Άλλη Μία Λάθος Επιλογή Προσωπικού

Οι επιλογές του προέδρου Τραμπ για τις θέσεις του συμβούλου εθνικής ασφαλείας και του Α/ΓΕΕΘΑ μέσα από τη μοναδική ματιά του Wiiliam S. Lind στο traditionalRIGHT. 

Σε θέματα πολιτικής ο πρόεδρος Τραμπ συνήθως τα πάει καλά όταν ακολουθεί το ένστικτό του. Αλλά δεν φαίνεται να είναι αυτή η περίπτωση σε θέματα επιλογής προσωπικού. Η χειρότερη του, μέχρι σήμερα, ήταν η επιλογή του John Bolton ως συμβούλου εθνικής ασφαλείας. Ήδη πληρώνουμε γι΄ αυτήν την απόφαση με τη χειροτέρευση των σχέσεων μας με έναν αριθμό κρατών.

Όμως, εάν ο σκοπός μας είναι να αυξήσουμε την πιθανότητα να έρθουμε σε εχθροπραξίες, τότε θα πρέπει να βελτιώσουμε την ποιότητα των στρατιωτικών μας ηγετών. Σε μια άλλη κακή επιλογή ο πρόεδρος Τραμπ διάλεξε τον Α/ΓΕΣ Στρατηγό Mark Milley ως τον επόμενο Α/ΓΕΕΘΑ. Ο συνδυασμός Bolton και Milley είναι σαν να έχεις επιλέξει τον Ρίμπεντροπ να ασκήσει την εξωτερική σου πολιτική και τον Στρατάρχη Γκρατσιάνι να διοικήσει τον στρατό σου στους πολέμους που θα επακολουθήσουν.

Με τα χαμηλά στάνταρτ που θέτουμε για τους στρατιωτικούς μας ηγέτες ο Milley δεν είναι ιδιαίτερα κακός. Το κύριο αμάρτημα του, που μοιράζεται με τους αρχηγούς των άλλων κλάδων, είναι ότι δεν κάνει τίποτα για το γεγονός ότι ο στρατός είναι ένας στρατιωτικός οργανισμός 2^ης Γενιάς μέσα σε πολέμους 4^ης Γενιάς.

«pinks and greens» ροζ παντελόνι, πράσινο χιτώνιο. ΠΗΓΗ

Στην πραγματικότητα, κατά κάποιο τρόπο, ο Milley έκανε κάτι γι΄ αυτό: το έκανε επίσημο. Όχι πολύ καιρό πριν διέταξε τον στρατό να επιστρέψει στις στολές της εποχής του Β΄ Π.Π. τις γνωστές ως «pinks and greens». Ως φορεσιές, οι νέες/παλιές στολές είναι μεγάλη βελτίωση. Το γεγονός ότι είναι φορεσιές αναγνωρίζει την πραγματικότητα ότι ένας στρατός 2^ης Γενιάς είναι άχρηστος σε έναν πραγματικό πόλεμο και υπάρχει μόνο για να διοργανώνει δημόσια θεάματα. Όλοι οι 2^ης Γενιάς κλάδοι μας είναι σαν θωρακισμένοι ιππότες του 16^ου αιώνα. Η θωράκιση τους έφτασε στο υψηλότερο σημείο τελειότητας, όμως τα πραγματικά πεδία των μαχών είναι γεμάτα με ταπεινούς μουσκετοφόρους και οι ιππότες «αγωνίζονται» μόνο σε τουρνουά, όπου οι νεανίδες λιποθυμούν, που και που κάποιος πέφτει, αλλά τίποτα δεν κρίνεται.

Ελπίζω ότι ο Στρατηγός Milley, ως Α/ΓΕΕΘΑ, να κάνει αυτό που έκανε και ως Α/ΓΕΣ και να καταστήσει τη θεατρική φύση των άλλων κλάδων επίσημη. Η αεροπορία θα γυρίσει στα διπλάνα και θα κάνει επιδείξεις αερομαχιών πάνω από τα γήπεδα ποδοσφαίρου. Κατά ειρωνεία, αυτό μπορεί να την κάνει περισσότερο αποτελεσματική, τουλάχιστον σ΄ αυτό που έχει πραγματική σημασία, στην υποστήριξη των στρατιωτών στο έδαφος. Αεροσκάφη εγγύς υποστήριξης του Α΄ Π.Π., όπως τα Halberstadt και τα Hannoveraner CL II, είναι πολύ καλύτερα προσαρμοσμένα γι΄ αυτήν την αποστολή απ΄ ότι τα F-35. Και τα Fokker D VII είναι συνήθως έτοιμα να πετάξουν, που σημαίνει ότι μπορούν να νικήσουν τα F-22 που είναι κολλημένα στα υπόστεγα τους εξαιτίας των τεράστιων απαιτήσεων συντήρησης.

Το ναυτικό προσπάθησε να κάνει την ασυνάφεια του επίσημη τη δεκαετία του 1980 φέρνοντας πίσω τα θωρηκτά, τα οποία είναι και πολύ εντυπωσιακά. Η προσπάθεια αυτή, ωστόσο, απέτυχε γιατί δεν πήγε αρκετά πίσω. Ελπίζω ο αρχηγός Milley να ωθήσει το ναυτικό να ναυπηγήσει κάποιες νέες φρεγάτες κλάσης Constitution (ιστιοφόρα) οι οποίες όχι μόνο θα παρέχουν θέαμα την Ημέρα του Ναυτικού, αλλά θα απαιτήσουν και πραγματικούς ναύτες για να τις επανδρώσουν, τους οποίους το ναυτικό θα αναγκαστεί να ψάξει να τους βρει. Αφού τα αντιτορπιλικά της κλάσης Zumwalt ήδη μοιάζουν με ζόμπι έκδοση του C.S.S. Virginia, γιατί τότε να μη ναυπηγήσουμε μερικά μόνιτορς και άιρονκλαντς και να στήνουμε ναυμαχίες όπως οι Ρωμαίοι στο Κολοσσαίο; Και να φέρουμε πίσω και αερόπλοια, όπως τα Akron και Macon, τα οποία θα εντυπωσιάζουν τα πλήθη και θα κάνουν αυτό που τα αεροπλανοφόρα κλάσης Ford δεν μπορούν· να εξαπολύουν και να ανακτούν αεροσκάφη (και τα δύο αυτά αερόπλοια μετέφεραν αεροσκάφη Sparrowhawk).

Το σώμα των πεζοναυτών δεν θα πρέπει να πειραχθεί. Η συνεχής επικέντρωση του σε αποβάσεις σε ισχυρά οργανωμένες ακτές το έχουν ήδη καταστήσει son et lumiere (θέαμα με φώτα).

Δυστυχώς, αυτές οι ενέργειες, που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν την επαναφορά των «pinks and greens», απαιτούν όραμα και ο Στρατηγός Milley δεν έχει κανένα. Μπορούμε, βέβαια, να περιμένουμε ότι θα προωθήσει το τεστ σωματικής αγωγής του στρατού και στους άλλους κλάδους, ώστε κι αυτοί να γίνουν μάρτυρες της μαζικής εξόδου των επιτελικών υπαξιωματικών τους. Οι επιτελικοί υπαξιωματικοί είναι η ραχοκοκαλιά οποιουδήποτε στρατού στη μάχη, τι σχέση όμως έχει η μάχη με «ένοπλες δυνάμεις» γεμάτες με γυναίκες; Αντίθετα με το καμπούκι, στο στρατιωτικό μας θέατρο οι ρόλοι έχουν αναστραφεί: οι γυναίκες κάνουν τους άνδρες.

Υπάρχει ένα παλιό ρητό στο Καπιτώλιο, που λέει ότι η αεροπορία είναι δόλια, το ναυτικό ανέντιμο και ο στρατός ανόητος. Όπως έχει παρατηρήσει ο Burke τα στερεότυπα προκύπτουν από την παρατήρηση.