Αγώνες Μικρών Κλιμακίων στην Τσετσενία (ΧΙ)

Τσετσένος με πολυβόλο ΡΚΜ.

Περίπτωση 11^η: Αποτυχημένη επίθεση σε ρωσική θέση κοντά στην πρώην φυλακή του Chernorechie, μέσα Ιανουαρίου - αρχές Φεβρουαρίου 1995

Στα μέσα Ιανουαρίου, παρά τη λυσσώδη τσετσενική αντίσταση, οι ρωσικές δυνάμεις ενέτειναν τον έλεγχο τους στο Γκρόζνυ και είχαν καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος του, βόρεια από τον ποταμό Sunza. Όμως, υπήρχαν ακόμη σημαντικοί τσετσενικοί θύλακες μέσα και γύρω από το κέντρο της πόλης. Ο πρώην γενικός εισαγγελέας Usman Imaev και η μονάδα του βρίσκονταν στην περιοχή Chernorechie (προάστιο του Γκρόζνυ), κάτω από τον ποταμό Sunza. Οι μαχητές του Imaev παρατηρούσαν τις ρωσικές κινήσεις, αναζητώντας στόχους ευκαιρίας. Είχαν μόνιμο πρόβλημα ανεφοδιασμού και οι επιδρομές, εκτός από το να προκαλούν απώλειες στους Ρώσους, ήταν ένας τρόπος να εξασφαλίσουν όπλα και πυρομαχικά. Ο Imaev ήταν απελπισμένος από την αδυναμία τους να βλάψουν τον ρωσικό οδοστρωτήρα που κύκλωνε την πόλη και είπε: «Συνεχώς φεύγουμε. Δεν επιτιθέμεθα. Ας κάνουμε τουλάχιστον μία επίθεση!».

Ο Elimpash (ψευδώνυμο) και άλλοι Τσετσένοι παρατηρούσαν τις ρωσικές θέσεις από την άλλη πλευρά του ποταμού για να εντοπίσουν κάποιες που θα μπορούσαν να επιτεθούν με σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας. Πολλές από τις γέφυρες του Sunza είχαν ανατιναχθεί για να επιβραδύνουν τη ρωσική προέλαση. Αυτό έδινε ένα πλεονέκτημα στους Τσετσένους, που μετακινούνταν κυρίως πεζή, καθώς οι περισσότερες μισοκατεστραμμένες γέφυρες ήταν ακόμη διαβατές με τα πόδια, αλλά δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν το βάρος των ρωσικών τεθωρακισμένων οχημάτων. Ο Khamzat παρατήρησε ότι οι Ρώσοι μετακινούνταν σε ένα σπίτι στην άλλη πλευρά μιας τέτοιας γέφυρας. Αυτό το σπίτι βρίσκονταν δίπλα σε ένα αντλιοστάσιο και προστατεύονταν από ένα τοιχίο μήκους 75 μ.  Ο Khamzat και ένας άλλος Τσετσένος ξεγλίστρησαν στην άλλη πλευρά του Sunza για να παρατηρήσουν καλύτερα τη ρωσική θέση. Φαίνονταν ότι δεν υπήρχαν πάνω από 5 – 6 στρατιώτες που προετοίμαζαν την άφιξη ενός μεγαλύτερου τμήματος. Η φυλακή του Chernorechie βρίσκονταν 400 – 500 μ. προς τα ΒΔ.

Σχεδιάγραμμα της ενέργειας. ΠΗΓΗ: Fangs of the Lone Wolf

Ο Khamzat ανέφερε στον Imaev και του πρότεινε να επιδράμουν τώρα πριν οι Ρώσοι προλάβουν να οργανωθούν καλύτερα. Ο Imaev συμφώνησε και δέκα άνδρες επιλέχθηκαν, συμπεριλαμβανομένων των Khamzat και Elimpash. Μετακινούμενοι σε ζευγάρια, η ομάδα ξεκίνησε μέσα στη νύχτα, πέρασε ένα βιομηχανικό αγωγό που οδηγούσε σε ένα εργοστάσιο χημικών που ήταν περίπου ένα χιλιόμετρο βορειότερα από τον ΑΝΣΚ. Μόλις πέρασαν το ποτάμι σχεδίαζαν να κινηθούν κατά μήκος ενός χωματόδρομου προς το αντλιοστάσιο και να πλησιάσουν τη θέση των Ρώσων από πίσω. Κάθε Τσετσένος κουβαλούσε δύο με τρεις γεμιστήρες και δύο χειροβομβίδες. Ένας είχε ένα RPG και ο Elimpash έφερε πολυβόλο ΡΚΜ. [6] Η ομάδα δεν ήταν όσο καλά οπλισμένη θα ήθελε ο Elimpash, αλλά τα πυρομαχικά ήταν σπάνιζαν. Είχε μόνο εκατό φυσίγγια για το πολυβόλο του. Ο σκοπός τους ήταν να χτυπήσουν τη Ρωσική θέση δυνατά και γρήγορα, να πάρουν ότι οπλισμό θα μπορούσαν και να αποχωρήσουν από την κατεστραμμένη γέφυρα προς τα ανατολικά, πριν αντιδράσει η μεγαλύτερη ρωσική δύναμη που υπήρχε στη φυλακή. Ο Imaev θα περίμενε σε ένα προκαθορισμένο σημείο στην άλλη πλευρά του ποταμού.

Η ομάδα δεν είχε καταφέρει καλά – καλά να περάσει τον αγωγό, όταν ρωσικές φωτοβολίδες φώτισαν τον νυχτερινό ουρανό. Κουλουριασμένος κοντά στην όχθη του ποταμού ο Elimpash αναρωτιόνταν: «Γνώριζαν οι Ρώσοι ότι ερχόμασταν; Ήταν σύμπτωση; Και τώρα τι; Θα έπρεπε να συνεχίσουμε την επιχείρηση;». Φωτοβολίδες συνέχισαν να φωτίζουν τον ουρανό και ο Imaev αποφάσισε να εγκαταλείψει την επιχείρηση, προς το παρόν. Την επόμενη νύχτα συνέβησαν τα ίδια και οι ρωσικές φωτοβολίδες φώτισαν τη νύχτα. Η τρίτη νύχτα ήταν ήρεμη. Δεν υπήρχαν φωτοβολίδες, μόνο σκοτάδι. Ο Imaev αποφάσισε να διεξάγει την επιχείρηση. Η ομάδα προετοιμάστηκε για την ενέργεια.

Η δεκαμελής τσετσενική ομάδα κινήθηκε γρήγορα κατά μήκος του αγωγού, βρέθηκε στην άλλη όχθη του Sunza, χωρίς απρόοπτα και άρχισε να κινείται νότια προς τη ρωσική θέση. Σύντομα μπορούσαν να δουν το τοιχίο, το σπίτι και το αντλιοστάσιο πίσω του. Υπήρχε μία απόκοσμη ησυχία. Επιτάχυναν το βήμα τους καθώς πλησίαζαν τη γωνία. Ένας από τους Τσετσένους έριξε μία χειροβομβίδα πάνω από το τοιχίο, προς το σπίτι, καθώς έστριβαν στη γωνία, σημαίνοντας την επίθεση. Ο Elimpash δεν είχε προλάβει να πατήσει τη σκανδάλη πριν οι Ρώσοι αρχίσουν να βάλουν από το παράθυρο του σπιτιού. Οι Τσετσένοι έσκυψαν για κάλυψη. Ο Khamzat έτρεξε προς το τοιχίο, σε ένα από τα τυφλά σημεία των Ρώσων, για να επιτεθεί στο σπίτι. Ο Elimpash ξαφνιάστηκε από τον όγκο των ρωσικών πυρών: «Φαινόταν ότι έβαλαν από κάθε παράθυρο. Οι Ρώσοι ήταν περισσότεροι από πέντε ή έξι που νομίζαμε και φαινόταν έτοιμοι για εμάς.».

Ο Elimpash άνοιξε πυρ με το ΡΚΜ και γρήγορα άδειασε όλο το κουτί των φυσιγγίων. Ένας άλλος Τσετσένος έφερε RPG, αλλά ο Elimpash δεν είναι σίγουρος εάν εκείνος έβαλλε με αυτό. Με τον όγκο των ρωσικών πυρών δεν υπήρχε τρόπος να περάσουν το τοιχίο κα να επιτεθούν στο κτήριο, αλλά εάν δεν ήταν το τοιχίο θα ήταν όλοι νεκροί. Ο Elimpash προσπάθησε να καλέσει βοήθεια από τον ασύρματο, αλλά δεν πέτυχε. Ήταν σίγουρος ότι οι Ρώσοι τον είχαν παρεμβάλλει.

Δεχόμενοι τα ρωσικά πυρά, και έχοντας χάσει την πρωτοβουλία, οι Τσετσένοι αποφάσισαν να οπισθοχωρήσουν στο ποτάμι. Το σκοτάδι που επικρατούσε διακόπτονταν από ριπές φωτός και θορύβου. Επικρατούσε σύγχυση. Κατάφεραν να περάσουν την κατεστραμμένη γέφυρα και να φτάσουν στη σχετική ασφάλεια του Chernorechie. O Imaev περίμενε στο σημείο συνάντησης. Ο Elimpash άφησε το άδειο ΡΚΜ. Η επίθεση ήταν μάταιη. Χειρότερα, ο Khamzat και ένας ακόμη αγνοούνταν. Ο Khamzat ήταν βετεράνος πολλών μαχών και όλοι υπέθεταν ότι θα έφτανε από άλλο δρόμο. Ήταν λιγότερο σίγουροι για τον άλλο άνδρα. Ήταν νέος με λίγη εμπειρία. Τα λεπτά περνούσαν και κανένας δεν εμφανίζονταν.

Αποφασισμένοι να τους βρουν, οι εναπομείναντες οχτώ ετοιμάστηκαν να γυρίσουν πίσω και να περάσουν το ποτάμι. Ο Elimpash δεν είχε άλλα πυρομαχικά για το ΡΚΜ κι έτσι δανείστηκε ένα ΑΚΜ και δύο γεμιστήρες 30 φυσιγγίων από έναν της προσωπικής φρουράς του Imaev. Είχε χαράξει καθώς περνούσαν την κατεστραμμένη γέφυρα και πλησίαζαν το αντλιοστάσιο. Επικρατούσε ησυχία. «Είχαν επιστρέψει οι Ρώσοι στη φυλακή ή μας περίμεναν;». Ο Elimpash δεν μπορούσε να είναι σίγουρος. Πλησιάζοντας το τοιχίο για δεύτερη φορά, ο Elimpash και οι άλλοι άρχισαν να καλούν χαμηλόφωνα τον Khamzat. Όμως, απάντησε ο δεύτερος άνδρας που έλειπε. Ο Elimpash έτρεξε προς την κατεύθυνση της φωνής και είδε τον άνδρα τραυματισμένο άσχημα να κείται σε μια κατωφέρεια κοντά στο τοιχίο. «Είμαι χτυπημένος άσχημα. Είμαι σχεδόν πεθαμένος. Πήγαινε να βοηθήσεις τον Khamzat.». Και έδειξε στο μέσα μέρος του τοιχίου. Ο Elimpash πλησίασε και είδε ότι υπήρχε μία τρύπα στο τοιχίο και από μέσα τον Khamzat. Αυτός είχε περάσει μέσα από την τρύπα, αλλά όταν βρέθηκε στην άλλη πλευρά πάτησε σε νάρκη.

Συνειδητοποιώντας την κατάσταση ο khamzat έδωσε το τυφέκιο του στον Elimpash και του είπε ότι αυτός θα πολεμούσε μέχρι θανάτου με το γιαπωνέζικο σπαθί που κουβαλούσε πάνω του. Ενώ ο Elimpash και οι άλλοι αξιολογούσαν τα τραύματα του Khamzat και σκέφτονταν πως θα τον μετέφεραν στο Chernorechie, ξαφνικά, άρχισαν να δέχονται πυρά από το σπίτι. Οι Ρώσοι δεν είχαν φύγει. Ο Elimpash άδειασε και τους δύο γεμιστήρες που είχε και ενστικτωδώς κινήθηκε προς τα πίσω, περνώντας τον δρόμο. Μία στιγμή μετά άρχισε να βάλλει εναντίον τους ένα ρωσικό βομβιδοβόλο. Ο Elimpash λούστηκε από θραύσματα και είδε έναν συμμαχητή του δίπλα να έχει χτυπηθεί στα νεφρά. Ήξεραν ότι έπρεπε να φύγουν από ΄κει οπωσδήποτε, αν ήθελαν να ζήσουν. Καθώς άρχισαν να διανύουν τα 75 μ. προς το ποτάμι, εμφανίστηκε ένα ρωσικό BTR, μερικές εκατοντάδες μέτρα δυτικά από αυτούς, από την κατεύθυνση της φυλακής, βάλλοντας με το πολυβόλο KPVT των 14,5 χλστ. και με το πολυβόλο ΡΚΤ των 7,62 χλστ. Η μικρή ομάδα βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση. Ο Elimpash θυμάται: «ήταν εντελώς αδύνατο να πάρουμε τους τραυματίες μας στην άλλη πλευρά του ποταμού». Αφήνοντας τους τραυματίες πίσω ο Elimpash και οι άλλοι πέρασαν τον αγωγό για δεύτερη φορά. Η επιχείρηση είχε τελειώσει. Δεν είχαν καταφέρει να πάρουν ρωσικά πυρομαχικά ή όπλα και δεν είχαν καμία απόδειξη ότι είχαν τραυματίσει ή σκοτώσει Ρώσους. Αντίθετα, είχαν αναγκαστεί να αφήσουν δύο δικούς τους πίσω.

Σχόλια: Η επιδρομή και η αποτυχημένη αποστολή διάσωσης κράτησε σχεδόν τέσσερις ώρες, από τις περίπου 04:00 έως περίπου τις 08:00. Αιτία για την τσετσενική ενέργεια ήταν εν μέρει το αίσθημα απελπισίας που είχε αρχίσει να τους καταβάλει, αλλά και η ανάγκη για ανεφοδιασμό. Η επιδρομή σε ρωσικές θέσεις για την αρπαγή οπλισμού, πυρομαχικών και εφοδίων ήταν ουσιαστικό μέρος κάθε τσετσενικού σχεδίου ενεργείας. Η συγκεκριμένη επιχείρηση, όμως, πιθανότατα δεν θα έπρεπε να αναληφθεί, καθώς η λογική της ήταν να χτυπήσουν τους Ρώσους εκεί που δεν είχαν αριθμητική υπεροχή και δεν είχαν προλάβει να οργανωθούν αμυντικά. Καθώς η τσετσενική επιδρομή είχε αναβληθεί δύο φορές, οι Ρώσοι είχαν προλάβει να ενισχύσουν αυτή τη θέση και με προσωπικό και με έργα. Οι Τσετσένοι δεν γνώριζαν καθόλου για τις νάρκες που προστάτευαν τα τυφλά σημεία.

Η τσετσενική μονάδα δεν είχε κανονίσει να υποστηριχθεί από ένα πυροβόλο που βρίσκονταν στο Chernorechie και υπηρετούνταν από άλλους Τσετσένους αυτονομιστές. [7] Οι ρωσικές παρεμβολές κατέστησαν αναποτελεσματικές της κλήσεις του Elimpash για βοήθεια. Το στοιχείο αυτού του πυροβόλου παρατηρούσε την επιδρομή και προσπάθησε να βάλλει εναντίον του σπιτιού μόλις έγινε ξεκάθαρο ότι οι Τσετσένοι υποχωρούσαν, όμως το πυροβόλο έπαθε εμπλοκή, την οποία δεν μπόρεσαν να θεραπευόσουν έγκαιρα.

Ο Khamzat και ο άλλος τραυματισμένος Τσέτσενος αφέθηκαν στους Ρώσους. Ο Khamzat είχε πει στον Elimpash ότι δεν θα τον έπιαναν ζωντανό. Την επόμενη μέρα διαπραγματεύτηκαν μία ανακωχή και συμφωνήθηκε να ανταλλαγούν οι σοροί των δύο Τσετσένων με δύο Ρώσους που είχαν αιχμαλωτιστεί παλιότερα. Μέρες μετά οι δύο αντιπροσωπείες συναντήθηκαν στον ίδιο χωματόδρομο ανάμεσα στο αντλιοστάσιο και στο εργοστάσιο χημικών που η ομάδα είχε χρησιμοποιήσει για να φτάσει στη ρωσική θέση. Οι Ρώσοι είχαν μόνο μία σορό, αυτή του Khamzat. Η ανταλλαγή έγινε, ενώ η δεύτερη σορός δεν ανακτήθηκε.

Σημειώσεις

[6] Το πολυβόλο ΡΚ μπορεί να τροφοδοτηθεί με ταινίες των 100, 200 ή 250 φυσιγγίων. Ο Elimpash είπε ότι είχε ένα ορθογώνιο κυτίο με 90 ή 110 φυσίγγια. Υπάρχουν διαφορετικά μοντέλα του ΡΚ, το ΡΚΜ (Modernized Kalashnikov Machine Gun) και το ΡΚΤ (Tank Kalashnikov Machine Gun) χρησιμοποιούν το παραπάνω κυτίο. Ο Elimpash είπε ότι το πολυβόλο του δεν ήταν βαρύ, μόνο εφτά κιλά, το οποίο είναι και το βάρος του ΡΚΜ (7,5 κιλά χωρίς πυρομαχικά. Το ΡΚΤ ζυγίζει 10,5 κιλά). Φαίνεται ότι ο Elimpash έφερε ΡΚΜ.

[7] Το πυροβόλο αυτό ήταν πιθανότατα ένα D-30 των 122 χλστ. Υπό την ηγεσία του Dudaev οι Τσετσένοι διέθεταν περίπου ογδόντα D-30 που τα είχαν πάρει από τις υφιστάμενες σοβιετικές/ρωσικές στρατιωτικές βάσεις στην Τσετσενία.

Σχετικές αναρτήσεις

Περίπτωση 10^η: Επίθεση με RPG σε θέση ρωσικών αρμάτων στο Γκρόζνυ, 10 – 19 Ιανουαρίου 1995

Περίπτωση 9^η: Επίθεση με RPG σε ρωσική φάλαγγα τεθωρακισμένων, τέλη Δεκεμβρίου 1994

Περίπτωση 8^η: Διαφεύγοντας από το Grozny, μέσα Φεβρουαρίου 2000

Περίπτωση 7^η: Υποχώρηση από το Grozny, 20 Φεβρουαρίου 1995

Περίπτωση 6^η: Η μάχη για το Goyskoe, 21 Μαρτίου – 7 Μαΐου 1996

Περίπτωση 5^η: Κρατώντας το Αριστερό Πλευρό του Goyskoe Απέναντι σε Επίθεση Ρωσικών Αρμάτων, μεταξύ 21 Μαρτίου – 5 Απριλίου 1996

Περίπτωση 4^η: Κυκλώνοντας ρωσικές δυνάμεις στο αριστερό πλευρό της άμυνας του Bamut, Ιούνιος 1995

Περίπτωση 3^η: Η άμυνα του Bamut, μέσα Ιουνίου 1995

Περίπτωση 2^η: Η δεύτερη φάση της μάχης για το Serzhen-Yurt, 24 Μαΐου - τέλος Μαΐου 1995

Περίπτωση 1^η: Η πρώτη φάση της μάχης για το Serzhen-Yurt, Αρχές Μαΐου - 23 Μαΐου 1995