Το 2012 ο Ερντογάν Προσπάθησε να Σύρει το ΝΑΤΟ σε Πόλεμο με τη Συρία

Η κατάρριψη του τουρκικού RF-4E Phantom στις 22 Ιουνίου 2012 από τη Συρία, αφότου είχε παραβιάσει τον συριακό εθνικό εναέριο χώρο κοντά στη Λαττάκεια, ήταν μία μυστική επιχείρηση, που σχεδιάστηκε από την τουρκική εθνική υπηρεσία πληροφοριών (ΜİΤ), για να δικαιολογήσει μία τουρκική στρατιωτική εισβολή στο νότιο γείτονα της, στην αρχή του εμφυλίου πολέμου, και να σύρει το ΝΑΤΟ μαζί της. –του Abdullah Bozkurt στο Nordic Monitor. 

Πρόσφατα, (το άρθρο γράφτηκε αρχικά στις 20/8/2017) περιήλθαν στη γνώση μου εμπιστευτικά στοιχεία, από καλά πληροφορημένες πηγές, που αποκαλύπτουν πως αυτή η μυστική επιχείρηση σχεδιάστηκε από τη ΜΙΤ και εκτελέστηκε από λίγους συνεργούς της στην τουρκική αεροπορία. Η ΜİΤ έκρυψε το επεισόδιο κάτω από το χαλί βάζοντας την κυβέρνηση να πηγαινοφέρνει την υπόθεση μεταξύ πολιτικών και στρατιωτικών δικαστηρίων υπό το πέπλο μυστικότητας, με σφραγισμένους φακέλους και κλειστές συνεδριάσεις. Όμως, αποδείχθηκαν λάθος γιατί η αλήθεια έχει τη συνήθεια να εμφανίζεται στο τέλος. Το επεισόδιο αυτό ήταν μία προβοκάτσια που σχεδιάστηκε για να δημιουργήσει το πλαίσιο μιας τουρκικής εισβολής στη Συρία και να σύρει το ΝΑΤΟ στον συριακό βούρκο για να επιτύχει την ανατροπή του Άσαντ.

Όλα άρχισαν όταν η ΜİΤ πήρε τον έλεγχο της μεγαλύτερης στρατιωτικής υπηρεσίας παρακολούθησης στην Τουρκία (Διοίκηση Ηλεκτρονικών Συστημάτων του Γενικού Επιτελείου), που βρίσκεται 20 χλμ. νοτίως της Άγκυρας, στο Gölbaşı, την πρωτοχρονιά του 2012. Ο Ερντογάν, πρωθυπουργός τότε, πίεσε για τη μεταφορά αυτής της κρίσιμης εγκατάστασης από τον στρατό στη ΜİΤ, που διοικείται από τον έμπιστο του Hakan Fidan. H ΜİΤ ενσωμάτωσε την υπηρεσία και τη μετονόμασε σε SİB (Διεύθυνση Ασύρματων Πληροφοριών). Έξι μήνες μετά, η ΜİΤ, επικαλέστηκε την ανάγκη δοκιμής ενός νέου συστήματος που ανέπτυσσε η ASESLAN, για να σχεδιάσει αναγνωριστικές πτήσεις πάνω από τη Συρία.

Το σχέδιο ετοιμάστηκε από κοινού από τον Αντισμήναρχο Atinç Özkaya, που εργάζονταν στη SİB, και τον Επισμηναγό Çaǧatay Daldaban, που εργάζονταν στην αεροπορία ως ελεγκτής πτήσεων. Το αναγνωριστικό Φάντομ απογειώθηκε από την αεροπορική βάση της Μαλάτεια. Το σχέδιο πτήσης είχε πέντε σκέλη και στο τελευταίο σκέλος υπήρχε η ηθελημένη είσοδος στον συριακό εθνικό εναέριο χώρο, μεταξύ των σημείων 4 και 5. Από τις ενδείξεις του ραντάρ που παρακολουθούσε την πτήση του RF-4E, φαίνεται ότι στο σημείο 1 το αεροσκάφος βρίσκονταν σε διεθνή εναέριο χώρο βόρεια της Κύπρου σε ύψος 21.400 ποδών. Όταν άρχισε να αλλάζει πορεία στο σημείο 4 προς τον συριακό εναέριο χώρο ήταν ΒΑ της Κύπρου και είχε κατέλθει στα 2.000 πόδια. Κατέβηκε στα 200 πόδια όταν ήταν πάνω από τα συριακά εθνικά χωρικά ύδατα. Αντίθετα από τους αρχικούς ισχυρισμούς της τουρκικής κυβέρνησης ότι το αεροσκάφος εισήλθε στον συριακό εναέριο χώρο χωρίς πρόθεση, το σχέδιο πτήσης αποκαλύπτει ότι αυτό ήταν προγραμματισμένο. Γι΄ αυτό το λόγο η αεροπορία έσβησε το ίχνος της πτήσης μεταξύ των σημείων 4 και 5 πριν δημοσιοποιήσει τον χάρτη μετά το συμβάν.

Οι εικόνες από το ραντάρ που δημοσιοποίησε το συριακό πρακτορείο ειδήσεων SANA δείχνουν ότι το RF-4E παραβίασε τον συριακό εθνικό εναέριο χώρο πριν την κατάρριψη του, περίπου 1 χλμ. από την ακτή, φαίνονται πιο αξιόπιστες υπό τις νέες αποκαλύψεις. Αυτό όμως εγείρει σοβαρά ερωτηματικά γιατί οι Τούρκοι πιλότοι διατάχθηκαν να πετάξουν στα 200 πόδια, εκτιθέμενοι έτσι στο Α/Α πυροβολικό και γιατί πραγματοποίησαν το τελευταίο σκέλος της πτήσης τους που παραβίαζε τον συριακό εθνικό εναέριο χώρο, ενώ έπρεπε να γνώριζαν ότι είχαν εντοπιστεί από συριακό ραντάρ.

Η ΜİΤ την προηγούμενη μέρα της πτήσης του RF-4E είχε βάλει δύο F-16 της 182^ης Μοίρας να εκτελέσουν μία πτήση με συγκεκριμένο σκοπό. Ο σκοπός αυτός ήταν να προκληθεί η συριακή πλευρά και να συνεγερθούν οι διοικητές της συριακής αεράμυνας. Όταν το RF-4E ξεκίνησε τη μυστική του αποστολή η συριακή αεράμυνα ήταν σε συναγερμό από τη δραστηριότητα των τουρκικών F-16 την προηγούμενη μέρα. Αν και η τουρκική κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι αυτές οι πτήσεις ήταν ασκήσεις ρουτίνας πλησίον των ΕΧΥ γειτονικών κρατών, η Συρία δεν είχε ενημερωθεί για αυτές, ούτε για τις 21 ούτε για τις 22 Ιουνίου. Η έρευνα της αεροπορίας συμπέρανε ότι δεν υπήρχε εξήγηση γιατί το RF-4E διατάχθηκε να ακολουθήσει την ίδια πορεία που είχαν ακολουθήσει τα F-16 την προηγούμενη μέρα. Ήταν σαν οι πιλότοι του Φάντομ να στέλνονταν στον θάνατο τους, χωρίς συνοδεία, σε μια πορεία που είχε αποκαλυφθεί.

Σύμφωνα με δήλωση του Αντισμήναρχου Mehmet Ünel, που συντόνιζε την πτήση των F-16 στις 21 Ιουνίου, ο άνθρωπος της ΜİΤ, ο Özkaya, επέμενε οι πιλότοι να πετάξουν επικίνδυνα χαμηλά. «Πετάγαμε στα 40 πόδια, αλλά ο Özkaya επέμενε να πάμε χαμηλότερα». Σύμφωνα με τον κανονισμό ΜΥ 228-3 (Α) που ίσχυε, οι Τούρκοι πιλότοι απαγορεύονταν να πετάνε κάτω από τα 100 πόδια. Και όμως ο συγκεκριμένος αξιωματικός παρέκαμπτε τους κανονισμούς και μάλιστα απέφυγε να υπάρχει γραπτή εντολή για την αποστολή, ώστε σε μεταγενέστερη εξέταση των εγγράφων να μην μπορεί να βρεθεί τίποτα σχετικό. Ο Özkaya επέμενε οι εντολές να ήταν προφορικές για να παρακάμψει τις διαδικασίες.

Ας θυμηθούμε ότι το 2012 η συριακή σύγκρουση ήταν ακόμη σε πρώιμο στάδιο και η συριακή κυβέρνηση έλεγχε όλη τη χώρα, αν και βρίσκονταν υπό ισχυρή πίεση από την εσωτερική αναστάτωση. Η συριακή κυβέρνηση με την κατάρριψη δεν είχε σκοπό να προκαλέσει την Τουρκία, καθώς ο ίδιος ο Άσαντ εξέφρασε τη λύπη του για το συμβάν και δήλωσε ότι η αεράμυνα του δεν θα έβαλλε εάν γνώριζε ότι το αεροσκάφος ήταν τουρκικό. Τον Ιούλιο του 2012 ο Άσαντ είπε στον Τούρκο δημοσιογράφο Utku Çakırözer, που τώρα είναι στέλεχος στο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) της τουρκικής αντιπολίτευσης, ότι λυπόταν για το συμβάν, ότι αυτό είχε γίνει χωρίς κεντρική εντολή και ότι ήταν η άμεση αντίδραση μιας Α/Α πυροβολαρχίας που αντέδρασε στην παραβίαση του συριακού εθνικού εναέριου χώρου από ένα ξένο στρατιωτικό αεροσκάφος.

Είναι βέβαιο ότι οι Αμερικανοί γνώριζαν ότι η κατάρριψη του αεροσκάφους ήταν τουρκική προβοκάτσια για να σύρει το ΝΑΤΟ στον συριακό εμφύλιο. Γι΄ αυτό, πιθανόν, Αμερικανός αξιωματούχος είπε στον Τούρκο δημοσιογράφο Tolga Tanış, στην Ουάσινγκτον τον Ιούλιο του 2012, ότι οι ΗΠΑ γνώριζαν κάθε λεπτομέρεια του συμβάντος αλλά δεν επρόκειτο να αποκαλύψουν πληροφορίες. Στην πραγματικότητα τις διέρρευσαν στη «Wall Street Journal», η οποία στις 2 Ιουλίου 2012 ανέφερε ότι το τουρκικό Φάντομ είχε χτυπηθεί μέσα στον συριακό εθνικό εναέριο χώρο. Η διαρροή ήταν ένα μήνυμα προς τον Ερντογάν ότι δεν θα επιτρέπονταν στην Τουρκία να σύρει το ΝΑΤΟ στον πόλεμο της Συρίας για να ανατρέψει τον Άσαντ. Αλλά, οι Αμερικανοί δεν αποκάλυψαν δημόσια την αλήθεια για να μην υπονομεύσουν την αξιοπιστία του ΝΑΤΟ ξεμπροστιάζοντας έναν σημαντικό σύμμαχο, την Τουρκία.

Στις πληροφορίες που έδωσαν οι Αμερικανοί στη WSJ αναφέρονταν ότι δεν υπήρχαν ενδείξεις βολής Α/Α πυραύλων, κάτι που σήμαινε ότι το τουρκικό αεροσκάφος είχε χτυπηθεί από Α/Α πυροβόλο. Με δεδομένο το περιορισμένο βεληνεκές των Α/Α πυροβόλων, το RF-4E θα πρέπει οπωσδήποτε να βρίσκονταν μέσα στον συριακό εθνικό εναέριο χώρο, σε χαμηλό ύψος και κοντά στην ακτή, όταν χτυπήθηκε. Το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ αδιαφόρησε όταν η Τουρκία επικαλέστηκε το Άρθρο IV του καταστατικού της συμμαχίας έδειξε επίσης ότι ήταν γνωστή η συμπαιγνία των ανθρώπων του Ερντογάν. Έτσι, το αίτημα της Τουρκίας για την εγκατάσταση ζωνών απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία απορρίφθηκε.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο RF-4E δεν θα έπρεπε να πετά έξω από τη χώρα γιατί το σύστημα προειδοποίησης ραντάρ (RWR) που διέθετε δεν είχε τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα του επέτρεπαν να ανιχνεύει απειλές από συριακά συστήματα αεράμυνας. Η βάση δεδομένων της αποστολής που εξετάστηκε μετά από τη διοίκηση της 173^ης Μοίρας αποκάλυψε ότι το RWR ήταν προσανατολισμένο εναντίον εσωτερικών απειλών και ότι αρχικά είχε σχεδιαστεί στην αποστολή να συμμετέχουν τέσσερα αεροσκάφη. Η αναβάθμιση του software του RF-4E ώστε να ανιχνεύει τις απειλές από τα συριακά Α/Α πυραυλικά συστήματα αν και προβλέπονταν δεν είχε γίνει.

Η πτήση είχε κατηγοριοποιηθεί ως «ειδική αποστολή» και «δοκιμαστική πτήση», αν και οι ανώτατοι θα έπρεπε να είχαν ενημερωθεί για το γεγονός ότι η πτήση συμπεριλάμβανε μία εσκεμμένη παραβίαση του συριακού εθνικού εναέριου χώρου. Όμως, η διοίκηση της αεροπορίας δεν γνώριζε τις λεπτομέρειες της πτήσης  και η πλεκτάνη φαίνεται ότι είχε εξυφανθεί στο ανώτατο πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, παρακάμπτοντας τους ενδιάμεσους διοικητές και πτεράρχους. Ο Özkaya έδωσε απευθείας εντολές στους πιλότους, όπως το να πετάξουν μεταξύ των σημείων 4 και 5 δύο φορές, παραβιάζοντας τον συριακό εθνικό εναέριο χώρο, ενώ επέμενε ότι ένα μέρος των λεπτομερειών της αποστολής θα έπρεπε να είναι γνωστές μόνο στους πιλότους, δημιουργώντας την εντύπωση ότι η αποστολή ήταν άκρως απόρρητη και είχε εγκριθεί από την κυβέρνηση και τον Α/ΓΕΕΘΑ.

Ο Ερντογάν ήταν πλήρως ενήμερος και στην πραγματικότητα αυτός είχε εγκρίνει το σχέδιο από την αρχή. Ο κανονισμός Η-150 της αεροπορίας καθορίζει ότι μόνο ο πρωθυπουργός είχε την εξουσιοδότηση να αποφασίσει την παραβίαση του εναέριου χώρου μιας άλλης χώρας. Η επιβεβαίωση σε αυτή την πληροφορία βρίσκεται στα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του υπουργού ενέργειας και γαμπρού του Ερντογάν, Berat Albayrak, που έχουν διαρρεύσει. Ο δημοσιογράφος Mutlu Çölgeçen, που εργάζονταν στη Sabah daily, ένα μέσο που ανήκει στην οικογένεια Ερντογάν και διοικείται από τον αδερφό του Berat, τον Serhat, απέκτησε ένα άκρως απόρρητο έγγραφο που επιβεβαίωνε ότι η αεροπορία είχε παραποιήσει τις εικόνες των ραντάρ μετά την κατάρριψη του Φάντομ. Στις 8 Αυγούστου 2012 ο Mutlu Çölgeçen έστειλε το έγγραφο, μαζί με άλλες πληροφορίες, στον Serhat, ο οποίος το προώθησε στον Berat. Η ιστορία στη συνέχεια θάφτηκε και εξαφανίστηκε. Αυτό δείχνει ότι ο Ερντογάν γνώριζε τις λεπτομέρειες και δεν ήθελε να εκτεθεί η κυβέρνηση του. Εδώ και σχεδόν ένα χρόνο ο Çölgeçen είναι προφυλακισμένος με κατασκευασμένες κατηγορίες.

Ο Mehmet Katar είναι ο δικηγόρος που εκπροσωπεί την οικογένεια του Hasan Hüseyin Aksoy, ενός από τους δύο πιλότους του Φάντομ, και στις 21 Δεκεμβρίου 2012 κατέθεσε μήνυση εναντίον των αξιωματούχων που με την αμέλεια τους διακινδύνευσαν τις ζωές των πιλότων. Αργότερα ακολούθησε και η οικογένεια του άλλου πιλότου, του Gökham Erta. Η έρευνα ανατέθηκε στον εισαγγελέα της Μαλάτεια, αλλά η υπόθεση πέρασε στην αρμοδιότητα του στρατοδικείου. Τον Φεβρουάριο του 2014 απαγγέλθηκαν κατηγορίες για αμέλεια ή για συμμετοχή στην κατάρριψη του αεροσκάφους εναντίον αριθμού αξιωματούχων, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν και ο Hakan Fidan, Η πρώτη συνεδρίαση έγινε στις 10 Φεβρουαρίου, αλλά διατάχτηκε τα στοιχεία της να μη δημοσιοποιηθούν.

Η υπόθεση σκεπάστηκε και στις οικογένειες δεν παρασχέθηκε κάποιο πόρισμα για τον χαμό των οικείων τους. Ακόμη και οι εκθέσεις νεκροψίας των πιλότων δεν δόθηκαν στις οικογένειες, υποδεικνύοντας ότι η κυβέρνηση έκανε ότι μπορούσε για να αποκρύψει τις λεπτομέρειες από το κοινό. Οι σοροί των πιλότων ανασύρθηκαν στις 5 Ιουλίου 2012 από τον πυθμένα, σε απόσταση 8,6 ν.μ. από τη συριακή ακτή, αφότου το αμερικανικό ωκεανογραφικό «Robert Ballard» βοήθησε στον εντοπισμό τους με τη χρήση του βαθυσκάφους «Ναυτίλος». Στις οικογένειες επιτράπηκε να θάψουν τους νεκρούς τους, αλλά δεν τους δόθηκαν ικανοποιητικές απαντήσεις για το τι είχε πραγματικά συμβεί.

Ένα ηχητικό ντοκουμέντο από μία υψηλού επιπέδου σύσκεψη στο τουρκικό υπουργείο εξωτερικών, τον Μάρτιο του 2014, το οποίο ο Ερντογάν αναγνώρισε ως αυθεντικό, για την πιθανότητα στρατιωτικής ενέργειας στη Συρία μέσω μιας προβοκάτσιας, αποκαλύπτει πως η τουρκική υπηρεσία πληροφοριών ήταν πρόθυμη να σύρει το ΝΑΤΟ σε έναν πόλεμο στη Συρία. Στο ηχητικό, ανώτατοι αξιωματούχοι, συμπεριλαμβανομένων του τότε υπουργού εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου και του διοικητή της ΜİΤ Hakan Fidan, συζήτησαν πως η Τουρκία θα μπορούσε να αρχίσει έναν πόλεμο με τη Συρία, ποιο θα ήταν το νομικό έρεισμα και πως θα δημιουργούνταν το πλαίσιο για να συρθεί η Τουρκία και κατ΄ επέκταση το ΜΑΤΟ σε έναν πόλεμο με τη Συρία. Συζήτησαν επίσης για το στήσιμο μιας προβοκάτσιας, όπου βλήματα όλμων από το συριακό έδαφος θα βάλλονταν στο τουρκικό. Δεν έγινε καμία έρευνα για το περιεχόμενο αυτών των συζητήσεων, αλλά για το πώς έγινε η διαρροή.

Από την προσπάθεια να στηθεί μια παρόμοια προβοκάτσια, φάνηκε πως οι νέο-εθνικιστές στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις προσπάθησαν να φέρουν την Τουρκία στο χείλος του πολέμου με την Ελλάδα το 2003. Η συνωμοσία, που αποκαλύφθηκε στη διεύθυνση πληροφοριών του ναυτικού, στη Ναυτική Διοίκηση στο Gölcük, προέβλεπε την κλιμάκωση της κρίσης με την Ελλάδα προκαλώντας τη σύγκρουση στον αέρα, στη θάλασσα και στη ξηρά. Το σχέδιο «Oraj» (καταιγίδες), με ημερομηνία τον Φεβρουάριο του 2003, προέβλεπε την αύξηση των πτήσεων στο Αιγαίο και διέτασσε τους διοικητές να ζητήσουν από τους πιλότους τους να εμπλέκονται με τα ελληνικά μαχητικά. Το σχέδιο ήθελε οι Τούρκοι πιλότοι να είναι περισσότερο επιθετικοί και μάλιστα περιλάμβανε και νέους κανόνες εμπλοκής που επέτρεπαν να βάλλουν εναντίον των ελληνικών μαχητικών, αν και οι κανόνες αυτοί δεν είχαν εγκριθεί. Το σχέδιο προέβλεπε την αναδιοργάνωση της ειδικής μοίρας με σκοπό, εάν όλες οι προσπάθειες να προκληθούν οι Έλληνες πιλότοι ώστε να καταρρίψουν κάποιο τουρκικό μαχητικό αποτύγχαναν, κάποιος πιλότος της ειδικής μοίρας να κατέρριπτε κάποιον συνάδελφο του. Στη συνέχεια θα κυκλοφορούσαν κατασκευασμένες ιστορίες στα ΜΜΕ για το πώς η Ελλάδα σκόπιμα κατέρριψε ένα τουρκικό μαχητικό.

Το περιστατικό με το Φάντομ είναι στη συνέχεια παρόμοιων δολοπλοκιών στην Τουρκία. Υπάρχει μία μεθοδολογία σε αυτές αφού σχεδιάζονται από στοιχεία που έχουν σχέση με την τουρκική υπηρεσία πληροφοριών, τις ένοπλες δυνάμεις και τις υπηρεσίες ασφαλείας. Ο Ερντογάν συμπεριφέρεται ως μη-κρατικός δρων, που του αρέσει να παίζει βρώμικα και να ματώνει τα χέρια του με αυτούς τους πιλότους αρκεί να προωθεί τους πολιτικούς του στόχους. Έχει γίνει παθητικό για την ασφάλεια της συμμαχίας του ΝΑΤΟ.