Τακτικές Ασκήσεις με Πραγματικά Πυρά

Οι τακτικές ασκήσεις με πραγματικά πυρά είναι το κορυφαίο μέσο για την εκπαίδευση των χερσαίων δυνάμεων, ιδιαίτερα δε όταν οι ενέργειες του αντιπάλου αναπαρίστανται με αξιόπιστο τρόπο ώστε να μπορούν να εξάγονται μετρήσιμα αποτελέσματα, τα οποία να οδηγούν σε ουσιαστικά συμπεράσματα. Ο αμερικανικός στρατός διεξάγει τέτοιου είδους ασκήσεις στο Εθνικό Κέντρο Εκπαίδευσης (National Training Center – NTC) στην Έρημο Μοχάβε, στην Καλιφόρνια.

Ο Αντισυνταγματάρχης Bradford T. Duplessis κατέχει πτυχίο στη μικροβιολογία και μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στις διεθνείς σχέσεις, προέρχεται από τις μονάδες ιππικού και διατέλεσε αρχιεκπαιδευτής στο NTC. Στο άρθρο του «Our Readiness Problem: Brigade Combat Team Lethality» που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ARMOR (τεύχος: Φθινόπωρο 2017) ο Duplessis συνδέει άμεσα το ζήτημα της ετοιμότητας του αμερικανικού στρατού με τη φονικότητα των ταξιαρχιών του, παρουσιάζει τις δυσχέρειες που καταγράφονται στις ασκήσεις με πραγματικά πυρά στο NTC και προτείνει λύσεις για τη βελτίωση των επιδόσεων των αμερικανικών ταξιαρχιών, οι οποίες έχουν ευρύτερο ενδιαφέρον.

Ακολουθεί το κείμενο του Duplessis.

«Η θεμελιώδης αποστολή μας είναι μοναδική και δεν είναι άλλη από το να νικήσουμε στην ύστατη δοκιμασία της χερσαίας μάχης. Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι ο στρατός μας θα παραμείνει η κορυφαία μάχιμη δύναμη στον κόσμο. Η ετοιμότητα για τη διεξαγωγή της χερσαίας μάχης είναι –και θα παραμείνει- η Νο. 1 προτεραιότητα του αμερικανικού στρατού. Η ετοιμότητα είναι το Νο. 1 και δεν υπάρχει άλλο Νο. 1».

Στρατηγός Mark A. Milley, 39^ος Αρχηγός του Στρατού

Εάν επιδίωξη μας είναι να επιτύχουμε στη Νο. 1 προτεραιότητα του Στρατηγού Milley τότε πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της φονικόττας των ταξιαρχιών μας. Το παρών άρθρο θα χρησιμοποιήσει τα δεδομένα που Πίνακα 1, τα οποία παρουσιάζουν τη φονικότητα της αμερικανικής ταξιαρχίας σε ασκήσεις με πραγματικά πυρά στο NTC, καθώς και παρατηρήσεις από το «Στοιχείο Ασκήσεων με Πραγματικά Πυρά» του NTC, ως αφετηρία της συζήτησης για τις προκλήσεις που θέτει το ζήτημα της φονικότητας, καθώς και πιθανές απαντήσεις σε αυτές.

Πίνακας 1. Φονικότητα της ταξιαρχίας. Ο πίνακας αυτός παρουσιάζει τη φονικότητα τεσσάρων τεθωρακισμένων ταξιαρχιών που εκπαιδεύτηκαν με πραγματικά πυρά στο NTC. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 94% των «εχθρικών» συστημάτων που «καταστράφηκαν» σε αυτές τις ασκήσεις, καταστράφηκαν από άμεσα πυρά (συμπεριλαμβανομένων και ΕΕ/Π), πράγμα που σημαίνει ότι οι σχηματισμοί μας διεξήγαγαν μία «δίκαιη» μάχη.

Δύο ζητήματα επιδεινώνουν το πρόβλημα της φονικότητας που αντιμετωπίζουμε.

Το πρώτο, είναι το σύστημα διαχείρισης του προσωπικού μας που δεν επιτρέπει την κατάκτηση ουσιωδών πολεμικών ικανοτήτων, πράγμα που εντείνεται από ένα έλλειμμα εμπειρίας σε αποφασιστικές επιχειρήσεις (Decisive Action –DA- Operations) στο αντίστοιχο κλιμάκιο.

Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι η εκπαίδευση με πραγματικά πυρά στις έδρες των μονάδων δεν παρέχει τις προκλήσεις που απαιτούνται ώστε να αναπτυχθεί στο προσωπικό η ικανότητα και το αίσθημα εμπιστοσύνης, που με τη συχνή επανάληψη, παράγουν έμπειρους ηγέτες και φονικούς σχηματισμούς στο επίπεδο της ταξιαρχίας και κάτω.

Παρατηρήσεις από την εκπαίδευση με πραγματικά πυρά στο NTC

Πριν από τη συζήτηση για τις παρατηρήσεις από την εκπαίδευση με πραγματικά πυρά στο NTC θα πρέπει να γίνει αναφορά στο επιχειρησιακό περιβάλλον που παρέχεται σε αυτό. Το περιβάλλον στο NTC είναι το καλύτερο στον στρατό μας, γιατί είναι το μοναδικό που επιτρέπει στον διοικητή μιας ταξιαρχίας να ενεργήσει απέναντι σε έναν ισοδύναμο αντίπαλο συγχρονίζοντας τις δυνατότητες της ταξιαρχίας του και αυτές που του παρέχονται από προϊστάμενα κλιμάκια σε συνθήκες ενεργείας με πραγματικά πυρά.

Επιπλέον, το περιβάλλον στο NTC είναι ρεαλιστικό και σύνθετο. Οι ασκούμενοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα οπλικά τους συστήματα ακόμη και στην ελάχιστη απόσταση ασφαλείας τους. Γενικά, οι ασκούμενοι καλούνται να, διεξάγουν μία προπαρασκευασμένη επίθεση και αμέσως μετά να προετοιμαστούν για να αντιμετωπίσουν την εχθρική αντεπίθεση, απέναντι σε έναν σκεπτόμενο αντίπαλο

Το «Στοιχείο Ασκήσεων με Πραγματικά Πυρά» στο NTC διαθέτει μία μόνιμη δύναμη απεικόνισης του εχθρού (Opposing Force - OPFOR), η οποία αποτελείται από τον διοικητή της, έναν αξιωματικό πυρών και έναν χειριστή εξομοίωσης. Η OPFOR «μάχεται» την ασκούμενη ταξιαρχία σε περιβάλλον ηλεκτρονικής εξομοίωσης και οι ενέργειες της αναπαρίστανται στο έδαφος με στόχους που εμφανίζονται αιφνιδίως, επιτρέποντας στην Ομάδα Επιχειρήσεων του NTC να «πολεμήσει» την ασκούμενη ταξιαρχία σύμφωνα με τις προβλέψεις του εγχειριδίου «Decisive Action Training Environment, έκδοση 2.2». Ο διοικητής της OPFOR μπορεί να μετακινεί δυνάμεις, να εμπλέκει πυρά πυροβολικού και όλμων, χημικά όπλα, και να συγχρονίσει τις ενέργειες ατάκτων στα μετόπισθεν της ασκούμενης ταξιαρχίας με τις ενέργειες των συμβατικών εχθρικών δυνάμεων στο μέτωπο της, ώστε η διοίκηση της να πιεστεί στα όρια της. Αυτό επιτρέπει στους ασκούμενους διοικητές να διαπιστώνουν τα αποτελέσματα των ενεργειών τους ή της αδράνειας τους.

Επιπλέον, οι ασκήσεις με πραγματικά πυρά δεν αφήνουν αμέτοχο κανένα τμήμα της ταξιαρχίας. Για παράδειγμα, το τάγμα υποστηρίξεως (ΤΥΠ) της ταξιαρχίας ασκείται με πραγματικά πυρά στην περιοχή διοικητικής μερίμνης (ΠΔΜ) της ταξιαρχίας, όπου το προσωπικό του πρέπει να χρησιμοποιήσει ομαδικά όπλα, νάρκες claymore, αντιαρματικά ΑΤ4, να καλέσει επιθετικά ελικόπτερα και έμμεσα πυρά. Το αποτέλεσμα είναι επιπλέον πίεση στις δυνατότητες της ασκούμενης ταξιαρχίας, καθώς το ΤΥΠ θα πρέπει και να μάχεται για να επιβιώσει και να ανεφοδιάζει τα μάχιμα κλιμάκια της ταξιαρχίας στις αποστάσεις που προβλέπονται.

Ο συγχρονισμός της ταξιαρχίας και η επίδραση του στη φονικότητα

Για τον στρατό μας αποτελεί πρόκληση η φονικότητα των ταξιαρχιών του και ο συγχρονισμός των ενεργειών τους ώστε να ενισχύετε η φονικότητα τους. Ως παράδειγμα, η Εικόνα 1 δείχνει τα ζητήματα που ανέκυψαν σχετικά με τον συγχρονισμό των πολεμικών λειτουργιών ασκούμενης ταξιαρχίας κατά τη διάρκεια επιχείρησης διάσπασης κωλύματος, σε περιβάλλον πραγματικών πυρών.

Εικόνα 1. Δημιουργία προϋποθέσεων από την ασκούμενη ταξιαρχία που θα εξυπηρετήσουν τη διάσπαση του κωλύματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ασκούμενη ταξιαρχία προσπάθησε σκληρά για να καταστείλει τα εχθρικά τμήματα που κατείχαν θέσεις που επιτηρούσαν το κώλυμα. Η ασκούμενη ταξιαρχία χρησιμοποίησε άμεσα και έμμεσα πυρά, αλλά η χρήση του καπνού ήταν αναποτελεσματική γιατί η δύναμη διασπάσεως ήταν ορατή από τον αντίπαλο όταν ενεπλάκη.

Ο συγχρονισμός της ταξιαρχίας: τα βασικά της διάσπασης

Αν και η περίπτωση της Εικόνας 1 προέρχεται από πρόσφατη κριτική μετά την ενέργεια (After Action Review – AAR) το πρόβλημα που φαίνεται σε αυτήν παρατηρείται από τους εκπαιδευτές στο NTC κάθε μήνα. Πιο συγκεκριμένα, οι ασκούμενες ταξιαρχίες δυσκολεύονται να συγχρονίσουν τις βασικές λειτουργίες που επιτυγχάνουν τη διάσπαση και συχνά καταλήγουν να εμπλέκουν διαδοχικά περιορισμένο αριθμό βλημάτων Υψηλής Εκρηκτικότητας 155 χλστ. για να καθηλώσουν τον αντίπαλο και καπνογόνα βλήματα για τύφλωση. Οι ασκούμενες ταξιαρχίες δυσκολεύονται να πετύχουν τη συγκέντρωση των επιθυμητών αποτελεσμάτων από διαφορετικά μέσα στον σωστό τόπο και χρόνο ώστε η ασκούμενη ταξιαρχία να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση.

Παρατηρείται ότι τα πυρά καθήλωσης ή τύφλωσης που βάλλει το πυροβολικό των ασκούμενων είναι αναποτελεσματικά για δύο λόγους.

Ο πρώτος είναι ότι η επίγεια αναγνώριση αποτυγχάνει να αναγνωρίσει έγκαιρα το κώλυμα και το σημείο όπου θα το διασπάσει η ταξιαρχία, καθώς και να εξακριβώσει τη σύνθεση και τη διάταξη των εχθρικών τμημάτων που το επιτηρούν. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αδυναμία να βελτιστοποιηθεί το σχέδιο πυρός της ασκούμενης ταξιαρχίας πριν αυτή περάσει τη γραμμή εξορμήσεως, με προφανή επίδραση στην ικανότητα της να προσδιορίσει τεχνικά και τακτικά σημεία εκτέλεσης (trigger points) που θα παράσχουν έγκαιρα πυρά, συγχρονισμένα με τον ελιγμό.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι οι διοικητές δεν βρίσκονται στην κατάλληλη θέση, ώστε να παρατηρούν τις συνθήκες τις οποίες πρέπει να διαμορφώσουν.

Και οι δύο λόγοι, που αναφέρθηκαν παραπάνω, προέρχονται από ένα πραγματικό πρόβλημα: έλλειμμα εμπειρίας.

Καθήλωση του εχθρού με πυρά ευθυτενούς τροχιάς και διαχείριση πυρομαχικών

Για να καταδείξουμε περαιτέρω τα προβλήματα φονικότητας και εμπειρίας που αντιμετωπίζουμε έχει αξία να αναφερθούμε στη διαχείριση των πυρομαχικών και πως αυτή σχετίζεται με το σχέδιο πυρός όπλων ευθυτενούς τροχιάς της ταξιαρχίας. Οι ταξιαρχίες, συνήθως, διανέμουν τα πυρομαχικά τους σε τρίτα, ώστε κάθε τακτικό συγκρότημα τάγματος/επιλαρχίας να λαμβάνει τον ίδιο αριθμό βλημάτων πυροβόλων αρμάτων, πυροβόλων Bradley, πυραύλων TOW κλπ, παρά το γεγονός ότι το κάθε τακτικό συγκρότημα μπορεί να έχει διαφορετική αποστολή. Έτσι, η διαχείριση των πυρομαχικών μπορεί να μην υποστηρίζει επαρκώς το σχέδιο πυρών όπλων ευθυτενούς τροχιάς, που απαιτείται για την καθήλωση των εχθρικών τμημάτων που επιτηρούν το κώλυμα. Το αποτέλεσμα αυτού θα είναι χρονικά διαστήματα κατά τα οποία τα εχθρικά τμήματα δεν θα καθηλώνονται αποτελεσματικά και, τελικά, ένα σχέδιο πυρός που δεν θα εξυπηρετήσει τη διάσπαση του κωλύματος ή την επακόλουθη μεταφορά των αμέσων πυρών σε επόμενες γνωστές ή ύποπτες εχθρικές θέσεις, καθώς η δύναμη διασπάσεως θα εξέρχεται από το κώλυμα.

Η εμπειρία της διοίκησης της ασκούμενης ταξιαρχίας στο πόσος χρόνος χρειάζεται για να καθηλωθεί μία συγκεκριμένη εχθρική απειλή, ώστε να εξυπηρετηθεί η διάσπαση ενός κωλύματος, θα πρέπει να αποτελεί τη βάση της κατανομής των πυρομαχικών. Επίσης, η εμπειρία αυτή θα πρέπει να αποτελεί και τη βάση της οργάνωση των τακτικών της συγκροτημάτων.

Καθώς η ασκούμενη ταξιαρχία μεταβαίνει από την επίθεση στην άμυνα τυχόν κακή κατανομή των πυρομαχικών θα έχει ως αποτέλεσμα κάποιο τακτικό συγκρότημα να ξεμείνει από πυρομαχικά, καθώς θα εμπλέκεται με την εχθρική δύναμη αντεπίθεσης, και πιθανόν ο διοικητής της ταξιαρχίας να αναγκαστεί να εμπλέξει την εφεδρεία του, όχι για να εκμεταλλευτεί κάποια ευκαιρία, αλλά επειδή οι υφιστάμενοι του δεν είχαν την απαιτούμενη εμπειρία στην κατανομή των πυρομαχικών.

Στο τεύχος Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου 1993, του περιοδικού ARMOR, ο Ταγματάρχης Derek Miller και ο Λοχαγός Rick Averna πραγματεύτηκαν την παραπάνω απαίτηση του σχεδίου άμεσων πυρών ως εξής:

«Η συγκέντρωση των πυρών έχει την έννοια της ακριβούς προσβολής πολλών εχθρικών στόχων ταυτόχρονα. Η προσβολή πολλών στόχων σε βάθος αποτρέπει τον εχθρό από το να μπορεί να εμπλέκει τις φίλιες δυνάμεις διαδοχικά και να συγκεντρώνει τα πυρά του εκεί που αυτός επιθυμεί… Ο διοικητής πρέπει να κατανοεί πλήρως την αποστολή, τον εχθρό, το έδαφος και τον χρόνο. Για να επιτύχει ο διοικητής την απαιτούμενη συγκέντρωση πυρός που απαιτεί η αποστολή του, πιθανόν το μεγαλύτερο μέρος της δύναμης του να πρέπει να δώσει αγώνα ώστε κρίσιμα οπλικά συστήματα να βρεθούν σε τέτοιες θέσεις από τις οποίες να επηρεάσουν καθοριστικά το κρίσιμο σημείο της μάχης».

Είναι δεδομένο ότι το σημείο της εισχώρησης είναι και το κρίσιμο σημείο σε μια επιχείρηση διάσπασης. Στην Εικόνα 2 διαφαίνεται πως η αποτυχία να καθηλωθεί και να τυφλωθεί αποτελεσματικά ο αντίπαλος είχε ως αποτέλεσμα η δύναμη διασπάσεως να εμπλακεί, χωρίς οι συνθήκες επιτυχίας να έχουν ικανοποιηθεί. Ειδικότερα, η Εικόνα 2 παρέχει ένα στιγμιότυπο των εχθρικών θέσεων που δεν έχουν καθηλωθεί ή τυφλωθεί ενώ τα φίλια τμήματα ενεργούν μέσα στα δύο σημεία εισχωρήσεως.

Εικόνα 2 Το έλλειμμα συγχρονισμού στις ενέργειες της ταξιαρχίας κατά τη διάσπαση έχει ως αποτέλεσμα να μην καθηλώνονται και τυφλώνονται αποτελεσματικά τα εχθρικά τμήματα που μπορούν να βάλλουν εναντίον της φίλιας δύναμης διασπάσεως, καθώς αυτή διέρχεται από τα σημεία εισχωρήσεως.  

Διαχείριση προσωπικού

Στμ: Σε αυτό το τμήμα του άρθρου ο Duplessis εκθέτει τα προβλήματα που δημιουργούνται στην εκπαίδευση του αμερικανικού στρατού από ζητήματα διαχείρισης προσωπικού. Επειδή τα ζητήματα αυτά είναι ιδιαιτερότητες αποκλειστικά του αμερικανικού στρατού γι΄ αυτό έκρινα σκόπιμο να μην παραθέσω το συγκεκριμένο τμήμα.

Αναζωογονώντας την εκπαίδευση με πραγματικά πυρά στις έδρες των μονάδων

Το παρών άρθρο ασχολήθηκε εκτενώς με την επίδραση που έχει η παρούσα διαχείριση του προσωπικού στην ετοιμότητα, που εδώ έχει ορισθεί ως φονικότητα. Όμως, ακόμη και με το σωστό προσωπικό δυσκολευόμαστε να βελτιώσουμε τη φονικότητα επειδή στις έδρες των μονάδων μας δεν διεξάγουμε εκπαίδευση με πραγματικά πυρά κάτω από τις σωστές συνθήκες. Έτσι, όταν οι ταξιαρχίες αντιμετωπίζουν την πολυπλοκότητα του επιχειρησιακού περιβάλλοντος του NTC οι διοικητές τους δεν επιδεικνύουν την απαιτούμενη ικανότητα –που οικοδομείται από την επανάληψη και την εμπειρία- για να συγχρονίσουν τις επιχειρήσεις τους.

Αναγνωρίζοντας ότι στα Κέντρα Εκπαίδευσης Μάχης (Combat Training Centers – CTC) υπάρχουν δυνατότητες που δεν υπάρχουν στις έδρες των μονάδων οι διοικητές σε κάθε κλιμάκιο πρέπει να επανεξετάσουν τους εκπαιδευτικούς τους σκοπούς και τις συνθήκες υπό τις οποίες οικοδομούν τη φονικότητα των τμημάτων τους. Η επανεξέταση αυτή θα πρέπει να συμπεριλάβει τα προγράμματα των βολών των μονάδων και την εκπαίδευση των επιτελείων.

Η επιστροφή στον εξαμηνιαίο κύκλο πιστοποίησης ικανότητας ισοδυναμεί με περισσότερες επαναλήψεις φονικότητας

Η σταθερότητα στη διαχείριση του προσωπικού και οι περισσότερες επαναλήψεις μέσω της επιστροφής στον εξαμηνιαίο κύκλο πιστοποίησης ικανότητας θα ήταν ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση για την επαύξηση της φονικότητας των πληρωμάτων, γιατί θα παρήγαγε όχι μόνο πληρώματα, αλλά έμπειρα πληρώματα. Η εμπειρία που χτίζεται με τον χρόνο ισοδυναμεί με ετοιμότητα – που στη δουλειά μας σημαίνει φονικότητα.

Ελαχιστοποιώντας το διάστημα από την εμφάνιση της απειλής μέχρι την πρόσκτηση του στόχου

Ένας άλλος τρόπος επαύξησης της φονικότητας είναι η βελτίωση των τεχνικών των πληρωμάτων στην ανίχνευση του εδάφους και στην πρόσκτηση των στόχων. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αποκατασταθεί αυτό το έλλειμμα στην εκπαίδευση. Οι επιλογές εξομοίωσης που παρέχονται στο Προηγμένο Σύστημα Εκπαίδευσης Πυροβολητών (Advanced Gunnery Training System – AGTS) και στο Προηγμένο Σύστημα Εκπαίδευσης Bradley (Bradley Advanced Training System – BATS) εξασφαλίζουν ότι τα πληρώματα μας έχουν όχι μόνο τις ελάχιστες ικανότητες που απαιτούνται στις ασκήσεις με πραγματικά πυρά αλλά μπορούν να ανταποκριθούν και σε πολυπλοκότερα σενάρια, που μπορούν να συνταχθούν από τους αρχιπυροβολητές και τους αρχιεκπαιδευτές στις μονάδες. 

Για παράδειγμα, το σύστημα AGTS έχει περισσότερες από εκατό προχωρημένες ασκήσεις πρόσκτησης και προσβολής των στόχων, αφότου τα πληρώματα μας περάσουν το βασικό επίπεδο που απαιτείται για τις ασκήσεις με πραγματικά πυρά, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε πριν την πιστοποίηση των πληρωμάτων, είτε ως μέρος της συντήρησης της εκπαίδευσης τους. Οι πολυπλοκότερες αυτές ασκήσεις επιτρέπουν στους εκπαιδευτές να μεταβάλλουν τις συνθήκες ορατότητας, υποχρεώνοντας τα πληρώματα να προσαρμόζουν ανάλογα τις τεχνικές αναζήτησης που χρησιμοποιούν. Αυτές οι ασκήσεις συνδυασμένες με μία ενδελεχή «κριτική μετά την ενέργεια» θα άρουν τις δυσκολίες που παρατηρούνται στο ζήτημα της πρόσκτησης των στόχων στο NTC.

Ο ρόλος και οι ευθύνες των αρχιπυροβολητών

Οι αρχιπυροβολητές (master gunners) έχουν κρίσιμο ρόλο να παίξουν στην επαύξηση της φονικότητας. Πέρα από τη συμβολή τους στην ανάπτυξη του προγράμματος εκπαίδευσης στην τεχνική της βολής, οι αρχιπυροβολητές των ουλαμών και των ιλών θα πρέπει να βοηθούν τους διοικητές ώστε τα πληρώματα να εμπεδώσουν τις αρχές που αφορούν τον έλεγχο του πυρός. Επιπλέον, οι αρχιπυροβολητές θα πρέπει να εκπαιδεύουν τα πληρώματα στις δυνατότητες των εχθρικών οπλικών συστημάτων, ώστε οι ουλαμαγοί μας να κατανοούν πλήρως πότε πρέπει να μεταβούν από την κίνηση στον ελιγμό και πότε το τμήμα τους για να μπορέσει να καταλάβει μία πλεονεκτική θέση χρειάζεται υποστήριξη από πυρά καθηλώσεως ή καπνογόνα.

Στη συνέχεια, είναι ευθύνη του ουλαμαγού να ορίσει μέτρα ελέγχου στο έδαφος που διευκολύνουν τον ελιγμό του ουλαμού και τον συγχρονίζουν με τα πυρά υποστηρίξεως.

Στο επίπεδο της μονάδας και της ταξιαρχίας η ενσωμάτωση των αρχιπυροβολητών στη Στρατιωτική Διαδικασία Λήψης Απόφασης (ΣΔΙΛΑ) είναι κρίσιμη. Αυτοί οι έμπειροι υπαξιωματικοί εκπαιδευτές δεν συμβάλλουν μόνο στην κατανόηση της απειλής, αλλά θα πρέπει να συμμετέχουν στις συζητήσεις που αφορούν την κατανομή των πυρομαχικών και τους ρυθμούς καταναλώσεως τους, μέσω της αντίληψης τους για τα τακτικά έργα, όπως η υποστήριξη διά πυρών και η επίθεση, που ανατίθενται στα διάφορα τμήματα.

Αναπτύσσοντας ηγήτορες που μπορούν να πολεμήσουν

Η τεχνική της βολής είναι η ελάχιστη βάση της φονικότητας. Στην εκπαίδευση στην τεχνική της βολής στα πεδία βολής τα πληρώματα μας γνωρίζουν τις διαδρομές και τους στόχους που πρέπει να προσβάλλουν. Το επόμενο βήμα, στην εκπαίδευση τους, είναι η επαύξηση της πολυπλοκότητας. Τα πληρώματα μας, οι ομάδες μας και οι ουλαμοί μας πρέπει να αντιμετωπίζουν έναν ευπροσάρμοστο εχθρό, που θα αναγκάζει τους διοικητές να αναπτύξουν σχέδια αμέσων και εμμέσων πυρών και στη συνέχεια να τα προσαρμόσουν ανάλογα με την αποστολή, τον εχθρό και το έδαφος.

Στην Εικόνα 2 φαίνεται μία χαμένη ευκαιρία, όπου ένας έμπειρος διοικητής θα είχε επιδράσει στις επιχειρήσεις της ταξιαρχίας του φέρνοντας επαρκή μαχητική ισχύ σε κατάλληλες θέσεις ώστε να καθηλώσει τον αντίπαλο και να εξυπηρετήσει τη διάσπαση. Οι ηγήτορες μας πρέπει να αντιμετωπίζουν παρόμοια τακτικά προβλήματα και στις έδρες των μονάδων. Η μέθοδος που ακολουθούνταν παλαιότερα, όπου οι διοικητές έκαναν αναγνώριση πεζή, στη συνέχεια γίνονταν προάσκηση χωρίς πυρά, μετά προάσκηση με αβολίδωτα και τέλος γίνονταν η άσκηση με πραγματικά πυρά, ακριβώς με τον τρόπο που είχαν γίνει οι προασκήσεις δεν επιτρέπει στους ηγήτορες μας και στα τμήματα τους να επιτύχουν απέναντι στις άγνωστες προκλήσεις του μέλλοντος.

Αν και οι εκπαιδευτικές μας εγκαταστάσεις στις έδρες των μονάδων δεν διαθέτουν τους 1.600 αιφνιδίως εμφανιζόμενους στόχους και τους 300 σκληρούς στόχους που υπάρχουν στην περιοχή ασκήσεων με πραγματικά πυρά στο NTC, η διαμόρφωση των σεναρίων των ασκήσεων μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες όπου οι ηγήτορες θα πάρουν αποφάσεις και θα μάθουν μέσα από τα αποτελέσματα αυτών των αποφάσεων. Η επίτευξη του παραπάνω στόχου απαιτεί μία αλλαγή υποδείγματος από την τάση να επικεντρωνόμαστε στην πιστοποίηση των πληρωμάτων ως καθοριστική ένδειξη της ετοιμότητας μας στην τάση να επικεντρωθούμε στην εκπαίδευση των ηγητόρων μας, όπως αυτή συνδέεται με τη φονικότητα.

Αν και «βλάσφημο» σε μερικούς, με τη διεξαγωγή βολών ουλαμού, όπου ο αρχιπυροβολητής κατευθύνει την κίνηση των πληρωμάτων σε συγκεκριμένες θέσεις μάχης, από όπου θα εμπλέξουν τους στόχους τους χάνονται ευκαιρίες για την εκπαίδευση στη φονικότητα και για ενέργειες που προάγουν τη φονικότητα. Για παράδειγμα, η ανάπτυξη μέτρων ελέγχου από τους ουλαμαγούς που θα βασίζονταν στον πίνακα εχθρικής καταστάσεως και στην ανάλυση των μέγιστών αποστάσεων εμπλοκής των εχθρικών οπλικών συστημάτων θα έβαζε την τεχνική της βολής στην τακτική σχεδίαση.

Η ενσωμάτωση της τεχνικής της βολής στην τακτική σχεδίαση θα πρέπει να αποτελέσει ένα αντικείμενο στο οποίο οι διοικητές των ταγμάτων/επιλαρχιών θα εκπαιδεύουν και θα διδάσκουν τους ουλαμαγούς τους. Ακόμη και χωρίς στρατεύματα η εξάσκηση στο υπόψη ζήτημα θα δίνει την ευκαιρία στον ουλαμαγό να καθορίσει που και πότε (σημεία εκτέλεσης στον χώρο και στον χρόνο - trigger points) το τμήμα του χρειάζεται έμμεσα πυρά για βοηθηθεί ο ελιγμός του. Η εξάσκηση θα πρέπει να επιτρέπει στον ουλαμαγό να έχει άλλη μία ευκαιρία στην έκδοση της διαταγής επιχειρήσεων.

Αυτή η εκπαιδευτική δραστηριότητα που συμβάλει στην ανάπτυξη των ικανοτήτων των ηγητόρων θα πρέπει να συμβαδίζει με την εκπαίδευση των διοικητών ιλών/λόχων σε ασκήσεις με πραγματικά πυρά, ώστε να κατανοήσουν τις ευθύνες τους στη δημιουργία των απαραίτητων συνθηκών για την επιτυχία στο πεδίο της μάχης, αρκετά πριν γίνουν ανώτεροι αξιωματικοί. Με τον χρόνο, το έργο του ηγήτορα να αναπτύξει ένα σχέδιο πυρός ενσωματωμένο με τα μέτρα ελέγχου της επιχείρησης θα του γίνει δεύτερη φύση, όπως ο έλεγχος των όπλων πριν από τη βολή.

Τα εκπαιδευμένα επιτελεία επαυξάνουν τη φονικότητα

Κανένας διοικητής τάγματος ή ταξιαρχίας δεν έχει πει: «Ανυπομονούσα να αναλάβω τη διοίκηση για να διεξάγω μία άσκηση επιτελείου», αλλά η εκπαίδευση των επιτελείων μας προάγει τη φονικότητα. Η εκπαίδευση του επιτελείου είναι ευθύνη του διοικητή, μία ευθύνη που δεν μπορεί να εκχωρηθεί στον υποδιοικητή ή στον αξιωματικό επιχειρήσεων, αφού και αυτοί οι δύο είναι εκπαιδευόμενοι.

Για να προαχθεί η φονικότητα πρέπει κάθε συλλογική εκπαιδευτική δραστηριότητα να συμπεριλαμβάνει και μία άσκηση σταθμού διοικήσεως (Command-Post Exercise – CPX) με ένα πλήρως επανδρωμένο και λειτουργικό επιτελείο, το οποίο θα είναι ανεπτυγμένο στις αποστάσεις που προβλέπονται. Στο επίπεδο της ταξιαρχίας αυτό σημαίνει ότι ο εκπαιδευτικός σκοπός κάθε άσκησης συγκροτήματος υπομονάδας με πραγματικά πυρά θα συμπεριλαμβάνει και την εκπαίδευση του επιτελείου, αλλιώς κατατείνουμε οι σχηματισμοί μας να διεξάγουν μία «δίκαιη μάχη».

Αναπτύσσοντας τα στοιχεία του επιτελείου σε κάποιον χώρο του στρατοπέδου σε καμία περίπτωση δεν αναπαριστούμε την «τριβή» και τις προκλήσεις του επιχειρησιακού περιβάλλοντος. Αναγνωρίζοντας ότι ποτέ δεν θα έχουν όσο χρόνο επιθυμούν, οι διοικητές θα πρέπει να πιέζουν τα επιτελεία τους να πολεμούν με τα μέσα τους και όχι απλώς να διεξάγουν διοικητικές εργασίες στο πεδίο. Τα επιτελεία θα πρέπει να παρακολουθούν τις συλλογικές εκπαιδευτικές δραστηριότητες μέσα από σενάρια που θα τα ενσωματώνουν πλήρως στη δραστηριότητα. Οι εκπαιδευτικοί σκοποί για τα επιτελεία μπορούν να είναι:

• Ανάπτυξη και προστασία των στοιχείων του σταθμού διοικήσεως.
• Εκτέλεση της διαδικασίας επιχειρησιακής σχεδίασης, με την καθοδήγηση του διοικητή (εξάσκηση στην παροχή οδηγιών σχεδίασης και δοκιμή με τη μορφή πολεμικού παιγνίου ώστε να βοηθηθεί η αντίληψη και ο συγχρονισμός των επιχειρήσεων).
• Επανάληψη της ΣΔΙΛΑ.
• Δοκιμές (με πυρά, συλλογής πληροφοριών, ΔΜ, τακτικού σταθμού διοικήσεως).
• Ανάπτυξη και διανομή της κοινής επιχειρησιακής εικόνας (Common Operation Picture – COP), τόσο ψηφιακή όσο και αναλογική.
• Διαχείριση της COP, με άλλα λόγια ποιος ελέγχει τις θέσεις των «κόκκινων» στο JCR (Joint Capabilities Release – σύστημα παρουσίασης των θέσεων φιλίων/εχθρών) και πόσο συχνά αυτές ανανεώνονται.
• Εξάσκηση στο κύριο – εναλλακτικό σχέδιο/σχέδιο ανάγκης.
• Εξάσκηση στην αναμετάδοση.
• Εισαγωγή «τριβής» στη λειτουργία του επιτελείου, με τη δημιουργία ενός ρεαλιστικού φόρτου εργασίας σε όλα τα στοιχεία του.
• Εκτέλεση/βελτιστοποίηση των βασικών οδηγιών ενεργείας του τακτικού κέντρου επιχειρήσεων.
• Διεξαγωγή επιχειρήσεων σε περιβάλλον άρνησης των ηλεκτρομαγνητικών και διαδικτυακών δυνατοτήτων του σταθμού διοικήσεως.

Εάν οι διοικητές μονάδων και ταξιαρχιών επενδύσουν χρόνο στη διεξαγωγή ασκήσεων σταθμού διοικήσεως σε συνδυασμό με κάθε σημαντική εκπαιδευτική δραστηριότητα, τότε είναι πολύ πιθανό ότι όταν θα πάνε στο NTC θα παρατηρηθεί βελτίωση στον συγχρονισμό των ενεργειών των σχηματισμών τους, που θα έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη φονικότητα.

Το «Στοιχείο Ασκήσεων με Πραγματικά Πυρά» στο NTC έχει παρατηρήσει ότι η έλλειψη εμπειρίας στο επιτελείο της ασκούμενης ταξιαρχίας έχει ως αποτέλεσμα αυτή να καταφεύγει σε μία λίστα ελέγχου, βάση της οποίας γίνεται η εκτέλεση του σχεδίου. Όμως η λίστα ελέγχου συνήθως περιορίζει την πρωτοβουλία, οδηγεί στην τμηματική εμπλοκή της μαχητικής ισχύος και επιβάλλει έναν αργό ρυθμό στην εξέλιξη της επιχείρησης, επειδή αποτυγχάνει να αναπτύξει σημεία εκτέλεσης (trigger points) βασισμένα στα γεγονότα, ώστε να μπορέσει να γίνει η συγκέντρωση των δυνάμεων στον κατάλληλο τόπο και χρόνο – με άλλα λόγια να επιτευχθεί η φονικότητα.

Συμπέρασμα

Για να έχουμε τους ετοιμοπόλεμους σχηματισμούς που χρειαζόμαστε για να νικήσουμε τους αντιπάλους μας στο μέλλον, ο στρατός μας θα πρέπει να ανταπεξέλθει στις θεμελιώδεις προκλήσεις που αντιμετωπίζει σε σχέση με τη φονικότητα των ταξιαρχιών του. Γι΄ αυτό θα πρέπει να επιλύσει τα ζητήματα που δημιουργεί το σύστημα διαχείρισης του προσωπικού και να αναζωογονήσει την εκπαίδευση με πραγματικά πυρά στις έδρες των μονάδων με σκοπό:

• Να εξαλειφθεί το έλλειμμα εμπειρίας που παρατηρείται στη διεξαγωγή αποφασιστικών επιχειρήσεων.
• Να εκπαιδευτούν τα επιτελεία των μονάδων/ταξιαρχιών ώστε να προάγουν τη φονικότητα.

Στον Πίνακα 1 φαίνεται η επίδραση των δυσκολιών συγχρονισμού της εγγύς μάχης που έχουν τα επιτελεία μας, καθώς το 94% των «εχθρών» που καταστράφηκαν από τις ασκούμενες ταξιαρχίες, καταστράφηκαν από όπλα ευθυτενούς τροχιάς, που σημαίνει ότι οι σχηματισμοί μας διεξήγαν μία «δίκαιη μάχη» - άρμα εναντίον άρματος και Bradley εναντίον ΒΜΡ. Δηλαδή, οι φίλιες ενέργειες δεν κατάφεραν είτε να νικήσουν τον αντίπαλο, είτε να τον αναγκάσουν να αλλάξει τρόπο ενεργείας.

Η πραγματικότητα αυτή θα πρέπει να αναστραφεί ριζικά εάν θέλουμε να είμαστε νικητές στα πεδία μάχης του μέλλοντος. Η επιτυχία των αποστολών μας και η προστασία των στρατιωτών μας, πιθανότατα, θα εξαρτηθεί από αυτό.

Εδώ ολοκληρώθηκε το κείμενο του Duplessis.

Τακτικές ασκήσεις με πραγματικά πυρά στον Ελληνικό Στρατό

Οι τακτικές ασκήσεις με πραγματικά πυρά, κάποιας αξιόλογης κλίμακας, που λαμβάνουν χώρα στον ελληνικό στρατό είναι οι εθνικές ασκήσεις που προσελκύουν και το ενδιαφέρον των υψηλόβαθμων επισκεπτών (VIPs). Αυτές είναι μεγέθους συγκροτήματος υπομονάδας και ουσιαστικά πρόκειται για επιδείξεις βολής και δυνατοτήτων των μέσων που συμμετέχουν, με τέτοιο τρόπο ώστε η επίδειξη αυτή να προσαρμόζεται στον περιορισμένο χρόνο της επισκέψεως του VIP.

Έτσι, τα διάφορα μέσα βάλλουν διαδοχικά και σε διακριτούς στόχους, ώστε η βολή του κάθε διαφορετικού συστήματος να γίνεται αντιληπτή από τον VIP. Αυτό φυσικά είναι τακτικά παράλογο, αφού το ζητούμενο είναι η συγκέντρωση των πυρών και η καθήλωση των εχθρικών συστημάτων ευθυτενούς τροχιάς κατά τον χρόνο που το φίλιο συγκρότημα εκτοξεύει την έφοδο του. Φυσικά ούτε λόγος για τη χρήση καπνογόνων βλημάτων, αφού μετά δεν θα υπήρχαν πλάνα για τηλεοπτική μετάδοση!

Το επιδιωκόμενο όμως δεν θα έπρεπε να είναι η τηλεοπτική μετάδοση, αλλά η δημιουργία των συνθηκών που θα εξασφαλίσουν την επιτυχία του επιτιθέμενου τμήματος. Επομένως, τα όπλα καμπύλης τροχιάς των ασκουμένων δεν μπορούν  να έχουν τους «δικούς τους» στόχους, διακριτούς από αυτούς των όπλων ευθυτενούς τροχιάς. Οι στόχοι που υπάρχουν στο πεδίο των ασκήσεων είναι πυραμίδες με βαρέλια και κύκλοι ή τετράγωνα με ασβεστωμένα λάστιχα στο έδαφος, που προφανώς δεν αποτελούν κανενός είδους ρεαλιστική απεικόνιση οποιουδήποτε εχθρικού συστήματος, υπάρχουν δε ακριβώς στις ίδιες θέσεις για σχεδόν μισό αιώνα.

Όλα τα παραπάνω συνιστούν κατασπατάληση πόρων, αφού κανένα μετρήσιμο αποτέλεσμα δεν μπορεί να προκύψει και κανενός είδους ουσιαστικό συμπέρασμα δεν μπορεί να εξαχθεί. Ο Ελληνικός Στρατός προφανώς δεν θα έχει τη δυνατότητα να ασκήσει μία ταξιαρχία με πραγματικά πυρά, αλλά με δεδομένο τα δισεκατομμύρια που έχουν ξοδευτεί για την άμυνα επί πολλά χρόνια θα έπρεπε να μπορεί να διεξάγει ουσιαστικές ασκήσεις Σ/ιΜΑ με πραγματικά πυρά. 

Η εκπαίδευση στην τεχνική της βολής γίνεται στις βολές αρμάτων για τα τεθωρακισμένα, στις βολές βαρέων όπλων για το πεζικό και στις βολές πυροβολικού για το πυροβολικό. Εάν είναι αναγκαία η παρακολούθηση βολών από τους VIPs μπορούν κάλλιστα οι βολές αρμάτων, βαρέων όπλων και πυροβολικού κάποιων μονάδων να συμπίπτουν στο ΠΒΑΞ ώστε να παρέχεται το αναγκαίο θέαμα. Όμως, είναι αντιπαραγωγικό οι ελάχιστες, πλέον, ευκαιρίες για τακτική εκπαίδευση να αναλώνονται σε εκπαίδευση στην τεχνική της βολής.

Κάντο όπως ο Mark Esper

Ο Mark T. Esper, Υφυπουργός Άμυνας για θέματα Στρατού Ξηράς, με την ανάληψη των καθηκόντων του πέρασε δύο βδομάδες στο NTC παρακολουθώντας την εκπαίδευση που διεξάγεται εκεί και συζητώντας με το προσωπικό και τους διοικητές. Οι φωτογραφίες είναι χαρακτηριστικές του ύφους και της προσέγγισης. ΠΗΓΗ 

Σχετικές αναρτήσεις

Η Προετοιμασία της Άμυνας: Εμπειρίες από τις Ασκήσεις Διπλής Ενεργείας στο Hohenfels