Close Combat Lethality Task Force (II)

Τι είναι αυτό που κάνει το πεζικό πιο αποτελεσματικό; -του William S. Lind στο traditionalRIGHT. 

Αν και ο πρώην στρατηγός των πεζοναυτών James Mattis αποδείχθηκε μία απογοήτευση ως υπουργός άμυνας, ξεκίνησε μία πρωτοβουλία που αξίζει να συνεχιστεί. Αποκαλούμενη Close Combat Lethality Task Force (CCLTF), αυτό το κοινό πρόγραμμα στρατού και πεζοναυτών στοχεύει να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα και την επιβιωσιμότητα των ανδρών που υφίστανται τις μεγαλύτερες απώλειες στο πεδίο της μάχης, του πεζικού. Μια τέτοια προσπάθεια έχει καθυστερήσει και αξίζει την ουσιαστική χρηματοδότηση, που ο υπουργός Mattis σκόπευε γι΄ αυτήν.

Όμως, όπως έχει συλληφθεί η CCLTF έχει κάποια προβλήματα. Ξεκινά με μία λάθος εστίαση στη βελτίωση της φονικότητας της ομάδας. Η φονικότητα και η αποτελεσματικότητα δεν είναι το ίδιο πράγμα. Στον πόλεμο ελιγμών, και στις τακτικές ελιγμού των μικρών κλιμακίων, οι περισσότεροι εχθροί καταλήγουν αιχμάλωτοι και όχι νεκροί ή τραυματίες. Οι μοντέρνες, 3^ης Γενιάς, τακτικές δεν είναι «πλησίασε και κατέστρεψε» και ακόμη λιγότερο «βομβάρδισε και φθείρε». Μάλλον, όπως επέδειξε το γερμανικό πεζικό το 1918, είναι τακτικές του τύπου «προσπέρασε και κάνε τον άλλο να καταρρεύσει». Εάν συνεχώς εμφανίζεσαι στα νώτα του αντιπάλου και τον περικυκλώνεις, αυτός τείνει να παραδίνεται.

Από αυτή την οπτική, βρίσκω απελπιστικό ότι κανένα από τα έγγραφα που έχω δει για τη CCLTF δεν ασχολείται με την πρώτη απαίτηση για τη βοήθεια του πεζικού μας, δηλαδή τον εκσυγχρονισμό των τακτικών και της εκπαίδευσης. Σύγχρονες τακτικές σημαίνουν, κατ΄ ελάχιστο, την υιοθέτηση των «τακτικών διείσδυσης» του γερμανικού πεζικού το 1918. Ιδανικά, θα πρέπει να πάμε πέρα από αυτές και υιοθετήσουμε την περισσότερο εξελιγμένη εκδοχή τους, τις τακτικές Jaeger ή τακτικές πραγματικά ελαφρού πεζικού (αυτό που ο αμερικανικός στρατός και πεζοναύτες αποκαλούν «ελαφρύ πεζικό» δεν περιέχει το τακτικό ρεπερτόριο των Jaeger και είναι στην πραγματικότητα πεζικό της γραμμής). Η εκπαίδευση πρέπει να είναι στις νέες τακτικές, όχι στις απαρχαιωμένες 2^ης Γενιάς που χρησιμοποιούμε τώρα, όπου ο κύριος σκοπός του πεζικού είναι να ζητά πυρά από άλλα όπλα και κλάδους.

Αυτό μας οδηγεί και σε ένα άλλο πρόβλημα στην τρέχουσα προσέγγιση της CCLTF: δεν δίνει έμφαση στην επέκταση των ευκαιριών για ελεύθερη εκπαίδευση. Ενώ, οι τεχνικές και οι διαδικασίες μπορούν να διδαχθούν σε τυποποιημένες ασκήσεις, η τακτική μπορεί να εξασκηθεί μόνο σε περιβάλλον ελεύθερων ασκήσεων, όπου ο εχθρός μπορεί να κάνει ότι θέλει για να νικήσει. Σήμερα, ούτε ο στρατός, ούτε οι πεζοναύτες λαμβάνουν επαρκή, εάν λαμβάνουν καν, ελεύθερη εκπαίδευση. Η αλλαγή αυτού θα έπρεπε να είναι μία από τις υψηλότερες προτεραιότητας της CCLTF.

Ορθά, η CCLTF δεν δίνει έμφαση σε νέο εξοπλισμό· οι καλύτερες τακτικές και εκπαίδευση είναι πιο σημαντικά. Όμως, η CCLTF μπορεί και θα έπρεπε να οργανώσει και να διεξάγει ένα πείραμα με το όπλο που έχουν οι περισσότεροι εχθροί μας, ενώ το πεζικό μας όχι, το RPG. Ρώτησα διοικητές των πεζοναυτών, στο τακτικό επίπεδο, με μάχιμη εμπειρία εάν το πεζικό μας έχει μειονέκτημα στο Αφγανιστάν, επειδή δεν έχουμε RPG, και οι περισσότεροι απάντησαν ναι. Εάν δούμε τους μαχητές 4^ης Γενιάς των μη-κρατικών δρώντων στον κόσμο, οι περισσότεροι από αυτούς φέρουν RPG. Δεν είναι τόσο δύσκολο ή ακριβό να σχεδιάσουμε και να διεξάγουμε ένα πείραμα όπου θα θέσουμε μια σειρά δοκιμασιών σε μία ομάδα ή διμοιρία με τον παρόντα εξοπλισμό της και μετά με έναν εκτοξευτήρα RPG (και φόρτο βλημάτων) για κάθε μέλος της. Εάν δούμε ότι το RPG κάνει κάποια σημαντική διαφορά, τότε αυτά δεν είναι ούτε ακριβά ούτε δυσεύρετα. Θα μπορούσαμε να εξοπλίσουμε το πεζικό μας πολύ γρήγορα.

Η  CCLTF είναι επίσης ορθή όταν δίνει έμφαση στην ανάγκη για αλλαγές στο σύστημα του προσωπικού, ώστε οι μονάδες του πεζικού μας να γίνουν και να παραμείνουν συνεκτικές. Η συνοχή των μονάδων είναι η βάση του γιατί πολεμούν οι άνδρες: πολεμούν για τα φιλαράκια τους. Αλλά η συνοχή απαιτεί ένα πράγμα που η CCLTF δεν τολμά να αγγίξει (αλλά εγώ μπορώ): το πεζικό και οι άλλες μάχιμες μονάδες θα πρέπει να αποτελούνται μόνο από άνδρες. Όταν οι γυναίκες είναι παρούσες οι άνδρες χάνουν τη συνοχή τους, επειδή βλέπουν ο ένας τον άλλο ανταγωνιστικά για αυτές. Στη μάχη παρατάνε την αποστολή για να προστατέψουν τις γυναίκες. Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση και η ανθρώπινη φύση είναι πάντα πιο δυνατή από τις ιδεολογίες, συμπεριλαμβανομένης και της φεμινιστικής. Η μάχη είναι ο ύστατος «πραγματικός κόσμος» και στον πραγματικό κόσμο όλες οι ιδεολογίες αποτυγχάνουν.

Όσο σημαντική κι αν είναι η πρωτοβουλία CCLTF του υπουργού Mattis, το ατυχές με την αποχώρηση του είναι ότι η σχεδιασθείσα χρηματοδότηση θα περικοπεί ή θα εξαφανιστεί. Εάν αυτό συμβεί, μπορεί να είναι ακόμη δυνατό να βοηθηθεί το πεζικό με μία πρωτοβουλία από «τα κάτω». Πρόσφατα, μερικοί κατώτεροι αξιωματικοί των πεζοναυτών και ανώτεροι υπαξιωματικοί με πληροφόρησαν για τη «Warfighting Society», μία ομάδα μέσα στους πεζοναύτες, στις γραμμές της Militarische Gesellschaft του Σάρνχορστ. Θα ήταν κατάλληλο και χρήσιμο εάν η Warfighting Society έπραττε όπως ο Σάρνχορστ και οι συνεργάτες και καταπιάνονταν με το ζήτημα της βοήθειας του πεζικού. Αυτό που το σύστημα δεν μπορεί να κάνει χωρίς πολλά λεφτά, σκεπτόμενα άτομα μπορούν.

Σχετικές αναρτήσεις

Close Combat Lethality Task Force

Η Προετοιμασία της Άμυνας: Εμπειρίες από τις Ασκήσεις Διπλής Ενεργείας στο Hohenfels