Ο Πόλεμος των Τεθωρακισμένων: Μία Συνέντευξη με τον Καθηγητή Alaric Searle

Ο Alaric Searle είναι καθηγητής σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Salford του Μάντσεστερ. Προσωπικά τον «ανακάλυψα» από το βιβλίο του «Wehrmacht Generals, West German Society, and the Debate on Rearmament, 1949-1959», που αφορά στη δημιουργία του στρατού της μεταπολεμικής Δυτικής Γερμανίας και στις απόψεις που υπήρχαν τότε τόσο στη Δυτικο-γερμανική κοινωνία όσο και μεταξύ των πρώην στρατηγών της Βέρμαχτ. Το βιβλίο αυτό είναι μετάφραση στα αγγλικά της διδακτορικής διατριβής του Searle και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον για όποιον θέλει να παρακολουθήσει τις μεταπολεμικές καριέρες γνωστών Γερμανών στρατηγών του Β΄ Π.Π.

Πέραν τούτου όμως ο καθηγητής έχει ασχοληθεί εκτεταμένα και με τον μηχανοκίνητο πόλεμο, τη γέννηση του και την εξέλιξη του. Οι συντελεστές του ιστότοπου Tank and AFV News εξασφάλισαν μία συνέντευξη μαζί του την άνοιξη του 2017 όπου ο Searle καταθέτει τις απόψεις του για το παρελθόν και το μέλλον του πολέμου με τεθωρακισμένα.

Πως ενδιαφερθήκατε για τον πόλεμο με τεθωρακισμένα;

Αυτό συνέβη ενώ ήμουν προπτυχιακός φοιτητής, σπουδάζοντας ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Στο τελευταίο έτος πήρα ένα μάθημα για τον Α΄ Π.Π. Εκεί ανακάλυψα τα γραπτά του Φούλερ και αποφάσισα να γράψω την πτυχιακή μου εργασία για το Βρετανικό Σώμα Αρμάτων στον Α΄ Π.Π.

Στον πρόλογο του βιβλίου σας «Armoured Warfare: A Military, Political and Global History» γράφετε ότι αυτό είναι καρπός της εμπειρίας σας ως καθηγητής του αντικειμένου στο πανεπιστήμιο. Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζετε από τις προκαταλήψεις που έχουν ή από τα πράγματα που αγνοούν συνήθως οι φοιτητές σας πάνω στο θέμα;

Πιθανότατα η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να πείσω τους φοιτητές μου να απομακρυνθούν από παλιές εργασίες, ειδικότερα απομνημονεύματα όπως αυτά του Γκουντέριαν. Καθώς ερευνώ τη γερμανική στρατιωτική ιστορία εδώ και είκοσι χρόνια γνωρίζω τις τελευταίες εξελίξεις πάνω στο ζήτημα στη Γερμανία. Οι φοιτητές όμως συνήθως δεν έχουν πρόσβαση στις πρόσφατες εργασίες γι΄ αυτό χρειάζεται κάποια πειθώ για να αλλάξουν ορισμένες εξιδανικευμένες απόψεις που έχουν για τους Γερμανούς διοικητές. Μια άλλη πρόκληση είναι να συνειδητοποιήσουν ότι υπήρξαν και άλλες συγκρούσεις εκτός Ευρώπης και η εμπειρία που προέκυψε από αυτές είναι τόσο ενδιαφέρουσα και σημαντική όσο και αυτή που είχε προκύψει από περισσότερο γνωστές μάχες και εκστρατείες.

Το βιβλίο σας προσεγγίζει το ζήτημα «παγκόσμια». Ήταν για σας πρόκληση το να πραγματευτείτε το αντικείμενο αυτό σε ένα βιβλίο λογικού μεγέθους;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι απλή: ναι ήταν! Ενώ είναι πάντα δυνατό να συμπτυχθούν τα κεφάλαια και το κείμενο, ανακάλυψα ότι κάποιες ερμηνείες γίνονταν ασαφείς κι έτσι έπρεπε να επιστρέψω στα σημεία που έπρεπε να εξηγηθούν καλύτερα. Αυτό που ήταν περισσότερο ενοχλητικό με τους περιορισμούς που δημιουργούσε το μέγεθος ήταν ότι μία ή δύο συγκρούσεις απλά δεν μπορούσαν να συμπεριληφθούν. Ο Χειμερινός Πόλεμος 1939-40 και οι ινδο-πακιστανικοί πόλεμοι. Εάν υπάρξει μία επόμενη έκδοση του βιβλίου θα τους συμπεριλάβω σίγουρα.

Υπάρχουν ζητήματα που θίγεται στο βιβλίο και στα οποία θα θέλατε να επιστέψετε με περισσότερες λεπτομέρειες σε μελλοντικές σας εργασίες;

Ναι! Αυτή τη στιγμή δουλεύω πάνω σε ένα άρθρο που συγκρίνει τους πολεμικούς ελέφαντες με τα άρματα μάχης. Παρουσίασα μία πρώιμη μορφή αυτής της ιδέας πέρσι σε ένα σεμινάριο του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Η αντίδραση που εισέπραξα ήταν πολύ θετική και αυτό με ενθάρρυνε να επεκτείνω τις σημειώσεις μου σε άρθρο. Κάποιες από τις ιδέες που παρουσιάστηκαν στο τελευταίο κεφάλαιο της οπτικοποιημένης ιστορίας των αρμάτων θα ήθελα επίσης να τις αναπτύξω σε άρθρα. Και δουλεύω πάνω σε μία μονογραφία που επανεξετάζει τις θεωρίες του Υποστράτηγου Φούλερ.

Συνήθως τα βιβλία που αναφέρονται σε άρματα μάχης έχουν στο εξώφυλλο τους ένα Tiger ή κάτι τέτοιο. Στο βιβλίο σας επιλέξατε στο εξώφυλλο μία φωτογραφία από το Βιετνάμ, που τραβήχτηκε από τον πύργο ενός Μ48 και δείχνει ΤΟΜΠ Μ113 και ένα ελικόπτερο. Υπήρχε κάποιος λόγος για την επιλογή αυτής της φωτογραφίας στο εξώφυλλο;

Ήταν συνειδητή επιλογή να μην μπει μία φωτογραφία που θα έδειχνε ένα Tiger, ένα Sherman, κάτι από βορειοδυτική Ευρώπη ή από το Ανατολικό Μέτωπο. Ήθελα η φωτογραφία να ενισχύει την αντίληψη ότι αυτή ήταν μία παγκόσμια ιστορία. Η φωτογραφία με τα ελικόπτερα και τα Μ113 στο Βιετνάμ πιστεύω ότι είναι κατάλληλη γιατί δείχνει στοιχεία της ομάδας συνδυασμένων όπλων που υπάρχουν στους σύγχρονούς στρατούς. Γι΄ αυτό και επέλεξα ο τίτλος του βιβλίου να είναι πόλεμος με τεθωρακισμένα και όχι πόλεμος με άρματα.

Τι αρχειακό υλικό χρησιμοποιήσατε για τη συγγραφή του βιβλίου; Υπήρξε κάτι συγκεκριμένα που ανακαλύψατε κατά την έρευνα σας για αυτό το βιβλίο και σας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση;

Το αρχειακό υλικό που συμβουλεύομαι τα τελευταία τριάντα χρόνια είναι πολύ περισσότερο από όσο μπόρεσα να χρησιμοποιήσω στο βιβλίο. Οι σημειώσεις στο τέλος του βιβλίου επιτρέπουν στον αναγνώστη να διαπιστώσει από πού πήρα κάποιο από το υλικό μου – βρετανικά, γερμανικά και αμερικανικά αρχεία κατά κύριο λόγο. Με δεδομένο τα πολλά χρόνια που ασχολούμαι με το θέμα δεν υπάρχει σήμερα κάτι που θα έβρισκα στα αρχεία και θα με εξέπληττε. Αλλά υπάρχουν δύο σχόλια που θα ήθελα να κάνω. Το πρώτο είναι ότι πλέον είμαι πεπεισμένος ότι τα εγχειρίδια εκστρατείας είναι από τις πλέον σημαντικές πηγές στην έρευνα αυτού του ζητήματος. Το δεύτερο είναι ότι όταν κάποιος επιχειρεί να γράψει μία «παγκόσμια ιστορία» θα υπάρξουν μία ή δύο εκπλήξεις. Για παράδειγμα ήξερα πολύ λίγα για την κινεζική και την ιαπωνική εμπειρία στον πόλεμο με τεθωρακισμένα. Κατά τύχη είδα μία φωτογραφία ενός Κινέζου αντιαρματιστή που αμέσως τράβηξε την προσοχή μου. Ο στρατιώτης αυτός φορούσε ένα γιλέκο γεμάτο τσέπες που περιείχαν εκρηκτικά. Οι δυστυχείς αυτοί άνθρωποι έπρεπε να πέσουν πάνω στα ιαπωνικά άρματα ώστε η έκρηξη να τα καταστρέψει. Τέτοιες σκηνές έχουν εμφανιστεί και σε κινεζικές ταινίες για τον Β΄ Π.Π. Το τίμημα της έλλειψης προετοιμασίας θα μπορούσαμε να πούμε.

Έχετε γράψει για την αρχική ανάπτυξη και χρησιμοποίηση των αρμάτων, τόσο σε αυτό το βιβλίο όσο και λεπτομερέστερα σε προηγούμενες εργασίες σας. Πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα άρματα μάχης στη συμμαχική νίκη στο Δυτικό Μέτωπο στον Α΄ Π.Π.; Τι κέρδισαν οι Σύμμαχοι τότε ως «απόδοση της επένδυσης τους» για την κατασκευή των νέων αυτών μέσων του πολέμου;

Οι ιστορικοί δεν συμφωνούν στη συμβολή των αρμάτων στη συμμαχική νίκη στο Δυτικό Μέτωπο. Πιστεύω όμως ότι τα άρματα μάχης είχαν δύο σημαντικές συνεισφορές στη συμμαχική νίκη τον Νοέμβριο του 1918. Η πιο προφανής συνεισφορά ήταν μεταξύ των αρχών του Αυγούστου του 1918 και μέχρι τη γερμανική παράδοση. Τα άρματα μάχης τότε είχε καταλυτικό ρόλο στην καταστροφή των γερμανικών φωλεών πολυβόλων και στη συντριβή μονάδων που το ηθικό τους ήταν ήδη καταρρακωμένο. Η εμφάνιση των αρμάτων ήταν συχνά ικανή να πείσει μονάδες να παραδοθούν. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι και στη Βρετανία και στη Γαλλία το άρμα έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην εξύψωση του ηθικού των δύο λαών. Η Βρετανία δεν είχε συγκροτήσει ποτέ στρατό μεγέθους εκατομμυρίου και ένιωθε κάπως μειονεκτικά απέναντι στους Γερμανούς. Αλλά το γεγονός ότι η Βρετανία είχε εφεύρει ένα νέο όπλο διατήρησε την πίστη στον πληθυσμό ότι ο πόλεμος μπορούσε να κερδηθεί παρά τις αποτυχίες το 1917 και στις αρχές του 1918.

Αναφέρετε στο βιβλίο ότι ενώ οι γερμανικές επιχειρήσεις τεθωρακισμένων κατά τον Β΄ Π.Π. έχουν γίνει συνώνυμες με τη λέξη «Blitzkrieg», η ίδια σπάνια εμφανίζεται στο γερμανικό δόγμα της εποχής. Τι ακριβώς εννοούν οι συγγραφείς όταν χρησιμοποιούν τη λέξη Blitzkrieg;

Το πρόβλημα με τη λέξη Blitzkrieg είναι ότι δεν υπάρχει ένας κοινά αποδεκτός ορισμός γι΄ αυτήν. Όμως η λέξη αυτή δεν θα πρέπει να απορριφθεί όπως έχουν κάνει ορισμένοι Γερμανοί ιστορικοί. Γιατί συμπεριλαμβάνει κάποια χαρακτηριστικά τα οποία μπορούν να βρεθούν στις γερμανικές εκστρατείες του 1939-41, αλλά και στους Αραβοϊσραηλινούς Πολέμους το 1956 και το 1967, όπως και στην επίθεση του Κόκκινου Στρατού στη Μαντζουρία το 1945. Εν συντομία, με τη λέξη Blitzkrieg εννοούμε τη χρήση τεθωρακισμένων, πυροβολικού και αεροπορίας σε μία κεραυνοβόλα εκστρατεία, που εκμεταλλεύεται τις καλές επικοινωνίες, το μηχανικό, τη βαθιά επίθεση, την έλλειψη προετοιμασίας και τη διστακτικότητα του αντιπάλου. Η ανάληψη ρίσκου έχει κυρίαρχη σημασία καθώς και η ικανότητα του διοικητή να εκτιμήσει την αδυναμία του αντιπάλου του και να ξέρει πότε να είναι προσεκτικός και πότε ορμητικός. Οι εκστρατείες Blitzkrieg φαίνεται ότι ήταν επιτυχείς όποτε ο αντίπαλος ήταν απροετοίμαστος και υπέφερε από έλλειμμα στην εκπαίδευση και στην αποφασιστικότητα.

Σε πολλά βιβλία βρίσκουμε τον ισχυρισμό ότι η γερμανική θεωρία για τον πόλεμο των τεθωρακισμένων που αναπτύχθηκε στην περίοδο του Μεσοπολέμου επηρεάστηκε ισχυρά από τους Βρετανούς θεωρητικούς Φούλερ και Λίντελ Χαρτ. Έτσι συνέβη;

Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι τα γραπτά του Φούλερ έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των ιδεών στον γερμανικό στρατό μέχρι το 1933 και ακόμη και αργότερα. Δεν πιστεύω όμως το ίδιο για τον Λίντελ Χαρτ. Ενώ σχεδόν δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα γραπτά του είχαν μεταφραστεί στα γερμανικά, η μόνη πραγματική συνεισφορά του ήταν οι περιγραφές του από τις ασκήσεις του βρετανικού στρατού, τις οποίες τις έκανε ως δημοσιογράφος, και διαβάζονταν από τους Γερμανούς. Αλλά περιέγραφε αυτό που έβλεπε, δεν υπήρχε κάποια συγκροτημένη θεωρία του πολέμου με τεθωρακισμένα την οποία να είχε αναπτύξει. Στην περίπτωση του Φούλερ, όταν οι Γερμανοί δεν είχαν καθόλου τεθωρακισμένες δυνάμεις, τα γραπτά του τους βοήθησαν ουσιωδώς στον διάλογο τους για τα τεθωρακισμένα, τους εστίασαν την προσοχή και αυτό ήταν που χρειάζονταν πριν αρχίσουν τον δικό τους πειραματισμό με ασκήσεις μεγάλης κλίμακας.

Έχετε γράψει για τους Γερμανούς στρατηγούς του Β΄ Π.Π. στη μεταπολεμική περίοδο. Πόση επιρροή είχαν στο δόγμα επιχειρήσεων με τεθωρακισμένα στη Δυτική Γερμανία και στις ΗΠΑ;

Η επίδραση των Γερμανών στρατηγών του Β΄ Π.Π. ήταν πιθανόν έμμεση, τόσο στην περίπτωση της Bundeswehr όσο και του αμερικανικού στρατού. Ένα σημαντικό μέρος της δουλειάς έγινε από πρώην στρατηγούς που με τον ρόλο του συμβούλου έγραψαν αναφορές για τον αμερικανικό στρατό. Κάποιες από αυτές τις εργασίες χωρίς αμφιβολία επηρέασαν τους Αμερικανούς αξιωματικούς, αλλά είναι δύσκολο να μετρηθεί το μέγεθός αυτής της επιρροής. Εάν κάποιος εξετάσει τα πολεμικά γεγονότα στην Κορέα τότε η επιρροή αυτή ήταν ελάχιστη ακόμη και αν ληφθεί υπόψη η ανακάλυψη εκ νέου των γερμανικών προσεγγίσεων τη δεκαετία του 1980. Η επίδραση των Γερμανών στρατηγών στους νέους αξιωματικούς του ομοσπονδιακού στρατού υπήρχε, αν και η στάση του πληθυσμού στη Δυτική Γερμανία το 1955 απέναντι στον στρατό ήταν το ακριβώς αντίθετο σε σχέση με ότι συνέβαινε την εποχή του Γ΄ Ράιχ. Ίσως η γερμανική προσέγγιση στον πόλεμο με τεθωρακισμένα θα πρέπει να ειδωθεί ως έχουσα επηρεάσει πολλούς ΝΑΤΟϊκούς στρατούς και όχι μόνο την Bundeswehr και τον αμερικανικό στρατό.

Έχετε γράψει το πρώτο κεφάλαιο ενός βιβλίου με δοκίμια που τιτλοφορείται «Ρόμελ: Μία επαναξιολόγηση». Φυσικά, η φήμη του Ρόμελ ως διοικητή δυνάμεων τεθωρακισμένων αγγίζει τα όρια του θρύλου. Το άξιζε;

Όχι, δεν νομίζω ότι ήταν εντελώς αντάξιος της φήμης του. Στη Δυτική Έρημο συχνά υπερέβαλε τις δυνατότητες του. Η αποστολή του ήταν ουσιαστικά να αναχαιτίσει τους Βρετανούς. Θα μπορούσε να παρατείνει την εκστρατεία εάν ήταν περισσότερο προσεκτικός και δεν εξαπέλυε αχρείαστες αντεπιθέσεις. Αλλά ως πρώην λοχαγός του αυτοκρατορικού στρατού δεν νομίζω ότι μπορούσε να συγκρατηθεί. Οι αντεπιθέσεις ήταν στο αίμα του. Για τη Νορμανδία όμως πιστεύω ότι η τελειωτική κρίση δεν έχει διατυπωθεί ακόμη. Όπως γράφω στο βιβλίο οι Γερμανοί έπρεπε να αποφασίσουν αν θα έβαζαν τα άρματα τους κοντά στις παραλίες, ελπίζοντας ότι θα μπορούσαν να εξολοθρεύσουν τουλάχιστον κάποιες από τις αποβάσεις, ή αν θα τα κρατούσαν πίσω για μία ισχυρή αντεπίθεση. Προσπαθώντας να κάνουν και τα δύο, που ήταν ο συμβιβασμός στον οποίο έφτασε ο Χίτλερ, εξασφάλισαν ότι δεν θα μπορούσαν να πετύχουν τίποτα από τα δύο. Αυτή η αποτυχία δεν μπορεί να αποδοθεί στον Ρόμελ. Αλλά η απουσία του από το μέτωπο στις 6 Ιουνίου 1944 γιατί είχε επιστρέψει στη Γερμανία για τα γενέθλια της συζύγου του θα μπορούσε να επιφέρει κάποια κριτική.

Ένα από τα σημεία που θίγετε στο βιβλίο σας είναι ο ρόλος που έχουν παίξει τα τεθωρακισμένα σε πεδία που θεωρήθηκαν από τους ειδικούς ως όχι κατάλληλα για αυτά. Πιστεύετε ότι οι στρατιωτικοί ηγέτες τείνουν να υποτιμούν τη δυνατότητα των τεθωρακισμένων να ενεργήσουν σε δύσκολα εδάφη;

Κάθε φορά στην ιστορία όπου στρατιωτικοί ή πολιτικοί αποφάσισαν ότι κάποιο έδαφος δεν μπορούσε να κατακτηθεί από τεθωρακισμένα υπήρξε μία σειρά λόγων που τους είχε οδηγήσει σε αυτό το εσφαλμένο συμπέρασμα. Στην περίπτωση της Γαλλίας, τον Μάιο του 1940, η Γραμμή Μαζινό ήταν η μεγάλη επένδυση που εγγυόνταν τη γαλλική ασφάλεια. Αυτό δημιούργησε ένα κλίμα στο οποίο ήταν πολύ δύσκολο να υποστηρίξει κανείς ότι οι Γερμανοί μπορεί να προσπαθούσαν να αιφνιδιάσουν, να πάρουν ρίσκα και να περάσουν τις τεθωρακισμένες μεραρχίες τους από το δάσος. Η Κορέα και το Βιετνάμ έδειξαν πάλι ότι οι αξιωματικοί δεν μελετούν την ιστορία αρκετά. Τα άρματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν στις ερήμους, στα βουνά, στις ζούγκλες και, κάτω από ορισμένες συνθήκες, ακόμη και στους ορυζώνες. Το δύσκολο έδαφος δεν είναι αδιάβατο για τα τεθωρακισμένα αν οι διοικητές εξετάσουν προσεκτικά πως θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που αυτό τους επιβάλει.

Ποια ήταν τα διδάγματα που πήραν οι μεγάλες δυνάμεις από τους Αραβοϊσραηλινούς Πολέμους του 1967 και του 1973; Τι μας λένε αυτές οι συγκρούσεις για την περίπτωση που οι τεθωρακισμένες δυνάμεις της Δύσης και των Σοβιετικών της εποχής συγκρούονταν;

Τα διδάγματα του Πολέμου των Έξι Ημερών για τα τεθωρακισμένα υπερκαλύφθηκαν από τη συντριπτική προληπτική επίθεση της ισραηλινής αεροπορίας. Σε ότι αφορά τα τεθωρακισμένα τα διδάγματα από αυτόν τον πόλεμο ενίσχυσαν πολλά από αυτά που είχαν προκύψει από τον Β΄ Π.Π. Όμως στην περίπτωση του Πολέμου του Γιομ Κιπούρ υπήρξαν πολλά διδάγματα, ακόμη και αν κάποια ήταν γνωστά από προηγούμενες συγκρούσεις. Ένα από τα πιο προφανή ήταν να μην αντεπιτίθεσαι απερίσκεπτα με άρματα μάχης που δεν υποστηρίζονται από τα άλλα όπλα. Ο ισραηλινός στρατός πλήρωσε πολύ ακριβά τις βιαστικές αντεπιθέσεις του στο Σινά στην αρχή του πολέμου. Για μένα όμως το πιο προφανές δίδαγμα ήταν ότι η επιτυχής άμυνα απέναντι σε μεγάλους αριθμούς σοβιετικών τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης ήταν δυνατή ακόμη και σε αναλογίες 10-1. Αυτό που επιδείχθηκε στα Υψώματα του Γκολάν ήταν ότι μία απελπισμένη άμυνα, ακόμη και με μικρές και πρόχειρα συγκροτημένες δυνάμεις, μπορούσε να σημάνει τη διαφορά μεταξύ μίας σύγκρουσης που θα γίνονταν πυρηνική και μίας που θα παρέμενε συμβατική. Γνωρίζουμε ότι τα πυρηνικά όπλα του Ισραήλ είχαν τεθεί σε συναγερμό. Για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του Μάκναμαρα στην κρίση της Κούβας «ήμασταν τυχεροί». Αν δεν ήταν η άμυνα του ισραηλινού στρατού στο Γκολάν μπορεί να είχαμε έναν πυρηνικό πόλεμο. Εάν οι δυνάμεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας επιτίθονταν στην Κεντρική Ευρώπη τη δεκαετία του 1970 ή του 1980 είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς τι θα συνέβαινε. Όμως, η μάχη στο Γκολάν υποδεικνύει ότι ακόμη και μικρής κλίμακας ενέργειες, ο αγώνας για τη διατήρηση μιας γέφυρας για παράδειγμα, μπορεί να είχαν δυσανάλογα μεγάλη επίδραση.

Πολλές φορές τον προηγούμενο αιώνα πολλοί διακήρυξαν ότι νέες τεχνολογίες θα έφερναν το τέλος της εποχής των αρμάτων. Καθώς δείχνει το βιβλίο σας τα τεθωρακισμένα συνεχίζουν να είναι σημαντικά στο πεδίο της μάχης παρά τις επανειλημμένες αναγγελίες του θανάτου τους. Θα συνεχίσουν τα τεθωρακισμένα να παίζουν κεντρικό ρόλο στη χερσαία μάχη στο προβλεπτό μέλλον;

Αντιμετωπίζω με σκεπτικισμό τις περιοδικές αναγγελίες θανάτου των αρμάτων. Τα άρματα και τα οχήματα που τα υποστηρίζουν όχι μόνο καταλαμβάνουν έδαφος αλλά και μπορούν να το κρατήσουν. Όπως φάνηκε στο Ιράκ μπορούν να είναι αποτελεσματικά στις πόλεις. Οι ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας και του Ισραήλ συνεχίζουν να επενδύουν σημαντικά στα τεθωρακισμένα τους. Χρειάζεται κανείς απλώς να κοιτάξει στις πιο πρόσφατες συγκρούσεις στην ανατολική Ουκρανία, στη Συρία και στο Ιράκ για να δει ότι τα άρματα μάχης και οι μηχανοκίνητες δυνάμεις δεν απορρίπτονται από τους στρατούς που πολεμούν σήμερα. Υπάρχει ένας αριθμός από βίντεο στο YouTube  που δείχνουν συριακά (και άλλα) άρματα να καταστρέφονται από αντιαρματικούς πυραύλους. Όμως, παρά αυτές τις απώλειες οι Σύριοι συνέχισαν να στηρίζονται στις τεθωρακισμένες τους δυνάμεις.

Γίνονται υποθέσεις για το ότι νέες τεχνολογίες θα ξεπεράσουν τα άρματα, όπως χερσαία μη-επανδρωμένα οχήματα με κάμερες και πυραύλους, σμήνη από μίνι υποπυρομαχικά και μη-επανδρωμένα αεροσκάφη με πυρομαχικά εναντίον των αρμάτων. Όμως, όπως μπορεί να σας πει κάθε μελετητής του θέματος, ένα νέο όπλο δεν θα καταστήσει το άρμα παρωχημένο αλλά θα οδηγήσει την άλλη πλευρά να εξοπλιστεί με το ίδιο όπλο ή να υιοθετήσει αντίμετρα. Οι νέες τεχνολογίες θα επιφέρουν προσαρμογές στη δομή της ομάδας συνδυασμένων όπλων.

Όπου διάφοροι στρατοί δεν θα χρησιμοποιήσουν τεθωρακισμένες δυνάμεις αυτό μάλλον θα οφείλεται στο γεγονός ότι οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών θα έχουν αποφασίσει ότι δεν έχουν τα χρήματα για να τα αποκτήσουν. Αλλά όταν έρθουν αντιμέτωπες με αντιπάλους που κατέχουν βαριά τεθωρακισμένα τότε ένα γρήγορο διάβασμα του βιβλίου μου ή άλλων εργασιών είναι αρκετό για να καταλάβει κανείς ποιο θα είναι το αποτέλεσμα! Οι τεθωρακισμένες δυνάμεις κοστίζουν ακριβά, αλλά αν δεν τις διαθέτεις τότε θα πρέπει να προσεύχεσαι να μην σου επιτεθούν οι αντίπαλοι σου. 

Σχετικές αναρτήσεις

Το Γερμανικό Όπλο των Τεθωρακισμένων: Μία Συνέντευξη με τον R. L. DiNardo