την κατοχή γης και υπονοεί την ομοιομορφία. Έτσι με τη χρήση της λέξης «domain» γίνεται μία επικίνδυνη μεταφορά όταν αυτή χρησιμοποιείται χωρίς διάκριση. Η χρήση της λέξης «domain» εμπεριέχει τον σημασιολογικό υπαινιγμό της ιδιοκτησίας που προέρχεται κατευθείαν από την ιδέα της αμερικανικής στρατιωτικής υπεροχής. Η λέξη αυτή έχει ευδιάκριτη προέλευση από τη γη και μοιράζεται την ίδια ρίζα με το «dominion» και το «dominance» από το λατινικό «dominium» που σημαίνει «περιουσία, δικαίωμα ιδιοκτησίας». Το Λεξικό Merriam-Webster ορίζει τη λέξη «domain» κυρίως ως «πλήρης και απόλυτη ιδιοκτησία γης». Κοινά συνώνυμα περιλαμβάνουν: «realm». «kingdom», «territory», «province» και «fiefdom».

Ενώ η ιδέα της ιδιοκτησίας και του ελέγχου που τυγχάνει υπεράσπισης από μια στρατιωτική δύναμη έχει λογική και νομική έννοια για τη γη τείνει να καταρρέει όταν εφαρμόζεται σε άλλες περιοχές. Εξαιτίας των περιβαλλοντολογικών συνθηκών πέρα από τη γη η δυνατότητα μας για φυσικό έλεγχο εξαρτάται περισσότερο από εφήμερες τεχνικές δυνατότητες και λιγότερο από τη συνεχή και πραγματική ανθρώπινη παρουσία. Όσο περισσότερο απομακρύνεται κανείς από τη ξηρά στις αχανείς εκτάσεις της θάλασσας, του αέρα και του διαστήματος η έννοια του ελέγχου ή της ιδιοκτησίας γίνεται περισσότερο αδύναμη καθώς και νομικά προβληματική. Η ιδέα της επικράτειας έχει περισσότερο να κάνει με την παρουσία μέσων παρά με την κατοχή έκτασης. Η νομιμότητα των χωρικών υδάτων και του εθνικού εναέριου χώρου υφίσταται μόνο πλησίον της ξηράς που κατέχεται από ένα εθνικό κράτος. Τα διεθνή ύδατα και ο διεθνής εναέριος χώρος, με την προσθήκη του διαστήματος και του κυβερνοχώρου, θεωρούνται κοινό κτήμα της ανθρωπότητας που δεν κατέχεται από κανέναν επειδή δεν υπάρχει άμεση σύνδεση με τη γη. Τα εθνικά συμφέροντα εκεί περιλαμβάνουν εξασφάλιση της πρόσβασης και ελευθερία της χρήσης και όχι απόλυτη ιδιοκτησία. Έτσι η ιδέα μιας πολιτικής επικράτειας που κατέχει μία περιοχή δεν είναι ίδια με την περιφρούρηση του δικαιώματος πρόσβασης και χρήσης των πανανθρώπινων αγαθών που επιτρέπουν τη συνδεσιμότητα για τις επικοινωνίες και τις μεταφορές. Μιλώντας μεταφορικά, γύρω από τα «domains» φτιάχνουμε τείχη για να τα ορίσουμε και να τα υπερασπιστούμε ενώ στις ανοιχτές εκτάσεις φυλάμε τις γέφυρες για να εξασφαλίσουμε και να ελέγξουμε την πρόσβαση.

Το παρών μοντέλο των πέντε «domains» υπονοεί μία παραπλανητική διάσταση απόλυτης ιδιοκτησίας και ότι, ως ιδιοκτησίες, αυτά τα πέντε «domains» είναι ισοδύναμα. Έχει λίγο νόημα να συζητά κανείς για το πώς θα διεξάγει μάχες, με τον ίδιο τρόπο, διαμέσου των χώρων εάν αυτό δεν παρέχει αδιάσειστα εννοιολογικά πλεονεκτήματα. Αντιθέτως, εάν εξαιτίας της φύσης των «χώρων» οι επιχειρήσεις και οι επιδράσεις τους είναι θεμελιωδώς διαφορετικές τότε η ιδέα της ομοιότροπης διεξαγωγής των μαχών διαμέσου των «χώρων» θα μπορούσε να είναι επιβλαβής. Τέτοιο πρόβλημα δεν υπήρχε όταν οι ένοπλες δυνάμεις αναγνώριζαν μόνο τις τρεις διαστάσεις της ξηράς, της θάλασσας και του αέρα. Αυτές οι βασικές φυσικές διακρίσεις είναι κάπως ενστικτώδεις καθώς γενικά αντιστοιχούν στις τρεις καταστάσεις της ύλης – στερεή, υγρή και αέρια. Πιο σημαντικά όμως, στο πλαίσιο των στρατιωτικών επιχειρήσεων, τα φυσικά χαρακτηριστικά, που είναι ίδια σε κάθε διάσταση, μπορούν να εφαρμοστούν για να επιτευχθούν κινηματικά, υλικά, αποτελέσματα που συνήθως περιγράφονται με όρους μάζας και ελιγμού.

Όμως όταν το διάστημα και ο κυβερνοχώρος χαρακτηρίζονται ως παρόμοια με έγγειες ιδιοκτησίες δημιουργούνται εννοιολογικές ασυνέχειες. Όπως η αίσθηση μας του ελέγχου εξαφανίζεται καθώς φεύγουμε πέρα από τη ξηρά έτσι χάνονται και τα επιθυμητά αποτελέσματα που επιδιώκουμε για να επηρεάσουμε ένα στόχο. Η παρουσία μας και η δυνατότητα μας να ελέγξουμε γίνεται λιγότερο φυσική και περισσότερο ηλεκτρονική καθώς εκτείνουμε την επιρροή μας πάνω από τη θάλασσα, στον αέρα και στο διάστημα. Το περιβάλλον του διαστήματος εμπεριέχει κάποια μοναδικά φυσικά χαρακτηριστικά όπως την έλλειψη ατμόσφαιράς, τις ιδιαιτερότητες της μηχανικής σε τροχιά και τον συνεχή κίνδυνο των διαστημικών σκουπιδιών που το καθιστούν πολύ διαφορετικό από το θαλάσσιο ή το εναέριο περιβάλλον. Αν και κάποιες πλευρές φαίνονται λογικά ανάλογες «η προσπάθεια να επεκταθεί η γήινη εμπειρία στο διάστημα συχνά είναι παραπειστική και μερικές φορές εντυπωσιακά επικίνδυνα παραπειστική» [9].

Ενώ είναι τεχνικά πιθανό να επιτευχθούν φυσικά αποτελέσματα από το διάστημα αυτό είναι ένα στρατηγικής φύσεως και πολιτικά επίμαχο ζήτημα το οποίο θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι είναι έξω από τα όρια των συμβατικών στρατιωτικών επιχειρήσεων. Έτσι λοιπόν η χρησιμότητα του διαστήματος προέρχεται κυρίαρχα από κρίσιμα ηλεκτρονικά αποτελέσματα όπως επικοινωνίες, επιτήρηση και πλοήγηση. Αυτό μας λέει ότι το διάστημα είναι περισσότερο ένα ημί-χώρος με όρους άμεσων φυσικών και κινηματικών επιδράσεων που είναι περισσότερο υλικά παρούσες μέσω της ξηράς, της θαλάσσης και του αέρα. Όταν κάποιος θεωρεί τον κυβερνοχώρο ως ανθρωποποίητο χώρο τα αποτελέσματα είναι σχεδόν τελείως ηλεκτρονικά πράγμα που υποδηλώνει ότι δεν θα έπρεπε να θεωρείτε ως χώρος με τον ίδιο τρόπο όπως οι άλλοι [10]. Θα ήταν καλύτερο να επιδιώκουμε να καταλάβουμε τον κυβερνοχώρο με τους δικούς του όρους και να αποφύγουμε «προσπάθειες να μεταφερθούν διανοητικά οικοδομήματα που φτιάχτηκαν για άλλες μορφές πολέμου» [11].

Ένα αναθεωρημένο μοντέλο χώρων;

Παρά αυτές τις σημασιολογικές αδυναμίες οι χώροι είναι πλέον καλά εγκατεστημένοι στο στρατιωτικό λεξιλόγιο και δεν πρόκειται να φύγουν ακόμη και αν ο Υπουργός Άμυνας απαγόρευε τη χρήση του όρου [12]. Μια πιθανή αποκατάσταση του προβλήματος περιλαμβάνει την υιοθέτηση ενός ορισμού μέσα στο δόγμα που θα ξεκαθαρίσει και θα επεκτείνει την κατανόηση του επιχειρησιακού περιβάλλοντος. Ένας τέταρτος ορισμός της λέξης «domain» που εμφανίζεται στο Λεξικό Merriam-Webster είναι «μία σφαίρα γνώσης, επιρροής ή δραστηριότητας». Αυτός ο ορισμός αποφεύγει την ανεπιθύμητη υπόνοια περί φυσικής ιδιοκτησίας και μειώνει την εννοιολογική σπουδαιότητα. Εάν θεωρητικά μειωθεί η σημασία των χώρων επιτρέποντας τον καθορισμό περισσοτέρων χώρων μπορεί να μειωθεί η τάση δημιουργίας άκαμπτων και άχρηστων οργανωτικών φαντασιώσεων βασισμένων στον έλεγχο των πόρων πάνω από τη λειτουργική σπουδαιότητα.

Για να μειωθεί το πρόβλημα της ισοδυναμίας των χώρων ένα αναθεωρημένο μοντέλο θα πρέπει να διακρίνει διαφορετικούς τύπους χώρων σε σχέση με τα πολεμικά αποτελέσματα. Εστιάζοντας στα αποτελέσματα αντί για τους χώρους αυτό θα επιτρέψει την εξάλειψη αχρείαστων γραφειοκρατικών διαχωρισμών, κενών και «πολέμων συμμοριών». Ένα πιθανό μοντέλο μπορεί να βρεθεί σε ένα ξεχασμένο τμήμα του κειμένου «Capstone Concept for Joint Operations 2.0» που εκδόθηκε τον Αύγουστο του 2005. Σε αυτή την έκδοση είχε γίνει προσπάθεια να περιγραφούν πολλαπλοί χώροι ως «κάθε πιθανός επιχειρησιακός χώρος μέσω του οποίου το σύστημα στόχευσης μπορεί να επηρεαστεί – όχι μόνο οι χώροι της ξηράς, της θάλασσας, του αέρα και του διαστήματος αλλά επίσης και ο ηλεκτρονικός (πληροφορίες και κυβερνοχώρος) και ο ανθρώπινος (γνωστικός, ηθικός, κοινωνικός) χώρος» [13].

Φυσικοί	Ηλεκτρονικοί	Ανθρώπινοι
Αέρας	Κυβερνοχώρος	Κοινωνικό
Θάλασσα	Πληροφορίες	Ηθικό
Ξηρά		Γνωστικό
Διάστημα

Φυσικοί, ηλεκτρονικοί και ανθρώπινοι χώροι

Το μοντέλο με τις τρεις κατηγορίες χώρων εγκαταλείφθηκε υπέρ του μοντέλου των πέντε χώρων το οποίο επιβεβαιώθηκε στην επόμενη έκδοση. Αυτό που έχασε η διακλαδική κοινότητα είναι η ιδέα ευρύτερων κατηγοριών που διακρίνουν τους χώρους με βάση τα σχετικά αποτελέσματα. Ξηρά, θάλασσα, αέρας και διάστημα είναι φυσικοί χώροι που περιλαμβάνουν υλική πραγματικότητα. Ο κυβερνοχώρος, οι πληροφορίες και το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα είναι ηλεκτρονικοί χώροι που περιλαμβάνουν αίσθηση και αντίληψη. Το μοντέλο επίσης περιλαμβάνει μία ανθρώπινη κατηγορία με μεταβλητές αξιών. Οι Hoffman και Davies υποστηρίζουν ότι οι σχετικές με την ανθρώπινη φύση πλευρές του πολέμου δεν αναφέρονται επαρκώς στις διακλαδικές αντιλήψεις και στο δόγμα [14]. Η λέξη κοινωνικοί είναι ίσως καλύτερος τίτλος γι΄ αυτήν τη κατηγορία χώρων καθώς οι ανθρώπινες πεποιθήσεις αντανακλούνται στις κοινωνικές συγκροτήσεις και στα κοινωνικά δίκτυα. Περισσότερη δουλειά πρέπει να γίνει αλλά η ιδέα των κατηγοριών χώρων προσφέρει ένα υποσχόμενο μοντέλο που μπορεί να κάνει την αντίληψη της πολύ-χωρικής μάχης περισσότερο λειτουργική παρέχοντας την πρωταρχική λογική για πραγματική διακλαδική ενσωμάτωση.

Η παρούσα αντίληψη των πέντε πολεμικών χώρων έχει οδηγήσει τη διακλαδική δύναμη σε ένα εννοιολογικό αδιέξοδο που υπονομεύει την ικανότητα να σκεφτούμε ολιστικά. Η τελευταία έκδοση του «Joint Publication 3-0», με ημερομηνία 17 Ιανουαρίου 2017, περιγράφει το επιχειρησιακό περιβάλλον ως «εμπεριέχον τις φυσικές περιοχές των χώρων του αέρα, της ξηράς, της θάλασσας και του διαστήματος, το πληροφοριακό περιβάλλον (που περιλαμβάνει τον κυβερνοχώρο), το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα και άλλους παράγοντες» [15]. Η περιγραφή του κυβερνοχώρου ως μέρους του πληροφοριακού περιβάλλοντος, η συμπερίληψη του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος και η αινιγματική υπόθεση των «άλλων παραγόντων» μπορεί να θεωρηθεί ως διακριτική αναγνώριση των πολεμικών ανησυχιών πέρα από τις καθαρά φυσικές περιοχές. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα απλοποιημένο μοντέλο που να ορίζει τους χώρους ως «μια περιοχή γνώσης, επιρροής ή δραστηριότητας από την οποία ένα σύστημα στόχευσης μπορεί να επηρεαστεί» με αναφορά σε τρεις πρωταρχικές και αλληλοσχετιζόμενες πολεμικές διαστάσεις – φυσική, ηλεκτρονική και κοινωνική.  

Σημειώσεις

[1] Feist, T. (7 Νοεμβρίου 2016) War and the Treacheries of Taxonomy. http://warontherocks.com/2016/11/war-and-the-treacheries-of-taxonomy/

[2] Kimmons, S. (5 Οκτωβρίου 2016) «New multi-domain battle concept to drive change in Army’s future». TRADOC News Center. http://tradocnews.org/new-multi-domain-battle-concept-to-drive-change-in-armys-future/

[3] Palazzo, A. & McLain III, D. P. (15 Σεπτεμβρίου 2016) «Multi-Domain Battle: A New Concept for Land Forces». http://warontherocks.com/2016/09/multi-domain-battle-a-new-concept-for-land-forces/

[4] Hoffman, F. G. & Davies, M. C. (10 Ιουνίου 2013) «Joint Force 2020 and the Human Domain: Time for a New Conceptual Framework?» http://smallwarsjournal.com/jrnl/art/joint-force-2020-and-the-human-domain-time-for-a-new-conceptual-framework

[5] U.S. Congress (26 Ιουλίου 1947) Public Law 80-253, National Security Act. National Archives and Records Administration. Office of the Federal Register. https://research.archives.gov/id/299856

[6] Joint Chiefs of Staff (Ιούλιος 1996) Joint Vision 2010. Washington, DC: US Government Printing Office, 21. http://www.dtic.mil/jv2010/jv2010.pdf

[7] Joint Chiefs of Staff (Ιούνιος 2000) Joint Vision 2020. Washington, DC: US Government Printing Office, 6. www.pipr.co.uk/wp-content/uploads/2014/07/jv2020-2.pdf

[8] Joint Chiefs of Staff (Ιούνιος 2009) Capstone Concept for Joint Operations, Version 3.0 Washington, DC: US Government Printing Office, 26. https://jdeis.js.mil/jdeis/jel/concepts/ccjo_2009.pdf

[9] Oberg, J. E. (1999) «Space Power Theory». Colorado Springs, CO: US Air Force Academy, 2. http://space.au.af.mil/books/oberg/

[10] Libicki, M. C. (Φθινόπωρο 2012) «Cyberspace is Not a Warfighting Domain», Journal of Law and Policy for the Information Society 8 (2), 322. http://moritzlaw.osu.edu/students/groups/is/files/2012/02/4.Libicki.pdf

[11] Libicki, M. C. (2009) Cyberdeterrence and Cyberwar. Santa Monica, CA: RAND, xiii. http://www.rand.org/pubs/monographs/MG877.html

[12] Mattis, J. N. (Φθινόπωρο 2008) «USJFCOM Commander’s Guidance for Effects-based Operations», Parameters 38, 18-25. http://www.dtic.mil/get-tr-doc/pdf?AD=ADA490619

[13] Joint Chiefs of Staff (Αύγουστος 2005) Capstone Concept for Joint Operations, Version 2.0 Washington, DC: US Government Printing Office, 16.  http://www.dtic.mil/futurejointwarfare/concepts/approved_ccjov2.pdf

[14] Hoffman, F. G. & Davies, M. C. «Joint Force 2020 and the Human Domain: Time for a New Conceptual Framework?»

[15] Joint Chiefs of Staff (17 Ιανουαρίου 2017) Joint Publication 3-0: Joint Operations. Suffolk, VA: Joint Staff J-7, IV-1. http://www.dtic.mil/doctrine/new_pubs/jp3_0_20170117.pdf

Σχετικές αναρτήσεις

Η Ψευδαίσθηση της Αποτελεσματικής Πολύ-Χωρικής Μάχης

Η Πολύ-Χωρική Μάχη Κερδίζει Έδαφος Μεταξύ των Κλάδων

Πολύ-Χωρική Μάχη: Μία Απάντηση από την Αεροπορία

Ο Επόμενος Πόλεμος; Χαρακώματα και Έξυπνες Βόμβες

Ο Μελλοντικός Αμερικανός Στρατιώτης: Άθλιος, Ανυπάκουος και Νικητής

Ξιφολόγχες και mini-Drones: Η νέα επιχειρησιακή αντίληψη των Πεζοναυτών